کوالکام فوکوس خودکار ترکیبی را مزیت پردازنده های اسنپدراگون می داند

همه ما به خوبی می‌دانیم که دوربین‌ها تا چه اندازه در گوشی‌های هوشمند امروزی مهم هستند. به لطف گوشی‌های هوشمندی که امروزه در اختیار داریم حالا آسان‌تر از هر زمان دیگری می‌توانیم به شکار لحظه‌ها بپردازیم. فیلترها و سایر نرم‌افزارهای ویرایش عکس هم زمانی که عکس‌ها همان‌طوری نیستند که انتظارش را داشتیم به کمک ما می‌آیند. 

فناوری‌های مختلفی هستند که به ما کمک می‌کنند تا عکس‌های بهتری داشته باشیم، سایز سنسور، رزولوشن، گشودگی لنز، لرزشگیر اپتیکال و مقدار زمانی که طول می‌کشد تا روی یک جسم فوکوس کنیم مثال‌هایی از این دست هستند. کوالکام توضیح داده است که پردازنده‌های ساخت آن در گوشی‌های مختلف چگونه به آخرین ویژگی‌ ذکر شده یعنی مقدار زمانی که طول می‌کشد تا روی یک جسم فوکوس کنیم، کمک می‌کنند.

فناوری‌های جدیدی هستند که از توانایی‌های گسترده پردازنده‌های فعلی سود می‌جویند. به برخی از الگوریتم‌ها نیاز داریم تا اطلاعات گرفته شده توسط دوربین  پردازش شوند و هر چه این اطلاعات سریع‌تر پردازش شوند، تصاویر شارپ‌تر و واضح‌تری را در اختیار خواهیم داشت. 

پردازنده‌های اسنپدراگون بگونه‌ای طراحی شده‌اند تا برخی سیستم‌های فوکوس خودکار را ترکیب کرده و هر زمان که نیاز شد بین آن‌ها سوویچ کنند. پردازش فوکوس خودکار کنتراست متداول‌ترین نوع است. پردازنده دستگاه تصویر کامل را بررسی کرده و با بررسی همه نقاط ممکن برای فوکوس، بهترین آنها را انتخاب می‌کند از آ‌نجا که این فرایند به نوعی بصورت آزمون و خطا صورت می‌گیرد بنابراین در مورد اجسام متحرک خوب عمل نمی‌کند.

از سیستم‌های فوکوس خودکار پیشرفته‌تر می‌توان به فوکوس خودکار تشخیص فازی (PDAF) که در دوربین‌های DSLR متداول است، اشاره کرد. سنسور 2 تصویر گرفته شده  و جدا شده با فاصله مشخص را مقایسه می‌کند که در نهایت این روش اطلاعات بیشتری را نسبت به فوکوس خودکار کنتراست  ارائه می‌دهد، این فرایند خیلی شبیه کاری است که چشم‌های ما انجام می‌دهند، بین چشم راست و چپ ما مقداری فاصله وجود دارد و همین امر باعث می‌شود که تصاویری که با هریک از چشم‌های خود می‌بینیم کمی متفاوت‌تر از دیگری باشد که در نهایت پردازش این تصاویر موجب می‌شود تا تصویر دقیقی داشته باشیم، در فوکوس تشخیص فاز نیز  فاصله بین تصاویر همان چیزی است که نیاز داریم و پردازنده هم با دقت محاسبه می‌کند که لنز در چه جهتی و چه مقداری باید حرکت کند تا به یک فوکوس فوق‌العاده سریع و دقیق دست پیدا کند. این فناوری اولین بار در دوربین آیسوسل گلکسی اس 5 سامسونگ و به تازگی هم در اوپو R7  که مجهز به پردازنده اسنپدراگون 615 است، دیده شد. همچنین سونی هم سنسور IMX230 را برای ثبت تصاویر بهتری از اجسام متحرک معرفی کرد. با این حال این روش هم در محیط‌های با نور کم دچار مشکلاتی است.

فوکوس خودکار لیزری فناوری است که با شنیدن نام آن، شرکت ال‌جی در ذهن ما تداعی می‌شود. الجی در جی 3 این قابلیت را به نمایش گذاشت و بعدها در گوشی‌ هوشمند دیگر خود  ال‌جی‌ جی 4 هم از آن استفاده کرد. لنوو هم در گوشی هوشمند وایب شات خود این فناوری را مورد استفاده قرار داد. فناوری فوکوس خودکار از طریق لیزر در محیط‌های با نور کم بهتر از فوکوس خودکار تشخیص فازی (PDAF) عمل می‌کند چرا که از یک ارسال کننده و دریافت کننده لیزر مادون قرمز استفاده می‌کند. پرتوهای لیزر به سمت اجسام ارسال می‌شوند و پردازنده می‌تواند با توجه به مدت زمانی که طول می‌کشد تا این پرتوها بازگردند فاصله بین گوشی و جسم را محاسبه کند و فوکوس سریع‌تری را تولید کند. اما این روش هم یک محدودیت جزئی دارد و آن هم بُرد لیزر ارسالی است.

 کوالکام مدعی است که فوکوس خودکار ترکیبی اسنپدراگون، فناوری‌های فوکوس خودکار ذکر شده را با الگوریتم‌های هوشمند توسعه یافته  توسط مهندسان این شرکت ترکیب می‌کند.  پردازنده می‌تواند هوشمندانه بین این فناوری‌های فوکوس خودکار سوویچ کند یا آن‌ها را بطور همزمان مورد استفاده قرار دهد. به عبارت دیگر شما می‌توانید با استفاده از گوشی هوشمند خود که دارای پردازنده اسنپدراگون است از عکاسی در هر زمان و مکانی لذت ببرید و اطمینان خاطر داشته باشید که فوکوس خودکار ترکیبی اسنپدراگون طوری طراحی شده که بهترین فوکوس را به شما ارائه دهد. 

به نظر می‌رسد کوالکام با طرح چنین نکاتی در پی آن‌ است که پردازنده‌های خود را به عنوان بهترین پردازنده های بازار مطرح کند.