بررسی هواوی نوا 7 آی

اوایل اسفندماه گذشته و زمانی‌که تازه فراگیری ویروس کرونا در جهان آغاز شده بود، هواوی در مراسمی آنلاین از گوشی نوا 7 آی یا P40 لایت پرده برداشت. این گوشی در حقیقت ارزان‌ترین مدل از سری P40 محسوب می‌شود که جایگزین مستقیم «P30 لایت» به‌عنوان یکی از بهترین گوشی‌های رده میانی بازار است. P30 لایت امکانات و عملکرد خوبی را با قیمتی متعادل ارائه می‌داد و P40 لایت هم آمده تا با امکانات بهتر و به‌روزتر، مسیر موفق مدل پیشین را ادامه دهد.

دعوای بین آمریکا و چین همچنان ادامه دارد و هواوی یکی از شرکت‌هایی به‌حساب می‌آید که به‌صورت مستقیم درگیر تحریم‌های آمریکا هستند. احتمالا می‌دانید که هواوی اجازه ندارد سرویس‌های گوگل را روی گوشی‌های جدید خود به‌کار گیرد. نوا 7 آی هم مثل دیگر مدل‌های سری P40، بدون سرویس‌های گوگل وارد بازار ایران شده است. این بزرگ‌ترین چالش هواوی برای مدل جایگزین P30 لایت محسوب می‌شود.

همان‌طور که در بررسی پی 40 پرو هم گفتیم، هواوی گوشی‌های خوبی را وارد بازار می‌کند که اگر نبود سرویس‌های گوگل را کنار بگذاریم، احتمالا در صدر فهرست خریدمان قرار می‌گرفتند. در ادامه کوچک‌ترین عضو از سری P40 را بررسی می‌کنیم؛ گوشی جذاب و به‌صرفه P40 لایت که در ایران با نام نوا 7 آی به فروش می‌رسد.

باتوجه‌به قیمت نوا 7 آی انتظار زیادی از کیفیت ساخت آن نداشتیم، ولی کیفیت محصول نهایی کاملا بهتر از انتظارمان بود. شاید دلیلش این است که این گوشی در برخی از کشورها با نام پی ۴۰ لایت عرضه می‌شود و هواوی هم تلاش کرده تا برازنده نام P40 باشد.

وقتی گوشی را برای اولین‌بار در دست می‌گیرید، احساس می‌کنید که گوشی رده‌بالایی را در دست گرفته‌اید. اگر از قبل ندانید، بعید است متوجه شوید که بدنه نوا 7 آی از پلاستیک ساخته شده است. به‌جز قسمت جلویی و فضای مربوط به نمایشگر، همه قسمت‌های آن کاملا پلاستیکی است. این پسرفت قابل‌توجهی در مقایسه با پی ۳۰ لایت محسوب می‌شود، چراکه حداقل قاب پشتی پی ۳۰ لایت شیشه‌ای بود. هواوی گوشی نوا 7 آی را در سه رنگ مشکی، سبز و صورتی-آبی وارد بازار کرده است که مدل مشکی برای بررسی مهمان زومیت بود.

هواوی نوا 7 آی ۸٫۷ میلی‌متر ضخامت و ۱۸۳ گرم وزن دارد. باتوجه‌به نمایشگر ۶٫۴ اینچی گوشی و باتری ۴۲۰۰ میلی‌آمپرساعتی، وزن و ضخامت گوشی به‌نظر مناسب می‌رسد؛ هرچند که بعید است هواوی جایزه خاصی برای طراحی نوا 7 آی دریافت کند.

از بحث کیفیت ساخت که بگذریم، بررسی طراحی گوشی را از جلوی آن شروع می‌کنیم که شباهت خیلی زیادی به گوشی «نوا 5 تی» دارد. لبه‌های چهار طرف نمایشگر به‌جز لبه پایینی، باریک است و این موضوع باعث شده تا نزدیک به ۸۴ درصد از فضای جلوی گوشی دراختیار نمایشگر باشد و هواوی بتواند نمایشگری بزرگ و ۶٫۴ اینچی را در قالب گوشی خوش‌دست با ابعادی مناسب جای دهد.

خود نمایشگر بریدگی یا به‌اصطلاح «ناچ» ندارد و فقط دوربین سلفی به‌صورت حفره‌ای درون آن بریده شده است. این تک دوربین سلفی از حسگری ۱۶ مگاپیکسلی بهره می‌برد که در بخش دوربین به‌طور مفصل درباره‌ی آن صحبت می‌کنیم. بالای نمایشگر و بین شیشه و قاب پلاستیکی، بلندگوی مکالمه زیر محفظه‌ای بسیار باریک قرار گرفته است که البته در همین محفظه، حسگر مجاورت هم قرار دارد.

در سمت دیگر و در پشت گوشی، قاب تمام پلاستیکی با روکش براق وجود دارد که اثرانگشت و چربی دست را به‌وضوح نشان می‌دهد. البته اگر رنگ مشکی گوشی آن تهیه کنید، کثیف بودن قاب پشتی به‌مراتب کمتر نشان داده می‌شود.

در گوشه بالا سمت چپ قاب پشتی، برجستگی مربعی شکلی تعبیه شده که محل قرارگیری چهار دوربین گوشی است. در رنگ مشکی گوشی که دراختیار داشتیم، دور این برجستگی به نواری طلایی مزین شده که آن را واقعا جذاب کرده است. در ادامه و در بخش دوربین، توضیح می‌دهیم که هواوی نوا 7 آی چهار دوربین دارد که همان‌طور که روی قاب پشتی هم نوشته شده، دوربین اصلی از حسگری ۴۸ مگاپیکسلی بهره می‌برد. نکته‌ی مثبت درباره‌ی برجستگی دوربین، هم‌رنگ بودن با قاب پشتی است؛ موردی که در کمتر گوشی جدیدی دیده می‌شود؛ بنابراین اگر رنگ سبز یا صورتی-آبی آن را تهیه کنید، برجستگی دوربین هم به همان رنگ است و رنگ زیبای گوشی را به هم نمی‌زند.

سمت راست گوشی، کلیدهای کم‌وزیاد کردن صدا و کلید پاور گوشی قرار دارد. حسگر اثرانگشت هم روی کلید پاور تعبیه شده است. به‌نظر می‌رسد که انتقال حسگر اثرانگشت از قاب پشتی به لبه سمت راست، رویه جدید تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند است. این موضوع را پیش از این در گوشی Y9s هواوی و ردمی نوت ۹ شیائومی هم دیده بودیم. اینکه لبه سمت راست بهتر است یا پشت گوشی کاملا به عادت شما برمی‌گردد و نمی‌توانیم هیچ‌کدام را ارگونومیک‌تر از آن یکی بدانیم. در هر صورت، حسگر اثرانگشت نوا ۷ آی به‌سرعت و با دقت زیادی می‌تواند اثرانگشتتان را شناسایی کند و ایرادی نمی‌توان به عملکرد آن وارد کرد.

در سمت دیگر و روی لبه سمت چپ، شکاف سیم‌کارت و کارت حافظه قرار دارد. هواوی نوا 7 آی دو درگاه سیم‌کارت نانو دارد که از یکی از آن‌ها را می‌توانید برای کارت حافظه هم استفاده کنید. باید بدانید که مثل دیگر گوشی‌های هواوی، نوا ۷ آی هم فقط از کارت‌های حافظه نانو پشتیبانی می‌کند. کارت‌های حافظه نانو به‌سختی در بازار پیدا می‌شوند و قیمت زیادی هم دارند. بنابراین خیلی روی درگاه کارت حافظه آن حساب نکنید. البته حافظه داخلی گوشی ۱۲۸ گیگابایت است که ۱۱۳ گیگابایت آن در اختیارتان قرار دارد که به‌نظر می‌رسد برای اکثر کاربرها کافی باشد.

روی لبه بالایی فقط میکروفن دوم تعبیه شده است و روی لبه پایینی هم خروجی صوتی یا همان جک هدفون ۳٫۵ میلی‌متری درکنار میکروفن اصلی، بلندگو و درگاه USB نوع C قرار دارد. درگاه USB این دستگاه از حداکثر استاندارد USB 2.0 پشتیبانی می‌کند و انتقال تعداد زیادی فیلم و موسیقی به این گوشی زمان زیادی خواهد برد. خبری هم از فرستنده اینفرارد یا همان مادون‌قرمز برای کنترل دستگاه‌های مختلف مثل تلویزیون و کولرگازی نیست.

هواوی بار دیگر در گوشی میان‌رده‌ی جدید خود نوا 7i از پنل LCD بهره گرفته‌ است و روی استفاده از چنین نمایشگرهایی پافشاری می‌کند. این پنل ۶.۴ اینچی LTPS IPS با رزولوشن FHD+ (۲۳۱۰ در ۱۰۸۰) تصاویر شارپی ارائه می‌دهد و زاویه‌ی دید نیز طبق انتظار مناسب است. همانند دیگر گوشی‌های میان‌رده‌ی هواوی که با نمایشگر حفره‌دار LCD روانه‌ی بازار می‌شوند در زمینه‌های روشن هاله‌ای در اطراف حفره دیده می‌شود.

در نگاه اول متوجه روشنایی بیشتر نمایشگر نسبت به دیگر میان‌رده‌های اخیر هواوی شدیم. در آزمایش روشنایی نیز که با الگو‌های ۵۰ و ۱۰۰ درصد سفید انجام شد به ترتیب روشنایی‌های ۴۶۵ و ۵۰۰ نیت به‌دست آمد که نتیجه‌ی بسیار مناسب برای پنل LCD در گوشی‌‌های هوشمند است اما قابل رقابت با پنل‌های اولد نیست. روشنایی بالای نمایشگر به روشنایی بیش از حد رنگ مشکی (۵.۷ نیت) منجر شده است که به کنتراست ۸۲ منجر شده است که چندان مناسب نیست.

نمایشگر نوا ۷ آی از نظر خوانایی در فضای باز نمره‌ی قبولی دریافت می‌کند. همچنین در فضاهای تاریک به لطف روشنایی حداقل ۱.۱ نیتی و قابلیت Eye Comfort این گوشی سخت‌پسندان را نیز راضی خواهد کرد. خبری از پشتیبانی HDR، افزایش روشنایی در حالت تنظیم خودکار یا نمایشگر همیشه روشن در این گوشی نیست.

خبر خوشحال‌کننده اینکه این نمایشگر LCD از پوشش مناسبی از فضای رنگی DCI-P3 در حالت Vivid دارد؛ این مسئله به‌راحتی در برخورد اول ازطریق نمایش زنده‌ی رنگ‌ها نیز تقریبا مشخص بود. علاوه بر پوشش ۹۷ درصدی DCI-P3 در این حالت، هواوی حالت Normal را نیز برای نمایش طبیعی‌تر رنگ‌ها در فضای sRGB (با پوشش ۹۷.۶ درصدی) تعبیه کرده است. رنگ سفید به‌خصوص در حالت Vivid به آبی گرایش دارد و خطای میانگین نیز در این حالت به ۵.۸ می‌رسد. در حالت Normal نیز خطای میانگین به ۳ می‌رسد که نه می‌توان آن را عالی دانست و نه به آن خرده‌ای گرفت.  

هواوی نوا 7 آی یا P40 Lite از اسپیکر تک‌کاناله‌ای برای تولید صدا استفاده می‌‌کند که در لبه‌ی پایینی دستگاه قرار دارد. براساس تجربه‌ی ما، Nova 7i‌ به‌لحاظ بلندی صدا، عملکرد رضایت‌بخشی به‌نمایش می‌گذارد و از سوی دیگر وضوح صدا نیز در صداهای زیر و فرکانس‌های میانی مناسب ارزیابی می‌شود؛ اما بی‌شک نمی‌توان آن را در ردیف بهترین‌های بازار قرار داد.

هواوی نوا 7i به‌صورت پیش‌فرض با سیستم‌عامل اندروید ۱۰ و رابط کاربری EMUI 10 عرضه می‌شود؛ اما درست مانند محصولات اخیر هواوی، در آن، از سرویس‌های گوگل خبری نیست. راهکار هواوی برای جبران این کاستی، HMS‌ یا سرویس‌های موبایل هواوی است که پیش‌تر در قالب مقاله‌ی «بررسی سازگاری اپلیکیشن‌ها با هواوی HMS» مفصل درباره‌اش صحبت کردیم.

درحال‌حاضر، کاربر گوشی‌های HMS-محور برای نصب اپلیکیشن‌های جانبی باید به اپ‌گالری هواوی یا فروشگاه‌های متفرقه، نظیر APKPure یا بازار متوسل شوند. براثر فقدان سرویس‌های گوگل، عموم اپلیکیشن‌های اختصاصی این شرکت روی پی ۴۰ پرو کار نمی‌کنند و تعدادی از اپلیکیشن‌های دیگر نیز به‌درستی اجرا نمی‌شوند. نتیجه‌ی بررسی‌های قبلیِ ما از ۷۰ بازی یا اپلیکیشن محبوب روی اندروید مبتنی‌بر HMS در جدول بالا آمده؛ اما روابط‌عمومی هواوی می‌گوید شرکت چینی با مذاکره با توسعه‌دهندگان، روی گسترش هرچه‌بیشتر پلتفرمش کار می‌کند؛ بنابراین، ممکن است وضعیت اجرای اپ‌ها در آینده دستخوش تغییر شود.

دوربین اصلی با فیلتر Quad Bayer، دوربین اولتراواید نه‌چندان کارآمد، ماژول اختصاصی ثبت عکس‌های ماکرو و ماژول تشخیص عمق، امروزه، بسیاری از محصولات میان‌رده‌ ترکیبی از ماژول‌های یادشده را به‌عنوان مجموعه‌ی دوربین پشتی استفاده می‌کنند و نوا 7 آی نیز از چنین قاعده‌ای مستثنی نیست؛ میان‌رده‌ی جدید هواوی این ترکیب چهارگانه را با به‌ترتیب با حسگرهای ۴۸، ۸، ۲ و ۲ مگاپیکسل به‌همراه فلش LED تکی دراختیار کاربر می‌‌گذارد. تجربه‌ی قبلی ما از بررسی اغلب محصولات میان‌رده، نشان از ناکارآمدی سه ماژول آخر دارد، حال باید دید که هواوی Nova 7i چه عملکردی دارد.

نرم‌افزار دوربین نوا ۷ آی با میان‌رده‌های دیگر هواوی و آنر تفاوتی ندارد؛ با اسکرول روی نوار باریکی می‌توان بین حالت‌های مختلف استفاده از دوربین شامل فیلم‌برداری (با وضوح حداکثری 1080p و نرخ ۳۰ فریم‌برثانیه)، عکاسی خودکار، پرتره، حالت Night و AR Lens جابه‌جا شد. با لمس آیکون More، می‌توان به تعدادی حالت دیگر، شامل عکاسی حرفه‌ای (با امکان تغییر سطح ایزو، نوردهی و سرعت شاتر)، HDR، حالت Aperture برای پیاده‌سازی افکت بوکه روی سوژه‌های بی‌جان، اسلوموشن (با وضوح 720p و نرخ ۴۸۰ یا ۱۲۰ فریم‌برثانیه) و تایم‌لپس دسترسی داشت.

در لبه‌ی انتهایی رابط کاربری دوربین Nova 7i، گزینه‌های مربوط به تنظیمات، هوش مصنوعی، فلش و AI Lens دیده می‌شود که مورد آخر برای تشخیص سوژه از غذا و کالری آن گرفته تا نقاشی‌های مشهور کاربرد دارد. براساس ادعای هواوی، الگوریتم AI می‌تواند بیش از ۲۲ دسته‌بندی و ۵۰۰ صحنه را به‌صورت بی‌درنگ شناسایی و پارامترهای عکاسی را به‌صورت خودکار تنظیم کند. براساس تجربه‌ی ما، با روشن‌بودن AI رنگ‌ها اندکی اشباع و گستره‌ی دینامیکی پایدارتر هستند.

درون منظره‌یاب، آیکون‌هایی برای عکاسی در حالت 1X و 2X و واید به‌چشم می‌خورد؛ اما براثر خلأ دوربین تله‌فوتو، آنچه به‌عنوان عکس 2X ثبت می‌شود، کراپی از عکس‌های 1X است. گوشی میان‌رده‌ی هواوی نوا 7i به‌مدد حسگر ۴۸ مگاپیکسلی‌اش دراین‌زمینه عملکرد رضایت‌بخشی دارد.

دوربین ۴۸ مگاپیکسلی نوا ۷ آی نور را از مسیر لنزی با گشودگی دیافراگم f/1.8 دریافت می‌کند و از فوکوس خودکار تشخیص فاز بهره می‌برد؛ اما براثر استفاده از فیلتر رنگی Quad Bayer، با تجمیع داده‌های هر چهار پیکسل ۰٫۸ میکرومتری مجاور، به‌صورت پیش‌فرض، عکس‌هایی با وضوح ۱۲ مگاپیکسل و پیکسل‌های ۱٫۶ میکرومتری می‌گیرد.

دوربین اصلی نوا ۷ آی در روشنایی روز عکس‌هایی با رنگ‌های نسبتا پویا و گستره‌ی دینامیکی مقبول ثبت می‌کند؛ اما سطح جزئیات عکس‌ها به‌ویژه درباره‌ی سوژه‌های پیچیده همچون شاخ‌وبرگ درختان، در ردیف بهترین‌ها نیست. میان‌رده‌ی هواوی برای ثبت عکس‌هایی با بزرگ‌نمایی ۲ برابری نیز از دوربین اصلی کمک می‌گیرد و به‌لطف وضوح ۴۸ مگاپیکسلی دوربین درکنار بهینه‌سازی‌های نرم‌افزاری، عکس‌هایی با جزئیات جالب‌توجه به‌جای می‌گذارد.

گوشی‌های مجهز به حسگرهای چند ۱۰ مگاپیکسلی با فیلتر Quad Bayer امکان عکاسی با وضوح Native را ازطریق تفکیک پیکسل‌ها و تقریب رنگ‌ها فراهم می‌سازند که نتیجه‌ی آن عموما عکس‌هایی سافت با جزئیات نه‌چندان کافی است؛ اما مهندسان هواوی حالتی موسوم به 48MP AI Ultra Clarity را برای دوربین نوا ۷ آی در نظر گرفته‌اند که به‌موجب آن، در مواقعی که شرایط نور محیطی ایدئال باشد، گوشی با صرف ۶ ثانیه، عکس‌هایی با جزئیات به‌مراتب بیشتر می‌گیرد.

نوا ۷ آی برای ثبت‌ عکس‌های اولتراواید به ماژول ۸ مگاپیکسلی با فوکوس ثابت و لنز f/2.4 اتکا دارد. عکس‌های این دوربین در شرایط نوری مطلوب به‌لحاظ گستره‌ی دنیامیکی نزدیک به دوربین اصلی هستند؛ اما طراوت رنگ‌ها و سطح جزئیات به‌پای دوربین اصلی نمی‌رسد.

فقدان فوکوس خودکار در دوربین ۲ مگاپیکسلی ماکرو، ثبت جزئیات در عکس‌ها را به امری چالش‌برانگیز بدل می‌سازد؛ چرا که برای رسیدن به این هدف، باید فاصله‌ی ۴ سانتی‌متری دوربین از سوژه را بیابید. چنانچه در یافتن فاصله‌ی مناسب موفق شوید، عکس خروجی جزئیات بسیار خوب؛ اما رنگ‌هایی مرده خواهد داشت.

ماژول تشخیص عمق نوا ۷ آی عملکرد جالب‌توجهی در تشخیص سوژه از پس‌زمینه ندارد و چنانچه سوژه‌ی شما فردی با موهای ژولیده باشد، احتمالا ضعف دستگاه در تفکیک سوژه از پس‌زمینه را شاهد خواهید بود.

نوا ۷ آی به‌صورت پیش‌فرض در تاریکی عکس‌هایی با جزئیات مناسب؛ اما با نویز مشهود می‌گیرد. هواوی برای رفع مشکل، راهکار Night Mode خود را ارائه می‌دهد که ازطریق تجمیع فریم‌ها و نوردهی نسبتا طولانی تا حدود ۶ ثانیه، سطح روشنایی و توازن نوردهی هایلایت‌ها و سایه‌ها را بهبود می‌دهد؛ هرچند که از سطح جزئیات می‌کاهد.

مطابق انتظار دوربین اولتراواید نوا ۷ آی از حالت Night پشتیبانی نمی‌کند و در حالت Photo نیز عکس‌هایی فاجعه‌بار می‌گیرد.

میان‌رده‌ی جدید هواوی برای ثبت عکس‌های سلفی از ماژول ۱۶ مگاپیکسلی با لنز f/2.0 و فوکوس ثابت کمک می‌گیرد؛ بنابراین مادامی‌که حین عکاسی، نوا 7i را در فاصله‌ای مناسب از چهره‌تان قرار دهید، عکس‌هایی با جزئیات کافی و رنگ‌های طبیعی به‌دست خواهد آمد.

میان‌رده‌ی جدید هواوی برای تأمین توان پردازشی موردنیازش به کرین ۸۱۰ اتکا دارد؛ پردازنده‌ی میان‌رده‌ای که بیش از یک سال از معرفی آن می‌گذرد. پردازنده‌ی ۷ نانومتری کرین ۸۱۰ از ترکیب دو هسته‌ی قدرتمند Cortex-A76 با فرکانس ۲٫۲۷ گیگاهرتز و ۶ هسته‌ی کم‌مصرف Cortex-A55 با فرکانسی بالغ‌بر ۱٫۸۸ گیگاهرتز به‌عنوان پردازنده‌ی مرکزی قدرت می‌گیرد؛ بدین‌ترتیب از حیث CPU می‌‌توان آن را با پردازنده‌هایی همچون اسنپدراگون ۷۳۰ و اسنپدراگون ۷۶۵ مقایسه کرد.

هواوی مطابق معمول برای تهیه‌ی GPU‌ کرین ۸۱۰ سراغ محصولات آرم رفته است. پردازنده‌ی میان‌رده‌ی چینی‌ها برای تأمین توان پردازش گرافیکی موردنیازش از ۶ هسته‌ی Mali-G52 استفاده می‌کند که به‌گفته‌ی هواوی، می‌تواند حداکثر ۴۴ درصد نرخ فریم بیشتری از GPU‌ به‌کاررفته در اسنپدراگون ۷۳۰ به‌ارمغان آورد.

هواوی واحد پردازش عصبی مجزای (NPU) را مهم‌ترین ماژول موجود در پردازنده‌ی کرین ۸۱۰ می‌نامد؛ ماژولی که نخستین NPU شرکت سازنده با الگوریتم اختصاصی هواوی موسوم به «داوینچی» به‌حساب می‌آید. چینی‌ها می‌گویند NPU‌ جدید به GPU و CPU و حافظه کمک خواهد کرد سریع‌تر با یکدیگر در ارتباط باشند و درنهایت، عملکرد بهینه و پایداری در طولانی‌مدت ارائه دهند. هوش مصنوعی با پیش‌بینی بار پردازشی GPU فرکانس را تنظیم خواهد کرد و پایش مواردی همچون نرخ فریم بازی‌ها و تغییرات نرخ لمس نمایشگر را برعهده خواهد داشت.

مودم LTE به‌کاررفته در کرین ۸۱۰ از اتصال Cat. ۱۲٫۱۳ پشتیبانی می‌کند؛ بدین مفهوم که سرعت دانلود و آپلود در وضعیت آزمایشگاهی به‌ترتیب به ۶۰۰ و ۱۵۰ مگابیت‌برثانیه نیز می‌رسد. کرین ۸۱۰ با اتصال بلوتوث نسخه‌ی ۵٫۱ نیز سازگاری دارد. چینی‌ها مدعی هستند پردازنده‌ی سیگنال تصویر کرین ۸۱۰ به‌لطف الگوریتم بهبودیافته‌ی تراز سفیدی و کاهش نویز، به ثبت عکس‌هایی با جزئیات بیشتر در محیط‌های تاریک کمک می‌کند.

نوا 7i تنها در یک نسخه با رم ۸ گیگابایتی و حافظه‌ی ذخیره‌سازی ۱۲۸ گیگابایتی با رابط UFS 2.1 به‌فروش می‌رسد که امکان ارتقا حافظه ار طریق درگاه اختصاصی نانومموری تا سقف ۲۵۶ گیگابایت نیز وجود دارد. بدین ترتیب گوشی هواوی Nova 7i می‌تواند تجربه‌ی چندوظیفگی بسیار خوب و با بارگذاری مجدد اندک اپ‌ها را دراختیار کاربر قرار دهد؛ اما چنانچه ۱۲۸ گیگابایت، فضای کافی برای اطلاعات شما نیست، احتمالا در یافتن کارت حافظه‌ی نانومموری به مشکل خواهید خورد.

پس از حافظه‌ی ذخیره‌سازی نوبت به پردازنده‌ی نوا 7i می‌رسد تا عملکرد آن را با بنچمارک‌های نرم‌افزاری مورد ارزیابی قرار دهیم. توجه داشته باشید که هواوی مطابق معمول، در منوی تنظیمات گوشی هوشمندش، سه پروفایل متفاوت Power Saving و Performance و Ultra Power Saving را برای مدیریت مصرف باتری در نظر گرفته است که به‌صورت‌ پیش‌فرض هیچ‌کدام فعال نیستند؛ اما برای بررسی تأثیر پروفایل Peformance بر کارایی دستگاه، بنچمارک‌های متداول زومیت را با و بدون فعال‌سازی آن اجرا می‌کنیم.

هواوی می‌گوید کرین ۸۱۰ در پردازش‌های گرافیکی ۱۶۲ درصد بهتر از نسل گذشته عمل می‌کند و عملکرد CPU در پردازش‌های تک‌هسته‌ای و چندهسته‌ای را به‌ترتیب ۱۱ و ۱۳ درصد بهتر از اسنپدراگون ۷۳۰ می‌داند. مشخص نیست معیار هواوی برای بهبود عملکرد CPU چیست؛ چراکه براساس نتایج حاصل از اجرای GeekBench، با فعال‌سازی پروفایل انرژی Performance، شاهد بهبود ۱۴ درصدی در حالت تک‌هسته‌ای هستیم. در حالت کلی، کرین ۸۱۰ به‌ویژه‌ درزمینه‌ی پردازش‌های گرافیکی بهبود چشمگیری درمقایسه‌با کرین ۷۱۰ تجربه می‌کند و هواوی بحق آن را رقیبی برای اسنپدراگون ۷۳۰ می‌داند.

انرژی موردنیاز نوا 7 آی را باتری نسبتا حجیم ۴۲۰۰ میلی‌آمپرساعتی‌اش تأمین می‌کند. هواوی مدعی است که این باتری می‌تواند تا یک روز کاربر را از شارژ مجدد گوشی هوشمندش بی‌نیاز سازد؛ اما صرف‌‌نظر از ظرفیت باتری، یکی از برتری‌های اصلی نوا 7i دربرابر رقبا به شارژر ۴۰ واتی همراه آن بازمی‌گردد؛ شارژر بسیار توانمندی که ظرف ۳۰ دقیقه، ۷۰ درصد از ظرفیت باتری و طی یک ساعت، تمام آن را شارژ می‌کند. حال نوبت به سنجش عمر باتری هواوی Nova 7i‌ می‌رسد.

ابتدا ویدئوی معیار زومیت با وضوح HD را تا زمان خالی‌شدن کامل باتری پخش می‌کنیم. در این حالت، همه‌ی اتصالات بی‌سیم به‌همراه صدای اسپیکر قطع‌ و روشنایی نمایشگر نیز روی ۲۰۰ نیت تنظیم شده است. نوا 7i در آزمون پخش ویدئوی زومیت ۱۴ ساعت و ۳۱ دقیقه دوام آورد که به‌خودی خود نتیجه‌ی بسیار خوبی به‌حساب می‌آید؛ اما در سطح بهترین‌های بازار نیست.

حال نوبت به دو بنچمارک باتری PCMark و GFXBench می‌رسد؛ آزمون باتری PCMark با شبیه‌سازی کاربری‌های روزمره نظیر ویرایش متون یا ویرایش عکس یا فیلم و وب‌گردی، معیاری برای مدت روشن‌ماندن نمایشگر با روشنایی ۲۰۰ نیت به‌دست می‌‌دهد. از سوی دیگر آزمون باتری GFXBench به‌موجب ۳۰ بار تکرار رندر صحنه‌ی گرافیکی نسبتا سنگین 1080p مبتنی‌بر API-‌های OpenGL ES 3.1 / OpenGL 4.3، عمر باتری و پایداری عملکرد را می‌سنجد.

در نوا ۷ آی به‌صورت پیش‌فرض هیچ‌کدام از تنظیمات بهبود عملکرد یا شارژدهی فعال نیستند؛ اما ما برای بررسی تأثیر پروفایل انرژی Performance، هر دو آزمون نرم‌افزاری PCMark و GFXBench را با و بدون حالت یادشده روی میان‌رده‌ی هواوی اجرا کردیم. هواوی Nova 7i در حالت پیش‌فرض مدت‌زمان فوق‌العاده‌ی ۱۲ ساعت و ۵۰ دقیقه را ثبت کرد که براساس تجربه، نشان از عمر باتری تا ۲ روز با کاربری روزمره دارد. در نقطه‌ی مقابل، آزمون گرافیکی GFXBench، شارژدهی ۷ ساعتی با دمای بیشینه‌ی ۴۱ درجه‌ی سلسیوس و افت ۳۰ درصدی عملکرد را نشان می‌دهد.

با فعال‌سازی پروفایل انرژی Performance، شارژدهی هواوی نوا ۷ آی در آزمون PCMark حدود ۸ درصد افت می‌کند؛ بهایی که باید در ازای بهبود چشم‌گیر عملکرد در کاربری‌های روزمره پرداخت. از سوی دیگر در آزمون گرافیکی GFXBench، فعال‌سازی پروفایل Performance، نتیجه‌ای جز افزایش دمای دستگاه و افت ۳۱ درصدی عمر باتری ندارد.

نوا ۷ آی یا پی ۴۰ لایت ازلحاظ سخت‌افزاری ارتقا معناداری نسبت به نسل گذشته تجربه می‌کند؛ نمایشگر بزرگ‌تر، پردازنده‌ی به‌مراتب قدرتمندتر، حافظه‌ی ذخیره‌سازی سریع‌تر، عمر باتری بسیار بهتر و قابلیت شارژ سریع ۴۰ درصدی، همه‌وهمه میان‌رده‌ی جدید هواوی را به یک محصول سخت‌افزاری توانمند و مقرون‌به‌صرفه بدل می‌سازند؛ اما بدیهی است که لازمه‌ی تعامل با هر مجموعه‌ی سخت‌افزاری، یک رابط نرم‌افزاری توانمند است؛ مشخصه‌ای که براثر محدودیت‌های اجباری اِعمال‌شده از سوی گوگل، برای کاربران هواوی دردسترس نیست.

متأسفانه جمع‌بندی ما در بررسی پی ۴۰ پرو، درباره‌ی نسخه‌ی لایت این محصول نیز صدق می‌‌کند: 

با وجود تمام تلاش‌های هواوی برای پرکردن خلأ سرویس‌های گوگل، برای کسانی که به این سرویس‌ها اتکا دارند، استفاده از پی ۴۰ لایت (هواوی نوا 7 آی) چندان خوشایند نخواهد بود. اجرانشدن اغلب اپ‌های گوگل ازجمله جیمیل یا یوتیوب یا گوگل‌درایو و نیاز مبرم تعدادی از اپ‌ها و بازی‌ها به سرویس‌های گوگل برای اجرای صحیح و دردسرهای مربوط به هم‌گام‌سازی بازی‌ها یا مخاطبان، ازجمله‌ی مشکلاتی است که کاربر هواوی Nova 7i با آن‌ها مواجه خواهند بود.