شناسایی مدار مغزی مرتبط با کاهش ترس در موش ها

محققان دانشگاه MIT با پیدا کردن یک مدار عصبی در مغز موش و تحریک آن، توانسته‌اند راهی برای افزایش میزان زمان تاثیرگذاری درمان‌های موجود برای کاهش ترس پیدا کنند. نتایج این تحقیق می‌تواند راهی برای یافتن درمان‌های موثرتر برای مبارزه با ترس‌های مختلف مانند ترس از ارتفاع یا اختلال‌های استرسی پس از سانحه (PTSD) نشان دهد.

بر اساس آمار موجود هر سال ۱۸ درصد از جوانان آمریکایی با ناهنجاری‌های مربوط به ترس و اضطراب رو‌به‌رو می‌شوند که ۱۹ میلیون از این افراد از یک فوبیای مشخص رنج می‌برند. یکی از روش‌های معمول درمان فوبیا مانند Arachnophobia یا ترس از عنکبوت درمان از راه مواجهه است. در این شیوه‌ی درمانی بیمار به صورت مکرر در یک محیط ایمن با محرک اصلی ترس خود رو‌به‌رو می‌شود. به عنوان مثال برای فردی که ترس از سوار شدن به هواپیما دارد، عکس‌هایی از هواپیما نمایش داده می‌شود. تکرار این فرآیند به مغز یاد می‌دهد که مواجهه با هواپیما منتج به حادثه نمی‌شود، پس در تجربه‌های جدید و البته واقعی نباید ترس داشته باشد.

اگرچه این روش درمانی در کوتاه مدت جواب می‌دهد اما بعضی موارد فوبیا بعد از گذشت مدتی دوباره در فرد ظاهر می‌شود. پیشرفت دانش در حوزه‌های عصب‌شناسی به ما این فرصت را می‌دهد تا در مورد مدارهای عصبی مغز اطلاعات بیشتری کسب کنیم. مدارهایی که با مواجه شدن یا تجربه‌ی یک واقعه به صورت خودکار فعال می‌شوند.

به صورت تئوری می‌دانیم که یک سری مدارهای عصبی در مغز وجود دارند که با اتصال ناحیه‌های مختلف مغز فرآیندهای مربوط به ترس را کنترل می‌کنند. برای پیدا کردن مکانیزم‌ این مدارهای عصبی در مغز، دانشمندان از موش‌های آزمایشگاهی کمک گرفتند. ابتدا در موش‌ها طی یک فرآیند شرطی نسبت به صدای پا ترس ایجاد شد. در مرحله‌ی بعد و زمانی که موش نسبت به صدای پا رفتاری فوبیک نشان داد، موش تحت درمان از راه مواجهه با ترس قرار گرفت. در فرآیند درمان این بار با پخش صدای پا هیچ اتفاقی رخ نمی‌داد.

دانشمندان با مطالعه‌ی مغز موش در حین درمان مشاهده کردند که مداری عصبی در مغز موش در حال شکل‌گیری است. این مدار ناحیه‌های هسته‌ی قاعده‌ای جانبی آمیگدال (BLA) را که مرتبط با فرآیندهای ترس‌آور است، به ﻧﻮکﻠﺌـﻮس اکـﻮﻣﺒﻨﺲ  (NAc) متصل می‌کند. NAc کنترل رفتارهای تقویت کننده‌ی مثبت یا امتیازی را در مغز بر عهده دارد.

در حقیقت مدار ایجاد شده در پی تقویت رفتار مثبت در مغز است؛ بنابراین می‌توان گفت که مغز نبود رخدادهای دردناک یا ناخوشایند را به عنوان رفتار مثبت در نظر می‌گیرد. مرحله‌ی بعدی آزمایش مسلما پیدا کردن راهکاری برای تقویت این مدار ایجاده شده است. دادن خوراکی‌هایی با قند بالا حین شنیدن صدای پا یا استفاده از روش‌هایی دیگر که مستقیما پالس‌های مثبت به مدار موجود در مغز ارسال کند به عنوان راهکارهای تقویت مدار مغزی در نظر گرفته شدند.

در پی این آزمایش مشخص شد که ماندگاری درمان بر روی موشی که جریان مدار عصبی آن به وسیله‌ی مایع قندی تحریک شده بود به مدت ۵۵ روز بیشتر بود. به همین ترتیب شیوه‌ی دوم تقویت مدار به وسیله‌ی نور و انتقال آن با کابل اپتیکی به مغز موش ماندگاری بالاتر درمان را نشان می‌دهد.

مرحله‌ی بعدی تحقیقات شامل شناخت مکانیزم‌های غلبه بر ترس به وسیله‌ی این مدار‌ها و شناسایی زیرمدارها یا مدارهای کوچک‌تر سازنده‌ی مدار اصلی می‌شود. امیدواریم این تحقیقات به درمان قطعی فوبیا و اختلال‌های استرسی پس از سانحه منتج شوند.

نتایج این تحقیق علمی در نشریه‌ی eLife به چاپ رسیده است.

نظر شما در این مورد چیست؟ آیا از فوبیای خاصی رنج می‌برید؟ نظرات خود را با دیگر کاربران زومیت به اشتراک بگذارید.