تغییرات اقلیمی و ایجاد بحران غذا تا سال ۲۱۰۰

براساس پیش‌بینی دانشمندان اگر تغییرات اقلیمی به‌همین‌منوال ادامه پیدا کند، تا پایان قرن حاضر از هر ۱۰ نفر، ۹ نفر در کشورهایی زندگی خواهند کرد که با مشکل تولید موادغذایی (چه از نوع کشاورزی و چه از نوع گوشتی) روبه‌رو خواهند بود. بیشتر تلاش‌ها برای مطالعه‌‌ی تأثیرات و عواقب تغییرات اقلیمی و گرمایش زمین، نشان می‌دهند در آینده، بشر با مشکل تولید محصولات کشاورزی و فراورده‌های دریایی مواجه خواهد شد.

لوریک تیالت، از پژوهشگران دانشگاه PSL پاریس و همکارانش دو نمونه‌ی هم‌زمان از مدل تغییرات آب‌و‌هوایی را بررسی کرده‌اند. آن‌ها با ملاک قراردادن الگو و ترکیب جمعیتی فعلی جهان، شرایط پراکندگی جمعیت جهان در سال ۲۱۰۰ را تخمین زده‌اند. درنتیجه‌ی این پژوهش دانشمندان متوجه شدند در بدترین حالت وضعیت تغییرات آب‌و‌هوایی، چیزی درحدود ۹۰ درصد جمعیت جهان در کشورهایی زندگی خواهند کرد که ازنظر کشاورزی و دام‌داری در حال افول هستند و تنها ۳ درصد جمعیت جهان در کشورهایی خواهند بود که در این دو حیطه در حال پیشرفت هستند. 

تیالت دراین‌باره می‌گوید:

از‌دست‌رفتن بازده تولید موادغذایی در نقطه‌ای سرانجام اجتناب‌ناپذیر خواهد شد؛ اما ابعاد این کاهش تولید به شرایطی بستگی دارد که گرمایش زمین و تغییرات آب‌و‌هوایی ایجاد خواهند کرد. 

در بدترین سناریو شرایط اقلیمی، کشاورزی بشر ۲۵ درصد از بهره‌وری خود را از دست خواهد داد. اگر بتوانیم انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهیم، این کاهش بازده برای موادغذایی دریایی ۵ درصد خواهد بود. تفاوت این دو عدد مانند فرق ۶۰ تا ۱۰ درصد است. درمقابل، گرمایش کمتر زمین به‌معنای قابلیت تطبیق‌پذیری بیشتر است؛ یعنی در سناریوهایی با شرایط بهتر آب‌و‌هوایی مزارع کشاورزی در هند می‌توانند به انواع دیگری از مزارعی تبدیل شوند که درمقابل گرما مقاومت بیشتری می‌کنند؛ مانند مزارع برنج (شالیزار) یا ساوانا. 

کشورهایی که در منطقه‌ی گرم‌سیری قرار دارند (منطقه‌ای در میان مدارهای رأس‌السرطان و رأس‌الجدی)، قابلیت کمتری برای تطبیق با تغییرات آب‌و‌هوایی خواهند داشت و شرایط سخت‌تری تجربه خواهند کرد؛ اما کشورهای ثروتمند نیز از گزند این شرایط در امان نخواهند بود؛ چون تجارت موادغذایی نیز با مشکل مواجه خواهد شد. 

جان وپرتر، از دانشگاه کپنهاگن دانمارک، نیز در‌این‌باره می‌گوید این پژوهش به‌اشتباه تولید غذا را با امنیت غذایی یکسان کرده است. بر‌اساس آخرین ارزیابی واحد اقلیمی سازمان ملل، عوامل دیگری مانند عوامل اقتصادی و اجتماعی نیز در میزان دسترسی مردم به موادغذایی در آینده مؤثرند؛ اما تیالت میزان بهره‌وری را همچنان عاملی مهم در امنیت غذایی جوامع می‌داند.