مایکروسافت با الهام از اپل می‌تواند ویندوز را بهبود دهد

اکنون که پشتیبانی مایکروسافت از ویندوز ۷ به پایان رسیده است، فرصت مناسبی خواهد بود تا ردموندی‌ها یک بازنگری کلی در شیوه‌ی مدیریت سیستم‌عامل خود داشته باشند. شاید بد نباشد تا آن‌ها کمی از رقیب دیرینه یعنی اپل، الهام بگیرند. به‌هرحال باید فعالیت‌هایی متوقف شوند که ارتقاء‌های ویندوز را دشوار می‌کنند. به‌علاوه باید سازوکارهایی جدید پیاده‌سازی شوند که کاربران ویندوز را وفادار و راضی کنند. در ادامه، برخی از همین فرایندها را معرفی می‌کنیم که بعضی از آن‌ها باید متوقف و بعضی باید شروع شوند.

مایکروسافت هدفی بزرگ و پر سروصدا را برای ویندوز ۱۰ متصور شده بود و انتظار داشت تا پس از گذشت سه سال از عرضه‌ی سیستم‌عامل مذکور، به آمار یک میلیارد کاربر برسد. آن‌ها در رسیدن به هدف مذکور موفق نبودند و دلیل آن نیز تقریبا واضح بود. اگرچه ردموندی‌ها زمانی طولانی را برای به‌روزرسانی رایگان به ویندوز ۱۰ در اختیار کاربران قرار دادند، اما پس از گذشت دوره‌ی مذکور، کاربران برای ارتقاء باید هزینه‌ای را پرداخت می‌کردند (البته راهکارهای غیررسمی برای دور زدن محدودیت مالی ردموندی‌ها نیز وجود داشت). ویندوز ۱۰ هوم قیمت ۱۳۹ دلاری داشته و نسخه‌ی پرو که قابلیت‌های امنیتی سطح تجاری و ابزارهای حرفه‌ای مدیریت و مواردی همچون ریموت دسکتاپ و کورتانا دارد، با برچسب قیمتی ۲۰۰ دلار عرضه می‌شود.

مایکروسافت هنوز برای ارائه‌ی مجوز ویندوز ۱۰ به تولیدکننده‌های کامپیوتر (OEM) هزینه دریافت می‌کند، چون درآمد قابل‌توجهی از این بخش به‌دست می‌آورد. حتی با اینکه مدیرعامل ردموندی‌ها، ساتیا نادلا، گفته بود سیستم‌عامل دیگر لایه‌ای مهم از لحاظ درآمدزایی نیست، ویندوز باز هم یک مهره‌ی مهم در ماشین تریلیون دلاری آن‌ها محسوب می‌شود. هنوز میلیاردها دستگاه مجهز به ویندوز و شرکت‌های متعدد متفرقه‌ی خریدار مجوز سیستم‌عامل وجود دارند. البته درنهایت کاربر نهایی نباید هزینه‌ای برای سیستم‌عامل پرداخت کند.

اپل از سال ۲۰۱۳ و پس از عرضه‌ی نسخه‌ی ماوریک از سیستم‌عامل مک، هیچ‌گاه برای ارتقاء آن هزینه دریافت نکرده است. درنهایت اقدام مایکروسافت در دریافت هزینه برای نسخه‌های جدید ویندوز، عملکردی کاملا اشتباه محسوب می‌شود.

یکی از دلایل بزرگی که کاربران را از به‌روزرسانی از ویندوز ۷ به ویندوز ۸ و ۱۰ باز می‌داشت، محدودیت‌های مالی، تنبلی یا حتی عدم هماهنگی سخت‌افزاری نبود. آن‌ها از «تغییر بزرگ» واهمه داشتند. ویندوز ۸، در همه‌ی جنبه‌ها نسبت به نسخه‌های قدیمی سیستم‌عامل تفاوت داشت. منوی استارت جدید و رابط کاربری کاشی مناسب تبلت و زیرساخت اپلیکیشنی، همگی یک سیستم‌عامل کاملا متفاوت را در برابر کاربر قرار می‌دادند. ویندوز ۱۰ بسیاری از اشتباه‌های ویندوز ۸ را جبران کرد، اما هنوز ترس از تغییر بزرگ در دل کاربران وجود دارد.

اگر نگاهی به نسخه‌ی اولیه و اصلی Mac OS X در سال ۲۰۰۰ داشته باشید، تفاوت زیادی با ساختار امروزی آن مشاهده نمی‌کنید. همین رویکرد در اندروید و iOS هم دیده می‌شود. کاربران قطعا به ارتقاء‌های سالانه نیاز دارند، اما نباید هرسال با هدف نوسازی، مجددا چرخ را اختراع کرد. مایکروسافت در طول سال‌های گذشته چندین بار ظاهر سیستم‌عامل خود را تغییر داد. اکنون که ویندوز ۷ به تاریخ پیوسته است،‌ شاید ویندوز ۱۰ باید شروعی بر یک رویکرد جدید باشد. درنتیجه پیشنهاد می‌شود مایکروسافت همین روند را در اکثر بخش‌های سیستم‌عامل خود برای آینده ادامه دهد.

در اکوسیستم مک، تنها یک نسخه از سیستم‌عامل وجود دارد. صرف‌نظر از اینکه شما کاربر یک مک مینی ۷۹۹ دلاری یا مک پرو ۵۰ هزار دلاری باشید، جدیدترین سیستم‌عامل، کاتالینا نام دارد. همین رویکرد برای همه‌ی نسخه‌های بعدی سیستم‌عامل کوپرتینویی‌ها رعایت خواهد شد. وقتی نسخه‌ی جدیدی از مک ارائه می‌شود، کاربر نیازی به تفکر درباره‌ی نصب از میان چندین نسخه ندارد. تنها به‌روزرسانی را از منوی سیستم‌عامل انتخاب می‌کند و سایر کارها با سرعت و روان پیش می‌رود.

از دیدگاه کاربران مک، نسخه‌های متعدد و گوناگون ویندوز، گیج‌کننده‌ترین بخش در اکوسیستم آن محسوب می‌شود. انتخاب نسخه‌ی تجاری یا اینترپرایز منطقی محسوب می‌شود، اما چرا کاربران نسخه‌ی هوم، نباید امکانات امنیتی عالی موجود در نسخه‌ی پرو را داشته باشند؟ چرا باید نسخه‌ای ساده و محدود به ویندوز استور به‌نام ویندوز ۱۰ اس عرضه شود و هم‌زمان، کاربران به ارتقاء به نسخه‌ی پرو تشویق شوند؟ به‌هرحال این روند کمی عجیب و گیج‌کننده به‌نظر می‌رسد.

از آن‌جایی که اکثر کاربران از همان نسخه‌ی اولیه‌ی موجود ویندوز ۱۰ در سیستم‌های خود استفاده می‌کنند، مایکروسافت باید نسخه‌ای واحد از سیستم‌عامل را با همان نام ساده‌ی ویندوز ۱۰ ارائه کند. همه‌ی قابلیت‌ها در همان نسخه عرضه شود و به‌روزرسانی منظم نیز جزو خدمات همیگشی باشد. چنین روندی قطعا رضایت همه‌ی کاربران را به‌همراه دارد.

بزرگ‌ترین درسی که مایکروسافت را به آینده‌ای موفق‌تر سوق می‌دهد، نه از سوی اپل، بلکه از داخل خود شرکت بیرون می‌آید. سرفیس نئو، دستگاه جدید مجهز به دو نمایشگر و قابلیت تبدیل‌شوندگی ۳۶۰ درجه، حکم برگ برنده را در آینده‌ی ردموندی‌ها بازی می‌کند. این محصول را می‌توان یکی از جذاب‌ترین گجت‌های سال ۲۰۲۰ دانست و اگرچه دستگاه نهایی تا پایان سال به بازار عرضه نخواهد شد، اما تأثیر آن را روی نسل بعدی ویندوز مشاهده می‌کنیم.

وقتی اپل دستگاهی طراحی می‌کند، برای جانمایی و هماهنگی آن با نسخه‌ی کنونی iOS یا macOS تلاش بیهوده انجام نمی‌دهد. آن‌ها سخت‌افزار و نرم‌افزار را به‌صورت هم‌زمان طراحی می‌کنند و در بسیاری موارد، این سخت‌افزار است که قابلیت‌های نرم‌افزاری را دیکته می‌کند و مراحل توسعه را پیش می‌برد.

روند طراحی و ساخت سرفیس نئو روندی شبیه به طراحی و ساخت دستگاه‌های اپل دارد. مایکروسافت تلاش نکرد که معماری ویندوز ۱۰ را به اجبار در دستگاه جدید استفاده کند. درواقع ردموندی‌ها ترکیب سخت‌افزار و نرم‌افزار را برای توسعه‌ی یک پلتفرم نهایی یعنی ویندوز ۱۰ ایکس به‌‌کار گرفتند.

سرفیس نئو نشان‌دهنده‌ی چشم‌انداز نادلا است که ویندوز را آینده‌ی مایکروسافت نمی‌داند. درواقع امروز می‌دانیم که سیستم‌عامل‌ها دیگر اهمیت چندانی ندارند. اپلیکیشن‌ها و سخت‌افزارها و سرویس‌ها، مسیر آینده را شکل می‌دهند. به‌عنوان مثالی واضح می‌توان سرفیس دوئو را نام برد که سال آینده با سیستم‌عامل اندروید به بازار عرضه می‌شود، اما به‌هرحال یک دستگاه با برند مایکروسافت است.

مایکروسافت در زمانی بین تولد ویندوز ۱۰ و مرگ ویندوز ۷ به این نتیجه رسید که شاید پلتفرم و سیستم‌عامل نباید لزوما یکی باشند. درنتیجه دستگاهی با برند مایکروسافت، اپلیکیشن‌های مایکروسافت و با استفاده از یک لانچر مایکروسافت و نسخه‌ای اختصاصی از سیستم‌عامل اندروید، هیچ چیزی از دستگاه سرفیس با ویندوز ۱۰ کم ندارد. درنهایت ردموندی‌ها با سرفیس نئو، تاحدودی پیش‌گام یک حرکت شده‌اند که دستگاه‌های سرفیس قبلی موفق به انجام آن نبودند. آن‌ها برای موفقیت در سال‌های پیش‌رو، باید همین روند را ادامه دهند و به‌نوعی بیش‌ازپیش، شبیه به اپل باشند.