بررسی ناتینگ فون 2a؛ ورود به دنیای میان‌رده‌ها

رقابت در دنیای گوشی‌های هوشمند طاقت‌فرسا است. این نکته را رئیس کمپانی شیائومی به خوبی درک می‌کند، چرا که همین چند روز قبل در پستی که به مناسب رونمایی از شیائومی ۱۴ اولترا در چین در شبکه‌ی اجتماعی ویبو منتشر کرد، چنین نوشت:

شرکت‌های چینی به‌دلیل تسلط اپل و سامسونگ بر بازارهای جهانی هنوز راه درازی تا «بین‌المللی‌ شدن» در پیش دارند.

- لو ویبینگ

شنیدن چنین جمله‌ای از زبان شخص اول یکی از موفق‌ترین کمپانی‌های ساخت گوشی‌های هوشمند در دهه‌ی گذشته به‌خوبی نشانگر سطح بالای رقابت در بازار موبایل و نمایی از مسیر پر پیچ‌وخمی است که سازندگان این گجت‌ها باید برای دست‌یابی به فروش بالاتر و گرفتن سهم بیشتری از بازار طی کنند؛ اما این پایان ماجرا نیست، وضعیت برای گوشی‌های میان‌رده سخت‌تر و پیچیده‌تر هم می‌شود.

شاید گوشی‌های پرچم‌دار بتوانند به لطف استفاده از جدیدترین تکنولوژی‌ها و قدرتمندترین سخت‌افزارهای ممکن، کاربران را راحت‌تر دست‌ به جیب کنند. شاید حتی بخش بسیار بزرگی از فروش گوشی‌های میان‌رده نه وابسته به نوع سخت‌افزار استفاده‌شده، بلکه به تعصب کاربران و وفاداری آن‌ها به برندهای خاص مرتبط باشد؛ اما خرید یک گوشی میان‌رده ورود به دنیایی متفاوت است.

یک گوشی پرچم‌دار می‌تواند بدون توجه به قیمت نهایی، هرآنچه عنوان «جدیدترین» را یدک می‌کشد در خود جا دهد. از سنسور دوربین گرفته تا تراشه و اسپیکر؛ ولی برای ساخت یک گوشی میان‌رده باید مهندسینی خبره و مدیرانی با تمرکز فولادین داشته باشید. درست مانند خنثی کردن یک بمب، سازنده‌ی گوشی میان‌رده هم باید بداند حذف کدام ویژگی‌ها باعث دلسردی کاربران نمی‌شود و کدام پارامترها هستند که نباید برای کاهش قیمت قربانی شوند.

همین حالا بازار گوشی‌های میان‌رده بازیگران قدرتمندی را به خود می‌بیند. از شیائومی و سامسونگ گرفته که اساتید این بازی به حساب می‌آیند، تا اوپو، وان‌پلاس، موتورولا (تحت مالکیت لنوو) و ایسوس که به واسطه‌ی سال‌ها تجربه تلاش می‌کنند سهم بیشتری از بازار پررونق گوشی‌های میان‌رده به دست آورند.

به نظر می‌رسد کارل‌ پی ایده‌های متفاوتی در سر دارد. هم‌بنیان‌گذار سابق وان‌پلاس که پس از آباد کردن آن و خیره‌کردن نگا‌ه‌های همه‌ی کاربران گوشی‌های هوشمند در سراسر دنیا، راهی کمپانی ناتینگ شد تا رویاهای جاه‌طلبانه‌اش را در این شرکت بریتانیایی دنبال کند و باید اعتراف کرد تاکنون هم در مسیرش موفق بوده است.

ناتینگ فون ۱ کاربران را قانع کرد که داشتن گوشی میان‌رده‌ی زیبایی که بتواند چشم‌ها را به خود خیره کرده و شما را به کانون توجهات هر جمعی تبدیل کند، با ارزش‌تر از میان‌رده‌ای با ظاهر تکراری و سخت‌افزار غیرکاربردی است که می‌توانید در دست همه ببینید. کاربران هم شعار ناتینگ و مدیر جوانش، کارل‌ پی را به‌راحتی پذیرفتند.

ناتینگ فون ۱ و نسخه‌ی بعدی آن، ناتینگ فون ۲ (که بیش از میان‌رده بودن، تلاش داشت در قامت پرچم‌دار ظاهر شود) برای کمپانی کوچک ناتینگ یک موفقیت کامل به‌شمار می‌رفتند. برای ناتینگ، معرفی نسل‌های اول بیشتر نقش قلق‌گیری را دارد تا مدیران و مهندسانش بتوانند ارزیابی بهتری از بازار داشته باشند. آن‌ها حالا می‌دانند در دنیایی یک‌نواخت و تکراری، کاربران تشنه‌ی دیدن گوشی‌های متفاوت هستند و کمی سخت‌افزار ضعیف‌تر را به ظاهری چشم‌نواز و خاص خواهند بخشید. اکنون کارل پی می‌تواند کمپانی کوچک ناتینگ را به سبک بزرگان اداره کند.

به جای پیروی از سامسونگ و شیائومی با ساختن انبوهی از گوشی‌های شبیه به هم برای هر بازه‌ی قیمتی و هر نوعی از کاربری، ناتینگ رویکرد متفاوت گوگل را انتخاب کرده است؛ یک گوشی که تلاش می‌کند به پرچم‌داران نزدیک شود، بدون آنکه به شکلی مستقیم با آن‌ها وارد چالش شود و یک گوشی میان‌رده که قرار است با قیمتی رقابتی و غیرقابل چشم‌پوشی، کاربران بیشتری را مجذوب خود کند.

ناتینگ فون 2a در چنین شرایطی معرفی می‌شود و همان گوشی میان‌رده‌ای است که قصد دارد ناتینگ را وارد بازی بزرگان کند.

تا پیش از معرفی گوشی‌های ناتینگ، سازندگان گوشی‌های میان‌رده با یک چالش بزرگ و دائمی روبه‌رو بودند. فرض اولیه‌ی آن‌ها برای ساخت گوشی میان‌رده این بود که کاربران دوست دارند با وجود پرداخت قیمت کمتر، دستگاهی خریداری کنند که سخت‌افزاری هم‌سطح یا مشابه گوشی‌های پرچم‌دار داشته باشد. استقبال کاربران از گوشی‌هایی مانند وان‌پلاس وان، گوشی‌های سری A یا حتی آیفون SE تأییدکننده‌ی چنین پیش‌فرضی بودند؛ اما چنین رویکردی یک چالش آنی ایجاد می‌کند: اگر قرار باشد کل سخت‌افزار گوشی میان‌رده، قادر به رقابت با پرچم‌داران باشد، امکان کاهش قیمت گوشی وجود ندارد.

در نتیجه، سازندگان گوشی‌های میان‌رده باید تصمیم مهمی می‌گرفتند: یک گوشی میان‌رده باید روی کدام سخت‌افزار متمرکز شود؟ نتیجه‌ی پاسخ‌دادن به این سؤال، سری‌های مختلف از گوشی‌های میان‌رده است که هر کدام در بخشی خاص نسبت به سایرین برتری دارند. دوربین پیکسل‌های میان‌رده‌ی گوگل عملکردی فراتر از تصور ارائه می‌کند، گوشی‌های سری F پوکو برای موبایل‌گیمرها ساخته می‌شوند، گوشی‌های سری A سامسونگ صفحه‌نمایش کم‌نظیری دارند و آیفون SE از تراشه‌ای استفاده می‌کند که دست کمی از پرچم‌داران ندارد.

اگر کاربر اهمیتی به سخت‌افزار گوشی ندهد و در عوض، طراحی را به عنوان اولویت اصلی انتخاب کند چطور؟ ظاهرا ناتینگ بازاری بزرگ و و بکر را کشف کرده است که می‌تواند به تنهایی در آن فرمانروایی کند.

ناتینگ فون 2a از همان زبان طراحی جذاب گوشی‌های قبلی استفاده می‌کند و هیجان‌انگیزترین بخش آن، به نمای شفاف پنل پشتی بازمی‌گردد. به‌عنوان اولین تغییر واضح باید به نوع چینش دوربین‌ها اشاره کنم که از چیدمان عمودی به افقی تغییر کرده است و به جای قرارگرفتن در گوشه‌ی بالای سمت چپ، حالا در میانه‌ی بخش بالایی بدنه خودنمایی می‌کند؛ ضمن اینکه برخلاف طراحی تخت دوربین‌ها در ناتینگ فون ۱ و ناتینگ فون ۲، کمی هم برجستگی دارد.

نکته‌ی بعدی، حذف قابلیت شارژ بی‌سیم و در نتیجه، حذف سیم‌پیچ خاص مدل‌های قبلی ناتینگ از نمای پشت گوشی است. به جای این سیم‌پیچ، حالا شاهد یک کابل نواری مارپیچ شکل هستیم که به گفته‌ی طراحان گوشی، با الهام از نقشه‌ی متروی نیویورک طراحی شده است. شاید شما جزو کاربرانی باشید که علاوه‌بر کاربردی‌دانستن شارژ بی‌سیم، نمایش سیم‌پیچ‌ها در نمای پشتی را جذاب‌تر از طراحی جدید بدانید؛ اما این کابل‌ نواری هم جذابیت خاص خود را دارد و حتما کاربران زیادی هستند که از انتخاب ناتینگ استقبال می‌کنند.

به جز بدنه‌ی شفاف، گلیف‌ها (Glyph) و نورپردازی پشت گوشی با چراغ‌‌های LED دیگر ویژگی متمایزکننده‌ی گوشی‌های ناتینگ به حساب می‌آید. برخلاف ناتینگ فون ۱ (با ۵ گروه LED) و ناتینگ فون ۲ (با ۱۱ گروه LED)، ناتینگ فون 2a تنها به ۳ گروه LED‌ مجهز شده است که همگی در اطراف دوربین قرار دارند.

در گوشه و کنار قاب شفاف پشتی گوشی چند پیچ به چشم می‌خورند و مربع قرمز رنگ زیر دوربین‌ها هم به جز زیبا‌تر کردن نمای دستگاه، وظیفه‌ی دیگری ندارد.

تفاوت دیگر ناتینگ فون 2a میان‌رده با گوشی‌های دیگر شرکت نوپای ناتینگ، جنس پنل پشتی و فریم است. اینجا هر دو بخش از پلاستیک ساخته شده‌اند. استفاده از پلاستیک در پنل پشتی احتمالا باعث آسیب‌پذیری بیشتر آن در برابر خط و خش‌های احتمالی خواهد شد، اما دست‌کم مقاومت بیشتری در برابر شکستن از خود نشان می‌دهد.

فریم پلاستیکی هم دارای بافت بسیار نامحسوسی است که تأثیر مثبتی در جای‌گیری گوشی روی دست (Grip) دارد و با توجه به انحنای ملایم بین فریم و پنل پشتی، به خوش‌دست‌تر شدن آن هم کمک می‌کند. وزن ناتینگ فون 2a نیز به ۱۹۰ گرم رسیده که کمتر از ناتینگ فون ۱ با ۱۹۳ گرم و ناتینگ فون ۲ با ۲۰۰ گرم است. میان‌رده‌ی ناتینگ همچنین استاندارد IP54 برای مقاومت در برابر قطرات آب و ذرات گردوغبار را هم در بین مشخصاتش دارد.

سمت راست گوشی محل قرار گرفتن کلید پاور است و کلیدهای تنظیم صدا را هم در سمت چپ پیدا می‌کنید. این کلیدها در نسخه‌ی سفید، به رنگ مشکی ساخته شده‌اند که تضاد جالبی روی فریم ایجاد می‌کند و اگر طرفدار کلیدهای رنگی باشید حتما از آن استقبال خواهید کرد.

در مجموع، حین استفاده از ناتینگ فون 2a حس خوبی خواهید داشت. این گوشی چه از نظر کیفیت ساخت یک گوشی میان‌رده، چه از نظر طراحی جزو بهترین‌ها به‌حساب می‌آید و همچنان همان جادوی ناتینگ را با خود به همراه دارد؛ یعنی بلافاصله پس از آنکه گوشی را از جیبتان بیرون بیاورید، همه‌ی نگاه‌ها را به خود خیره می‌کند و اگر در موقعیت ویژه‌ای هم باشید می‌تواند گزینه‌ی خوبی برای آغاز مکالمه به‌حساب بیاید!

بیش از ۹۱ درصد نمای جلویی گوشی را نمایشگر ۶٫۷ اینچی‌اش می‌پوشاند که حتی از نسبت نمایشگر‌به‌بدنه‌ی ناتینگ فون ۲ هم بیشتر است. نکته‌ی قابل توجه آنکه حاشیه‌های پیرامون نمایشگر در هر چهار سمت برابر هستند و به‌همین دلیل صفحه‌نمایش یک‌دست‌تر و یکپارچه‌تر به‌نظر می‌رسد. ضمن اینکه پنل نمایشگر با روکش گوریلا گلس ۵ محافظت می‌شود.

ناتینگ فون 2a از صفحه‌نمایش OLED با نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز و پشتیبانی از +HDR10 استفاده می‌کند و طبق اعلام رسمی، روشنایی آن در حالت عادی به ۷۰۰ نیت و حداکثر روشنایی آن به ۱۳۰۰ نیت می‌رسد. برای مقایسه‌ی بهتر، ناتینگ فون ۱ حداکثر روشنایی ۱۲۰۰ نیتی داشت و این عدد برای نمایشگر ناتینگ فون ۲ معادل ۱۶۰۰ نیت اعلام شده بود.

در بررسی‌های زومیت، بیشینه‌ی روشنایی در حالت دستی ۸۳۵ نیت و حداکثر روشنایی در حالت خودکار ۱۲۵۴ نیت به دست آمد که عدد دوم برای حداکثر روشنایی در حالت HDR هم تقریبا یکسان است.

حتی با شرایطی که توضیح داده شد، حداکثر روشنایی نمایشگر نسبت به ناتینگ فون ۱ افزایش چشم‌گیری تجربه می‌کند و حالا تقریبا در سطح گوشی‌های رقیبش مانند پوکو F5 و گلکسی A54 است. همین نکته درباره‌ی پوشش‌دهی فضاهای رنگی نیز وجود دارد. پوشش ۹۹٫۲ درصدی فضای رنگی sRGB با خطای ۲٫۳ درصد و پوشش بیش از ۹۱ درصدی فضای رنگی DCI-P3 با خطای کمتر از ۳ درصد هر دو نشان می‌دهند که صفحه‌نمایش ناتینگ فون 2a‌ کار خود را به خوبی انجام می‌دهد.

حداکثر روشنایی ناتینگ فون 2a نیز با وجود اینکه در سطح پرچم‌داران و اعداد عجیب در محدوده ۲۰۰۰ نیت نیست، اما برای یک گوشی میان‌رده کاملا کافی به نظر می‌رسد. این نکته را می‌توان با نگاهی به حداکثر روشنایی رقبای این گوشی تایید کرد؛‌ جایی که اختلاف این عدد بین ناتینگ فون 2a و گلکسی A54 یا پوکو F5 کمتر از ۵ درصد به دست می‌آید.

از دیگر ویژگی‌های صفحه‌نمایش ناتینگ فون 2a می‌توان به نرخ نمونه برداری لمسی ۲۴۰ هرتز و PWD Dimming با نرخ ۲۱۶۰ هرتز اشاره کرد. مورد اول در زمان اجرای بازی‌ها، به‌ویژه بازی‌های اکشن، به کمک شما خواهد آمد تا حرکت‌های روان‌تر و سریع‌تری را اجرا کنید و مورد دوم، روشی برای متعادل کردن روشنایی صفحه در سطوح پایین است که می‌تواند در کاهش خستگی چشم و کاهش احتمال سردرد مؤثر باشد.

در بخش پایینی و زیر نمایشگر می‌توانید حسگر اثر انگشت دستگاه را پیدا کنید. با توجه به اپتیکال بودن این حسگر، نباید انتظار عملکرد آنی داشته باشید؛ اما نکته‌ی منفی هم درباره‌ی آن وجود ندارد یعنی حسگری کاملا استاندارد به حساب می‌آید که در محل مناسب و کاملا در دسترس قرار دارد.

برخلاف نسل‌های اول و دوم که به تراشه‌های کوالکام مجهز بودند،‌ ناتینگ فون 2a از تراشه‌ی Dimensity 7200 Pro ساخته‌ی مدیاتک استفاده می‌کند. کاربران می‌توانند بین دو نسخه‌ی ۱۲۸ گیگابایتی با ۸ گیگابایت رم یا ۲۵۶ گیگابایتی با ۸ یا ۱۲ گیگابایت رم گزینه‌ی مدنظر خود را انتخاب کنند. قابلیت Ram Booster هم در دسترس کاربران قرار دارد که به کمک آن، امکان افزایش ۸ گیگابایتی رم به کمک فضای ذخیره‌سازی گوشی فراهم می‌شود.

تراشه‌ی Dimensity 7200 Pro، نسخه‌ای تقویت شده از Dimensity 7200‌ است که فوریه‌ی ۲۰۲۳ معرفی شد. این تراشه‌ی میان‌رده که با لیتوگرافی N4P کلاس ۵ نانومتری TSMC تولید می‌شود، به دو هسته‌ی ۲٫۸ گیگاهرتزی Cortex-A715 و ۶ هسته‌ی ۲٫۰ گیگاهرتزی Cortex-A510 مجهز شده است؛ در نتیجه باید عملکرد آن را جایی بین اسنپدراگون 7s نسل دوم و اسنپدراگون +7 نسل دوم در نظر گرفت.

همان‌طور که در نتایج بنچمارک‌ها هم می‌بینید، بعضی از نتایج به‌دست آمده عجیب هستند. تفاوت تجربه‌ی وب‌گردی گوشی ناتینگ با رقبایی مانند پوکو F5 و ردمی نوت ۱۳ پرو 5G [که از تراشه‌هایی تقریبا هم‌سطح استفاده می‌کنند] آنقدر زیاد است که باعث شک‌کردن به نتیجه‌ی آزمایش‌ها می‌شود؛ اما این اعداد درست هستند و به‌نظر می‌رسد ناتینگ فون 2a واقعا به یک به‌روزرسانی نرم‌افزاری مهم حداقل در برخی از بخش‌ها نیاز داشته باشد.

به گفته‌ی ناتینگ، در فون 2a از سیستم خنک‌کننده‌ی ویژه‌ای برای کاهش دمای گوشی در زمان انجام عملیات پردازشی سنگین استفاده شده است. این سیستم شامل یک محفظه‌ی بخار و یک سطح خنک‌کننده با لایه‌ای از گرافیت به قطر ۰٫۱۱ میلی‌متر می‌شود.

استفاده از تراشه‌ی مدیاتک احتمالا برخی از کاربران را دلسرد خواهد کرد؛ اما به‌هرحال این روزها حتی تراشه‌های ضعیف هم می‌توانند از پس عمده‌ی انتظارات افراد از گوشی‌ها به راحتی بربیایند؛ برای مثال ناتینگ فون 2a می‌تواند بازی Call of Duty Mobile را با تنظیمات گرافیکی High و تنظیمات فریم‌ریت Max با نرخ فریم بین ۵۵ تا ۶۰ فریم‌بر‌ثانیه اجرا کند که عددی استاندارد است و نمی‌توان انتقادی به آن داشت.

نکته‌ای که می‌توانیم به آن انتقاد کنیم، لگ‌زدن و هنگ‌کردن گاه‌و‌بیگاه گوشی در کارکرد عادی است. به جز لگ‌زدن در منوهای مختلف، به‌نظر می‌رسد از لحظه‌ی لمس شاتر دوربین، تا زمانی که عکس به گالری گوشی اضافه شود کمی بیشتر از حد نرمال طول می‌کشد. تجربه‌ی چنین اتفاقاتی قطعا می‌تواند روی تصمیم کاربران برای خرید گوشی تأثیر منفی داشته باشد؛ اما شاید بد نباشد کمی صبر کنیم و ببینیم آیا ناتینگ برای برطرف‌کردن این مشکلات یک به‌روزرسانی سریع در اختیار کاربران قرار خواهد داد یا خیر.

ناتینگ فون 2a همانند ناتینگ فون ۱ و ۲ از دو دوربین ۵۰ مگاپیکسلی استفاده می‌کند. خوشبختانه از دوربین‌های غیرکاربردی دیگر خبری نیست و دست‌کم از نظر اعداد و ارقام، دوربین‌های ناتینگ فون 2a شباهت بسیار زیادی به دوربین ناتینگ فون ۲ دارند:

• دوربین اصلی ۵۰ مگاپیکسلی، دیافراگم f/1.9، سنسور 1/1.56 اینچی، فوکس خودکار تشخیص فاز، لرزشگیر اپتیکال
• دوربین ۵۰ مگاپیکسلی اولتراواید، دیافراگم f/2.2، میدان دید ۱۱۴ درجه، سنسور 1/2.76 اینچی
• دوربین سلفی ۳۲ مگاپیکسلی، دیافراگم f/2.2، سنسور 1/2.74 اینچی

دوربین‌های اولتراواید و سلفی ناتینگ فون 2a دقیقا همان دوربین‌های ناتینگ فون ۲ هستند. با این حال نباید اعداد یکسان را به معنی عملکرد مشابه در نظر گرفت. از آنجا که ناتینگ فون ۲ از تراشه‌ی بسیار قدرتمندتر استفاده می‌کند که نتیجه‌ی آن، عملکرد پردازشی متفاوت روی عکس‌ها است، شاید بهتر باشد تصاویر ناتینگ فون 2a را با عکس‌های ثبت‌شده با ناتینگ فون ۱ مقایسه کنیم.

دوربین ناتینگ فون 2a را نمی‌توان جزو نقاط قوتش به‌حساب آورد. در محیط‌های داخلی و کم‌نور، تصاویر به سمت طیف زرد متمایل هستند و میزان جزئیات ثبت‌شده نیز کمتر از انتظار است. با کمی زوم‌کردن روی تصاویر می‌توانید اثر آبرنگی و شدت از بین رفتن جزئیات را بهتر مشاهده کنید.

نکته‌ی منفی دیگر درباره‌ی دوربین میان‌رده‌‌ی ناتینگ، گستره‌ی دینامیکی نه‌چندان وسیع عکس‌هایش است؛ به‌طوری‌که در محیط‌هایی با نور شدید و سایه‌های تاریک، ناتوانی گوشی در ایجاد تعادل میان نواحی سایه‌روشن تصویر به‌وضوح به‌چشم می‌آید.

نکته‌ی قابل‌توجه به عملکرد دوربین اصلی بازمی‌گردد؛ درحالی‌که مشخصات سخت‌افزاری دوربین به هیچ وجه بد نیستند؛ اما تصاویر نهایی در سطح سخت‌افزار ظاهر نمی‌شوند؛ به همین دلیل شاید باز هم بتوان منتظر یک به‌روزرسانی نرم‌افزاری برای بهبود الگوریتم پردازشی تصویر ناتینگ فون 2a بود.

در ادامه، تصاویر مقایسه‌ای ناتینگ فون 2a و ناتینگ فون ۱ را مشاهده می‌کنید:

در عکس‌های زیر، ضعف ناتینگ‌فون 2a در تولید رنگ‌های واقعی به‌چشم می‌آید؛ میان‌رده‌ی جدید رنگ‌ها را با تمایل بسیار زیادی به گرمی تولید می‌کند؛ اما با دقت روی بافت‌های پیچیده‌ای مثل شاخ‌وبرگ درخت یا آجرنمای ساختمان، سطح جزئیات بالاتر ناتینگ‌فون 2a درمقایسه‌با ناتینگ‌فون ۱ مشهود است.

در عکس‌های زیر باز هم تمایل ناتینگ‌فون 2a به گرم‌کردن رنگ‌ها و سطح جزئیات بالاتر تصویر دوربین اصلی آن را شاهد هستیم؛ البته این‌بار با اختلافی اندک.

نور نسبتا زیاد محیطی و سایه‌های تاریک در جا‌ی‌جای درخت باعث می‌شود تا گوشی در ایجاد تعادل میان نواحی سایه‌روشن تصویر دچار چالش شود؛ البته در این عکس‌ها، ناتینگ‌فون 2a گستره‌ی دینامیکی وسیعی‌تری درمقایسه‌با ناتینگ‌فون ۱ به‌نمایش گذاشته است.

درباره‌ی رنگ‌ها هم می‌توان برگ برنده را به گوشی قدیمی‌تر ناتینگ داد. به نظر می‌رسد ناتینگ فون ۱ توانسته رنگ‌های واقعی‌تری را نسبت به مدل جدیدتر ثبت کند که در نوع خود جالب است. به علاوه، به نظر می‌رسد عکس‌های ناتینگ فون 2a اندکی به سمت طیف سبز متمایل هستند.

در عکس‌های زیر که در تاریکی محیط استودیوی زومیت ثبت شده‌اند، ناتینگ‌فون 2a هم در زمینه‌ی حفظ شرایط نور محیطی، هم از نظر رنگ‌ها، هم از نظر سطح جزئیات، رقابت را به ناتینگ‌فون ۱ می‌بازد. عکس گوشی نسل‌اولی ناتینگ رنگ‌های خوشایندتری دارد و نور محیطی را نزدیک به شرایط واقعی ثبت کرده است.

در عکس‌های سلفی گرفته‌شده با دوربین ناتینگ فون 2a، رنگ‌ها طبیعی‌تر ثبت شده‌اند و بافت صورت مانند عکس سلفی ناتینگ فون ۱ مصنوعی و غیرقابل باور نیست.

با کمی زوم‌کردن و دقت بیشتر در عکس‌های سلفی هم می‌توان به تفاوت بسیار زیاد دو گوشی در ثبت جزئیات پی برد. ناتینگ فون 2a به شکل بسیار محسوسی توانسته جزئیات بیشتر و دقیق‌تری ثبت کند و از این بابت ناتینگ فون ۱ به هیچ‌وجه با آن قابل مقایسه نیست.

در مقایسه‌ی بین عکس‌های دوربین اولتراواید هم ناتینگ فون 2a بااختلاف زیاد بهتر عمل می‌کند. چه از نظر دقت رنگ‌های ثبت‌شده، چه از نظر حفظ جزئیات، این گوشی توانسته است عکس‌های بهتر و خوشایندتری نسبت به ناتینگ فون ۱ ثبت کند؛ هرچند که باز هم شاهد تمایل رنگ‌ها به گرمی هستیم.

ناتینگ فون 2a بیشترین ظرفیت باتری را بین تمام مدل‌های گوشی ناتینگ دارد که با توجه به برچسب میان‌رده‌ی آن کاملا قابل توجیه خواهد بود. این دستگاه به باتری ۵۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی مجهز است که از شارژ سریع ۴۵ وات هم پشتیبانی می‌کند و به گفته‌ی ناتینگ‌، با چنین توانی در ۲۳ دقیقه از صفر تا ۵۰ درصد شارژ می‌شود و برای شارژ کامل هم تقریبا به یک ساعت زمان نیاز دارد.

عملکرد باتری ناتینگ فون 2a در تست کاربری روزمره، بسیار بهتر از تمامی رقبایش به‌نظر می‌رسد. این گوشی در تست کاربری روزمره توانست مدت زمان ۱۵ ساعت ۱۸ دقیقه را ثبت کند که حدود ۴ ساعت بیشتر از ردمی نوت ۱۳ پرو 5G‌ و تقریبا ۳ ساعت بیشتر از گلکسی A54 است. به زبان ساده‌تر، با کاربری عادی می‌توانید به‌راحتی روی ۲ روز همراهی گوشی حساب باز کنید.

در نهایت،‌ زمانی که درباره‌ی گوشی‌های ناتینگ صحبت می‌کنیم نباید رابط کاربری اختصاصی آن‌ها را فراموش کنیم. ناتینگ فون 2a به سیستم عامل اندروید ۱۴ مجهز شده است که از رابط کاربری Nothing OS 2.5 استفاده می‌کند. به گفته‌ی شرکت سازنده، ناتینگ‌فون 2a تا ۳سال به‌روزرسانی‌های اندروید را دریافت خواهد کرد که آن را هم‌رده‌ی دیگر گوشی‌های میان‌رده‌ی بازار قرار می‌دهد.

برای مثال، اگر از ژست‌های حرکتی برای پیمایش منوها استفاده کنید و بخواهید به پنجره‌ی قبلی برگردید، با سوایپ کردن از لبه‌های نمایشگر فلشی را مشاهده می‌کنید که از همان تم Dot Matrix استفاده می‌کند. تعداد ویجت‌هایی که از هویت بصری Nothing OS استفاده می‌کنند افزایش پیدا کرده است و اضافه شدن افکت شیشه‌ای به تصویر پس‌زمینه هم یکپارچگی بیشتری بین Home Screen و Lock Screen ایجاد می‌کنند.

قابلیت AI Wallpapers دیگر ویژگی نرم‌افزاری رابط کاربری ناتینگ فون 2a است که به کاربر اجازه می‌دهد به سلیقه‌ی خود، المان‌های مختلف را ترکیب کند و تصویر پس‌زمینه‌ی منحصربه‌فردی را به کمک هوش مصنوعی بسازد که تنها روی گوشی خودش فعال است و حس نزدیکی بیشتری بین کاربر و گوشی ایجاد می‌کند.

حقیقت آن است که به عنوان کاربران دنیای گوشی‌های هوشمند، باید از ساخته‌شدن دستگاه‌هایی مانند ناتینگ فون 2a استقبال کنیم. در بازاری که به شکلی دیوانه‌وار به سمت اعداد اغراق‌آمیزتر و قابلیت‌های غیرکاربری حرکت می‌کند و خطوط تولیدی که خروجی آن‌ها گوشی‌هایی یکسان و یک‌شکل است، ساخته شدن دستگاه متفاوتی مانند ناتینگ فون 2a ارزشی دوچندان پیدا می‌کند.

عکاس: هومن پرهیزکاری

ناتینگ فون 2a یک «پرچم‌دار کُش» نیست. اتفاقا اصراری برای گرفتن چنین لقبی هم ندارد و همین به نقطه‌ی قوت دستگاه تبدیل شده؛ مدیران ناتینگ با هوشمندی، گوشی خود را در دسته‌ای تولید می‌کنند که هیچ رقیب مستقیمی ندارد و جنبه‌ای از گوشی‌های هوشمند را پیش چشم کاربران قرار می‌دهد که گویی تا به حال کسی به آن توجهی نداشته است؛ با این اوصاف، ناتینگ‌فون 2a سخت‌افزار بهتری نسبت به ناتینگ فون ۱ ارائه می‌کند و به‌خوبی نقش یک گوشی پوششی برای فروش بیشتر و حمایت از خلاقیت برند ناتینگ را بازی می‌کند.

باید امیدوار بود قیمت گوشی در ایران نیز به گونه‌ای تعیین شود که کاربران بتوانند ناتینگ فون 2a را نیز جزو فهرست گزینه‌های منطقی خود قرار دهند؛ درحال حاضر ناتینگ فون ۲ ای با برچسب قیمتی حدود ۲۲-۲۳ میلیون تومان، در ردیف رقبای کارآمدی همچون شیائومی 13T، گلکسی S23 FE و حتی پوکو F5 پرو قرار دارد؛ گوشی‌هایی که هم از نظر عملکرد، هم تجربه‌ی دوربین، یک سروگردن فراتر از گوشی ناتینگ هستند.