کودکان به‌اندازه بزرگ‌سالان در انتشار ویروس کرونا مؤثر هستند

در بحث داغ بازگشایی مدارس، یکی از سؤال‌های بسیار مهم این بوده است که آیا کودکان در انتشار ویروس کرونا مؤثرند؟ درصورت مثبت‌بودن پاسخ، نقش آن‌ها چقدر است؟ مطالعه‌ی جدید بزرگی از کشور کره‌جنوبی پاسخی در این زمینه ارائه می‌دهد: کودکان کوچک‌تر از دَه سال، بسیار کمتر از بزرگ‌سالان ویروس را منتقل می‌کنند؛ اما میزان این خطر برابر صفر نیست. افراد بین دَه تا نوزده ساله نیز می‌توانند ویروس را حداقل به‌اندازه‌ی بزرگ‌سالان در جامعه منتشر کنند. کارشناسان هشدار دادند این یافته‌ها نشان می‌دهد که با بازگشایی مدارس، جوامع خوشه‌هایی از عفونت را شاهد خواهند بود که ریشه‌ی آن‌ها کودکان از هر گروه سنی هستند.

مایکل اوسترهولم، متخصص بیماری‌های عفونی در دانشگاه مینه‌سوتا می‌گوید: «می‌ترسم این حس وجود داشته باشد که کودکان عفونی نمی‌شوند یا به‌اندازه‌ی بزرگ‌سالان این اتفاق برایشان رخ نمی‌دهد. امکان انتقال وجود خواهد داشت. باید این موضوع را قبول کنیم و آن را در برنامه‌های خود لحاظ کنیم.»

مطالعات متعددی از اروپا و آسیا نشان داده‌اند که احتمال عفونی‌شدن کودکان کم‌سن‌و‌سال و انتشار ویروس ازطریق آن‌ها کمتر است. بااین‌حال به‌گفته‌ی دکتر آشیش جها، مدیر مؤسسه‌ی بهداشت جهانی هاروارد، بیشتر آن مطالعات کوچک و ناقص بودند. او می‌گوید: «مطالعه‌ی جدید با دقت بسیاری انجام شده و نظام‌مند است و جمعیت بزرگی را بررسی کرده. این یکی از مطالعاتی برتری است که تاکنون درزمینه‌ی این موضوع داشته‌ایم.»

کارشناسان دیگر نیز مقیاس و دقت تجزیه‌وتحلیل مطالعه‌ی مذکور را تحسین کرده‌اند. پژوهشگران کره‌جنوبی ۵،۷۰۶ فرد را شناسایی کردند که اولین‌بار بین ۲۰ ژانویه تا ۲۷ مارس، علائم کووید ۱۹ را در خانواده‌های خود گزارش کردند؛ یعنی زمانی‌که مدارس بسته بود و سپس ۵۹،۰۷۳ فرد درتماس با این موارد شاخص را ردیابی کردند. آن‌ها تمام تماس‌های خانگی را بدون توجه به علائم بیماری آزمایش کردند؛ اما فقط تماس‌های دارای علامت بیرون از خانه را آزمایش کردند.

دانش‌آموزان و والدین و معلمان مدرسه‌ی ابتدایی چئون‌دانگ در دائجون کره‌جنوبی در اوایل ژوئیه پس‌ازآن آزمایش شدند که مشخص شد دو دانش‌آموز به ویروس کرونا آلوده هستند.

پژوهشگران به این محدودیت اشاره کردند اولین فردی که در محیط خانگی دچار نشانه‌های بیماری می‌شود، لزوما اولین فردی نیست که عفونی شده است. همچنین، احتمال اینکه کودکان علائم بیماری را نشان دهند، از بزرگ‌سالان کمتر است؛ بنابراین، این مطالعه ممکن است تعداد کودکانی را کمتر‌ از حد برآورد کرده باشد که زنجیره‌ی انتقال را درون خانواده‌ی خود آغاز کرده‌اند. بااین‌حال، کارشناسان معتقدند این رویکرد منطقی بوده است. بیل هانج، اپیدمیولوژیست دانشکده‌ی بهداشت عمومی چان دانشگاه هاروارد گفت: «این مطالعه از مکانی (کره‌جنوبی) با ردیابی تماس عالی می‌آید که هم‌زمان با آغاز مداخلات، تماس‌ها در آن ردیابی شده است.»

همچنین، مطالعات دیگر حاکی از آن بوده‌اند تماس‌های فراوان برای کودکان مدرسه‌ای که برای مدت نسبتا زیادی در طول روز با دَه‌ها فرد دیگر در تماس قرار می‌گیرند، ممکن است خطر کمتر آن‌ها درزمینه‌ی عفونی‌کردن دیگران را خنثی کند.

کیتلین ریورز، اپیدمیولوژیست دانشکده بهداشت عمومی بلومبرگ جانز هاپکیز گفت:

پژوهشگران فقط تماس‌های کودکانی را دنبال کردند که احساس بیماری می‌کردند؛ بنابراین، هنوز مشخص نیست کودکان بدون علامت چقدر در انتشار ویروس مؤثرند. فکر می‌کنم همیشه چنین بوده است که کودکان دارای علامت عفونی هستند. سؤال مرتبط با نقش کودکان بیشتر درباره‌ی این مسئله است که کودکان فاقد نشانه‌های بیماری عفونی هستند یا خیر.

دکتر ریورز عضوی از هیئت‌علمی بود که اخیرا بازگشایی مدارس را هرجا که ممکن باشد، برای کودکان معلول و کودکان مدارس ابتدایی توصیه کرد؛ زیرا گروه‌های مذکور ازنظر آموزش آنلاین بیشترین مشکل را دارند. او گفت مطالعه‌ی جدید این توصیه را تغییر نمی‌دهد. تحصیل برای کودکان مقاطع متوسطه و دبیرستان نگران‌کننده‌تر است. این مطالعه نشان داد احتمال اینکه این گروه دیگران را عفونی کنند، حتی از بزرگ‌سالان بیشتر است؛ اما برخی کارشناسان بر این باورند که این یافته‌ها ممکن است تصادفی یا از رفتارهای این کودکان نشئت گرفته باشد. کودکان دارای سن بیشتر معمولا به‌اندازه‌ی افراد بالغ بزرگ هستند؛ اما ممکن است هنوز برخی از عادت‌های غیربهداشتی کودکان کم‌سن‌و‌سال را داشته باشند. همچنین، شاید درمقایسه‌با کودکان کم‌سن‌و‌سال بیشتر با همتایان خود در کره‌جنوبی در مجتمع‌های مسکونی مرتفع خود در ارتباط باشند.

دکتر اوسترهولم گفت: «می‌توانیم کل روز را درباره‌ی این موضوع گمانه‌زنی کنیم؛ اما دقیقا از آن آگاه نیستیم. نتیجه‌ی نهایی این است که امکان انتقال وجود خواهد داشت.» وی و سایر کارشناسان گفتند مدارس باید آمادگی ظهور عفونت‌ها را داشته باشند. جدا از اِعمال فاصله‌گیری فیزیکی و بهداشت دست و زدن ماسک، مدارس باید تصمیم بگیرند چه زمانی و چگونه دانش‌آموزان و کارکنان را آزمایش کنند و چه زمانی و تا کِی افراد باید قرنطینه شوند و چه زمانی مدارس را بسته یا بازگشایی کنند.

به‌عقیده‌ی کارشناسان، آن‌ها با مشکل مهم‌تری رو‌به‌رو هستند؛ زیرا تاکنون شواهد درزمینه‌ی انتقال درون مدارس قطعی نبوده است. برخی کشورها مانند دانمارک و فنلاند با موفقیت مدارس را بازگشایی کرده‌اند؛ اما کشورهای دیگری نظیر چین و کره‌جنوبی مجبور شده‌اند دوباره آن‌ها را تعطیل کنند. جفری شامان، اپیدمیولوژیست دانشکده بهداشت عمومی میلیمن دانشگاه کلمبیا در نیویورک گفت: «مردم بسته به عقیده‌شان درباره‌ی بازکردن مدارس نوع شواهدی را انتخاب می‌کنند که می‌خواهند ارائه دهند. باید از این کار اجتناب کرد.»

شامان گفت اگرچه مطالعه‌ی جدید پاسخ قطعی ارائه نمی‌دهد، نشان می‌دهد مدارس می‌توانند سطوح ویروس را درون جامعه افزایش دهند. او گفت: «تا زمانی‌که کودکان بن‌بست نباشند (یعنی نتواند ویروس را منتقل کند که البته به‌نظر نمی‌رسد درست باشد)، گذاشتن آن‌ها درکنارهم در مدارس و کنار معلمان و دانش‌آموزان دیگر فرصت‌های دیگری برای ویروس مهیا خواهد کرد تا از فردی به فرد دیگر منتقل شود.»

در همین زمان، دکتر شامان گفت این مسئله برای کودکان مهم است که سال‌های حساس آموزش و اجتماعی‌شدن را از دست ندهند و حوزه‌های مدارس وظیفه‌ی دشوار انتخاب میان این گزینه‌ها را برعهده دارند. تلاش برای یافتن توازنی مناسب بین این دو مورد دشوار است.