احساس گناه یا شرم؛ کدام‌یک درباره رازهایمان آزاردهنده‌تر است؟

همه‌‌ی افراد رازهایی برای خود دارند؛ اما چه‌‌چیزی باعث می‌شود یک فرد بارها و بارها درمورد آن‌ها فکر کند؟ طبق پژوهش‌‌های منتشرشده توسط انجمن روان‌شناسی آمریکا، داشتن احساس شرم بیشتر از داشتن احساس گناه، ما را در مورد رازهایمان آزار می‌‌دهد.

مایکل ال.‌‌اسلپین دکترای روان‌‌شناسی از دانشگاه کلمبیا و نویسنده‌‌ی اصلی این مطالعه می‌‌گوید:

در این مطالعه که در ژورنال علمی Emotion به چاپ رسیده است، اسلپین و همکارانش از ۱۰۰۰ شرکت‌کننده سوالاتی درمورد رازهای شخصی‌‌شان و میزان احساس گناه و شرم در مورد این رازها پرسیدند. از شرکت‌‌کنندگان سوالاتی پرسیده شد که میزان احساس شرمندگی (مثلا «من بی‌ارزش و کوچک هستم») و میزان احساس گناه (مثلا «من احساس پشیمانی و تاسف در مورد عملی دارم») را در افراد می‌‌سنجید. شرکت‌‌کنندگان همچنین تعداد دفعاتی را که درمورد راز خود طی ماه گذشته فکر می‌کردند، گزارش دادند. اسلپین می‌‌گوید:

نتایج می‌‌گوید افرادی که احساس شرمندگی می‌کردند، بیشتر از کسانی که احساس گناه داشتند (یا کسانی که هیچ‌‌گونه احساس گناه یا شرمی نداشتند)، درمورد رازهای خود فکر می‌‌کردند. نویسندگان همچنین دریافتند که هیچ‌کدام از احساس‌‌های شرم یا گناه تاثیری بر پیش‌‌بینی رازداری افراد نداشته‌اند. اسلپین می‌‌افزاید:

اسلپین به این نتیجه رسید که احساس پشیمانی به‌‌اندازه‌‌ی احساس ناتوانی در وادارکردن فرد به رجوع به رازهای خود مؤثر نیست. پژوشگران می‌‌گویند زمانی‌که ما مشغول فکرکردن درمورد اسرار خود هستیم، نباید بیش‌‌از‌‌اندازه به خود فشار بیاوریم. اسلپین می‌‌گوید: