افشای گزارش تحقیقات آمریکا روی فناوری های عجیب علمی و تخیلی

سندی در ماه جاری منتشر شده که از برنامه‌‌ی چند میلیون‌دلاری وزارت دفاع ایالات متحده از اواخر دهه‌‌ی ۲۰۰۰ میلادی در حوزه‌‌ی لباس نامرئی، پیشرانه‌‌ی مافوق نور وارپ و بسیاری دیگر از حوزه‌های علوم فضایی حاشیه‌ای پرده برمی‌‌دارد؛ گویا این برنامه به‌‌عنوان قسمتی از پروژه‌‌ی ناتمام این سازمان با هدف تشخیص و توضیح مشاهدات عجیب گزارش‌‌شده در اتمسفر زمین صورت‌ گرفته است.

این سند پنج‌صفحه‌ای شامل فهرستی از مقالات نوشته‌شده برای این برنامه است که در اصل برای دو عضو کنگره‌‌ی این کشور در سال گذشته فرستاده شده‌ بود. این اسناد در ۱۶ ژانویه‌‌ی امسال و در پاسخ به قانون آزادی اطلاعات (FOIA) ازسوی فدراسیون دانشمندان آمریکایی منتشر شدند.

در خلال سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲، آژانس اطلاعات دفاعی ایالات متحده (DIA) مبلغ ۲۲ میلیون دلار را صرف برنامه‌‌ی یوفو (UFO) کرده است. این برنامه در آن زمان با عنوان رسمی «برنامه‌‌ی شناسایی تهدیدات هوایی پیشرفته» (AATIP) شناخته می‌شد. در سال ۲۰۱۷، نیویورک‌تایمز برای اولین‌بار موجودیت این برنامه‌‌ی سرّی را افشا و در گزارشی اعلام کرد که مقامات دولتی برای مدت چند سال در حال بررسی گزارش‌‌های واصله درمورد یوفوها هستند.

هری رید، رهبر اسبق اکثریت مجلس سنا هدایت این طرح را به‌‌عهده داشت. این گزارش‌ها نشان می‌دهند بخش عمده‌‌ی بودجه‌ی این برنامه روی پژوهش‌های هوافضا اختصاص یافته است؛ اما اسناد جدید نشان می‌‌دهد قسمتی از بودجه‌‌ روی موضوعاتی تمرکز داشته که بیشتر به داستان‌‌های علمی‌ تخیلی شباهت دارد.

این اسناد می‌گویند از اوایل دهه‌‌ی ۲۰۰۰ میلادی، پژوهشگری از دانشگاه سنت اندروز با نام پروفسور اولف لئون‌‌هارت روی توسعه‌‌ی شنل‌های نامرئی کار کرده ‌است. حتی او گزارشی نیز در مورد وضعیت فعلی پژوهش‌‌های خود در این حوزه برای آژانس اطلاعات دفاعی تهیه کرده ‌است. پژوهش‌‌های او در درجه‌‌ی اول روی چگونگی ایجاد اعوجاج در نور، فضا و مواد دیگری مانند آب و شیشه با هدف ایجاد اثر نامرئی‌‌سازی تمرکز داشته است. لئون‌‌هارت در مصاحبه‌‌ای با شبکه خبری بی‌بی‌سی طی سال ۲۰۰۹ اظهار داشت:

 ایده‌‌ی نامرئی‌‌سازی برای هزاران سال است که افراد را مجذوب خود کرده و الهام‌‌بخش بسیاری از افسانه‌ها، داستان‌ها و فیلم‌ها بوده است. من قصد دارم ایده‌هایی را توسعه دهم که ممکن است نامرئی‌‌شدن را از حیطه‌ی علوم حاشیه‌ای به یک فناوری کاربردی تبدیل کند.

گرچه این پژوهش هنوز منجر به تولید یک شنل نامرئی‌‌کننده‌‌ مانند آنچه در سری فیلم‌‌های هری پاتر دیده‌اید، نشده است؛ اما قرار است از همان علم مربوط‌به توهمات بصری در این فناوری استفاده شود.

زمانی‌که نور از داخل مواد مختلف عبور می‌کند، مسیر حرکت آن تغییر کرده و سرعت حرکتش کم می‌شود؛ این پدیده با نام انکسار شناخته می‌شود. این پژوهش مشخص می‌کند که اگر شی‌‌ای توسط موادی احاطه شده‌ باشد که با انکسار نور، قابلیت هدایت آن را در مسیر مشخصی به‌‌دور آن شی داشته باشد، در این صورت آن شی ممکن است نامرئی به نظر برسد.

هنوز بسیار زود است که بخواهیم منتظر ادغام فناوری شنل نامرئی با فناوری‌‌های نظامی (یا غیرنظامی) باشیم؛ اما موضوعات دیگری نیز در این گزارش‌‌ها به چشم می‌‌خورند که حتی از این هم بسیار دورتر از دسترس هستند. در سال ۲۰۰۹، برنامه‌‌ی شناسایی تهدیدات پیشرفته‌‌ی هوافضا گزارشی را با عنوان کرم‌‌چاله‌‌های قابل‌‌عبور، استارگیت‌‌ها و انرژی منفی تهیه کردند. تصاویر این گزارش‌‌ها شامل پورتال‌هایی هستند که ظاهرا به فرد اجازه می‌‌دهند دایناسورها را ببیند!

تصویری از استارگیت‌‌ها در گزارش کرم‌‌چاله‌‌‌‌ی آژانس اطلاعات دفاعی ایالات متحده (DIA)

ایده‌‌ی اصلی پشت این گزارش آن است که حتی در سریع‌‌ترین سفر فضایی ممکن که احتمالا در آینده‌ی مقدور خواهد شد،‌ چندین سده طول خواهد کشید تا مسافران بتوانند به مقاصد خود در فضای میان‌‌ستاره‌‌ای خود دست یابند. بنابراین یک راه‌حل نظری می‌تواند استفاده از کرم‌‌چاله‌‌ها برای دور زدن قوانین فیزیک نیوتونی و ایجاد حفره‌‌ای در  فضا - زمان برای انتقال افراد از یک نقطه به نقطه‌‌ی دیگر (یا از یک زمان به زمانی دیگر) باشد. با وجود متداول‌بودن چنین مفهومی در دنیای علمی‌‌ تخیلی، اما عملا سفر ازطریق کرم‌‌چاله هنوز فاصله‌ی بسیار زیادی با واقعیت دارد.

در گزارش آژانس اطلاعات دفاعی آمده است که دولت نخواهد توانست کاربرد عملی کرم‌‌چاله‌‌ها را در آینده‌‌ی نزدیک انتظار داشته باشد؛ اما با وجود چشم‌انداز مبهم، این آژانس هنوز درخواست خود را مبنی‌‌بر حمایت از ادامه‌‌ی پژوهش‌‌ها اعلام داشته است. پژوهشگران نوشته‌اند:

پیشرفت علم و فناوری سرعت بالایی دارد؛ اما به‌‌شدت وابسته به تمرکز، تلاش و حمایت کافی و مداوم خواهد بود. بر این اساس، تا زمانی‌که یک حمایت ثابت و پایدار از پژوهش‌‌های بلندمدت وجود داشته باشد، همچنان امکان مشاهده‌‌ی یک کرم‌‌چاله در محیط آزمایشگاهی وجود خواهد داشت.

علاوه‌‌بر موضوع کرم‌‌چاله‌‌ها، آژانس اطلاعات دفاعی در حال بررسی استفاده از پیشرانه‌‌های مافوق‌‌نور وارپ به‌‌عنوان وسیله‌ای برای حرکت فضاپیماهادر فضای میان‌‌ستاره‌ای است. پژوهشگران دریافتند که دستیابی به این فناوری به احتمال زیاد غیرممکن است و حتی اگر ممکن نیز باشد، تا سال‌‌های متمادی دردسترس نخواهد بود.

تصویر ارائه‌‌شده ازسوی یک هنرمند از یک سفینه‌‌ی فضایی با قابلیت حرکت با سرعت مافوق نور

هری رید که در ابتدا درخواست تشکیل AAITP را مطرح کرده بود، هم‌‌اکنون دیگر در کنگره حضور ندارد؛ اما هنوز هم در حال لابی با دوستان و همکاران سابق خود است تا بتواند منابع بیشتری را به پژوهش‌‌های مرتبط با یوفوها و بشقاب‌های ‌پرنده جذب کند. این نماینده‌‌ی دموکرات از نوادا در اوایل این ماه در رادیو عمومی نوادا گفت:

من شخصا نمی‌دانم که آیا موجوداتی با شمایل سبزرنگ در دیگر نقاط جهان حضور دارند یا نه. بااین‌حال، معتقدم اطلاعاتی که ما در اختیار داریم گویای این قضیه است که باید همچنان مطالعات بیشتری را به انجام برسانیم. ما صدها نفر شاهد از میان مردم داریم که یک رویداد واحد را در آسمان دیده‌‌اند؛ چیزی در آسمان بوده که در مسیر مشخصی حرکت می‌‌کرده است.