IBM ترانزیستور ۹ نانومتری نانوتیوب کربن خلق کرد

آیا دانشمندان قادرند مرزهای دانش را گسترش داده و ناممکن ها را ممکن کنند؟ و آیا کربن، این ماده ی جادویی می تواند نقطه ی عطف دیگری در علوم بیافریند؟ به تازگی IBM توانسته ترانزیستور 9 نانومتری خلق کند که باعث کوچک شدن قطعات الکترونیکی می شود.

محققان IBM، موفق به تولید ترانزیستورهای 9 نانومتری از نانوتیوب کربن (سبک وزن‌ترین ماده جهان که از آن برای استتار ابزارها و ساخت هواپیماهای نظامی رادار گریز استفاده می‌شود)  شده اند. در مقایسه، سیلیکن دارای محدودیت تئوریک 10 نانومتری است که پس از تبدیل به ترانزیستور اندازه آن به بیش از 22 نانو متر می رسد.

اما، اخیراً بخش تحقیق و توسعه شرکت اینتل موفقیت هایی در تولید ترانزیستورهای کوچکتر بدست آورده است. به طوری که طبق اعلام این شرکت، اینتل تا سال 2015 قادر به تولید تراشه هایی با ترانزیستورهای 10 نانو متری از جنس سیلیکون خواهد بود.

اهمیت تولید اخیر IBM از این نظر است که هر چه بتوانیم معماری ترانزیستورها را ریزتر کنیم، قادر خواهیم بود تا تراشه های کوچکتر و کم مصرف تری بسازیم. از این گذشته، به اعتقاد دانشمندان ترانزیستورهای کربنی قادرند تا کارایی به مراتب بهتری نسبت به نمونه های سیلیکونی از خود نشان دهند.

البته هنوز در ابتدای راه و مراحل آغازین این فن آوری هستیم و موانع متعددی پیش روی کارشناسان قرار دارد. برای نمونه به کار گیری فلزات در مواد کربنی به ایجاد اتصال کوتاه و عدم کارایی ترانزیستورها منتهی می شود. از این گذشته هنوز دانش فنی لازم برای ایجاد مدارات مجتمع و IC هایی از این جنس وجود ندارد.

جالب اینکه اگر این فن آوری روزی به حقیقت بپیوندد، می تواند خط بطلانی بر قانون مور بکشد. قانون مور یا Moore's Law نخستین بار توسط گوردون مور؛ از بنیانگذاران شرکت اینتل در سال 1965 بیان شد. وی معتقد بود که هر دو سال یکبار، تعداد ترانزیستورهای بکار رفته بر روی یک تراشه با مساحت ثابت، تقریباً دو برابر بیشتر می شود.

باید منتظر بود و دید که آیا در آینده نه چندان دور گوشی هوشمند و لپ تاپ هایی خواهیم داشت که از نظر اندازه و وزن باز هم آب رفته اند و زمانی فرا برسد که بودن یا نبودن لپ تاپ در کیفتان را حس نکنید چه برسد به گوشی عزیزتان!

منبع: The Verge