ساخت فوم قابل تزریق برای درمان پوکی استخوان

گروهی از پژوهشگران در فرانسه نوع خاصی از فوم قابل تزریق را تهیه کرده‌اند که می‌تواند در کمک به ترمیم استخوان بیمارانی که استخوان‌هایشان در پی بیماری‌هایی از قبیل پوکی استخوان ضعیف شده است مفید باشد. کلسیم فسفات سمنت (CPC) از سال‌های قبل برای ترمیم استخوان به کار رفته‌اند؛ اما این فرمول جدید برای استفاده در استخوان‌های فرسوده‌تر و شکننده‌تر بسیار کارامد است.

مخلوط CPC جدید بیشتر حالت ماکروپوروس (macroporous) یا بزرگ‌منفذ دارد. وجود منفذ‌ها و درزهای بزرگ‌تر باعث می‌شود تا استخوان‌ها بهتر و با سرعت بیشتری تقویت و بازسازی شوند. از سویی این ماده قابلیت تزریق با سرنگ را دارد و این یعنی درد و اذیت کمتری برای بیمار پیش می‌آید و همچنین هیچ‌یک از ناراحتی‌ها یا ریسک‌های مرتبط با انجام عمل جراحی وجود نخواهد داشت. پیر ویس (Pierre Weiss) پژوهشگر دانشگاه نانتس که در دنیای شیمی معروف است در این رابطه گفته است:

رهیافت ما ساده است و در عین حال نتایج بسیار خوبی را با در نظر گرفتن ویژگی‌های مکانیکی و ساختارهای بزرگ‌منفذ استخوانی داشته است. ما باور داریم که این ماده یک ماده‌ی زیستی خوب و مفید خواهد بود و احتمالا با دسته‌ای از مولکول‌های فعال (active molecules) می‌توانند برای درمان موضعی پوکی استخوان به کار روند. ما نیاز داریم تا کارکرد درست این طرح مفهومی را روی مدل‌های حیوانی آزمایش کنیم.

این ماده‌ی جادویی در واقع یک هیدروژل ویژه است که به عنوان یک عامل حباب‌ساز عمل کرده و باعث تشکیل حباب‌های هوا درون مخلوط اولیه می‌شود. وقتی که هیدروژل ساخته شده با CPC اولیه مخلوط می‌شود، یک فوم جدید به دست می‌آید و این فوم جدید می‌تواند در موارد خاصی برای بازسازی و ترمیم بافت‌های استخوانی نرم و اسفنجی به کار رود. این نوع بافت‌های اسفنجی و نرم معمولا در افرادی که دچار بیماری پوکی استخوان هستند پدیدار می‌شود.

بر پایه‌ی تست‌های انجام شده روی خرگوش‌ها، این فوم باعث ساخته شدن استخوان جدید می‌شود و همچنین تاثیرات سمی روی بدن ندارد؛ اما پیش از تست روی بدن انسان لازم است تا آزمایش‌های بسیاری روی آن انجام شود. ادواردو سیز (Eduardo Sazi) که در کالج سلطنتی در زمینه‌ی مواد زیستی پژوهش می‌کند در این زمینه گفته است:

امروزه تقریبا چندین گروه هستند که روی این موضوع کار می‌کنند و تاکنون هم راهکارهای گوناگونی پیشنهاد داده‌اند. راهکار ما می‌تواند یک راهکار ویژه باشد. نتایج به دست آمده‌ی اولیه بسیار جالب هستند. اگر فرایند پژوهش به خوبی پیش برود می‌تواند جراحان را در استفاده از مواد کم ضررتر و روش‌های بی‌خطرتر یاری کند و در سطح درمانی و کلینیکی هم مورد استفاده قرار گیرد.

اولین استفاده‌ی ثبت شده از CPC ها به سال‌های دهه‌ی ۱۹۲۰ بر می‌گردد و از آن زمان به بعد جراح‌ها همواره استخوان‌های معیوب را با ترکیبی که خودتنظیم‌گر، غیر سمی و تا حدودی هم دارای کاربری آسان است مورد ترمیم و بازسازی قرار می‌داده‌اند. فرمول هیدروژل جدید این امکان را فراهم می‌کند که بتوانیم استخوان‌های آسیب‌دیده و تخریب‌شده در پی بیماری‌ها را به خوبی ترمیم کنیم.