۶ سیاره در کهکشان راه شیری که بیشترین شباهت را به زمین دارند

دانشمندان از سال ۱۹۹۵ میلادی که وجود سیاره‌های زمین‌سان که به دور ستاره‌ای خورشید مانند می‌چرخند، تایید شد، موفق به کشف بیش از ۲۰۰۰ عدد از این سیارات شده‌اند. بیش از نیمی از این سیارات توسط فضاپیمای کپلر ناسا کشف شده‌اند. این فضاپیما در سال ۲۰۰۹ میلادی برای تعیین تعداد سیاره‌های زمین‌سان در کهکشان راه شیری، ماموریت خود را آغاز کرده است.

مشاهدات کپلر نشان می‌دهند که سیاراتی مانند زمین در نقاط دورافتاده‌ای از کهکشان راه شیری قرار دارند که توانایی میزبانی از جاندارانی که مانند انسان‌ها زندگی می‌کنند، را دارا هستند.

برای آن که سیاره‌ای مانند زمین باشد، باید نسبتا کوچک بوده، از جنس صخره باشد و در فاصله‌ای قابل سکونت به دور ستاره‌ی خود بچرخد، در واقع این تعریف به این معنا است که آب در سطح آن می‌تواند در فاز مایع نیز وجود داشته باشد. در آینده و پس از رشد فناوری تلسکوپ‌ها انتظار می‌رود پارامترهای دیگری مانند وضعیت جو سیاره و فعالیت ستاره‌ی آن نیز مورد بررسی قرار بگیرند.

در حالی که کشف نسخه‌ی دوم زمین در حال حاضر یک تخیل است اما در ادامه به بررسی ۶ سیاره خواهیم پرداخت که ناسا آن‌ها را بهترین نامزدها برای کسب عنوان زمین دوم می‌داند.

این سیاره‌ی زمین مانند که تنها ۲۲ سال نوری از زمین فاصله دارد، دارای وزنی ۴ برابر وزن زمین است و محققان از جنس دقیق آن اطلاع دقیقی ندارند. Gilese 667Cc در طی ۲۲ روز حرکت خود به دور ستاره‌اش را به اتمام می‌رساند اما چون این ستاره بسیار خنک‌تر از خورشید است، دانشمندان معتقدند Gilese 667Cc در فاصله‌ی قابل سکونت از ستاره‌ی خود قرار دارد.

با این همه، Gilese 667Cc که توسط رصدخانه‌ی اروپای شرقی در شیلی کشف شده است، به قدری به ستاره‌ی خود نزدیک است که احتمال دارد مورد اصابت زبانه‌ی شعله‌های آن قرار بگیرد.

این سیاره در فاصله‌ی ۶۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد و اولین کشف کپلری است که در فاصله‌ی قابل سکونت از ستاره‌ی خود قرار گرفته است. Kepler-b22 اندازه‌ای در حدود ۲.۴ برابر زمین داشته و در طی ۲۹۰ روز یک دور کامل به دور ستاره‌ی خود می‌چرخد. در حال حاضر محققان مطمئن نیستند که این سیاره چه جنسی دارد.

این سیاره در فاصله‌ی ۲۷۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد و به دلیل بزرگی ۷۰ درصدی آن نسبت به کره‌ی خاکی ما، دانشمندان از جنس آن اطلاع دقیقی ندارند.

Kepler-69c در مدت ۲۴۲ روز به دور ستاره‌ی خود می‌چرخد و از این حیث قابل مقایسه با زحل در منظومه‌ی شمسی است. البته چون ستاره‌ی آن روشنایی معادل ۸۰ درصد خورشید را دارد Kepler-69c را می‌توان فاصله‌ی آن از ستاره‌اش را فاصله‌ای قابل سکونت دانست.

این سیاره ۴۰ درصد از زمین ما بزرگ‌تر است و به دور ستاره‌ای بسیار خنک‌تر از خورشید می‌چرخد. مدت ۲۶۷ روزی چرخش کامل Kepler-f62 فرصت مناسبی برای این سیاره فراهم کرده است تا در فاصله‌ی قابل سکونت از ستاره‌ی خود قرار بگیرد.

این سیاره در فاصله‌ی ۱۲۰۰ سال نوری از زمین قرار گرفته است.

این سیاره حداکثر ۱۰ درصد بزرگ‌تر از زمین است و به نظر می‌رسد در فاصله‌ی قابل سکونت از ستاره‌ی خود قرار دارد. Kepler-186f تنها معادل یک سوم انرژی که زمین از خورشید می‌گیرد را از ستاره‌ی خود دریافت می‌کند.

این سیاره در فاصله‌ی ۵۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد.

این سیاره که کشف آن ماه گذشته اعلام شد، به گفته‌ی مدیران ناسا بیشترین شباهت را به زمین دارد. ستاره‌ی آن بسیار شبیه به خورشید است و این سیاره در فاصله‌ی قابل سکونت از ستاره‌ی خود واقع شده است. بنابر گفته‌ی محققان Kepler-452b با ابعاد ۱.۶ برابری نسبت به زمین، بیشترین شانس را برای صخره‌ای بودن دارد.

این سیاره در فاصله‌ی ۱۴۰۰ سال نوری از زمین واقع شده است.

برخلاف نام آن، ۷۰ درصد سطح سیاره‌ی ما را آب پوشانده است. زمین به دور ستاره‌ای میان‌سال می‌چرخد که ۴.۵ میلیارد سال سن دارد و انتظار می‌رود برای میلیاردها سال دیگر نیز انرژی مورد نیاز آن را تامین کند.