پژوهشی جدید: احتمال مرگ در بیماران مجرد دچار نارسایی قلب، ۵۸ درصد بالاتر است

براساس مطالعه‌ای که اخیراً در نشست علمی نارسایی قلبی انجمن قلب اروپا ارائه شد، بیماران مجرد دچار نارسایی قلبی، نسبت‌ به همتایان متأهل خود اعتماد به نفس کمتری در مدیریت بیماری خود داشتند و ازنظر اجتماعی با محدودیت بیشتری مواجه بودند. این تفاوت‌ها ممکن است در بقای کمتر بیماران مجرد نقش داشته باشد. دکتر فابیان کرواگن، نویسنده مطالعه ازبیمارستان دانشگاه وورتسبورگ آلمان گفت:

حمایت اجتماعی به افراد کمک می‌کند تا بیماری‌های طولانی‌مدت خود را مدیریت کنند. همسر آن‌ها ممکن است به آن‌ها در پایبندی به داروها کمک کند، به آن‌ها دلگرمی بدهد و به ایجاد رفتارهای سالم‌تر کمک کند که همه این‌ها می‌تواند بر طول عمر تأثیر بگذارد. در این مطالعه، بیماران مجرد نسبت‌ به بیماران متأهل تعاملات اجتماعی پایین‌تری داشتند و اعتماد به نفس کمتری برای مدیریت نارسایی قلبی‌ خود داشتند. ما درحال بررسی این مسئله هستیم که آیا این عوامل می‌توانند تا حدی ارتباط با بقا را توضیح دهند.

پژوهش‌های گذشته نشان داده‌اند که مجردبودن پیش‌بینی‌کننده پیش‌آگهی بدتری هم در جمعیت عمومی و هم در افراد مبتلا به بیماری شریان کرونری است. تجزیه‌و‌تحلیل‌ مطالعه E-INH میزان اهمیت وضعیت تأهل را در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلب بررسی کرد.

در ابتدا، کیفیت زندگی، محدودیت‌های اجتماعی و خودکارآمدی با استفاده از‌ پرسش‌نامه کاردیومیوپاتی شهر کانزاس تعیین شد. این پرسش‌نامه به‌طورخاص برای بیماران دچار نارسایی قلبی طراحی شده است.

محدودیت اجتماعی به تأثیر علائم نارسایی قلبی بر توانایی بیمار ازنظر تعاملات اجتماعی مانند دنبال‌کردن سرگرمی‌ها و فعالیت‌های تفریحی یا دیدار با دوستان و خانواده اشاره دارد. خودکارآمدی ادراک بیماران از توانایی خودشان برای پیشگیری از تشدید نارسایی قلبی و مدیریت عوارض را توصیف می‌کند. خلق افسرده با استفاده از پرسشنامه سلامت بیمار (PHQ-9) ارزیابی شد.

ازنظر کیفیت کلی زندگی یا خلق‌و‌خوی افسرده، تفاوتی بین بیماران متأهل و مجرد وجود نداشت. اگرچه، نمرات گروه مجرد ازنظر محدودیت‌های اجتماعی و خودکارآمدی در‌ مقایسه‌ با گروه متأهل ضعیف‌تر بود.

طی ۱۰ سال پیگیری، ۶۷۹ بیمار (۶۷ درصد) از دنیا رفتند. مجرد‌بودن در مقایسه‌ با متأهل‌بودن با خطر بالاتر مرگ براثر هر علتی و مرگ براثر بیماری قلبی‌عروقی همراه بود. بیمارانی که بیوه بودند، در مقایسه‌ با گروه متأهل، دارای بیشترین خطر مرگ براثر هر علت و مرگ براثر بیماری قلبی‌عروقی بودند. دکتر کرواگن گفت:

ارتباط میان ازدواج و طول عمر نشان‌دهنده اهمیت حمایت اجتماعی برای بیماران دچار نارسایی قلبی است. این موضوع با فاصله‌گیری اجتماعی طی دنیاگیری اهمیت بیشتری پیدا کرده است. متخصصان بهداشت باید از بیماران درمورد وضعیت تاهل و گروه اجتماعی‌شان پرسش کنند و برای پر کردن شکاف‌ها، گروه‌های حمایت‌کننده را توصیه کنند. آموزش بسیار مهم است، اما ارائه‌دهندگان خدمات بهداشتی همچنین باید اعتماد به نفس بیمار را درزمینه‌ی توانایی‌های مراقبت از خود تقویت کنند. ما درحال کار روی اپلیکیشن سلامتی هستیم که روی گوشی همراه نصب می‌شود و امیدواریم به بیماران نارسایی قلبی کمک کند تا بتوانند وضعیت خود را مدیریت کنند.