کودکان به‌ظاهر سالم می‌توانند به اندازه‌ی بزرگسالان ناقل ویروس کرونا باشند
فقط اینکه کودکان غالبا علائم بیماری را نشان نمی‌دهند، به این معنا نیست که آن‌ها هیچ اثری از ویروس ندارند. درحالی‌که کودکان ممکن است نسبت‌به بزرگسالان با نرخ پایین‌تری به کووید ۱۹ مبتلا شوند و علائم خفیف‌تری را بروز دهند یا اصلا علائمی نداشته باشند، وقتی دچار ویروس می‌شوند، ممکن است مقادیر بالایی از آن را حمل کنند. براین‌اساس، حتی بدون نشان دادن علائم آشکار، احتمالا کودکان مبتلا به کووید ۱۹ ناقل هستند و شمار بالایی از ذرات ویروسی را از مدرسه به خانه و برعکس منتقل می‌کنند.
آلسیو فاسانو، متخصص گوارش کودکان در بیمارستان کودکان ماساچوست در بوستون، می‌گوید: «درجریان دنیاگیری کووید ۱۹ ما عمدتا افراد دارای علائم بیماری را مورد غربالگری قرار می‌دادیم، بنابراین به این نتیجه‌گیری نادرست رسیدیم که بیشتر افراد عفونی را بزرگسالان تشکیل می‌دهند. اگرچه نتایج ما نشان می‌دهند که کودکان دربرابر این ویروس محافظت نمی‌شوند. ما نباید کودکان را به‌عنوان منتشرکنندگان احتمالی ویروس کنار بگذاریم.»
گفته می‌شود مطالعه‌ی جدید که در اوج یک شیوع در دو بیمارستان در بوستون انجام شده است، جامع‌ترین تجزیه‌و‌تحلیلی است که تاکنون درمورد کودکان مبتلا به کووید ۱۹ انجام شده است. نویسندگان در میان گروهی متشکل‌از ۱۹۲ کودک و جوان دارای سن صفر تا ۲۲ سال، ۴۹ کودک را پیدا کردند که حامل ویروس عامل کووید ۱۹ یعنی SARS-CoV-2 بودند و ۱۸ کودک نیز وجود داشتند که دچار سندرم التهابی چندسیستمی در کودکان (MIS-C) بودند که وضعیتی مرتبط با کووید ۱۹ است. این کودکان در‌مقایسه‌با بزرگسالانی که به‌علت کووید ۱۹ بستری بودند، دارای سطوح بالاتری از ویروس کرونا در مجاری هوایی خصوصا در دو روز اول ابتلا بودند.
لائل یونکر، متخصص ریه کودکان از بیمارستان عمومی ماساچوست گفت: «من انتظار نداشتم بار ویروسی آن‌ها تا این حد بالا باشد. در یک بیمارستان، همه‌ی اقدامات احتیاطی برای درمان بزرگسالانِ به‌شدت بیمار اتخاذ می‌شود، اما بار ویروسی این بیماران بستریشده به‌میزان قابل‌توجهی پایین‌تر از کودک ظاهرا سالمی است که در آن اطراف با بار ویروسی بالایی درحال گردش است.» این نتیجه نگران‌کننده است زیرا داشتن بار ویروسی بالاتر می‌تواند به‌معنای انتشار بیشتر ویروس و بنابراین، خطر بالاتر سرایت باشد. درحالی‌که مطالعه‌ی مذکور به‌طور مستقیم قابلیت انتقال ویروس را مورد بررسی قرار نداده است، یافته‌ها نشان می‌دهند که ممکن است کودکان منبع پنهان انتشار ویروس باشند.
اگرچه مطالعات دیگر نشان داده‌اند که کودکان نسبت‌به بزرگسالان گیرنده‌های ایمنی کمتری برای SARS-CoV-2 دارند، پژوهش جدید پیشنهاد می‌کند این امر تأثیر ناچیزی روی حضور واقعی ویروس دارد. درعوض، حتی به‌نظر می‌رسد وقتی کودکان علائم خفیفی را نشان داده یا اصلا علائمی ندارند، درواقع مقادیر بالایی از ویروس را با خود حمل کنند که این مقدار ویروس برای بستری‌شدن یک فرد بزرگسال کافی است. با درنظر گرفتن زمان عفونت، کودکان بیمار نسبت‌بزرگسالانی که به‌خاطر عفونت شدید SARS-CoV-2 به لوله‌گذاری نای نیاز داشتند تفاوت آشکاری را در بار ویروسی نشان نمی‌دادند. پژوهشگران در مطالعه‌ی خود می‌نویسند: «بار ویروسی در کودکان در مرحله‌ی علامت‌دار/اولیه به‌طور قابل‌توجهی بالاتر از بزرگسالان بستریشده بسیار بدحال بود که بیش از ۷ روز دچار علائم بیماری بودند.»
برخی از پژوهش‌های اولیه درمورد بزرگسالان نشان می‌داد که بارهای ویروسی بالاتر با پیامدهای شدیدتر بیماری مرتبط است اما به دلایلی، به‌نظر نمی‌رسد چنین چیزی درمورد کودکان درست باشد.
در پایان، نویسندگان می‌گویند این واقعیت می‌تواند اجرای استراتژی‌های کنترل عفونت را دشوارتر کند، خصوصا که به‌نظر می‌رسد علائم خفیف کووید ۱۹ شبیه بیماری‌های رایج دیگر باشد. نویسندگان می‌نویسند: «شناسایی عفونت SARS-CoV-2در کودکان در جریان فصل آلرژی گرده و آنفولانزا در پاییز چالش‌برانگیزتر نیز خواهد شد.»
درحالی‌که معمولا تب اولین نشانه‌ی کووید ۱۹ است، مطالعه نشان داد که تنها نیمی از کودکان مبتلا به عفونت‌های حاد SARS-CoV-2 دچار تب بالایی بودند. این موضوع نشان می‌دهد که ممکن است غربالگری دمایی، ابزار کارآمدی در بازگشایی مدارس و مهدکودک‌ها نباشد. درعوض، نویسندگان تمرکز بر استراتژی‌هایی نظیر فاصله‌گیری اجتماعی، استفاده از ماسک، غربالگری ویروسی و/یا آموزش از راه دور را پیشنهاد می‌کنند. نویسندگان چنین نتیجه‌گیری می‌کنند: «بدون اقدامات کنترل عفونت نظیر مواردی که ذکر شد، خطر زیادی وجود دارد که دنیاگیری تداوم پیدا کند و کودکان بتوانند ویروس را به خانه‌های خود آورده و افراد بزرگسال را که درمعرض خطر بالاتر توسعه موارد شدید بیماری قرار دارند، مبتلا کنند.»
در جوامع کم‌درآمد که در آن چندین نسل اغلب با هم زیر یک سقف زندگی می‌کنند، این امر می‌تواند کاملا کشنده باشد. در این مطالعه تقریبا ۲۰ درصد از عفونت‌های حاد SARS-CoV-2 و موارد MIS-C دارای مواجهه‌ی خانگی با ویروس نبودند. هنوز مشخص نیست که چگونه این عفونت در خانه یا مدرسه شیوع پیدا می‌کند اما پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهند که ممکن است با سن کودک ارتباط داشته باشد. برای مثال به‌نظر نمی‌رسد کودکان دارای سن کمتر از ۱۰ سال به‌اندازه‌ی کودکان بزرگ‌تر ویروس را منتشر کنند. فاسانو می‌گوید: «این مطالعه حقایق به‌شدت مورد نیازی را برای سیاست‌گذاران فراهم می‌کند تا بهترین تصمیمات ممکن را برای مدارس، مهدکودک‌ها و دیگر موسساتی که به کودکان خدمت‌رسانی می‌کنند، اتخاذ کنند. کودکانی یکی از منابع احتمالی انتشار این ویروس هستند و این امر باید در مراحل برنامه‌ریزی برای بازگشایی مدارس مورد توجه قرار گیرد.»
فاسانو نگران اتفاقی است که با بازگشایی کامل مدارس رخ خواهد داد.
نتایج این مطالعه در مجله‌ی Journal of Pediatrics منتشر شده است.
نظرات