تکنولوژی‌هایی که ما را گول زدند یا ناامید کردند

Segway

این اسکوتر برقی دوچرخ که تعادل خود را حفظ می‌کرد، قرار بود انقلابی در حمل‌ونقل شخصی ایجاد کند.

Segway، به‌عنوان یک محصول جدید، برای کاهش فضای اشغال‌شده توسط وسایل حمل‌ونقل شخصی ایده‌ی جالبی بود؛ اما به هیچ‌وجه راه‌حل مناسبی نبود. در ساخت این محصول، توجهی به نکات کاربردی آن نشده بود؛ برای مثال کجا باید آن را پارک کرد؟ اگر برای مدت زیادی از آن استفاده شد، کجا باید آن را شارژ کرد؟ چگونه قرار است در کنار اتوموبیل‌ها و عابرین پیاده از آن استفاده کرد؟ همچنین با قوانین بسیاری از کشورها هم مطابقت نداشت و از همه مهم‌تر، قیمت ۵۰۰۰ دلاری آن جلوی همه‌گیر شدنش را گرفت.

شاید برای هر یک از مشکلات، راه‌حلی ارائه شده باشد، اما Segway هیچ‌گاه محبوبیت کافی برای تبدیل شدن از یک ایده‌ی جالب به محصولی جهانی را پیدا نکرد. در هر حال خوب است که چنین محصولی، هرچند با طرفداران کم وجود دارد.

عینک گوگل

مانند تمامی گجت‌هایی که در ابتدا ایده‌ی جالبی به‌نظر می‌رسیدند اما با شکست مواجه شدند، عینک گوگل هم به‌دلیل مشکلات کوچک زیاد با شکست مواجه شد. مشکلاتی از قبیل تعداد کم اپلیکیشن‌ها، قیمت سرسام‌آور ۱۵۰۰ دلاری یا این موضوع که دوربین نصب‌شده روی سر، برخی کاربران را می‌ترساند؛ همه باعث شد که این محصول هیچ‌گاه در بازار جایگاه پیش‌بینی‌شده‌اش را به‌دست نیاورد.

فایرفون آمازون

این محصول ثابت کرد که هر چیزی آمازون روی آن دست بگذارد، به طلا تبدیل نمی‌شود. در سال ۲۰۱۴، آمازون تصمیم گرفت که شاخه‌ی سخت‌افزاری قدرتمند خود را با معرفی تلفن هوشمند خود گسترش دهد.

این گوشی، صفحه‌نمایشی سه‌بعدی داشت؛ بزرگ و سنگین بود و تعداد کمی از اپلیکیشن‌ها را نسبت به دیگر گوشی‌‌های اندرویدی اجرا می‌کرد. به جز الکسا، که در ۲۰۱۴ از نسخه‌ی کنونی بسیار ساده‌تر بود؛ ویژگی منحصر به‌فرد فایرفون تکنولوژی فایرفلای بود، که می‌توانست محصولات، عکس‌ها و صدا را تشخیص دهد.

مشتریان آمازون که معمولاً هر لحظه آماده‌ی خرید محصولات جدید هستند، از فایرفون استقبال نکردند و این محصول شکست خورد.

مایکروسافت زون

زنگ خطر شکست زمانی فعال می‌شود که کمپانی‌ها سعی می‌کنند با محصول خود وارد بازار از قبل جاافتاده‌ای بشوند. با توجه به موفقیت بزرگی که اپل از سهام آیپاد کسب کرده بود، مایکروسافت در سال ۲۰۰۶ تصمیم گرفت که با مدیا پلیر مخصوص خود، با نام زون، وارد این بازار شود.

ناگفته نماند که مایکروسافت، تمام تلاش خود را کرد تا زون نسبت به آیپاد متفاوت باشد. مشکل این بود که برای استفاده از قابلیت انتقال فایل زون به زون، باید کسی را پیدا می‌کردید که او هم زون داشته باشد؛ که کار دشواری محسوب می‌شد.

مایکروسافت سعی کرد که این پروژه را با عرضه‌ی زون HD زنده نگه دارد؛ اما این تلاش بی‌فایده بود.

Kin ONE و Kin TWO

این دو محصول، نتیجه‌ی پروژه‌ی میلیارد دلاری مایکروسافت برای رقابت با آیفون بودند.

Verizon فروش آن را تنها پس از دو ماه بعد از عرضه در سال ۲۰۱۰ متوقف کرد؛ به این خاطر که تنها ۵۰۰ نسخه از آن فروخته شده بود. پروژه تا مدتی پس از این اتفاق ادامه یافت و مایکروسافت، محصولات فروش‌نرفته‌ی خود را به‌روز‌رسانی کرد؛ اما در انتها با وجود فشار زیاد از طرف گوشی‌های اندروید و اپل، شکست خورد.

Rokr E1

آیفون اولین تلاش اپل برای وارد شدن به بازار تلفن همراه نبود؛ اولین پروژه در سال ۲۰۰۵ با همکاری موتورولا شروع شد و حاصل این همکاری، گوشی Rokr E1 بود که در آن آیتیونز پلیر نصب شده بود.

این گوشی، حافظه‌ی داخلی کافی نداشت؛ کپی کردن موسیقی روی آن  به‌دلیل نبود Hi-Speed USB بسیار کند انجام می‌شد و راهی هم برای انتقال داده‌ی بی‌سیم وجود نداشت. نکته‌ی دیگری که فروش آن را کم کرد، این بود که در روز عرضه‌ی این محصول، آیپاد نانو هم عرضه شد.

گوشی اسنشال

محصولی که توسط پدر اندروید، اندی رابین، پشتیبانی می‌شد، به‌نظر پروژه‌ای بود که با استقبال و موفقیت زیادی روبرو شود؛ اما درنهایت نتایج کاملاً متفاوت با پیش‌بینی‌ها شدند.

مشکل این بود که نسخه‌ی اولیه‌ی خریداری‌شده، ویژگی‌های اولیه را نداشت و باید به‌روزرسانی‌های زیادی انجام می‌شد. همچنین کاهش قیمت آن از ۶۹۹ به ۴۹۹ دلار پس از گذشت دو ماه، تنها به این معنا بود که گوشی اسنشال بسیار ضعیف بوده و به این ترتیب، علاقه به آن بیشتر کاهش پیدا کرد.

Juicero

طبق میزان فروش این محصول در سال ۲۰۱۶ با وجود تبلیغات زیادی که برای آن انجام شده بود، طرفدار زیادی نداشته است.

بعد از گذشت یک سال از عرضه‌ی محصول، قیمت ۶۹۹ دلاری آن به ۳۹۹ دلار کاهش پیدا کرد و هنگامی که معلوم شد گرفتن آبمیوه از بسته‌های مخصوص با دست فرق چندانی با این دستگاه گران قیمت ندارد، انتقادها از آن زیاد شد.

در شهریور ۹۶، فروش تمام دستگاه‌ها و بسته‌های مخصوص آبمیوه متوقف شد و شرکت شروع به بازخرید دستگاه‌های آبمیوه‌گیری از مشتریان کرد.

Hoverboard

هاوربرد جایگزین منطقی Segway محسوب می‌شد و کمپانی‌های متعددی سعی کردند بازار را با اسکوتر‌های دوچرخ ارزان در دست بگیرند. در ابتدا به‌نظر می‌رسید که هاوربرد در جایی که Segway شکست خورده، به موفقیت رسیده است. هاوربرد کوچکتر، سبک‌تر و ارزان‌تر بود و به‌سرعت راه خود را به شاخه‌ی اصلی بازار باز کرد؛ اما گزارش‌های آتش‌سوزی اوضاع را تغییر داد. برخی موقع حرکت و برخی موقع شارژ شدن آتش می‌گرفتند.

Spectacles اسنپ چت

فعالیت در سخت‌افزار بسیار سخت‌تر از نرم‌افزار است؛ نکته‌ای که اسنپ‌چت در این پروژه به آن رسید.

در ابتدا که شرکت برای تبلیغ بیشتر و علاقه‌مند کردن کاربران، این محصول را به‌صورت محدود می‌فروخت، پروژه به‌خوبی جلو می‌رفت؛ اما هنگامی که به‌طور عمده عرضه شد، درخواست آن به‌شدت پایین آمد. به‌حدی که اسنپ چت هم‌اکنون صدها هزار نسخه‌ی فروش‌نرفته را در کتاب‌فروشی‌های دانشکده‌ها به فروش گذاشته است.

اما مشکل اصلی کجا بود؟ عدم امکان آپلود مستقیم ویدیو از spectacles، یکی از مشکلات بود؛ همچنین نمی‌توان فیلتر‌های صورت را در آن استفاده کرد؛ ولی از همه مهم‌تر اینکه این پروژه، ایده‌ای نسنجیده از یک شرکت نرم‌افزاری بود که تصور می‌کرد فعالیت در سخت‌افزار برای آن‌ها راحت خواهد بود.

گوگل نکسوس Q

عینک گوگل تنها پروژه‌ی سخت‌افزاری شکست‌خورده‌ی گوگل در سال‌های اخیر نبوده است. ممکن است اسم نکسوس Q را نشنیده باشید؛ این محصول در کنفرانس I/O گوگل سال ۲۰۱۲ معرفی شد و به‌سرعت در کنار تبلت نکسوس ۷ در گوگل‌پلی برای پیش‌خرید در دسترس قرار داده شد. اما در عرض چند روز از سایت برداشته شد و به کسانی که آن را پیش‌خرید کرده بودند، اطلاع داده شد که یک نسخه‌ی آزمایشی رایگان دریافت خواهند کرد.

در حالی که گوگل اعلام کرد برای بهبود کیفیت، تاریخ عرضه‌ی این محصول را عقب انداخته است، دلیل اصلی این بود که شرکت با قیمت بسیار بالای محصول، پروژه‌ی خود را خراب کرد. دستگاه ۲۹۹ دلاری دو اسپیکر، که در مجموع ۳۹۹ دلار قیمت داشتند، نیاز داشت و ۴۹ دلار هم برای کابلی که مدیاپلیر گران‌قیمت را به اسپیکرهای گران‌تر متصل می‌کردند.

DIVX

DIVX قبل از وجود نتفلیکس، که سختی اجاره‌ی DVD را کم کرد و بسیار قبل‌تر از شبکه‌های پخش آنلاین، وجود داشت.

این محصول تلاش شرکت سیرکت سیتی برای ایجاد سیستم اجاره‌ی دیسک راحت‌تر بود. پنج دلار برای دو روز اجاره‌ی فیلم پرداخت می‌شد، مشکل این بود که برای پخش فیلم به یک پلیر جدا نیاز بود. همچنین اگر قصد داشتید بعد از دو روز فیلم را پخش کنید به اشتراک آنلاین نیاز داشتید، که در سال ۱۹۹۸ مرسوم نبود.

تعجبی ندارد که این محصول، شکست خورد و در سال ۱۹۹۹ شرکت به‌دلیل بازپرداخت ۱۰۰ دلار به هر مشتری ضرر زیادی کرد. در زمانی که رقابت بین VHS و بتامکس یا بلوری و DVD داغ‌تر بود، شکست DIVX متفاوت بود چون راه‌حلی بلندپروازانه برای مدل‌های اجاره‌ای فیلم بود که از آن استقبال نشد. همچنین دیگر شرکت‌ها در حال خروج از تولید این دسته از محصولات بودند.

اسباب بازی‌های هوشمند

اسباب بازی هوشمند، از دسته‌ ایده‌هایی بود که هوشمندانه به‌نظر می‌رسید، اما محصول تولیدی آن متفاوت بود.

دادن اسباب‌بازی هوشمند به یک کودک، که صدا و عکس را ضبط می‌کند و می‌توان با آن چت کرد، ایده‌ی خوبی به‌نظر نمی‌رسد. شرکت اسباب‌بازی‌سازی VTech این موضوع را در سال ۲۰۱۵ یعنی زمانی که سرورهای شرکت هک شد، فهمید.

در نگاه اول اطلاعاتی که یک کودک وارد دستگاه می‌کند، بی‌فایده به‌نظر می‌رسند؛ اما اگر کاربران اطلاعات شخصی را وارد کرده باشند، هدف سارقان هویت خواهند شد و از آنجا که کودکان سابقه‌ی حساب دست‌نخورده‌ای دارند، شماره‌ی تامین اجتماعی آن‌ها و تاریخ تولدشان برای سارقان هویت بسیار باارزش است.

علاوه‌بر آن، صحبت‌ها، عکس‌ها و فیلم‌های ضیطشده توسط کودکان می‌تواند برای سوءاستفاده از والدین مورد استفاده قرار گیرد.

مسیج‌پد نیوتن اپل

لیست گجت‌های ناامیدکننده بدون مسیج‌پد نیوتن کامل نمی‌شود. نیوتون PDA، که در حقیقت مسیج‌پد نام داشت و نام سیستم‌عامل آن نیوتن بود، تقریباً هم‌قیمت آیفون بود و در سال ۱۹۹۳ با این وعده که تکنولوژی تشخیص دست‌خط، همه‌گیر خواهد شد، عرضه شد.

این اتفاق هرگز رخ نداد؛ اما با وجود شکست اپل، سیستم‌عامل نیوتن موفق بود و بازار را برای دستیار دیجیتال شخصی آماده کرد، موردی که شرکت Palm Pilot از آن نهایت استفاده را برد. همچنین این محصول را می‌توان پیشگام موفق‌ترین محصول تکنولوژی تاریخ یعنی آیفون دانست.