تصاویر برگزیده در جوایز بین المللی عکاسی بوداپست ۲۰۲۰

جوایز بین‌المللی عکس بوداپست، برندگان سال ۲۰۲۰ این رویداد را به‌تازگی منتشر کرده است. تصاویر ارائه‌شده در این سری از مسابقات، به همان اندازه که قابل تأمل هستند، از ویژگی‌های دیگری مانند نفس‌گیر بودن نیز برخوردار هستند. مسابقه‌ی عکاسی بین‌المللی بوداپست (Budapest International Foto Awards) پلتفرمی بین‌المللی در اختیار عکاسان در تمامی سطوح و ژانرها و از سراسر دنیا قرار داده است. عکاسان از هر نقطه‌ای از جهان، در هر سطحی اعم از حرفه‌ای و آماتور و در هر حوزه‌ای از عکاسی، از عکاسی هنری تا علمی و از عکاسی تبلیغاتی تا خبری، می‌توانند آثار خود را در این رقابت شرکت دهند. برندگان این رقابت علاوه بر نمایش آثارشان در بوداپست مجارستان و پوشش گسترده‌ی رسانه‌ای، برنده‌ی مدال BIFA و هزاران دلار جوایز نقدی می‌شوند. عکاسان بالای ۱۸ سال در هر نقطه‌ای از جهان مجاز به شرکت در این رقابت هستند. این مسابقه در سه بخش حرفه‌ای، آماتور، دانشجو برگزار می‌شود. در این رقابت افرادی عکاس حرفه‌ای تلقی می‌شوند که اکثر درآمدشان را از عکاسی تأمین کنند.

هزینه‌ی شرکت تک‌عکس در بخش حرفه‌ای ۲۰ دلار، در بخش آماتور ۱۵ دلار و در بخش دانشجو ۱۰ دلار است. هزینه‌ی شرکت مجموعه‌عکس (۲ تا ۸ عکس با یک موضوع مشخص) در بخش حرفه‌ای ۳۰ دلار، در بخش آماتور ۲۰ دلار و در بخش دانشجو ۱۵ دلار است. اگر یک اثر به‌طور هم‌زمان در چند دسته شرکت کند، مشمول ۳۰ درصد تخفیف خواهد شد. هزینه‌ی شرکت در دسته‌ی پرتفلیو ۵۰ دلار است. آثار در هر یک از ده دسته‌ی تبلیغاتی، معماری، کتاب، ادیتوریال (نشریه)، رویدادها، فاین‌آرت (هنری)، طبیعت، مردم، پرتفلیو (گزیده‌آثار) و علمی داوری می‌شوند.

جوایز این مسابقه به شرح ذیل است:

• «عکاس سال BIFA» در بخش حرفه‌ای از میان نفرات اول این دسته‌ها انتخاب و برنده‌ی ۳۰۰۰ دلار جایزه‌ی نقدی می‌شود.
• «استعداد نوظهور سال BIFA» در بخش غیر حرفه‌ای از میان نفرات اول این دسته‌ها انتخاب و برنده‌ی ۲۰۰۰ دلار جایزه‌ی نقدی می‌شود.
• نفرات اول هر یک از دسته‌ها در بخش‌های حرفه‌ای و غیر حرفه‌ای (آماتور و دانشجو) ۲۰۰ دلار جایزه خواهند گرفت.
• آثار نفرات اول و دوم بخش‌های اصلی (حرفه‌ای و غیر حرفه‌ای) در بوداپست مجارستان به‌شکل چاپ‌شده و در وب‌سایت این رقابت به نمایش درخواهند آمد.
• برندگان دیگر (طلا، نقره، برنز - فینالیست‌ها) و آثار ستایش‌شده در گالری آنلاین به نمایش درمی‌آیند.

البته شرکت در این مسابقه قوانینی دارد. برای مثال، تنها عکس‌های دیجیتال مجاز به شرکت در این رقابت هستند. هر عکس ارسالی باید در قالب jpg با ۷۲ dpi و حداقل ۱۰۰۰ پیکسل طول (بزرگ‌ترین ضلع عکس) باشد و از حجم ۴ مگابایت تجاوز نکند. همچنین نباید بیشتر از ۵ سال از مدت زمان گرفته شدن عکس‌ها گذشته باشد. به نظر می‌رسد سال ۲۰۲۰، حتی با وجود حوادث غیر مترقبه و بسیار سخت، به شکوفایی ذهن‌های خلاق در سراسر جهان کمک کرده است. تصاویر برگزیده در این مسابقه از این قابلیت برخوردار هستند که افکار شما را به زندگی تغییر دهند.

فضای مابین

• مکان تصویر: اندونزی
• نام عکاس: شروین مگسینو

تنها یک کوه آتش‌فشان در دنیا وجود دارد که آتش آبی‌رنگ از آن خارج می‌شود و دریاچه‌ی بسیار بزرگ اسیدی در اطرافش تشکیل شده و آن، آتش‌فشان کاوا آیجن (Kawah Ijen) واقع در جاوای شرقی اندونزی است.دریاچه‌ی فیروزه‌ای دهانه‌ی آتش‌فشان کاوا آیجن، به‌شدت آرام و جذاب به نظر می‌رسد. نکته‌ی اصلی این تصویر، تماشای طلوع راه شیری در قله‌ی دهانه‌ی این آتش‌فشان است که آن را به یکی از زیباترین تصاویر ثبت‌شده تبدیل کرده است.

آتش‌فشان کاوا آیجن با ارتفاعی برابر با ۲٫۸ کیلومتر از سطح دریا و پوشش ۲۰ کیلومتر، یک کوه بسیار هیجان‌انگیز است. زمانی‌که شما یک کوه آتش‌فشانی فعال را تصور می‌کنید، به‌طور کلی به یک کوه بسیار بزرگ فکر می‌کنید که دود غلیظی به سمت آسمان روانه می‌کند و گدازه‌ها و مواد مذاب قرمزرنگی از دهانه‌اش به اطراف می‌ریزد؛ اما این ‌یک تصور کلی است که کاوا آیجن به دلیل منحصربه‌فرد بودنش آن را تغییر داده است. کوه آتش‌فشانی آیجن برخلاف بسیاری از آتش‌فشان‌ها، گاز گوگرد منتشر می‌کند که در زمان احتراق به رنگ آبی لاجوردی می‌سوزد. شعله‌های آیجن مانند تابلوی نئون، پیچ‌وتاب می‌خورند و می‌درخشند و در طول شب مواد مذاب آبی‌رنگ مانند آبشاری از اطراف این کوه به بیرون می‌ریزند که منظره‌ی بسیار زیبایی تشکیل می‌دهند.

زمانی‌که گاز گوگرد از زیر سطح زمین با فشار فراوان بیرون می‌آید، دمای آن به ۶۰۰ درجه سلسیوس می‌رسد. وقتی این گاز با دمای بسیار بالا با هوا برخورد می‌کند، به‌صورت بسیار زیبایی مشتعل می‌شود و انفجار لاجوردی ‌رنگی ایجاد می‌کند که می‌تواند تا ارتفاع ۵ متر برسد. مقداری از این گاز گوگرد بعد از میعان، آزادانه مشتعل و به سمت پایین دهانه روانه می‌شود. همین گوگرد مایع مشتعل با مواد مذاب آبی‌رنگ اشتباه گرفته می‌شود.

استاد کورموران

• مکان تصویر: چین
• نام عکاس: شروین مگسینو

ماهیگیری باکلان، یک سنت و روش باستانی هزارساله اما در حال مرگ، در گوییلین چین است. شیوه‌ی ماهیگیری با باکلان در چینی سنتی تاریخی است. در این تصویر ماهیگیر چینی با پرنده‌ای به نام باکلان که آن را تربیت کرده است، ماهی صید می‌کند. در این شیوه، ماهیگیران بدون استفاده از شیوه‌های مرسوم ماهیگیری و استفاده از میله، قلاب یا طعمه‌ی ماهیگیری، قلاب‌هایی در اطراف گردن باکلان نصب می‌کنند و سپس پرنده آزاد است که به شکار ماهی برود.

باکلان به سراغ ماهی‌ها می‌رود و صید خود را درون منقار نگه می دارد؛ اما پرنده‌ با وجود قلاب‌ نمی‌تواند ماهی‌ها را ببلعد. به این ترتیب باکلان به سوی ماهیگیر بازمی‌گردد و شکار خود را تقدیم او می‌کند. ماهیگیری به این شیوه در گذشته یک صنعت موفق بوده؛ اما امروزه به یک صنعت گردشگری تبدیل شده است. این روش از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است؛ اما در چین مدرن دیگر کسی به سراغ این شیوه نمی‌رود. بیشتر ماهیگیرانی که از پرنده‌ی باکلان برای ماهیگیری استفاده می‌کنند، مربوط به دهه‌ی هشتاد هستند و جوان‌ترین آن‌ها ۶۰ ساله است.

خانواده‌ی خرس‌های قطبی در جهانی در حال ذوب شدن

• مکان تصویر: قطب شمال
• نام عکاس: روی گالیتز

عکاس در توضیح این تصویر می‌گوید:

خرس مادر و دو توله‌اش در لبه‌ی یخ قرار دارند و حرکت بعدی برای خود متصور نیستند. ۲۰۱۸، یک سال نسبتا گرم در قطب شمال بود و این آخرین قطعه‌ی بازمانده‌ی یخ در شرق اسوالبارد است. بدون یخ در این منطقه، خرس مادر نمی‌تواند برای خود و فرزندانش غذایی شکار کند.

دانشمندان، نحوه‌ی ذوب شدن یخ‌های قطب شمال را بررسی کردند و به این نتیجه رسیدن که علت آن، گرم شدن آب‌ عمق اقیانوس اطلس است. پژوهش‌گران می‌گویند روند گرمایش زمین به گرم شدن سریع آب‌های عمق اقیانوس اطلس منجر شده است و این جریان آب گرم از زیر اقیانوس اطلس به سمت یخ‌های قطب شمال جریان پیدا می‌کند و باعث می‌شود از زیر ذوب شوند و نه از بخش‌های بالاتر. این نحوه‌ی ذوب شدن باعث می‌شود حجم عظیمی از کوه‌های یخ با سرعت بالا فروریزند. همین مسئله موجب می‌شود روند شکل‌گیری و تثبیت کوه‌های یخ در قطب شمال متوقف شود.طبق بررسی‌های مشترک پژوهشگران، روند مذکور از ۱۵ سال پیش تا به امروز سرعت گرفته و شدت تخریب کوه‌های یخ در قطب شمال به‌طور مرتب در حال افزایش است.  در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ روند ذوب یخ‌های قطب شمال تشدید شده و البته در سال ۲۰۲۰ کمی کاهش یافته است.

تقدیر

• مکان تصویر: دره‌ی تارناوا، ترانسیلوانیا، رومانی
• نام عکاس: ایستوان کرکس

عکاس در توضیح این تصویر می‌گوید:

درحالی‌که جهان روزهای نزدیک شدن به کریسمس را جشن می‌گیرد، این دختر کوچک در روستای خالی از سکنه‌ی خود به‌ دنبال هیزم می‌گردد. خانواده‌ی او بسیار فقیر و بیکار بودند و زنده ماندن برای آن‌ها از یک روز به ‌روز دیگر، یک چالش بزرگ بود.

گریه‌ی ساکت یک معترض هنگ‌کنگی

• مکان تصویر: چین
• نام عکاس: چیاسنگ وو

عکاس در توضیح این تصویر می‌گوید:

در این تصویر، مردی مشاهده می‌شود که در اعتراض به جنبش لایحه‌ی اصلاح قانون ضد استرداد در هنگ‌کنگ، به خیابان آمده بود. او در آن شب توسط پلیس مخفی که لباس معترضان را پوشیده بود مورد حمله قرار گرفت و خون از صورت و دندان‌هایش جاری شد. او هنگام ثبت این تصویر دهان خود را بی‌صدا در مقابل دوربین، باز و بسته کرد.

در تاریخ ۹ جون ۲۰۱۹ ، تخمین زده شد که یک میلیون نفر در اعتراض به لایحه‌ی پیشنهاد‌ی استرداد دولت، در خیابان‌های هنگ‌کنگ راهپیمایی کردند. این حرکت که به‌ نام تظاهرات علیه لایحه استرداد ۲۰۱۹ هنگ‌کنگ شناخته می‌شود، مجموعه تظاهراتی علیه لایحه استرداد مظنونان و متهمان در هنگ‌کنگ به چین است. این لایحه اولین ‌بار توسط جان لی ( وزیر امنیت وقت چین) در فوریه ۲۰۱۹ مطرح شد؛ لایحه‌ای که اگر تصویب می‌شد، به مقامات محلی اجازه می‌داد افراد تحت تعقیب را به مناطقی که هنگ‌کنگ با آن‌ها توافق‌نامه‌ی استرداد ندارد، مسترد کنند؛ از جمله سرزمین اصلی چین و تایوان.

سیاره‌ی زمین

• مکان تصویر: زمین
• نام عکاس: کریستین ون هایست

عکاس در توضیح این تصویر می‌گوید:

عکس در ارتفاع چهل ‌و دو هزار فوتی از بیابان ساهارا (صحرای بزرگ آفریقا) گرفته شده و گویی این سنگ مرمر کوچک و آبی در خلأ بیکرانی شناور است.

صحرای بزرگ آفریقا، بزرگ‌ترین صحرای گرم جهان است و با مساحت ۹ میلیون و ۲۰۰ هزار کیلومتر مربع در شمال آفریقا واقع شده‌. حدود دو و نیم میلیون نفر در این ناحیه زندگی می‌کنند که اکثرا مردمان صحرانشین بخش‌هایی از کشورهای موریتانی، مراکش و الجزایر هستند. صحرای بزرگ، قاره‌ی آفریقا را به دو بخش شمال آفریقا و آفریقای سیاه تقسیم می‌کند. انسان در لبه‌های صحرا به مدت پنجاه‌ هزار سال زیسته ‌است. قدمت این صحرا را دو و نیم میلیون سال می‌دانند. این صحرا بزرگ‌ترین بیابان گرم جهان و سومین منطقه‌ی بی‌درخت بزرگ پس از جنوبگان و شمالگان است. این صحرا آن‌چنان بزرگ است که مساحت آن را با چین یا ایالات متحده مقایسه می‌کنند.

پروزاک

• مکان تصویر: روسیه
• نام عکاس: آرسنی نسخودیموف

عکاس در توضیح این تصویر می‌گوید:

مجموعه عکسی که این تصویر یکی از تصاویر آن است، تجربیات شخصی من را در باب افسردگی نشان می‌دهد. وقتی که بیست ساله بودم، مستعد افسردگی شدم و از همان زمان، داروهای ضد افسردگی را بی‌فایده یافتم. من تصمیم گرفتم از مسکو خارج شوم و جایی پیدا کنم که بتوانم در آن شادتر باشم و تجربیات خود را شرح دهم؛ اما افسردگی به‌ دنبال من آمد. مردم تصور می‌کنند که افسردگی مانند ناراحتی‌های معمولی و شاید کمی از آن بیشتر است؛ اما اینگونه نیست. زیرا کارها و چیزهایی که ما معمولاً برای روحیه دادن به خود انجام می‌دهیم، اگر افسرده باشیم، به کارمان نمی‌آیند و نمی‌توان به‌عنوان درمان به آن‌ها اعتماد و روی آن‌ها حساب کرد. من سعی کردم دیدگاه خود را تغییر دهم تا از دردسرهایم دور شوم؛ اما فایده‌ای نداشت. فکر می‌کنم افسردگی باید به‌عنوان یک بیماری درک و درمان شود؛ اگرچه از پیچ‌وخم این مسیر مطلع نیستم.

آزادی بلاروس

• مکان تصویر: بلاروس
• نام عکاس: هانا روزاوا

این عکس، چند ماه گذشته و در راستای اعتراضات گسترده علیه آلکساندر لوکاشنکو، رئیس جمهور ۶۵ ساله بلاروس به ثبت رسید. رئیس جمهوری که اکنون ۲۶ سال است در رأس قدرت قرار دارد و برای ششمین بار پیاپی مقام ریاست جمهوری را تصاحب کرده است. لوکاشنکو اعلام کرده بود که با کسب ۸۰ درصد آرا در انتخابات ریاست جمهوری روز یکشنبه پیروز شده است. سوتلانا تیخانوفسکایا، رقیب انتخاباتی او به دلیل نگرانی از امنیت جانی خود و فرزندانش ناگزی به ترک بلاروس شده و به لیتوانی پناه برده است. بخش بزرگی از مردم بلاروس تیخانوفسکایا را برنده‌ی واقعی انتخابات می‌دانستند.

لحظات آخر

• مکان تصویر: سیته سولیل
• نام عکاس: اوریم هونگ

عکاس در توضیح این تصویر می‌گوید:

یک دانش‌آموز پرشور که در شهر «سیته سولیل» ویولن می‌نواخت، اکنون به دلیل بیماری که باعث می‌شود روزبه‌روز سر بزرگ‌تری داشته باشد، دست از نواختن برداشته است. من با احتیاط از او پرسیدم که آیا می‌شود یک بار دیگر برای من بنوازی؟ زیرا ناگهان این احساس به من دست داده بود که تنها چند لحظه‌‌ی دونفره برای ما باقی مانده است. او چشمان خود را بست و در تابش نور، برای آخرین بار نواخت.

اوریم هونگ، عکاسی است که به ‌دنبال نور و نقطه‌ی امید، در دنیای منزوی و ایزوله می‌گردد. پس از گرایش به علوم انسانی و همچنین تعلیم و تربیت، او به مدت یک دهه به کودکان تدریس کرد و در این روند، از علاقه‌ی خود به عکاسی مطلع شد. وی در رشته‌ی عکاسی در هنر کالج مرکز طراحی در پاسادنا کالیفرنیا تحصیل کرد. در حال حاضر، او پروژه‌ای برای کودکان و یتیمان در سیتی سولیل، که یک دهکده‌ی کوچک در منطقه‌ی شهری پورتو پرنس در هائیتی است، رهبری می‌کند. کشور هائیتی در دریای کارائیب قرار دارد و دارای بیش از ۹ میلیون نفر جمعیت است که ۹۵ درصد آن را سیاه پوستان و باقی‌مانده را دورگه‌های سفید و سیاه تشکیل می‌دهند.

دکتر کشوری

• مکان تصویر: ایتالیا
• نام عکاس: گابریل میکالیززی

عکاس در توضیح این تصویر می‌گوید:

هنگامی که بیماری همه‌گیر کووید۱۹ در ایتالیا شروع به گسترش کرد، لوئیجی کاوانا، رئیس بخش انکولوژی در بیمارستان پیاچنزا، تصمیم گرفت بهترین راه برای نزدیک شدن به این بیماری، درمان زودهنگام آن است؛ به همان روشی که شما سرطان را درمان خواهید کرد. دکتر کاوانا با دستگاهی که سطح اکسیژن خون را کنترل می‌کند و با اسکنر سونوگرافی قابل حمل، بیماران را در خانه‌های آن‌ها ملاقات کرد و درمان آن‌ها را بیشتر با هیدروکسی کلروکین انجام داد. او با همین روش، بیش از ۳۶۵ بیمار را نجات داد.

تاریخ ویرانه‌های معاصر

• مکان تصویر: نامشخص
• نام عکاس: جانک

عکاس در توضیح این تصویر می‌گوید:

این همان اتفاقی است که وقتی مکان‌های متروکه توسط طبیعت احیا می‌شوند، رخ می‌دهد. طبیعت قوی‌تر است و هر اتفاقی که برای انسان بیفتد، طبیعت همیشه باقی می‌ماند. وقتی انسان طبیعت را ترک می‌کند و می‌رود، طبیعت برمی‌گردد و همه چیز را پس می‌گیرد. شاید هدف از چنین اتفاقاتی، بیدار کردن آگاهی ما است.

قرنطینه در نیوزلند

• مکان تصویر: نیوزلند
• نام عکاس: دومینیک توماس

نیوزیلند در شمار کشورهایی است که پایین‌ترین آمار مرگ بر اثر کووید ۱۹ را ثبت کردند. جاسیندا آردرن، نخست‌وزیر نیوزیلند در روزهای آغاز شیوع ویروس کرونا اعلام کرد که برای مقابله با این وضعیت باید سخت‌گیرانه و سریع وارد عمل شد. ۲۵ اسفند ماه سال گذشته که ۱۰۰ مورد ابتلا به کووید ۱۹ در نیوزیلند ثبت شده و هنوز هیچ بیماری فوت نکرده بود، این کشور مرزهای خود را به روی مسافران خارجی بست و شهروندان خود را که از خارج باز‌می‌گشتند به قرنطینه‌ی دوهفته‌ای فرستاد. دولت نیوزیلند دو روز بعد از این تاریخ در این کشور قرنطینه کامل اعلام کرد؛ اقدامی که با توجه به معیارهای تعریف‌شده بین‌المللی برای مقابله با شیوع کرونا، بسیار سخت‌گیرانه به شمار می‌رفت.

از این تاریخ به بعد تنها فروشگاه‌های مواد غذایی، داروخانه‌ها و بیمارستان‌ها اجازه فعالیت داشتند.در این کشور ترافیک شهری و تردد وسایل نقلیه محدود و روابط اجتماعی به ارتباط‌های درون خانواده محدود شد. این محدودیت‌های شدید یک ماه طول کشید و سپس گام به گام کاهش یافت. پس از اعمال محدودیت‌ها، نیوزلند توانست به مهار کرونا برسد و آن را شکست دهد. جاسیندا آردرن، نخست‌وزیر نیوزیلند در مصاحبه‌ای گفت که پس از شنیدن خبر بهبودی آخرین بیمار مبتلا کووید ۱۹ در این کشور از شادی رقصیده است. به عبارتی نیوزلند از وقتی که باقی کشورها از دست داده بودند، استفاده کرد و توانست از مرگ بسیاری از شهروندان خود جلوگیری کند.

غول دریا

• مکان تصویر: نامشخص
• نام عکاس: لاسلو فولدی

عکاس در توضیح این تصویر می‌گوید:

کوسه نهنگ در این تصویر، فقط زیر قایق‌های روی سطح آب شناور می‌ماند. این بزرگ‌ترین ماهی روی زمین است که اندازه‌ی آن بیش از ۱۰ متر است. این موجود، یکی از ساکنان آرام و تأثیرگذار سیاره‌ی ما است. بسیاری از جزئیات به دلیل ترکیب‌بندی مناسب، هنگام گرفتن عکس مورد توجه قرار گرفته‌اند. کوسه نهنگ‌، بزرگ‌ترین ماهی جهان است که در اقیانوس‌های گرم مناطق گرمسیری مشاهده می‌شود و از ماهی‌های کوچک و پلانکتون‌ها تغذیه می‌کند. طول عمر این کوسه نهنگ از ۸۰ تا ۱۳۰ سال است. کوسه‌های نهنگ حتی می‌توانند تا ۱۲ متر رشد کنند و وزن آن‌ها تا چهل تن برسد.

من روهینگیا هستم

• مکان تصویر: میانمار
• نام عکاس: محمد رکیبول حسن

عکاس در توضیح این تصویر می‌گوید:

روهینگیا یک گروه قومیتی مسلمان، هندوآریایی و کوچک است که قرن‌ها در ایالت راخین در غرب میانمار زندگی ‌می‌کند. به دلیل نژادپرستی و بسیاری از مسائل سیاسی اجتماعی دیگر در میان اکثریت میانمار، آن‌ها به‌عنوان یک جامعه‌ی بنگالی بدون تابعیت اعلام شدند که از بنگلادش به میانمار مهاجرت کرده‌اند. بیش از یک میلیون روهینگیایی در میانمار زندگی می‌کنند و آزاردیده‌ترین مردم جهان هستند که از سرزمین، حقوق بشری و شهروندی خود محروم شده‌اند. در ماه‌ها و سال‌های اخیر، ارتش میانمار یک نسل‌کشی خاموش را آغاز کرد تا آن‌ها را به زور از کشور خارج کند.

سازمان ملل متحد و همچنین اغلب رسانه‌های بین‌المللی و سازمان‌های حقوق بشری، مردم روهینگیا را جزو ستم‌دیده‌ترین اقلیت‌ها در جهان توصیف می‌کنند. این مردم ۴ درصد کل جمعیت میانمار را تشکیل می‌دهند. براساس قوانینی که در زمان حکومت نظامیان در میانمار تدوین شد، مسلمانان روهینگیا به دلیل اینکه از جمله اقوام تشکیل‌دهنده‌ی ملت میانمار محسوب نمی‌شوند، از بسیاری از خدمات دولتی و منافع شهروندی محروم هستند و در شرایطی مانند آپارتاید زندگی می‌کنند. از جمعیت یک میلیون و سیصد هزار نفری مسلمان میانمار تنها نزدیک ۴۰ هزار نفر تابعیت این کشور را دارند. دولت میانمار اقلیت مسلمان روهینگیا را مهاجرانی غیر قانونی به‌شمار می‌آورد که از بنگلادش وارد شده‌اند. دولت بنگلادش نیز در قبال «مهاجران غیر قانونی» سیاست بسیار سرسختانه‌ای دارد و از ورود آن‌ها جلوگیری می‌کند.

محمد رکیبول حسن، عکاس‌، فیلمساز و هنرمند تجسمی مستند مستقر در داکا است. آثار وی مضامین حقوق بشری، توسعه‌ی اجتماعی، مهاجرت، خشونت جنسیتی و محیط را بررسی می‌کند. تصاویر وی بیانگر مقاومت روح و قدرت انسانی است. حسن دارای گواهی تحصیلات تکمیلی عکاسی از دانشگاه فالموث و یک مدرک کارشناسی در تاریخ هنر از دانشگاه آکسفورد است. او یک دیپلم تحصیلات تکمیلی در روزنامه نگاری از دانشگاه آتنئو مانیل و فارغ‌التحصیلی فیلم و فیلم‌سازی از دانشگاه سیدنی را  در کارنامه‌ی تحصیلی خود دارد.

در انتظار یک زندگی جدید

• مکان تصویر: نامشخص
• نام عکاس: والریو نیکولوزی

عکاس در توضیح این تصویر می‌گوید:

یک مرد مهاجر که قصد مهاجرت غیر قانونی از لیبی داشت، پس از نجات از دریا توسط سازمان «انسان‌های نجات‌یافته در مدیترانه» در کنار مدیترانه‌ی مرکزی، هنگام غروب خورشید به افق نگاه می‌کند.

قرمز

• مکان تصویر: چین
• نام عکاس: تتسو کوریتا

عکاس در توضیح این تصویر می‌گوید:

این تصویر از ارتفاعات چهار هزار متری سیچوان چین به ثبت رسیده است. این مکان پس از یک بارندگی شدید، در حوالی غروب آفتاب قرمز به نظر می‌رسد. «لارونگ گار» بزرگ‌ترین آکادمی بودایی تبتی در جهان نیز در این تصویر به چشم می‌آید. لارونگ گار، در پانزده کیلومتری شهر سرتار، یکی از بزرگ‌ترین مراکز تعیلم راهب‌ها و راهبه‌های بودایی است که حدود چهل هزار نفر در آن آموزش می‌بینند. در جایی میان دره‌های سرسبز کوهستان‌های لارونگ گار در چین، هزاران خانه قرمزرنگ ساخته شده که محل زندگی اعضای بزرگ‌ترین مدرسه‌ی بودایی جهان یعنی مدرسه لارونگ گار است.

این روستا از دهه‌ی ۱۹۸۰ میلادی تاکنون محل زندگی چهل هزار راهب بودایی است. راهبان بودایی در این مکان به دور از سروصدای شهرها و آلودگی به مطالعه و امور دینی می‌پردازند. کلبه‌های چوبی آن‌ها به فاصله‌ی بسیار نزدیکی از یکدیگر ساخته شده است و همه به رنگ قرمز هستند. در این روستا راهب‌ها و راهبه‌ها بر حسب سن و جنس در کلبه‌هایی ساده با دو الی سه اتاق زندگی می‌کنند. در این مکان، تلویزیون ممنوع است و همه باید تمام وقت خود را صرف مطالعه و نیایش کنند.

حمله‌ی افعی آبی

• مکان تصویر: نامشخص
• نام عکاس: رابین یونگ

عکاس در توضیح این تصویر می‌گوید:

مواظب این افعی آبی و فریبنده باشید. این عکس واقعا شبیه یک وضعیت «نگاه کنید اما لمس نکنید» است؛ زیرا این مار از نظر بصری شاید یک مار آبی زیبا به نظر برسد، اما جزو آن دسته موجوداتی نیست که بخواهید با آن‌ها دربیفتید. این نوع مار در فروشگاه‌های حیوانات خانگی خاص فروخته می‌شود و برای مبتدیان گزینه‌ی مناسبی نیست.

در مکان اشتباه و در زمان اشتباه؛ قربانی تصادفی باند‌های مواد‌مخدر

• مکان تصویر: مکزیک
  
• نام عکاس: ادواردو لوپز مورنو

عکاس در توضیح این تصویر می‌گوید:

مردی به گفته‌ی همسرش، در مکان و زمان نامناسب روی یک نیمکت در میدان اصلی شهر خود نشسته بود. جایی که دو باند رقیب مواد مخدر با یکدیگر رو‌به‌رو شدند و به‌طور تصادفی در این میان به زندگی این مرد پایان دادند. این اتفاق در یک منطقه‌ی روستایی دورافتاده در قسمت مرکزی مکزیک و ایالت جالیسکو رخ داد.

زباله در ابر

• مکان تصویر: نامشخص
• نام عکاس: پیوتر زواریچ

عکاس در توضیح این تصویر می‌گوید:

دود غلیظ مواد سمی که در این تصویر می‌سوزند، تلفات انسانی بسیار بیشتری نسبت به خود شعله‌های آتش دارند. این دودهای سمی که از محل دفن زباله و نقاط بازیافت وسایل نقلیه به وجود می آیند، به ابرهای کشنده‌ای منجر می‌شوند که ممکن است بر گیاهی ببارد.

خاطرات ازدست‎رفته

• مکان تصویر: جزیره‌ی La Digue
• نام عکاس: اریکا والکوویچوا

عکاس در توضیح این تصویر می‌گوید:

غروب جادویی  آفتاب در ساحل معروف آنسه منبع دی آرجنت، تصویر کم‌نظیری خلق کرده است. نام این ساحل مکررا در لیست بهترین ساحل‌های دنیا دیده می‌شود. نوار ساحلی این جزیره شامل چندین ساحل ماسه‌ای هلالی‌شکل صورتی‌رنگ کوچک است که توسط تخته‌سنگ‌های گرانیتی از یکدیگر جدا شده‌اند. این ساحل در جزیره‌ی La Digue قرار دارد؛ جزیره‌ای که چهارمین جزیره‌ی بزرگ و سومین جزیره‌ی پرجمعیت سیشل است و دارای زیباترین و خیره‌کننده‌ترین جاده‌های ماسه‌ای دنیا است

هفت

• مکان تصویر: چین
• نام عکاس: وی دینگ

عکاس در توضیح این تصویر می‌گوید:

طبق دستورالعمل‌های کلاسیک طب چینی، هفت احساس خشم، نگرانی وفاداری، اندوه وحشت و شوک، از عوامل ایجاد هرج‌و‌مرج است. اگر این مشکلات برطرف نشود، قلب، روده‌ها و مرکز تعادل بدن از بین می‌رود.

ما می‌دویم، تو پرواز می‌کنی

• مکان تصویر: هند
• نام عکاس: دیمپی هالوتیا

دیمپی هالوتیا، یک عکاس خیابانی مشهور و برند‌ه‌ی جایزه‌های مختلف است که با اصالتی هندی، در لندن زندگی ‌می‌کند. پروژه‌ی او با عنوان «ما می‌دویم، شما پرواز می‌کنید» یک پروژه‌ی بسیار مهم برای او بود. این پروژه به منظور برجسته کردن کاهش پرندگان در سطح شهر بود. زمین، به‌عنوان متعادل‌کننده‌ی اکوسیستم بین انسان‌، حیوانات و منابع طبیعی است. در نهایت، هر سیستمی قطع یا مختل می‌شود و دیگر انسانی وجود نخواهد داشت. این اشتباه و سوغاتی است که برای نسل‌های بعدی به یادگار می‌گذاریم. دیمپی هالوتیا، صدای خود را از طریق عکس‌هایی که ثبت می‌کند، به گوش جهانیان می‌رساند.

بزرگ شدن در معدن زغال‌سنگ هند

• مکان تصویر: هند
• نام عکاس: کوستا کورباز

جهاریا، یکی از بزرگ‌ترین معادن زغال سنگ جهان، در منطقه‌ی «جهارخند» کشور هند واقع شده و لقب طولانی‌ترین آتش فروزان جهان را به خود اختصاص داده  است. کارخانه‌های زغال‌سنگ در جهاریا در قلب کمربند زغال سنگ هند بیش از صد سال است که می سوزد و آتش آن همچنان شعله‌ور است. روستاهایی که در نزدیکی این کارخانه‌ها قرار دارند هنوز مردم را در خود جای می‌دهند و تهدید به فروپاشی از یک روز به ‌روز دیگر منتقل می‌شود. استخراج زغال سنگ از این معدن که ۲۶۰ کیلومتر مربع مساحت دارد، در اواخر دهه‌ی ۱۸۰۰ میلادی تحت دستور دولت بریتانیا آغاز شد. نخستین شعله‌های آتش روباز در این منطقه در سال ۱۹۱۶ مشاهده شد؛ بااین‌حال، در دهه‌ی ۱۹۸۰ میلادی بالغ بر ۷۰ زبانه‌ی آتش از آن بیرون آمد.

هرچه عمق این آتش‌سوزی‌ها بیشتر می‌شد، مسئولان بیشتر به آن بی‌اعتنایی می‌کردند و امیدوار بودند تا سرانجام روزی خودشان از سوختن بازبمانند. اما این امید به‌ دنبال عملیات بهره‌برداری جدید در سال ۱۹۷۳ میلادی به‌طور کلی ناامید شد. در آن سال، شرکت فرعی Bharat Coking Coal عملیات استخراج روباز گسترده‌ای را به‌عنوان شیوه‌ای نوین در حوزه بهره‌برداری از منابع زغال سنگ در هند آغاز کرد. در همان زمان بود که به ادعای شاهدان محلی، شعله‌های این آتش افروخته شد و فاجعه‌ای که تاکنون ادامه دارد، رقم خورد. استخراج معادن روباز در حال گسترش است. نسل جدید که در اینجا بزرگ می‌شود، آیا آینده‌ای که به این حقیقت تلخ آغشته نباشد، خواهد دید؟