برنامه Cortex-X آرم چه تأثیری بر دنیای اندروید خواهد گذاشت؟

آرم چندی پیش کلیاتی از برنامه‌ی Cortex-X یا CXC منتشر کرد که به‌طور کلی، روی همکاری بیشتر با شرکای تجاری متمرکز خواهد بود. آن‌ها از مراحل ابتدایی طراحی پردازنده با شرکا همکاری خواهند کرد تا محصولی مخصوص نیاز شرکا طراحی کنند. به‌جز اطلاعاتی که از محتوای بازاریابی شرکت بریتانیایی استخراج شد، تنها اطلاعات موجود همان تحلیل‌هایی هستند که کارشناسان دنیای سخت‌افزار مطرح می‌کنند. به‌علاوه امروز می‌دانیم که اولین پردازنده‌ حاصل از این برنامه به‌نام Cortex-X1 به‌زودی در گوشی‌های هوشمند استفاده خواهد شد و ادعای بهبود قابل‌توجهی در قدرت پردازشی دارد.

برنامه‌ی Cortex-X به‌صورت خلاصه به تولیدکننده‌های پردازنده کمک می‌کند که در همکاری با آرم، پردازنده‌هایی مخصوص بازار هدف خود تولید کنند. آن‌ها می‌توانند با تغییر در طراحی، پردازنده‌هایی قدرتمندتر تولید کنند که البته با مواردی همچون مصرف بالاتر باتری و گرمای بیشتر نیز همراه خواهد شد. درنهایت این گزینه‌ها به شرکت‌های طراح و تولیدکننده امکان می‌دهد تا مانور بیشتری روی تراشه‌های خود داشته باشند. اگرچه برنامه‌ی جدید، تفاوت چندانی با برنامه‌های کنونی آرم و شرکا (طراحی معماری اختصاصی و دریافت مجوز طراحی از آرم) ندارد، اما همان موارد جزئی باعث می‌شود تا تغییرات قابل‌توجهی را در دنیای گوشی‌های هوشمند شاهد باشیم. در ادامه، برخی از تغییر و تحول‌ها را بررسی می‌کنیم که شاید در آینده‌ی دنیای گوشی‌های هوشمند رخ دهند.

شاید اولین حقیقت، کمی ناراحت‌کننده باشد. به‌هرحال باید بپذیریم که برنامه‌ی جدید آرم، منجر به ارزان‌تر شدن پردازنده‌های آرم نخواهد شد. به بیان دیگر، هیچ‌یک از پردازنده‌های جدید طراحی شده براساس برنامه‌ی Cortex-X در گوشی‌های اقتصادی و میان‌رده استفاده نمی‌شوند.

امروزه بسیاری از گوشی‌های هوشمند میان‌رده مانند نمونه‌های پرفروشی همچون گوشی سامسونگ گلکسی A51، قطعا به پردازنده‌های قدرتمندتری نیاز دارند. تجربه‌های کاربری با آن‌ها نشان می‌دهد که در برخی از وظایف، از ضعف قدرت پردازشی رنج می‌برند. به‌هرحال متأسفانه در ساخت یک گوشی هوشمند اقتصادی، کاهش هزینه‌ها حرف اول را می‌زند. درنهایت نمی‌توان ادعا کرد که گوشی‌های میان‌رده‌ی سال آینده، عملکردی ضعیف‌تر از محصولات کنونی خواهند داشت. تنها باید بدانیم که برنامه‌ی Cortex-X، برای گوشی‌های میان‌رده و اقتصادی معنایی ندارد.

بهبود یا بدتر شدن وضعیت شارژدهی گوشی هوشمند به نحوه‌ی استفاده‌ی کاربر از آن وابسته است. پردازنده‌های گوشی هوشمند دارای تعدادی هسته موسوم به big هستند که سرعت و مصرف نیروی بالاتری دارند. دسته‌ای نیز به‌نام little با آن‌ها ترکیب می‌شوند که باتری کمتری مصرف می‌کنند. پردازنده‌ای که مبتنی بر طراحی جدید آرم ساخته شود، سه دسته‌ی big و little و bigger خواهد داشت.

طراحان و تولیدکننده‌ها در رویکردهای آتی خود تلاش می‌کنند تا تعادلی بین قدرت و مصرف باتری ایجاد کنند تا هسته‌های قدرتمند جدید تنها درصورت نیاز فعال شوند. چنین رویکردی منجر به افزایش قابل‌توجه بازدهی می‌شود. گوشی هوشمند همیشه مجهز به یک غول پردازشی در حال استراحت خواهد بود که در مواقع نیاز به انجام وظایف سنگین، بیدار می‌شود. اگر شما همیشه از گوشی هوشمند برای بازی و وظایف پردازشی سنگین استفاده می‌کنید، قطعا با کاهش قابل‌توجه شارژدهی روبه‌رو خواهید شد. درمقابل اگر کاربری متنوعی از گوشی هوشمند دارید، می‌توان بهبود شارژدهی را پیش‌بینی کرد.

امروزه اکثر تراشه‌های گوشی هوشمند مجهز به بخشی برای پردازش‌های مبتنی بر هوش مصنوعی هستند که در ترکیب با پردازنده‌ی تصویر، عمل می‌کند. امروزه هوش مصنوعی تأثیر زیادی بر بهبود کیفیت عکس‌ها و فیلم‌‌ها دارد. این فناوری به حسگرهای کوچک به‌کار رفته در گوشی‌های هوشمند کمک می‌کند که با وجود دریافت داده‌های جزئی کمتر نسبت به دوربین‌های حرفه‌ای، خروجی قابل قبولی تحویل دهند.

پردازنده‌های هوش مصنوعی یکپارچه، سهم عمده‌ای از وظیفه‌ی پردازش را برعهده می‌گیرند، اما باز هم به پردازنده‌ای اضافه نیاز دارند تا وظایف پردازشی سنگین‌تر را مدیریت کند. این وظیفه‌ی پردازشی خصوصا در فیلم‌برداری بیشتر می‌شود.

فیلم‌برداری 4K نیاز به سرعت و قدرت بالا تقریبا در تمامی بخش‌های یک سیستم دارد. شما باید جریانی با کیفیت بالا را در بیت‌ریت بالا ثبت کنید. سپس باید این جریان بدون فشار شدید بر بافر حافظه، روی حافظه‌ ذخیره‌سازی نوشته شود. دراین‌میان پردازنده‌ی مرکزی نقشی حیاتی بازی می‌کند تا فشار و ترافیک موجود روی قطعات گوناگون را با قابلیت‌های نرم‌افزاری، تحت کنترل در بیاورد.

تأثیر معماری و طراحی جدید پردازنده برای کاربردهای شبکه‌ای گوشی‌های هوشمند اندرویدی شاید آن‌چنان زیاد نباشد، اما در ظاهر با شبکه‌ی سریع‌تری روبه‌رو خواهیم بود. احتمالا گوشی هوشمند کنونی شما قابلیت‌های خوبی ازلحاظ سرعت اتصال به شبکه و دریافت داده دارد. ازطرفی برخی مواقع، پردازنده مانعی مهم بر سر راه بهره‌برداری کامل از داده‌های دریافت‌شده خواهد بود. حافظه‌ی موقت گوشی‌های هوشمند کنونی سرعت مناسب برای جابه‌جایی داده را دارد. کنترلر حافظه‌ی ذخیره‌سازی نیز به‌اندازه‌ی کافی برای نوشتن و خواندن داده سریع است. دراین‌میان پردازنده هم باید سرعت کافی را داشته باشد تا داده‌ها را تحلیل و پردازش کند.

تأثیر پردازنده بر عملکرد شبکه، با وجود بالا بودن برخی اوقات مغفول می‌ماند. به‌عنوان مثال نتفلیکس و آمازون برای استریم مناسب یک محتوای 4K، سرعت دانلود ۴۰ مگابیت‌برثانیه را پیشنهاد می‌دهند. با وجود اینکه سرعت اتصال بسیاری از کاربران از این حد بیشتر می‌شود، باز هم برخی اوقات در زمان مشاهده‌ی محتوا، با تأخیر بافر روبه‌رو می‌شوند. درواقع بافر به این خاطر رخ می‌دهد که داده‌ها با سرعت کافی پردازش نمی‌شوند. به‌هرحال مشکل مذکور با افزایش قدرت پردازش یا کاهش فشار بر پردازنده در زمان استریم محتوا، تاحدودی برطرف می‌شود.

افزایش قدرت پردازشی پس از به‌کارگیری طراحی و معماری جدید پردازنده، کاملا پیش‌بینی می‌شود. ازطرفی افزایش کارایی تنها محدود به پردازنده نخواهد بود و بهینه‌سازی‌های قابل‌توجهی در تمامی بخش‌ها می‌بینیم. به‌عنوان مثال، اتصال بلوتوث پایدارتر می‌شود. زمان باز شدن و اجرای اپلیکیشن‌ها کاهش می‌یابد و قابلیت‌هایی همچون چندوظیفگی، بهره‌وری بالاتری پیدا می‌کنند. درنهایت می‌توان پیش‌بینی کرد که تمامی قابلیت‌ها و ابزارهای گوشی هوشمند، عملکرد بهتری داشته باشند.

تا زمانی‌که از گوشی هوشمند استفاده نکنید (نمایشگر خاموش باشد) فشار فعالیت‌های جاری روی پردازنده آن‌چنان زیاد نیست. به محض روشن کردن نمایشگر، وظایف جدید پردازشی فعال می‌شوند و اولویت‌دهی درکنار مدیریت آن‌ها، فشار را لحظه به لحظه بیشتر می‌کند. وقتی یک اپلیکیشن را اجرا کنید یا به‌دنبال انجام فرایندهای چندوظیفگی باشید، فشار باز هم افزایش پیدا می‌کند. درنهایت هر بار که قصد انجام کاری با گوشی هوشمند دارید، پردازنده باید درکنار وظایف همیشگی حفظ پایداری سیستم، کارهای جدیدی هم انجام دهد و به منابع پردازشی بیشتر نیاز پیدا می‌کند.

یک هسته‌ی پردازشی قدرتمند در پردازنده‌‌ی گوشی هوشمند، می‌تواند فشارهای بالا را به‌میزان قابل‌توجهی مدیریت کند. درنهایت با ورود هسته‌های قدرتمند جدید، فعالیت‌های مبتنی بر گوشی هوشمند با همان روال قبلی و تنها سریع‌تر انجام می‌شوند. به‌هرحال فراموش نکنید که یک نوع جدید از هسته‌ی پردازشی آرم به‌معنای رخ دادن معجزه در دنیای گوشی‌های هوشمند نیست. اگرچه همین تغییرهای جزئی نیز به‌مرور تأثیر خود را نشان می‌دهند. با بالغ‌تر شدن برنامه‌ی Cortex-X و پیوستن شرکت‌های بیشتر به جمع شرکای آرم، می‌توان تأثیر طراحی و برنامه‌های جدید را بیشتر هم کرد.