بررسی گلکسی A56؛ چشم‌نواز، اما کسل‌کننده

این روزها شاید بسیاری از گوشی‌های هوشمند دیگر برایمان جذابیت‌های گذشته را نداشته باشند؛ با این‌حال در مقاطعی شاهد محصولاتی تاریخ‌ساز بوده‌ایم که به‌خاطر اعتبار و محبوبیتی که بین کاربران پیدا می‌کنند، به‌ محصولاتی خاطره‌انگیز تبدیل می‌شوند و علاقه‌مندان فناوری مشتاقانه تغییرات نسل‌های جدید آن‌ها را دنبال می‌کنند.

گلکسی A50 در ابتدای ورودش به بازار با استقبال کم‌نظیری مواجه و در مدتی کوتاه به‌محبوب‌ترین گوشی میان‌رده بدل شد؛ همین اتفاق کافی بود تا خانواده‌ی گلکسی A5X در نسل‌های بعدی هم همواره در کانون توجه باشند؛ هرچند که گلکسی A56، جدیدترین نسخه‌ی سوگلی میان‌رده‌های سامسونگ دیگر هیچ شباهتی با نسخه‌ی اولیه‌ی خود ندارد و با روند بسیار کُندی به فُرم کنونی رسیده است.

این که سازنده تمام تلاش خود را می‌کند تا پروژه‌های نوپا جان بگیرند و پس‌از رسیدن آن‌ها به محبوبیت، فرایند توسعه و بهبودشان را با شیب ملایم‌تری پیش می‌برد، استراتژی مشخص و پذیرفته‌شده‌ای به‌حساب می‌آید؛ ‌به‌هرحال بهترین گوشی میان‌رده سامسونگ هم‌اکنون از گوشی پلاستیکی کم‌کیفیت با سخت‌افزار ضعیف و پشتیبانی نرم‌افزاری کوتاه‌مدت به محصولی شیشه‌ای-فلزی باکیفیت، سخت‌افزار نسبتا خوب و تجربه‌ی نرم‌افزاری ارتقایافته تبدیل شده است.

البته در ایران باید به تمام تغییرات گلکسی A5X از گلکسی A50 تا گلکسی A56، رسیدن از برچسب قیمتی دو میلیون به ۳۵ میلیون تومان را اضافه کرد. همین حالا گلکسی A56 با مدل قبلی خود در زمان نوشتن بررسی پیش‌رو حدود ۱۰ میلیون تفاوت قیمتی دارد.

در شرایطی که میان‌رده‌ی سامسونگ تقریبا به نقطه‌ای رسیده است که به‌نظر می‌رسد ضعف یا نقص بزرگی ندارد و صرفا بهبودهایی جزئی شامل حالش می‌شود، آیا همین بهبودها می‌تواند کاربران را به‌ خرید دستگاهی مجاب کند که شاید دیگر نسبت‌دادن واژه‌ی «میان‌رده» به آن، به‌خاطر برچسب قیمتی‌اش کمی مضحک باشد؟ بررسی گلکسی A56 دید بهتری در مورد ارزش خرید میان‌رده‌ی کره‌ای‌ها به‌ شما خواهد داد.

در نگاه اول به گوشی تفاوت ظاهری آشکاری به‌چشم نمی‌خورد. نمای دو گوشی گلکسی A55 و A56 از روبرو به‌اندازه‌ای به یکدیگر شبیه است که شاید متوجه افزایش ۰٫۱ اینچی قطر دستگاه نشوید؛ بله اندازه A56 اگرچه نامحسوس ولی باز هم بزرگ‌تر شده؛ اما تفاوت اصلی زمانی مشخص می‌شود که دو گوشی را در دست بگیرید؛ این‌جا احساس خواهید کرد که A56 دیگر آن حس سنگینی گوشی و حتی جسمی سرسخت و زمخت در دست را منتقل نمی‌کند.

تغییر ابعادی مثبت و حس ارگونومی A56 به‌لطف کاهش ۰٫۸ میلی‌متری ضخامت اتفاق افتاده که از نظر کمّی شاید عدد بزرگی نباشد؛ اما با قرار دادن گوشی کنار گلکسی A55، تفاوت‌ها به‌چشم می‌آید. باریک‌تر شدن گوشی، کاهش ۱۵ گرمی وزن را نیز درپی داشته؛ به‌طوری که A56 حتی از گوشی کوچک‌ترِ A54 نیز سبک‌تر است؛ بنابراین شاید بتوان گفت گلکسی A56 بعد از گلکسی S25ها خوش‌ساخت‌ترین گوشی کره‌ای‌ها به‌حساب می‌آید.

شاید سوال کنید که چرا S24 FE از قلم افتاده؟ باید چنین پاسخ دهم که A56 با فریم آلومینیومی، پنل پشتی شیشه‌ای، طراحی باریک‌تر و وزن کمتر حالا حس پریمیوم‌تری را منتقل می‌کند. هرچند عرض زیاد دستگاه و فریم و قابِ تخت و بدون انحنا باعث می‌شود که A56 را همچنان گوشی کاملا خوش‌دستی به‌‌حساب نیاوریم؛ اما وضعیت از چیزی که در دو سری پیش تجربه کردیم بسیار بهتر شده است.

صحبت فریم آلومینیومی شد؛ سامسونگ ‌پس‌از هشت سال این فریم را با گلکسی A55 به میان‌رده‌هایش بازگرداند؛ اما جدا از ضخامت زیاد و کیفیتِ پرداخت نه‌چندان مطلوب، کاربران از تیز بودن بیش‌از حد لبه‌های فریم گلایه‌مند بودند و در دست گرفتن گوشی برای طولانی مدت برایشان اذیت‌کننده بود؛ اما حالا فریم A56 کیفیت بهتری نسبت‌به قبل داشته و اتصال نرم‌تری با بدنه و نمایشگر دارد؛ فریمی که پرداخت بُرس‌خورده‌ای دارد و در ناحیه‌ای موسوم‌به Key Island که محدوده‌ی کلیدهای کنترل صدا و پاور را برجسته‌تر نشان می‌دهد، به‌حالت مات دیده می‌شود.

تغییر کردن شکل ماژول دوربین در پنل پشتی A56 مهم‌ترین چیزی بود که توجه کاربران را در رندرها و تصاویر رسمی گوشی به‌خود جلب کرد. به‌لطف بازگشت به فُرم کپسولی، اکنون گوشی از یکنواختی ظاهری با سایر مدل‌ها خارج شده است؛ این ماژول یک‌تکه با حلقه‌‌ای فلزی محافظت می‌شود؛ با ترکیب بدنه‌ی باریک و حلقه‌ی فلزی دور دوربین، بیرون‌زدگی ماژول از هر زمانی بیشتر به‌نظر می‌رسد و به‌خاطر سطح اشغال‌شده‌ی بیشتری از پنل پشتی، گوشی برخلاف گذشته روی میز به‌شدت لق می‌خورد.

نکته‌ای که در خصوص ترند جدید طراحی دوربین‌های گلکسی وجود دارد و در بررسی گلکسی S25 نیز به آن نقد داشتم، ایجادشدن فضایی خالی بین حلقه‌ی دوربین و قسمت زیرین ماژول است که محلی برای تجمع گردوغبار و جرم به‌وجود می‌آورد و حالا به‌خاطر یکپارچه‌شدن لنز‌های دوربین این مسئله در فضایی بیشتر و ابعادی بزرگ‌تر اتفاق می‌افتد. جابه‌جا شدن جایگاه سینی سیم‌کارت از لبه‌ی بالا به پایین یکی از تغییراتی به‌شمار می‌رود که در نتیجه‌ی حذف پشتیبانی از کارت Micro SD برخلاف ماژول دوربین خود را از نگاه‌ها مخفی نگه می‌دارد.

پشت گوشی همانند نسل پیش با شیشه‌ی +Gorilla Glass Victus محافظت می‌شود که شفاف و براق است؛ اما خبر خوب این‌که در رنگ‌های روشن مانند همین رنگ سبزی که در اختیار ما قرار داشت، چربی و آثار انگشت به‌سختی دیده می‌شوند. سفید، گرافیتی و صورتی رنگ‌بندی‌های دیگر A56 را تشکیل می‌دهند. نمایشگر نیز با شیشه‌ی ویکتوس‌پلاس محافظت می‌شود و دستگاه طبق روال گذشته، گواهی IP67 را دراختیار دارد.

گفتیم که گلکسی A56 از نمایشگری بزرگ‌تر استفاده می‌کند که تغییر اندازه‌اش اصلا به‌چشم نمی‌آید؛ ولی به کاهش بسیار ناچیز حاشیه‌های گوشی کمک کرده است. به‌نظر می‌رسد که سامسونگ نوع پنل OLED استفاده‌شده را که نرخ نوسازی‌اش فقط به ۶۰ و ۱۲۰ هرتز محدود می‌شود، تغییر نداده باشد؛ چراکه در اندازه‌گیری روشنایی پنل به‌اعداد کم‌وبیش یکسانِ ۲۰۳۰ نیت هنگام پخش ویدیوی HDR و ۱۶۷۵ نیت زیر نور آفتاب رسیدیم.

سامسونگ تمرکزش را بر بهبود کالیبراسیون رنگی نمایشگر گذاشته و به نتایج بسیار خوبی هم رسیده؛ پروفایل رنگی پیش‌فرض نمایشگر یعنی Natural که در فضای رنگی sRGB تعریف شده است، جدا از پوشش کامل فضای sRGB، بسیار دقیق‌تر از نسل قبل ظاهر می‌شود؛ به‌طوری‌که میانگین خطای رنگی اندازه‌گیری‌شده‌ برای پنل A56 در بسیاری از پرچمداران مانند گلکسی S25 اولترا قابل دستیابی نیست. A56 با نمایش رنگ‌هایی کاملا خنثی تجربه‌ای نزدیک به آیفون ۱۶ پرو مکس را هنگام تماشای محتوا رقم می‌زند؛ هرچند که پنل ۸بیتی، گوشی را از نظر عمق رنگ کمی در موضع ضعف قرار می‌دهد.

با انتخاب پروفایل Vivid برای نمایش رنگ‌های شاداب‌تر دیگر شاهد تکرار نتایج درخشان قبلی نخواهید بود؛ البته به‌لطف امکان تنظیم غلظت رنگ، وضعیت نسبت‌به نسل قبل هم از نظر پوشش فضای DCI-P3، هم دقت رنگ‌ها بهتر شده است. مثل همیشه این پروفایل رنگ‌ها را کمی سردتر از حالت پیش‌فرض نمایش می‌دهد.

زیر نمایشگر با حفظ موقعیت قبلی حسگر اثر انگشت اپتیکال قرار گرفته است که درمقایسه‌با رقبا کمی کُندتر عکس‌العمل نشان می‌دهد؛ اما در مجموع عملکرد قابل قبولی دارد. معمولا حسگرهای اپتیکال نسبت‌به اولتراسونیک جایگاه پایین‌تری در نمایشگر دارند و به‌نظر می‌رسد کره‌ای‌ها این مسئله را هنگام توسعه One UI 7 و طراحی قابلیت Now bar، پیش‌بینی نکرده‌‌اند؛ چراکه موقعیت Now bar که در لبه‌ی پایینی صفحه قرار دارد دقیقا با موقعیت حسگر همپوشانی پیدا می‌کند و سازنده به‌ناچار آن‌ را به ترازی بالاتر انتقال داده است.

اسپیکرهای استریوی گلکسی A56 صدا را با حجم مناسب تولید و به‌صورت متوازن از کانال‌های بالا و پایین پخش می‌کنند. بیس صدا درمقایسه‌با گلکسی A55 کمی تقویت شده است؛ اما متاسفانه صداهای میدرنج و تربل به‌اندازه‌ی قبل تفکیک‌شده و شفاف نیست و آهنگ‌های وکال و موسیقی‌های شلوغ جدا از این‌که وضوح گذشته را ندارند، در حجم بالا دیستورشن نیز اتفاق می‌افتد. به‌بیان دقیق‌تر صداهای میانی و زیر با بیس تناسب خوبی برقرار نکرده‌اند و گویی صدا از ته چاه پخش می‌شود.

تراشه‌های اگزینوس عضو جدایی‌ناپذیر از محصولات سامسونگ به‌خصوص میان‌رده‌هایش هستند. همانطور که می‌دانید کره‌ای‌ها با توجه به‌این‌که با وضعیت نابسامانی در زنجیره تولید تراشه‌هایشان روبرو هستند و سعی می‌کنند تا خط تولید تراشه‌ها را با چنگ و دندان حفظ کنند، رویکرد محافظه‌کارانه‌ای در این خصوص دارند و دستشان برای ایجاد تغییرات گسترده چندان باز نیست، بنابراین معمولا پیشرفت‌های کندتر و یکنواخت‌تری را شاهد هستیم.

البته سری 1X80 اگزینوس از نظر عملکرد در مقایسه با رقبای هم‌رده خود وضعیت بدی ندارد ولی سه‌نسل از این تراشه که به‌صورت منظم در همین سری از میان‌رده سامسونگ استفاده شده است، معمولا بین ۱۰ تا نهایتا ۳۰ درصد پیشرفت نسلی عملکرد در بخش CPU را تجربه کرده‌اند. اگرچه در خصوص گرافیک سامسونگ تعارف‌ها را کنار گذاشته و کمی بیشتر برایش وقت و سرمایه صرف می‌کند.

این ماجرا دوباره برای گلکسی A56 تکرار شده است. تراشه‌ی جدید اگزینوس 1580 جایگزین 1480 شده که در فناوری ساخت با یکدیگر تفاوتی ندارند اما در این نسل هسته‌های Armv9 در دل CPU جای گرفته‌اند و به‌منظور بهره‌وری بالاتر و مصرف انرژی کمتر، فرکانس یکی از هسته‌های Cortex-A720 ۳۰۰ مگاهرتز بیشتر و از کلاستر میانی جدا شده است تا برای پردازش‌های سنگین‌تر، سه هسته‌ی دیگر به‌طور هم‌زمان درگیر نشوند. تغییرات جدید بهبود ۱۰ تا ۱۵ درصدی عملکرد پردازنده را به‌دنبال داشته که پیشرفت شگرفی نیست.

در مقابل واحد گرافیکی Xclipse 540 پیشرفت نسبتا خوبی داشته که می‌توان به‌پای استفاده از معماری RDNA3 ای‌ام‌دی و دریافت و پردازش موازی دستورات به‌واسطه اضافه‌شدن یک پایپ‌لاین دیگر در GPU نوشت. سامسونگ می‌گوید با فرض یکسان‌بودن مصرف انرژی، این ماژول تا ۳۷ درصد و به‌صورت کلی ۲۰ درصد از نسل قبل سریع‌تر است. عملکرد محاسباتی گرافیک نیز تا ۶۴ درصد رشد داشته و بازی‌ها نیز ۳۰ درصد روان‌تر از قبل اجرا می‌شوند که نشان می‌دهد ادعای کره‌ای‌ها با واقعیت همخوانی دارد. البته محبوب‌ترین میان‌رده سامسونگ برای تبدیل‌شدن به‌محصول گیمینگ‌محوری چون پوکو X6 پرو که حتی از تراشه پرچمدار نیز استفاده نمی‌کند، هنوز راه درازی در پیش دارد.

واضح‌تر بگویم که گلکسی A56 برای گیم سنگین و حتی شاید بتوان گفت به طور کلی بازی‌کردن هنوز گزینه‌ی مناسبی نیست. گنشین ایمپکت که یک بازی سنگین به‌حساب می‌آید، این گوشی را حسابی به‌چالش کشید. در ابتدا این بازی با بالاترین تنظیمات گرافیکی در خود بازی و تنظیم روی حداکثر توان پردازشی و گرافیکی در Game Booster با نرخ حداکثر ۵۵ فریم برثانیه اجرا شد اما ظرف کمتر از چند دقیقه این نرخ به ۴۰ فریم افت پیدا و بدنه و نمایشگر دستگاه شروع به‌داغ‌شدن کرده و در حین بازی نیز افت فریم‌های شدید اتفاق افتاد.

در سناریویی دیگر بازی را با تنظیمات Medium اجرا کردم و بااین وجود نرخ فریم همچنان از ۵۰ فریم فراتر نمی‌رفت و افت فریم‌های ناگهانی همچنان پابرجا بود. در سناریوی آخر، نرخ فریم را در Game Booster تا ۴۰ فریم‌برثانیه کاهش داده و رزولوشن را نیز تا ۳۰ درصد کاهش دادم که در نتیجه عملکرد بازی به واسطه محدودشدن نرخ فریم و کاهش قابل توجه وضوح اندکی بهتر شد ولی افت فریم به‌طور کامل از بین نرفت. در طول اجرای بازی دمای داغ‌ترین بخش گوشی به ۴۶ درجه هم رسید. اگرچه این بخش در تماس مستقیم با دست قرار ندارد اما نمی‌توان از داغ‌شدن گوشی و انتقال شدید حرارت از بدنه و نمایشگر به‌راحتی چشم‌پوشی کرد.

البته شرایط گفته‌شده در خصوص بازی مذکور و موارد مشابه صادق است و اوضاع برای بازی‌های سبک‌تری چون Call of Duty Mobile به‌این میزان وخیم نیست. بازی‌های معمولی‌تر به‌مراتب وضعیت بهتری دارند و نگرانی بابت اجرای روان آن‌ها و داغ‌شدن گوشی وجود ندارد. نکته‌ی جالب این‌که A56 در استفاده‌های عادی تا سنگین از گوشی، مانند جابجایی پیوسته بین منوها، مالتی‌تسکینگ و استفاده همزمان از ده‌ها اپلیکیشن، بازدید از صفحات سنگین اینترنت و عکاسی و فیلمبرداری بدون‌وقفه، پاسخگویی کاملا سریع و نرم و روانی داشته و داغ نمی‌کند. همچنین ۹۷ درصد از عملکرد اولیه‌اش را زیر بار پردازشی حفظ کرده و دمای گوشی از ۴۱ درجه بیشتر نمی‌شود.

گلکسی A56 در نسخه‌های ۸ و ۱۲ گیگابایت رم همراه با ۱۲۸ یا ۲۵۶ گیگابایت فضای ذخیره‌سازی از نوع UFS 3.1 تولید می‌شود. نسخه‌ی ۱۲۸ گیگابایتی فقط با رم ۸ گیگابایت عرضه می‌شود؛ درحالی‌که نسخه‌ی ۲۵۶ گیگابایتی را می‌توان در دو ظرفیت ۸ و ۱۲ گیگابایت رم خریداری کرد.

بهترین میان‌رده سامسونگ در سال ۲۰۲۵ از همان باتری ۵۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی همیشگی استفاده می‌کند و فعلا تن‌به استفاده از باتری‌های سیلیکون کربن نداده است. از نظر شارژدهی نیز بهبود چندانی شامل حال این گوشی نمی‌شود و در استفاده روزمره به‌اندازه‌ی ناچیز ۴٫۵ درصد بیشتر از قبل شارژ نگه می‌دارد که تقریبا هیچ درنظر گرفته می‌شود. با این‌حال عمر باتری A56 به‌نسبت بسیاری از گوشی‌های رقیب و بعضا با ظرفیت باتری بیشتر، طولانی‌تر یا یکسان است و می‌توان روی استفاده یک تا دو روزه روی این گوشی حساب باز کرد.

تفاوت این گوشی در مقایسه با نسل قبلش به‌امکان پشتیبانی‌از شارژ سریع ۴۵ واتی برمی‌گردد که شاید به‌خاطر این‌که گوشی‌هایی مانند گلکسی S25 و S24 FE هنوز از این توان شارژ پشتیبانی نمی‌کنند، یک مزیت بزرگ به‌حساب بیاید اما درواقع این توان برای شارژ بخشی از ظرفیت باتری در زمان کوتاه‌تر می‌تواند موثر باشد؛ مثلا در مدت ۳۰ دقیقه می‌توان گوشی را به‌میزان ۶۰ درصد شارژ کرد اما صفر تا صد باتری در زمانی مشابه با شارژ ۲۵ واتی یعنی چیزی حدود یک ساعت و ۱۰ دقیقه به‌طول می‌انجامد، ضمن این‌که این توان شارژ به‌کابل ۵ آمپری نیاز دارد که در جعبه گوشی ارائه نمی‌شود.

گوشی‌های گلکسی بخشی از عملکرد تند و تیز خود و بازدهی بالای سخت‌افزاری را مدیون رابط کاربری One UI هستند که حالا هفت ‌سال از عمرش می‌گذرد. گلکسی A56 به‌صورت پیش‌فرض One UI 7 مبتنی‌بر اندروید ۱۵ را اجرا می‌کند و لازم نیست که کاربران به‌انتظار دریافت آن بنشینند. البته قصد عادی‌سازی تاخیر سامسونگ در ارائه این آپدیت را نداشته و به‌همین دلیل آن‌را یک مزیت رقابتی به‌حساب نمی‌آورم.

صرف‌نظر از عملکرد ناامیدکننده کره‌ای‌ها در ارائه به‌موقع آپدیت نسخه جدید رابط کاربریشان، وان یو آی ۷ با بهینه‌سازی‌های بیشتر و تمرکز بر جنبه‌های بصری روحی تازه در گلکسی‌ها دمیده است که از جمله آن‌ها می‌توان به آیکون‌های جدید، بازطراحی پنل تنظیمات سریع و اعلان و انیمیشن‌های چشم‌نواز اشاره کرد. البته به‌نظر می‌رسد که One UI 7 با وجود پروسه‌ی طولانی‌ای که پشت سر گذاشته یک پروژه‌ی نیمه‌تمام است و احتمالا در One UI 8 شاهد تکمیل‌شدن برخی گپ‌ها و نواقص این نسخه خواهیم بود. در هر صورت اگر تمایل به آشنایی بیشتر با تغییرات این نسخه دارید می‌توانید نگاهی به بررسی One UI 7 داشته باشید.

برای اولین بار در میان‌رده‌ها، این نسخه ‌از رابط کاربری سامسونگ طعم برخی از قابلیت‌های هوش مصنوعی را می‌چشد. البته این ویژگی‌ها در مقایسه با پرچمداران بسیار محدودتر هستند و به‌همین دلیل سامسونگ اصطلاح Intelligent features را به‌جای Galaxy AI به‌کار برده است. یعنی به‌طور مثال به جای ادیت کامل عکس با هوش مصنوعی مولد، تنها می‌توان مواردی مانند سایه‌ها، انعکاس‌ها و اشیاء مزاحم را از عکس حذف کرد یا کیفیت عکس‌ها را بهبود داد. ویژگی Best face برای انتخاب بهترین در این بخش خبری‌از رونویسی و ترجمه تماس‌ها، ترجمه زنده، دستیار یادداشت‌برداری، تبدیل نقاشی به‌عکس، Generative Edit و مواردی از این دست خبری نیست.

دوربین یکی دیگر از بخش‌هایی است که انتظارات‌مان از گلکسی A56 را نقش‌بر آب می‌کند؛ درحالی‌که امیدوار بودیم تا سامسونگ بالأخره امسال در نسل جدید از محبوب‌ترین خانواده‌ی میان‌رده‌هایش، دستی به سر و روی دوربین بکشد، چنین نشد و این گوشی میان‌رده دقیقا از همان مجموعه‌ی سه‌گانه‌ای بهره می‌برد که گلکسی A54 و A55 در دل داشتند.

درحالی‌که انتظار داشتیم سامسونگ دوربین نه‌چندان کارآمد و کاربردی ماکرو را با دوربین تله‌فوتو جایگزین؛ اما در نهایت چنین نشده و تنها تغییر سخت‌افزاری دوربین گلکسی A56 به جایگزینی دوربین سلفی ۳۲ مگاپیکسلی نسل قبل با نمونه‌ی کوچک‌تر ۱۲ مگاپیکسلی در نسل جدید محدود مانده است.

فقدان تغییرات سخت‌افزار در دوربین‌های پشتی، امیدهایمان برای ارتقای تجربه‌ی عکاسی گلکسی A56 را صرفا به الگوریتم پردازش تصویر و پیشرفت پردازنده‌ی سیگنال تصویر (ISP) در تراشه‌ی اگزینوس ۱۵۸۰ گره می‌زند.

گلکسی A56 در روشنایی روز، عکس‌های خوشایندی ثبت می‌کند، جزئیات در سطح معقولی قرار دارند و رنگ‌های آن، اندکی دور از واقعیت و «اینستاگرامی» هستند؛ اما گستره‌ی دینامیکی چندان وسیع نیست و گاهی گوشی در تلاش برای بازیابی جزئیات سایه‌ها، نواحی روشن تصویر را از دست می‌دهد.

برای آنکه دیدگاه مناسبی از سطح پیشرفت نسلی در دوربین گلکسی A56 داشته باشیم، تصمیم گرفتیم تا تعدادی نمونه‌عکس مقایسه‌‌ای با گلکسی A55 ثبت کنیم.

دوربین اصلی گلکسی A56 در برابر A55

در روشنایی روز، بین عکس‌های دوربین اصلی گلکسی A56 و A55 از نظر جزئیات و گستره‌ی دینامیکی تفاوت معناداری وجود ندارد؛ اما در تصاویر A56 کنتراست اندکی بالاتر است و رنگ‌ها شاداب‌تر و اشباع‌تر به‌نظر می‌رسند؛ همین اشباع‌شدن رنگ‌ها باعث می‌شود در تصویر زیر، جزئیات گل‌های لاله در عکس A55 بیشتر باشد.

در تصویر زیر از نیکو هم شاهد تمایل گلکسی A56 به اشباع‌سازی رنگ‌ها هستیم؛ هرچند که جزئیات چهره در تصویر این گوشی اندکی از نسل قبلی بیشتر است.

سامسونگ می‌گوید که تراشه‌ی Exynos 1580 تجربه‌ی عکاسی در شب با گلکسی A56 را درمقایسه‌با نسل گذشته بهبود داده؛ اما در تصاویر زیر به‌سختی می‌توان متوجه تفاوتی شد؛ مگر در این مورد که گلکسی A55 در کنترل نویز اندکی بهتر از برادرش به‌نمایش گذاشته است!

دوربین اولتراواید گلکسی A56 در برابر A55

در عکس‌های زیر که در روشنایی روز با دوربین اولتراواید دو گوشی ثبت شده‌اند، تفاوت چندانی از نظر جزئیات وجود ندارد؛ اما تصویر گلکسی A55 پرکنتراست‌تر و تصویر A56 روشن‌تر است و همین موضوع باعث شده تا با محدود شدن گستره‌ی دینامیکی، بخش‌هایی از جزئیات نواحی روشن در تصویر A56 از دست برود.

در محیط‌‌های تاریک، عملکرد دوربین اولتراواید هیچ‌یک از دو گوشی چنگی به دل نمی‌زند؛ اما گلکسی A56 با کنترل بهتر نویز و ثبت جزئیات بیشتر، اندکی دست بالاتر را دارد.

دوربین سلفی گلکسی A56 در برابر A55

در عکس‌های سلفی زیر گلکسی A55 رنگ پیراهن و پوست محمدحسین را به گرمی متمایل ساخته و از نظر دقت رنگ به بازی را به برادرش واگذار می‌کند؛ گلکسی A56 جزئیات بیشتری نیز ثبت کرده؛ هرچند که بخشی از این جزئیات را به‌لطف شارپنس بیش‌از حد به‌دست آورده است.

حال که بخش‌های مختلف گلکسی A56 را بررسی کرده و آن را با نسل قبلی مقایسه کردیم، احتمالا شما نیز در مورد ارزش خرید فعلی گلکسی A56 با ما در زومیت هم‌نظر باشید که میان‌رده‌‌ی جدید سامسونگ می‌تواند رضایت کاربرانی را که کیفیت ساخت اهمیت بسیار می‌دهند، به‌طور کامل جلب کند؛ اما در باقی بخش‌ها، تغییرات به‌قدری نیست که اختلاف قیمتی بالغ‌بر ۱۰ میلیون تومانی‌اش با نسل قبل را توجیه کند.

اگر فضای ذخیره‌سازی ۱۲۸ گیگابایتی در مدل پایه‌ی گلکسی A56 برای‌تان کافی نباشد و به‌دنبال مدل ۲۵۶ گیگابایتی باشید، در این‌صورت می‌توانید با قیمتی نزدیک به مدل ۲۵۶ گیگابایتی، سراغ گلکسی S24 FE بروید که هم تراشه‌ی بسیار قدرتمندتری دارد، هم به‌لطف دوربین تله‌فوتو، عکس‌های پرتره‌ی طبیعی‌تری هم می‌گیرد.

از دستگاهی که عضوی جدید از خانواده‌‌ی بسیار پرفروشی از گوشی‌های هوشمند است، انتظار پیشرفتی فراتر از ارتقای جزئی تراشه و بهبود طراحی را داریم؛ اما گلکسی A56 این انتظارات را برآورده نمی‌کند و برچسب قیمتی‌اش نیز اغماض‌کردن کاستی‌ها را دشوار می‌سازد؛ شما چه دیدگاهی راجع‌به گلکسی A56 دارید؟