بهترین راه برای استعمار مریخ از ایده‌ی ایلان ماسک مبنی بر بمباران هسته‌ای این سیاره نیز دیوانه‌وار تر است

ایلان ماسک امیدوار است زمانی بتواند مستعمره‌ای یک میلیون نفری را بر سطح مریخ برپا کند، در یک برنامه‌ی تلویزیونی وی گفت: دو راه برای گرم کردن مریخ و تبدیل آن از زمینی مرده و یخ زده به سرزمینی پذیرای زندگی وجود دارد؛ یکی راه سریع و دیگری راه کند. راه سریع افزایش دما با استفاده از سلاح‌های حرارتی اتمی در قطب‌های مریخ است و راه کند انتقال گازهای گلخانه‌ای مانند دی اکسید کربن و متان از زمین به مریخ و انتشار آن‌ها در جو این سیاره است. پس از این اعلام نظر تلویزیونی ایلان ماسک در توییتی گفت که منظورش این نبوده که ما حتماً باید مریخ را با سلاح‌های هسته‌ای بمباران کنیم؛ بلکه این فقط یکی از گزینه‌های پیش رو است.

اما دانشمندان با ایده‌ی ارائه شده توسط ماسک چندان موافق نیستند! کریستوفر ایمپی محقق و ستاره شناس دانشگاه آریزونا است که در نگارش چندین کتاب علمی مانند «مرزهای اخترشناسی» و «رؤیاهای جهان‌های دیگر» همکاری داشته است. وی با ایده‌ی ارائه شده توسط ایلان ماسک مخالف است و نظریه‌ی دیوانه‌وار دیگری را ارائه می‌دهد:

خوشبختانه برای ما یک راه وجود دارد؛ اگر جهت یکی از سیارک‌های نزدیک زمین را به سمت مریخ تغییر دهیم و آن را به شدت به یکی از قطب‌های مریخ بکوبیم، یا بهتر آنکه دو سیارک را به هر دو قطب بکوبیم، آنگاه شرایط مریخ تغییر خواهد کرد.

قطب شمال مریخ

مشخصاً کریستوفر ایمپی بر سر یک موضوع با ایلان ماسک توافق دارد؛ برای گرم کردن مریخ باید قطب‌های این سیاره هدف قرار بگیرد و دلیل این هم نظریه گازهای گلخانه‌ای است. قطب‌های مریخ به‌خصوص در زمستان حاوی مقدار زیادی دی اکسید کربن یخ زده هستند که با دریافت انرژی کافی به حالت گاز درآمده در جو منتشر شده و دمای بیشتری را جذب خواهند کرد، این همان اثری است که باعث گرمایش زمین در سال‌های اخیر شده است.

آیا سیاره‌ی سرخ روزی آبی خواهد شد؟

ایمپی تخمین می‌زند که برخورد یک سیارک بزرگ انرژی برابر هزاران کلاهک اتمی به وجود خواهد آورد. اما این تنها مزیت سیارک‌ها نیست؛ آن‌ها رادیواکتیو ندارند و ما همین حالا نیز حداقل از لحاظ تئوری می‌توانیم به تکنولوژی لازم برای رسیدن به این کار دست پیدا کنیم.

تصویر خیالی از طوفان شن همراه با الکتریسیته در مریخ

به عقیده‌ی کریستوفر ایمپی حتی اگر ما در تئوری نیز بتوانیم هزاران موشک حرارتی اتمی را به سمت مریخ شلیک کنیم نباید این کار را انجام دهیم، اثرات رادیواکتیو این بمب‌ها هرگونه امید به مسکونی سازی در آینده را از بین خواهد برد؛ حتی اگر منجر به گرم شدن این سیاره شود، مواد رادیو اکتیو به سرعت در جو سیاره پراکنده می‌شوند و مریخ را به چرنوبیل دومی تبدیل خواهند کرد. در تئوری انسان هنوز هم می‌تواند در محیط‌های سرپوشیده بر روی مریخ زندگی کند؛ همانطور که در برخی از نقاط شبیه به مریخ بر روی زمین زندگی می‌کند. به مرور مواد رادیواکتیو درون خاک سطحی مریخ رسوب خواهند کرد و این زمانی است که تمام امیدها برای مسکونی سازی این سیاره از بین می‌رود، خاک سطحی مهمترین منبع برای مصالح ساختمانی است و همچنین آب موجود در آن برای زندگی بسیار حیاتی خواهد بود. ایمپی می‌گوید:

اگر آب به دست بیاورید اکسیژن نیز خواهید داشت و مصالح ساختمانی نیز به دست خواهید آورد؛ اما تمام این‌ها از سطح مریخ به دست می‌آید و شما تمام سیاره را با ابرهای رادیواکتیو آلوده کرده‌اید. بنابراین هرکسی که در آینده بخواهد در مریخ زندگی کند باید سطح سیاره را برای رسیدن به مواد آلوده نشده حفاری کند.

ARM یا ماموریت تغییر مسیر سیارک ناسا

به لطف چرخ‌های جنگ ما می‌توانیم موشک‌هایمان را به کلاهک‌های اتمی مجهز کنیم؛ بنابراین بمباران ساده‌تر از هدف قرار دادن مریخ با سیارک به نظر می‌رسد. اما خبر خوب آنکه ناسا بر روی فناوری کار می‌کند که می‌تواند سیارک‌ها را در اختیار بگیرد؛ البته نه برای گرم کردن مریخ. ماموریت تغییر مسیر سیارک‌های ناسا برای اولین بار در تاریخ، رباتی را به سیارکی در نزدیکی زمین خواهد فرستاد. این ربات نمونه‌هایی از سیارک جمع‌آوری کرده و در مدار ماه قرار می‌دهد تا فضانوردان آن‌ها را گرفته و بر رویشان مطالعات انجام دهند. انتظار می‌رود این پروژه در سال‌های ۲۰۲۰ عملی شود و تجربیات ناسا در این پروژه امکان بمباران مریخ با سیارک را فراهم خواهد کرد.