به بهانه آتش سوزی پلاسکو: آوار خاطره ای به قدمت نیم قرن

متأسفانه صبح امروز «ساختمان پلاسکو»، یکی از قدیمی‌ترین ساختمان‌های بلندمرتبه‌ی شهر تهران دچار حریق شد. مأموران آتش نشانی به‌سرعت خود را به محل حادثه رساندند، اما وسعت آتش سوزی و نیز شرایط محیطی به‌گونه‌ای بود که اطفای فوری حریق را غیر ممکن کرده و در نهایت باعث تأخیر در مهار آتش سوزی شد. در نهایت بعد از ساعت‌ها تلاش بی‌وقفه و در حالی که هنوز تعدادی از آتش نشانان زحمت‌کش و تیم‌های امدادی در محل حضور داشتند، متأسفانه این ساختمان فرسوده تاب نیاورد و فروریخت.

ساختمان پلاسکو در سال ۱۳۳۹ توسط «حبیب القانیان»، رئیس انجمن کلیمیان ایران تأسیس شد و بعد از گذشت ۵۶ سال از آغاز به فعالیت، امروز در میان دود و آتش و برای همیشه از چشم‌انداز شهر تهران ناپدید شد.

اما در کنار این حادثه‌ی ناگهانی و شوکه کننده، جمعی از هموطنان شجاع و فداکار ما نیز در حین انجام وظیفه جان باختند. متأسفانه آتش نشانانی که جان خود را کف دست گرفته بودند و برای مهار آتش و نجات افراد حاضر در طبقات فوقانی این ساختمان حضور داشتند، مجالی برای خارج شدن از ساختمان پیدا نکردند و زیر آوار مدفون شدند.

خبرها حاکی از آن هستند که تاکنون دست کم ۳۰ آتش نشان جان خود را از دست داده‌اند و امروز شهر تهران، سیاهپوش غم از دست دادن این عزیزان است. مثل همیشه، وقوع حوادثی از این دست تلنگری است به همه‌ی ما و به‌ویژه نهادهای مربوطه که از تکرار حوادثی از این دست جلوگیری و فکری به حال ساختمان‌های فرسوده کلان‌شهرها کنند تا دیگر در غم از دست دادن هم‌وطنانمان، این‌گونه در سوگ ننشینیم.

امروز در فضای مجازی شاهد تصاویری بودیم لبریز از ترس، بهت و البته غم و اندوه مردم و آتش نشانانی که روزشان را در کنار دوستان آغاز کردند، اما در این لحظات پر از استرس و نگرانی، در ماتم دوستان سفرکرده یا عزیزانی هستند که هنوز از سرنوشتشان اطلاعی در دست نیست. خانواده‌هایی که با گذشت هر دقیقه بر شدت نگرانی‌شان افزوده می‌شود که آیا دوباره با عزیزان خود ملاقات خواهند کرد؟ از صمیم قلب آرزو می‌کنیم که این خواسته اجابت شود و این حادثه بیش از این تلفات نداشته باشد.

از خداوند متعال برای روح درگذشتگان این فاجعه‌ی تلخ آمرزش می‌طلبیم و شریک غم و اندوه خانواده‌ی قربانیان هستیم.