عملکرد پردازنده‌های نسل جدید اینتل در ویندوز ۱۰ افت پیدا می‌کند

اینتل با پردازنده‌های نسل ۱۲ آلدر لیک برای اولین‌بار از معماری ترکیبی x86 استفاده کرد. پردازنده‌های اینتل قبلاً هسته‌های تماماً یکسان داشتند؛ اما از نسل ۱۲ به‌بعد سراغ ترکیبی از هسته‌های پرقدرت و کم‌مصرف رفتند. اینتل در قطعات غیراصلی پردازنده‌های نسل ۱۲ خود که اصطلاحاً Uncore نامیده می‌شوند، تغییراتی نیز اعمال کرد.

ظاهراً یکی از همین تغییرات باعث شده است که شماری از پردازنده‌های مبتنی‌بر معماری ترکیبی اینتل در ویندوز عملکرد مناسبی از خود نشان ندهند. در برخی نمونه‌ها، مشکل به تأخیر در عملکرد نیز رسیده است.

نشریه‌ی نئووین به‌نقل از کانال یوتیوب Tech YES City می‌نویسد که مشکل اصلی به درایور ورودی/خروجی (I/O) بخش System Agent (یکی از قطعات Uncore) در پردازنده‌های اینتل ربط دارد. این بخش در پردازنده‌های نسل ۱۲ و ۱۳ اینتل به خارج از واحد CPU منتقل شده است.

Tech YES City با انجام آزمون تأخیر روی پردازنده‌های اینتل متوجه شد که مشکل یادشده بیشتر در سیستم‌عامل ویندوز ۱۰ دیده می‌شود. این مشکل در ویندوز ۱۱ نیز دیده شده است؛ اما به‌صورت محدودتر.

ظاهراً اینتل با همکاری مایکروسافت سیستم Thread Director پردازنده‌های ترکیبی‌اش را بهینه کرده است تا مشکل حل شود؛ اما مشکل کندی پردازنده‌های اینتل کاملاً برطرف نشده است.

Tech YES City برای اعتبارسنجی یافته‌هایش عملکرد پردازنده‌ی نسل‌دهمی Core i9-10850K را با پردازنده‌ی نسل‌سیزدهمی Core i9-13900K مقایسه کرد. در برخی از نمونه‌ها نظیر آزمون تأخیر DPC، عملکرد پردازنده‌ی نسل‌سیزدهمی اینتل در هر دو سیستم‌عامل ویندوز ۱۰ و ویندوز ۱۱ دور از انتظار است؛ البته این پردازنده در ویندوز ۱۰ عملکرد بدتری از خود نشان می‌دهد.

آزمون‌های دیگر نظیر درگ‌اند‌دراپ فایل‌های MP4 و بازکردن سریع فایل‌های MP3 نیز یافته‌های Tech YES City را تأیید کردند. ناگفته نماند برخی از تفاوت‌هایی که در نمودار بالا می‌بینید، ممکن است به تفاوت در سیستم ارتباطی بین هر دو هسته (c2c) در هر پردازنده ارتباط داشته باشد. این سیستم از زمان عرضه‌ی پردازنده‌های نسل‌دهمی متحول شده است.

بررسی‌ها نشان می‌دهند تأخیر c2c در پردازنده‌های نسل‌دهمی بین ۵٫۶ تا ۲۳٫۸ نانوثانیه بوده؛ اما در پردازنده‌های نسل‌سیزدهمی به ۴٫۰ تا ۵۳٫۹ نانوثانیه رسیده است.