نئو (NEO) چیست؛ هر چه باید در مورد رمزارز نئو بدانیم

نئو خود را اکوسیستمی «به‌سرعت در حال رشد و در حال توسعه» معرفی می‌کند که هدفش تبدیل شدن به پایه‌ای برای نسل بعدی اینترنت است؛ اقتصادی جدید که در آن پرداخت‌ها، هویت‌ها و دارایی‌های دیجیتال یکجا جمع می‌شوند. پلتفرم نئو مبتنی بر بلاک چین است و از رمزارز خود پشتیبانی می‌کند. ساختار و اهداف این ارز دیجیتال به بلاک چین اتریوم شباهت بسیاری دارد؛ از این‌رو برخی آن را نسخه‌ی چینی اتریوم می‌دانند.

اکوسیستم نئو (NEO) در ابتدا با عنوان Antshares در فوریه ۲۰۱۴ (بهمن‌ماه ۱۳۹۲)، راه‌اندازی شد و اعتقاد بر این بود که این پروژه اولین بلاک چین عمومی چین است. این پلتفرم متن‌باز سه سال بعد از راه‌اندازی به نئو (Neo) تغییر نام داد.

بنیان‌گذاران نئو، دا هانگ‌فی و اریک ژانگ هستند و هر دو در سمتی یکسان با عنوان رئیس هیئت مدیره‌ی بنیاد نئو با هدف ترویج پذیرش بلاک چین‌ فعالیت می‌کنند.

دا هانگ‌فی (Da Hongfei)

اریک ژانگ (Erik Zhang)

دا هانگ‌فی معتقد است که اینترنت در کنار اهمیت زیادش، نقایص بسیاری دارد. یکی از این نواقص نبود کنترل برای مصرف‌کنندگان عادی بر داده‌هایشان است. از نظر او برنامه‌های بلاک چین در نهایت به جریانی اصلی تبدیل خواهند شد.

اریک ژانگ، دیگر توسعه‌دهنده‌ی اصلی شبکه‌ی نئو است که الگوریتم تحمل خطای بیزانس واگذارشده را به هدف جلوگیری از فعالیت شرکت‌کنندگان غیر قابل اعتماد در عملیات بلاک چین نوشته  که از این فناوری در بلاک چین نئو نیز استفاده شده است. او در توسعه‌ی نئو ۳، نسخه‌ی بعدی زیرساخت‌ پروژه‌ی نئو، نقشی اساسی دارد.

یکی از نکات منحصر‌به‌فرد بلاک چین نئو توسعه‌ی مداوم آن است؛ این خاصیت آینده‌‌ی نئو را تضمین و آن را در مقابله با افزایش ناگهانی تقاضا ایمن می‌کند. در همین راستا و با توسعه‌ی نئو ۳، امنیت شبکه و پردازش تعداد تراکنش‌های انجام‌شده در آن افزایش پیدا کرده است. برخلاف بسیاری از بلاک‌چین‌های دیگر، این شبکه دو رمزارز بومی دارد: NEO و GAS.

•  NEO که قبلا با نام (ANS) شناخته می‌شد، برای سرمایه‌گذاری، ایجاد بلاک، تغییرات و مدیریت شبکه استفاده می‌شود و همچنین برای مردم امکان شرکت در نظرسنجی مربوط به بهبود بلاک چین را فراهم می‌کند.GAS که پیش‌تر با نام (ANC) معرفی شده بود، برای پرداخت هزینه‌ی تراکنش‌های انجام‌شده در شبکه استفاده می‌شود و به‌‎عنوان پاداش در اختیار هولدرهای نئو قرار می‌گیرد.

برای محاسبه‌ی مقدار GAS دریافتی در ازای هولد مقداری مشخص از رمزارز NEO، می‌توان از این لینک می‌توان استفاده کرد.

پشتیبانی پلتفرم ارز دیجیتال نئو از زبان‌های برنامه‌نویسی C# ،Java ،Go ،Python و Kotlin باعث مشارکت بسیاری از توسعه‌دهندگان در این پلتفرم شده است. همچنین صندوقی به نام اکوبوست (EcoBoost) برای حمایت از رشد شبکه و جامعه‌ی نئو دارد که در سال ۲۰۱۹ (۱۳۹۸) ایجاد شد؛ این صندوق صد میلیون دلاری، شامل کمک‌های بلاعوض، پشتیبانی فنی و تبلیغ در رسانه‌های اجتماعی است.

در مجموع صد میلیون رمزارز نئو عرضه خواهد شد. این رمزارزها قابل استخراج نیستند و تمام صد میلیون آن‌ها هنگام راه‌اندازی بلاک چین تولید شده‌اند.

نیمی از رمزارز‌های نئو بین شرکت‌کنندگان در فروش آن و نیمی دیگر بین توسعه‌دهندگان و شورای نئو تقسیم شده‌اند. در زمان عرضه‌ی آن، قرار بر این شد که این وجوه برای سرمایه‌گذاری در پروتکل بلاک چین دیگری که سازمان پشتیبانی می‌کند، استفاده شود.

با ایجاد هر بلاک جدید، تقریبا هر ۲۰ ثانیه یک‌بار، یک رمزارز GAS تولید می‌شود (۵ توکن GAS در دقیقه). تعداد GAS-های ایجادشده به‌تدریج با گذشت هر سال کاهش پیدا می‌کند و زمان مورد نیاز برای عرضه‌ی کل صد میلیون، ۲۲ سال تخمین زده شده است.

نحوه‌ی توزیع رمزارز GAS

همان‌طور که اشاره شد، سازوکار اجماع نئو (dBFT)، نوعی الگوریتم تحمل خطای بیزانس است و تخمین زده می‌شود که بلاک چین آن قادر به پردازش هزاران تراکنش در ثانیه باشد. الگوریتم شبکه‌ی نئو به هولدرهای این شبکه اجازه‌ می‌‌دهد از طرف کسانی که تراکنش‌ها را انجام می‌دهند، رأی بدهند؛ از این جهت، این الگوریتم شباهت‌هایی با الگوریتم گواه بر سهام واگذارشده دارد.

نئو به لحاظ تئوری، سیستم اقتصاد هوشمند خود را ترکیبی از دارایی‌های دیجیتال، هویت دیجیتال و قرارداد هوشمند معرفی می‌کند.

در بلاک چین نئو دارایی‌ها را می‌توان بدون مداخله واسطه‌ها و فارغ از هزینه‌های مرتبط با آن‌ها، به‌راحتی به‌صورت باز، غیر متمرکز، قابل اعتماد، قابل ردیابی و شفاف دیجیتال کرد.

کاربران می‌توانند هر نوع دارایی‌ را ثبت، خرید، فروش یا مبادله کنند یا به گردش درآورند. پلتفرم نئو امکان پیوند دارایی فیزیکی را با آواتاری دیجیتال و منحصر‌به‌فرد در شبکه فراهم می‌کند و با دادن هویت دیجیتال معتبر به دارایی‌های ثبت‌شده در پلتفرم خود، از آن‌ها به‌صورت قانونی محافظت می‌کند.

اطلاعات کلیدی قابل تأیید برای افراد، سازمان‌ها و دیگر نهاد‌های موجود در شبکه‌ی نئو از طریق هویت دیجیتال افراد فراهم می‌شود.

دارایی‌های دیجیتال و قرارداد‌های هوشمند در پلتفرم ارز دیجیتال نئو، مشابه پلتفرم بلاک‌چین‌های دیگر از جمله اتریوم است؛ اما وجه تمایز این پلتفرم با بلاک چین‌های دیگر مربوط به اجبار وجود هویتی دیجیتال در آن است. این پلتفرم روی رعایت قوانین متمرکز است و انتظار می‌رود  هر شخص، کسب‌و‌کار یا هر نهاد فعال دیگر روی پلتفرم نئو، هویت دیجیتال منحصر‌به‌فرد و قابل اثباتی داشته باشد. داشتن این هویت دیجیتال یکی از شروط تعامل در این پلتفرم است. حتی گره‌های مختلف در شبکه‌ی نئو، قبل از اعتبارسنجی تراکنش‌ها، انجام حسابرسی یا ساماندهی دفاتر نیاز به تأیید هویت دیجیتال خود دارند.

هم‌زمان با فعالیت دا هونگ‌فی و اریک ژان روی ارز دیجیتال نئو، توجه بسیاری از شرکت‌هایی که به دنبال راه‌حل‌های خصوصی برای بلاک چین‌ها بودند به این رمزارز جلب شد. این امر زمینه‌ی ایجاد فناوری Onchain را در سال ۲۰۱۴ (۱۳۹۳) فراهم کرد. آن‌چین اکنون شرکت فناوری مستقلی است که در قالب چارچوب‌های مالی و قانونی فعالیت می‌کند و راه‌ حل‌ خصوصی‌سازی بلاک چین را برای شرکت‌های مختلف ارائه می‌‌دهد.

درحالی‌که نئو فعالیتی مشابه بیت کوین و اتریوم دارد، فناوری Onchain بر تأمین نیازهای خاص این صنعت بر ایجاد بلاک چین‌های خصوصی و کنسرسیوم متمرکز است. محصول اصلی Onchain، معماری شبکه‌های توزیع‌شده (DNA) است و پلتفرم بلاک چینی است که برای حل مشکلات مختلف بخش‌های خصوصی و دولتی، شخصی‌سازی می‌شود.

• رمزارز نئو و آن‌چین ماهیت‌ متفاوت و مستقلی دارند و هیچ کدام مالک دیگری نیست. هدف نئو تمرکز بر ارائه‌ی کسب‌و‌کار به مصرف‌کننده (B2C) است که مصرف‌کننده (C) در آن می‌تواند یک مشتری یا حتی یک جامعه باشد؛ درحالی‌که Onchain روی خدمات شرکت به شرکت (B2B) متمرکز است.
• نئو توسط جامعه‌ای عمومی تأمین مالی می‌شود؛ درحالی‌که Onchain توسط بزرگ‌ترین کنگره خصوصی چین تحت عنوان فوسان (Fosun) حمایت می‌شود. دا هونگ‌فی درباره‌ی دلیل انتخاب فوسان به عنوان شریک سرمایه‌گذاری این‌گونه توضیح داد:

سبد سهام فوسان شامل سه بازوی اصلی امور مالی، علوم پزشکی، سرگرمی و شیوه‌ی زندگی است که با فناوری بلاک چین تطابق دارد. به همین دلیل ما گروه فوسان را به عنوان شریک سرمایه‌گذاری انتخاب کردیم.

هدف بنیان‌گذاران نئو و Onchain دستیابی به تعاملی بین زنجیره‌ای در آینده‌ است. آن‌ها امیدوار هستند بتوانند مکانیسمی برای ارتباط و به‌اشتراک‌گذاری اطلاعات بین بلاک‌چین‌های مختلف عمومی مانند نئو یا خصوصی مانند آنچه توسط مشاغل اداره می‌شود، ایجاد کنند. برای رسیدن به این هدف و برقراری تعامل، هویت و اعتماد نیاز است که ویژگی هویت دیجیتال پلتفرم بلاک چین نئو این نیاز را برطرف خواهد کرد.

نئو و Onchain با رویکردی همه‌جانبه در جهت رفع نیاز‌های همه‌ی احزاب تلاش می‌کنند. این گروه‌ها کاربران، ماینر‌ها، مشارکت‌کنندگان در تراکنش‌ها، مشاغل خصوصی و حتی قانون‌گذاران را شامل می‌شود. نئو و آن‌چین (Onchain) ممکن است بهترین راه‌ حل جامع برای کاهش شکاف بین اقتصاد بسته‌ی قانون‌گذاران و علاقه‌مندان به سیستم‌های آزاد ارزهای دیجیتال باشد.

از زمان پیدایش رمزارز نئو، فناوری آن‌چین (Onchain) به گونه‌ای طراحی شد تا با شرایط قانون‌گذاری‌های آتی در حوزه‌ی ارزهای دیجیتال سازگار باشد و رویکردی متمرکز و متفاوت با بسیاری از رمزارزهای دیگر داشته باشد.

نئو بلاک چین‌های عمومی غیر متمرکز (DNA) را فراهم می‌کند و معماری شبکه‌های توزیع‌شده آن‌چین، نیاز به بلاک‌چین‌های خصوصی را برطرف می‌کند. با ادغام این دو سیستم می‌توان از مزایای هردو بهره‌مند شد.

برخلاف موضع‌گیری‌های سخت‌گیرانه در مورد رمزارزهای غیر متمرکز و ICO-ها، شایعاتی وجود دارد که دولت چین به دنبال جایگزینی برای این رمزارزها است. با توجه به اینکه آن‌چین تأییدیه دولت Guiyang، مرکز استان Guizhou در جنوب غربی چین را برای DNA دریافت کرده است و همین‌طور اعلام آمادگی دولت چین برای همکاری با شرکت‌هایی که قوانین آن را قبول داشته باشند و اجرا کنند، رمزارز نئو و Onchain به خاطر بومی بودن، در اولویت خواهند بود.

اگر فناوری امیدوارکننده‌ی Onchain از طرف دولت چین پذیرفته شود و مشاغل این دولت از آن به عنوان راه‌حلی همه‌جانبه استفاده کنند، ارز دیجیتال نئو محبوبیت گسترده‌ای پیدا خواهد کرد.

ساختار بلاک چین نئو و اهداف پیدایش ارز دیجیتال آن شباهت‌هایی با اتریوم دارد و آن را اتریوم چینی می‌نامند؛ اما این دو ارز دیجیتال چهار تفاوت عمده با هم دارند:

• متمرکز در مقابل غیر متمرکز: با اینکه نئو رمزارزی مردمی و دموکراتیک معرفی شده است، Onchain هنوز بر پلتفرم کنترل کامل دارد؛ برای مثال می‌تواند کل شبکه را بدون نیاز به توافق کاربران ارتقا بدهد. در مقابل، ارز دیجیتال اتریوم به‌صورت کاملا غیر متمرکز ساخته شده است.
• رمزارز: بلاک چین اتریوم تنها یک رمزارز با نام اتر دارد و به دلیل محبوبیت زیاد، عبارت «اتریوم» نشان‌دهنده‌ی همان اتر است. در مقابل، نئو دو رمزارز با نام‌های NEO و GAS دارد و هرکدام هدفی متفاوت را دنبال می‌کند.مقاله‌ی مرتبط:آپدیت «لندن» هزینه تراکنش و درآمد ماینرهای اتریوم را به‌شدت کاهش می‌‌دهد
•  تغییر در کد یا پروتکل شبکه (فورک): اگر در یک شبکه، ارتقایی معرفی شود و به تأیید تعدادی کافی از اعضای آن شبکه نرسد، شاخه‌‌ای موازی با آن شبکه به وجود می‌آید. یکی از معروف‌ترین هاردفورک‌های تاریخ ارزهای دیجیتال مربوط به شبکه‌ی اتریوم است که در نتیجه‌ی آن اتریوم کلاسیک به وجود آمد. به دلیل نحوه‌ی برنامه‌نویسی شبکه‌ی نئو، رخ دادن این اتفاق برای آن غیر ممکن است.
• تأمین: در مجموع صد میلیون توکن نئو عرضه خواهد شد؛ در‌حالی‌‌که عرضه‌ی رمزارز اتریوم نا‌محدود است و توسط ماینر‌های شبکه‌ی آن اعمال می‌شود.

مانند همه‌ی دارایی‌های مالی، فاکتورهای زیادی در قیمت رمزارز نئو مؤثر هستند که تأثیر برخی از بقیه بیشتر است. یکی از این عوامل، قیمت بیت کوین و تغییرات روند آن است. این فاکتور معیاری برای تعیین قیمت یا روند رمزارز نئو محسوب می‌شود.

عامل دیگری که نئو را تحت تأثیر قرار می‌‌دهد با فاکتور قبلی مغایرت دارد. بعد از سرکوب شدید و منع استفاده‌ی ارزهای دیجیتال توسط دولت چین در اواخر سال ۱۳۹۶ در این کشور، دا هانگ‌فی ارز دیجیتال نئو را به گونه‌ای ایجاد کرد که علاوه بر تطبیق با مقررات دولت چین، به‌راحتی بتواند با قوانین جدید احتمالی تعدیل شود؛ در نتیجه ممکن است نئو گاهی اوقات رابطه‌ای معکوس با قیمت بیت کوین داشته باشد.

نئو NEO با ارزش بازار حدود ۲٫۳۹ میلیارد دلار (۰٫۱۴ درصدی از کل بازار)، در رتبه ۴۵ بازار قرار دارد. بالاترین قیمت نئو در تاریخ ۱۵ ژانویه ۲۰۱۸ (۲۵ دی ماه ۱۳۹۶) معادل ۱۸۷٫۴۰ دلار بوده است. تعداد واحدهای در گردش نئو تا ۶ مردادماه ۱۴۰۰ برابر با ۷۰٫۵۴ میلیون و تعداد کل واحدهای آن ۱۰۰ میلیون خواهد بود.

توکن نئو به‌صورت جهانی در دسترس نیست و برخی از صرافی‌ها از آن پشتیبانی نمی‌کنند؛ به همین دلیل برای خرید ارز دیجیتال نئو در ایران بهتر است که ابتدا رمزارزهایی مانند اتریوم یا بیت کوین را خریداری کنیم، سپس از طریق صرافی‌ دیگری مانند بایننس با تبادل ارزهای دیجیتال، آن‌ها را به رمزارز نئو تبدیل کنیم و بعد از خرید، نئو را در صرافی نگه داریم یا به ولت خود انتقال بدهیم.

صرافی‌هایی که برای این اقدام مناسب هستند عبارت‌اند از:

• بایننس (Binance)
• بیت‌فینکس (BitFinex)
• چنجلی (Changelly)
• کوین‌اگ (CoinEgg)
• بیت‌فارکس (BitForex)
• ال‌بانک (LBank)

معروف‌ترین و پرطرفدارترین کیف پول‌های ارز دیجیتال نئو عبارت‌اند از:

• ولت موبایل O3: از محبوب‌ترین ولت‌های موبایل است که توسط شخص ثالثی توسعه داده شده و از نظر امنیت و امکانات توسط تیم توسعه‌دهنده‌ی نئو تأیید شده است.
• ولت NEON: ولتی نرم‌افزاری است که توسط تیم توسعه‌دهنده‌ی مستقلی به نام City of Zion در حمایت از اکوسیستم نئو به وجود آمده است و ولتی متن باز محسوب می‌شود. نکته‌ی قابل توجه در مورد این ولت این است که با نگه‌داری نئو در آن، رمزارز GAS به شما اهدا خواهد شد.
• ولت GUI NEO: این ولت توسط تیم نئو توسعه داده شده و نرم‌افزاری مناسب کامپیوتر است که تمامی عملکردهای اساسی مورد نیاز برای مدیریت رمزارزهای نئو را ارائه می‌‌دهد.
• ولت سخت‌افزاری Ledger Nano S: از معدود ولت‌های سخت‌افزاری است که از ارز دیجیتال نئو پشتیبانی می‌کند و نسبت به ولت‌های دیگر گزینه‌ی ایمن‌‌تری به شمار می‌آید. 

با توجه به ویژگی‌های گفته‌شده درباره‌ی رمزارز نئو و حمایت دولت و سرمایه‌گذاران چینی از آن، به نظر می‌رسد این ارز دیجیتال نه‌تنها برای دولت چین بلکه برای سایر دولت‌های خارجی نیز گزینه‌ای جذاب باشد. از طرفی ممکن است به خاطر اصل و نسب چینی، آنچنان مورد حمایت و محبوبیت کاربران غربی نباشد. در کنار این عوامل وجود رقیبی قدرتمند مانند اتریوم چالشی برای نئو به حساب می‌آید. در کل با توجه به سخت‌گیری‌های دولت چین در مورد رمزارز‌ها و حمایت آن از آن‌چین (Onchain)، به دلیل همکاری نئو و آن‌چین این رمزارز می‌تواند آینده‌ای درخشان داشتته باشد.

نظر شما درباره‌ی رمزارز نئو چیست؟ آیا تجربه‌ی خرید این ارز دیجیتال را دارید؟ آینده‌ی آن را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

این مقاله حاوی توصیه یا پیشنهاد اقتصادی زومیت نیست. خطر از‌ دست‌ دادن سرمایه در هر سرمایه‌گذاری وجود دارد و سرمایه‌گذار باید پس از مطالعه و تحقیق، تصمیم نهایی را خود اتخاذ کند و مسئولیت تبعات آن را بر‌ عهده بگیرد.