وجود سه قمر جدید در اطراف اورانوس و نپتون تایید شد

منظومه شمسی سه عضو رسمی جدید پیدا کرده است: سه قمر کوچک که یکی از آن‌ها در مدار اورانوس و دو عدد دیگر در مدار نپتون قرار دارند. این سه قمر چند سال پیش رصد شدند، اما به‌تازگی مرکز ریزسیاره اتحادیه‌ی بین‌المللی اخترشناسی (IAU)، سازمان مسئول نام‌گذاری اجرام منظومه شمسی مثل قمرها، سیارک‌ها و دنباله‌دارها، قمرهای جدید را رسما تأیید کرده است. سه قمر درحال‌حاضر اسامی عددی دارند؛ اما قرار است در سال‌های آینده با الهام از شخصیت‌های ادبی و اسطوره‌ها نام‌گذاری شوند.

قمر جدید اورانوس که با نام علمی S/2023 U1 شناخته می‌شود، با قطر ۸ کیلومتر یکی از کوچک‌ترین قمرهای کل منظومه شمسی است و از این نظر با دیموس، قمر کوچک مریخ مقایسه‌پذیر است. این قمر که در بازه‌ای ۶۸۰ روزه مدارش به دور اورانوس را کامل می‌کند، تعداد قمرهای این سیاره را به عدد ۲۸ رسانده است. S/2023 U1 مانند دیگر قمرهای اورانوسی بر اساس یکی از شخصیت‌های نمایش‌های ویلیام شکسپیر نام‌گذاری می‌شود و به قمرهای کشف شده مثل تیتانیا، اوبرون و پاک خواهد پیوست.

قمرهای جدید نپتون به نام‌های S/2002 N5 و S/2021 N1، به ترتیب ۲۳ کیلومتر و ۱۴ کیلومتر قطر دارند. تقریبا ۹ سال طول می‌کشد تا S/2021 N1 مدارش به دور نپتون را کامل کند؛ در حالی که این مدت زمان برای S/2002 N5 به ۲۷ سال می‌رسد.

دورترین سیاره منظومه شمسی اکنون رسما ۱۶ قمر دارد. اجرام جدید هم مانند دیگر قمرهای نپتون با الهام از نرئیدها، دختران نرئوس، خدای دریا در اساطیر یونان نام‌گذاری می‌شوند. قمرهای جدید هر کدام با تلسکوپ‌های زمینی رصد شدنده‌اند که با توجه به اندازه‌ی کوچک و فاصله‌شان از ما، دستاورد چشمگیری محسوب می‌شود. به گفته‌ی اسکات شپارد، ستاره‌شناس:

سه قمر جدید از کم‌نورترین قمرهای اطراف غول‌های یخی هستند که با تلسکوپ‌های زمینی کشف می‌شوند. آشکارسازی چنین اجرام کم‌نوری به روش‌های پردازش تصویر ویژه‌ای نیاز دارد.

قمرهای جدید به قدری کوچک و دوردست هستند که حرکت‌هایشان را به سختی می‌توان در تصاویر زمینی اورانوس و نپتون ردیابی کرد. به ویژه که قرار گرفتن آن‌ها روی پس‌زمینه‌ای از ستاره‌های دوردست و کهکشان‌ها کار را دشوار می‌سازد. ستاره‌شناس‌ها برای حل این مشکل از عکاسی به روش نوردهی طولانی استفاده کردند و سپس تصاویر را انباشته کردند تا به این ترتیب ستاره‌ها و کهکشان‌های پس‌زمینه را کمرنگ کنند. این روش انباشته‌سازی باعث می‌شود حرکت اجرام نسبت به هر سیاره بهتر به چشم بیاید.

قمرهای سه‌گانه تنها قمرهای جدیدی منظومه شمسی نیستند. اتحادیه بین‌المللی اخترشناسی در فوریه ۲۰۲۳، دوازده قمر جدید را برای سیاره مشتری کشف کرد و تعداد قمرهای مشتری به ۹۲ رسید. از سویی با کشف ۶۲ قمر جدید در اطراف زحل تعداد قمرهای این سیاره به ۱۴۵ رسید و به این ترتیب لقب پادشاه قمرها را از مشتری پس گرفت. اغلب این قمرها چند کیلومتر قطر دارند و با تلسکوپ‌های زمینی کشف شدند.

اکتشافات اخیر نشان می‌دهند روش‌های جدیدی مثل انباشته‌سازی تصویر و تلسکوپ‌های قدرتمند زمینی به پژوهشگرها امکان می‌دهند تا با وضوح بیشتری به کرانه‌های بیرونی محله‌ی کیهانی‌مان نگاه بیندازند.