تی شرتی هوشمند که به محض احساس وجود آلاینده الگوهای طراحی خود را عوض می کند
هرچه اینترنت اشیاء گسترش مییابد، شک و تردیدها در مورد کاربردی بودن محصولات اضافی و هوشمندی که مبتنی بر آن بوده و به بازار عرضه میشوند نیز افزایش مییابد. آخرین محصولات عجیبی که مبتنی بر این تکنولوژی بوده و به بازار راه یافتهاند، تیشرتهایی هستند که توانایی تشخیص آلودگیهای خطرناک هوا را دارند. این محصولات، ترکیب جالبی از فناوری و مد هستند، اما هنوز میزان کاربردی بودن آنها مشخص نیست.
این سه تیشرت که توسط آیروکرومیکس ساخته شدهاند، توانایی تشخیص کربن مونواکسید، ذرات آلایندهی ریز و مواد رادیواکتیو را دارند. هنگامی که یکی از این پیراهنها سطح مواد آلایندهی موجود در هوای محیط را خطرناک تشخیص دهد، رنگ خود را تغییر داده و با نشان دادن یک الگوی هندسی خاص و بزرگ بر روی خود و لرزاندن بدن کاربر، او را از آلودگی محیط باخبر میکند.
طریقهی کار این تیشرتها پیچیده است، برای مثال تیشرتی که مخصوص تشخیص ذرات آلودهی معلق است، دو حسگر کوچک در خود دارد، یکی در جلو و دیگری در پشت. زمانی که حسگرهای این تیشرت آلودگی را تشخیص میدهند، پدهای گرمایی تعبیه شده در آن فعال شده و موجب تغییر رنگ نقاط مشخصی از سفید به سیاه می شوند. در تیشرتهایی که مخصوص تشخیص کربن مونواکسید هستند، تماس حسگرها با مولکولهای کربن مونواکسید موجب انجام واکنشهای شیمیایی در رنگ تیشرت میشود که موجب تغییر رنگ راهراههای سیاه آن به سفید میشود.
این تیشرتها برای این ساخته شدهاند که افراد را از وضعیت آلایندههای موجود در شهرهای محل زندگیشان باخبر کنند. نیکولاس بنتل بنیانگذار آیروکرومیکس در این مورد میگوید:
داشتن اطلاعات در مورد امن و پاک بودن یک منطقهی شهری باید تبدیل به یک دانش عمومی شود. این تیشرتها با قابلیت تغییر رنگ خود میتوانند در مورد وضعیت آلایندههای موجود در هوا به افرادی که در اطراف کاربر این تیشرت هستند هشدار دهند.
دانستن این که چه زمانی در حال تنفس هوای مسموم هستیم بسیار خوب است، اما هنوز نمیدانیم زمانی که تیشرتمان شروع به تغییر رنگ کرد و اعلام کرد اتاقی که در آن قرار داریم حاوی مقادیر زیادی کربن مونواکسید یا تابشهای خطرناک است دقیقا چه کاری خواهیم کرد. هنگام احساس آلودگی، یک صدای زنگ نیز شنیده میشود و کاربر را باخبر میکند. آیروکرومیکس نیز اینجا رسالت خود را تمام شده میبیند و پیشنهاد دیگری برای انجام دادن پس از شنیدن این صدا ندارد.
شاید این بدان دلیل است که تولید این تیشرتها ابتدا به عنوان یک پروژهی هنری آغاز شد. بنتل علاقهی بسیاری به بررسی آیندهی زندگی شهری و تهدیداتی که به دلیل آلایندههای رها شده در هوا برای محیط زیست به وجود آمده است داشت. زمانی که ایدهی تیشرتهای هوشمند به ذهنش رسید، تصمیم گرفت که آنها را ساخته و به تولید انبوه برساند. بدین ترتیب سایر افراد ساکن در شهرها نیز میتوانند با نگاه کردن به تیشرت دیگران، از وضعیت هوای محیط آگاه شوند. بنتل در این مورد میگوید:
احساس کردم که فروش این تیشرتها برای رساندن تکنولوژی به دست مردم واقعا مهم است.
او امیدوار است که این تیشرتها بتوانند موجب شکل گرفتن گفتگوهایی میان افراد در مورد خطر آلایندهها در زندگی روزمرهی ما شوند. برای افرادی که میتوانند بهای ۵۰۰ دلاری این محصولات را پرداخت کنند، این یکی از بهترین راهها برای آغاز گفتگوهای مذکور و رساندن پیام به دیگران است. اما برای سایر افراد شاید، کاشتن یک درخت، ایدهی بسیار بهتر و به صرفهتری است.
نظر شما در مورد این فناوری چیست؟ آیا آن را کاربردی میدانید؟
نظرات