بررسی سرفیس پرو ۸ مایکروسافت [با بررسی ویدیویی]

از ماوس و کیبورد گرفته تا کامپیوترهای رومیزی؛ مایکروسافت دستگاه‌های مختلفی را با برند سرفیس تولید می‌کند؛ اما از بین تمام این دستگاه‌ها، سرفیس پرو بیشتر از بقیه نزد هواداران مایکروسافت محبوب است. ریشه‌ی چنین محبوبیتی را می‌توان در سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۳ جست‌وجو کرد؛ سالی که مایکروسافت با سرفیس پرو و صدالبته سرفیس RT نگون‌بخت (!)، پروژه‌ی کسب‌وکار Surface را کلید زد.

مقاله‌ی پیش‌رو در تاریخ ۶ دی ۱۴۰۰ با افزوده‌شدن بررسی ویدیویی سرفیس پرو ۸ به‌روز شد.

سرفیس پرو از همان ابتدا، ایده‌ی جذابی بود؛ تبلت نسبتاً سبکی که با اتصال به کیبوردی مغناطیسی، می‌توانست نقش لپ‌تاپی با سیستم‌عامل کامل دسکتاپ را نیز ایفا کند؛ اما در واقع مایکروسافت به چهار سال زمان نیاز داشت تا این ایده را به بلوغ نسبی برساند. ردموندی‌ها به‌اندازه‌ای از سرفیس پرو ۴ رضایت داشتند که تبلت گران‌قیمت خود را پنج سال با همین طراحی روانه‌ی بازار کردند.

مایکروسافت در سال ۲۰۱۹ به‌همراه سرفیس پرو ۷، عضوی مدرن از خانواده‌ی سرفیس پرو معرفی کرد؛ اما سرفیس پرو ایکس از تراشه‌ی مبتنی‌بر معماری ARM استفاده می‌کرد و عملکرد ناامیدکننده‌ای داشت. هواداران مایکروسافت مشتاق بودند تا محصول دیگری را با طراحی مدرن Surface Pro X و تراشه‌‌ای قدرتمند ببینند؛ سرفیس پرو ۸ پاسخ شرکت مستقر در ردموند به این دست از کاربران است. با بررسی Surface Pro 8 همراه زومیت باشید.

هنگامی‌که مایکروسافت سرفیس پرو ۴ را با آن طراحی بالغ و خیره‌کننده معرفی کرد، شاید کمتر کسی تصور می‌کرد که ردموندی‌ها قرار است پنج نسل متوالی، سرفیس پرو را صرفاً با به‌روزرسانی مشخصات فنی و همان طراحی قبلی روانه‌ی بازار کنند؛ اما متأسفانه چنین شد؛ طوری‌که تا سال ۲۰۲۱، تمام نسل‌های سرفیس پرو از نمایشگری ۱۲٫۳ اینچی با حاشیه‌های قطور بهره می‌بردند؛ البته اگر از سرفیس پرو X صرف‌نظر کنیم.

مایکروسافت در سال ۲۰۱۹ هم‌زمان با سرفیس پرو ۷، محصول دیگری را نیز به خانواده‌ی تبلت‌های خود اضافه کرد؛ سرفیس پرو ایکس با آن طراحی مدرن و باریک، بدنه‌ی مشکی و نمایشگر بزرگش جان تازه‌ای به بدن کم‌رمق سرفیس دمید؛ اما شور و اشتیاق علاقه‌مندان مایکروسافت چندان ماندگار نبود؛ چراکه Surface Pro X از تراشه‌ی مبتنی‌بر معماری ARM بهره می‌گرفت و عملکرد فاجعه‌باری در اجرای نرم‌افزار و اپلیکیشن‌های X86 داشت.

با ناامیدی کاربران از سرفیس پرو X، بسیاری امیدوار بودند که مایکروسافت در آینده، تبلتی با طراحی مدرن سرفیس پرو ایکس و سخت‌افزاری اتکاپذیر روانه‌ی بازار کند. ردموندی‌ها ابتدای سال ۲۰۲۱ بار نسخه‌ای به‌روزشده از سرفیس پرو ۷ را با پسوند پلاس، طراحی یکسان و سخت‌افزار به‌روزشده معرفی کردند؛ اما ۹ بعد، در سپتامبر ۲۰۲۱ از چیزی پرده برداشتند که بسیاری، از جمله ما، انتظارش را می‌کشیدیم: سرفیس پرو ۸ با طراحی مدرن و پردازنده‌ای توانمند.

سرفیس پرو ۸ در واقع می‌توان حاصل ترکیب سرفیس پرو ۷ پلاس و سرفیس پرو X دانست. دیگر از آلیاژ منیزیوم خبری نیست؛ سرفیس پرو از بدنه‌ی آلومینیومی بهره می‌برد، دستگاه در دو رنگ مشکی و نقره‌ای به‌فروش می‌رسد که مدل مشکی برخلاف نسل‌های پیشین، چربی و آثار انگشت را به‌سادگی نمی‌پذیرد. مساحت سرفیس پرو ۸ با مدل پرو ایکس کاملاً یکسان است؛ اما با نگاهی به کناره‌های دستگاه افزایش ضخامت و افزوده‌شدن دریچه‌های خروجی هوا برای خنک‌سازی تراشه‌ی پرمصرف اینتل را متوجه خواهید شد.

پس از پنج نسل، بالاخره مایکروسافت نمایشگر ۱۲٫۳ اینچی را با نمونه‌ای ۱۳ اینچی جایگزین کرد و با حاشیه‌های قطور گذشته وداع گفت. حاشیه‌های کناری بسیار باریک شده‌اند؛ اما لبه‌های بالا و پایین هنوز اندکی ضخیم هستند؛ فراموش نکنیم که با دستگاهی لمسی طرف هستیم که حداقل روی کاغذ، گاهی برای تعامل لمسی، آن را به دست خواهیم گرفت؛ پس باید جایی برای انگشتانمان باشد! افزایش قطر نمایشگر و کاهش ضخامت حاشیه‌ها، ظاهری مدرن به سرفیس پرو بخشیده است؛ ای‌کاش گوشه‌های نمایشگر نیز مانند سرفیس لپ‌تاپ استودیو گِرد می‌بود.

باوجود یکسان‌بودن مساحت دو دستگاه، سرفیس پرو ۸ حدود ۱۲۰ گرم از سرفیس پرو ایکس از سنگین‌تر است؛ این افزایش وزن را در همان بار نخستی که تبلت را به دست می‌گیرید، متوجه خواهید شد. سرفیس پرو ۸ با وزن ۸۹۱ گرمی‌اش تبلتی نیست که بخواهید آن را مدت زیادی در دست نگه دارید.

پایه یا Kickstand آشنای سرفیس پرو در نسل جدید تفاوتی با گذشته ندارد و با بازه‌ی حرکتی صفر تا ۱۷۵ درجه‌ایش به شما کمک می‌کند تا در انواع و اقسام وضعیت‌ها از سرفیس پرو استفاده کنید. پایه‌ی سرفیس ساختار محکم و استواری دارد؛ اما اولا باز کردن آن از محل شیار کوچکش، کمی دشوار است، ثانیا مانند همیشه در برخی از زوایا لقی اندکی دارد که براساس تجربه از مدل‌های پیشین، در گذر زمان، بیشتر و بیشتر به‌چشم می‌آید.

مایکروسافت با سرفیس پرو ۸ از درگاه USB-A خداحافظی کرد؛ تبلت جدید ردموندی‌ها اکنون از دو درگاه با فُرم USB-C بهره می‌برند. هر دو درگاه USB 4.0‌ هستند و از استاندارد تاندربولت ۴ با پهنای باند ۴۰ گیگابیت‌برثانیه‌ای نیز پشتیبانی می‌کنند؛ بنابراین برای نخستین‌بار در تاریخ محصولات سرفیس، کاربران می‌توانند در صورت تمایل از کارت گرافیک اکسترنال یا حافظه‌های اکسترنال پرسرعت نیز استفاده کنند. افزوده‌شدن استاندارد تاندربولت اتفاق بسیار خوشحال‌کننده‌ای است و امکان استفاده از سرفیس پرو ۸ در سناریوهای جدی‌تر یا حتی بازی را نیز فراهم می‌سازد؛ اما ای‌کاش مایکروسافت درگاه USB-A را حفظ می‌کرد.

اگرچه امکان شارژ سرفیس پرو ۸ از درگاه USB-C وجود دارد، ردموندی‌ها از درگاه اختصاصی سرفیس‌کانکت برای این کار کمک می‌گیرند؛ سرفیس‌کانکت با رابط مغناطیسی‌اش پای ثابت تمام دستگاه‌های قابل‌حمل سرفیس از جمله سرفیس پرو ۸ به‌حساب می‌آید. سرفیس کانکت امکان شارژ سرفیس پرو ۸ با توان ۶۵ وات را فراهم می‌سازد و برای اتصال دانگل‌ نیز به‌کار می‌رود. بهتر بود مایکروسافت به‌جای سرفیس کانکت، درگاه کارت حافظه به سرفیس پرو ۸ اضافه می‌کرد؛ چراکه به‌کمک نسخه‌ی جدید استاندارد USB PD امروزه امکان پشتیبانی از شارژرهای USB-C با توان ۲۴۰ واتی نیز فراهم شده است.

سرفیس پرو ۸ یک جک ۳٫۵ میلی‌متری هدفون در لبه‌ی سمت چپ/بالا دارد که البته با اتصال هدفون به این جک، باید وجود سیمی را تحمل کنید که از کنار تبلت‌تان آویزان شده است. وب‌کم ۵ مگاپیکسلی سرفیس پرو ۸ از تماس‌های تصویری 1080p پشتیبانی می‌کند و عملکرد بسیار خوبی دارد. دوربین پشتی ۱۰ مگاپیکسلی نیز قابلیت ضبط ویدئوی 4K دارد و به‌لطف پشتیبانی از فوکوس خودکار، امکان ثبت عکس‌هایی با جزئیات مناسب از اسناد را دراختیارتان می‌گذارد، از سوی دیگر امکان احراز هویت با تشخیص چهره به‌موجب قابلیت Windows Hello نیز وجود دارد. مایکروسافت می‌گوید میکروفون‌های دوگانه‌ی سرفیس در ضبط صدا حین انجام تماس‌های ویدئویی عملکرد بسیار خوبی ارائه می‌دهد. تبلت گران‌قیمت ردموندی‌ها از شبکه‌های Wi Fi 6 و Bluetooth 5.1 پشتیبانی می‌کند.

صفحه‌نمایش سرفیس پرو ۸ درمقایسه‌با نسل(های) گذشته چندین تغییر بزرگ را تجربه می‌کند؛ ابعاد نمایشگر از ۱۲٫۳ اینچ به ۱۳ اینچ افزایش یافته، وضوح نمایشگر به ۱۹۲۰ × ۲۸۸۰ پیکسل با همان تراکم ۲۶۷ پیکسل‌براینچ رسیده و نرخ نوسازی هم برای نخستین‌بار در میان تمام کامپیوترهای سرفیس، اکنون ۱۲۰ هرتز است؛ البته نرخ نوسازی به‌صورت پیش‌فرض روی ۶۰ هرتز قرار دارد و باید خود کاربر در صورت تمایل، تنظیمات را به ۱۲۰ هرتز تغییر دهد.

مایکروسافت قرار است در آینده با انتشار به‌روزرسانی کوچکی، قابلیت نرخ‌نوسازی متغیر را به ویندوز ۱۱ و سرفیس پرو ۸ بیاورد؛ البته به‌موجب این قابلیت، دستگاه صرفاً بین دو حالت ۶۰ و ۱۲۰ هرتز سوئیچ می‌کند تا به‌نوعی، از مصرف بیش‌ازحد باتری جلوگیری شود. در هر صورت با انتخاب حالت ۱۲۰ هرتز، جابه‌جایی بین منوها، اجرای ژست‌های حرکتی و اسکرول در مرورگر، نرم‌تر و لذت‌بخش‌تر از حالت ۶۰ هرتز صورت می‌گیرد و تجربه‌ی کاربری را به‌مقدار زیادی بهبود می‌دهد.

بررسی‌های ما نشان می‌دهد که سرفیس پرو ۸ از پنل ساخت ال‌جی-فیلیپس با مدل LGD06B1 استفاده می‌کند. این پنل از نوع IPS LCD است و نور آن به‌کمک LED-هایی در لبه‌‌ها تأمین می‌شود؛ بنابراین از فناوری‌های پیشرفته‌‌ای همچون miniLED، مشابه آنچه در مک‌بوک‌های جدید یا آیپد پرو دیدیم، خبری نیست؛ بنابراین نمی‌توان مشکی عمیق، کنتراست بی‌نهایت یا روشنایی نزدیک ۱۰۰۰ نیت را از سرفیس پرو ۸ انتظار داشت.

براساس اندازه‌‌گیری‌های ما، روشنایی نمایشگر سرفیس پرو ۸ در حالت کمینه و بیشینه به‌ترتیب به ۱٫۷ و ۴۱۷ نیت می‌رسد؛ بنابراین تبلت مایکروسافت همراهی ایدئال در تاریکی اتاق خواهد بود؛ اما در محیط‌های روشن، صفحه‌نمایش دستگاه به‌اندازه‌‌ی کافی خوانا نیست؛ براق‌بودن پوشش نمایشگر، این مشکل را دوچندان می‌کند. ما کنتراست Native سرفیس پرو ۸ را نیز ۵۴۲ به‌دست آوردیم که طبیعتا به‌پای کنتراست بی‌نهایت پنل‌های OLED یا miniLED نمی‌رسد؛ اما تضاد بسیار خوبی را میان نواحی تاریک و روشن تصویر به‌وجود می‌آورد.

به‌گفته‌ی مایکروسافت، سرفیس پرو ۸ از محتوای HDR با استاندارد Dolby Vision پشتیبانی می‌کند؛ اما باید توجه داشته باشید که برای داشتن تجربه‌‌ی حقیقی HDR، به پنلی ۱۰ بیتی با قابلیت پوشش کامل فضای رنگی DCI P3 و روشنایی ۱۰۰۰ نیت به بالا نیاز دارید؛ درحالی‌که پنل سرفیس پرو جدید ۸ بیتی است، در بهترین حالت به روشنایی حدود ۴۰۰ نیت دست می‌‌یابد و حدود ۹۰ درصد از فضای DCI P3 را پوشش می‌دهد؛ البته سرفیس پرو ۸ ویدئوهای Dolby Vision را تشخیص می‌دهد و هنگام پخش آن‌ها، روشنایی نمایشگر به ۱۰۰ درصد می‌رساند.

سرفیس پرو ۸ دو پروفایل رنگی Vivid (پیش‌فرض) و sRGB را دراختیار کاربر می‌گذارد؛ براساس بررسی‌های ما، تبلت مایکروسافت روی پروفایل پیش‌فرض، ۸۲٫۷ درصد از فضای DCI P3 و کمی بیش‌از فضای sRGB را پوشش می‌دهد؛ رنگ‌ها نیز با صرف‌نظر سردی جزئی‌شان، به‌ویژه در فضای sRGB‌ دقت بسیار خوبی دارند و چشم‌نواز نیز هستند. با انتخاب پروفایل sRGB، مطابق‌انتظار، کمی از سرزندگی رنگ‌ها کاسته شده و بر دقت آن‌ها در فضای sRGB‌ افزوده می‌شود.

اسپیکرهای سرفیس پرو ۸ نیز درمقایسه‌با گذشته بهبود یافته‌اند؛ تبلت جدید مایکروسافت اکنون از اسپیکرهای استریوی ۲ واتی به‌جای ۱٫۶ وات نسل قبل استفاده می‌کند؛ این اسپیکرها به‌خوبی اسپیکرهای چهارتایی آیپد پرو عمل نمی‌کنند؛ اما بسیار رضایت‌بخش هستند. سرفیس پرو ۸ صدایی غنی با بلندی رضایت‌بخش تولید می‌کند؛ البته با رساندن حجم صدا به ۱۰۰ درصد، گهگاه نویزهایی در پخش صداهای فرکانس‌بالا به گوش می‌رسد. سرفیس پرو ۸ اس صدای Dolby Atmos نیز پشتیبانی می‌کند.

برای دستگاهی که شرکت سازنده آن را لپ‌تاپ می‌‌‌داند، وجود کیبورد و ترک‌پد حیاتی است؛ اما مایکروسافت کیبورد سرفیس پرو ۸ را مانند نسل‌های قبلی به‌صورت جداگانه در دو نسخه به‌صورت تکی یا همراه قلم اسلیم‌پن با برچسب قیمتی تخفیف‌خورده‌ی ۱۰۴ و ۲۸۰ دلار می‌فروشد. مایکروسافت سعی دارد تا با هدف پایین‌نگه‌داشتن قیمت خود تبلت، نظر کاربر را به محصول جلب کند؛ اما ویندوز حتی در نسخه‌ی جدیدش نیز تجربه‌ی لمسی چندان جالبی ارائه نمی‌دهد و کمتر کاربری پیدا می‌شود که سرفیس پرو را با هدف تعامل لمسی صِرف خریداری کند.

با وجود تغییرات چشمگیر در طراحی سرفیس پرو ۸ نسبت به سرفیس پرو ۷، ساختار کیبورد و چینش کلیدها در کیبورد دو دستگاه تفاوتی چندانی با یکدیگر ندارد. مایکروسافت در باندل ۲۸۰ دلاری کیبورد + اسلیم‌پن، به‌صورت هوشمندانه‌ای، جایگاهی را در لبه‌ی بالایی کیبورد برای قلم تدارک دیده است که با اتصال لبه‌ی بالایی به تبلت، آن را در دل خود پنهان می‌کند. ما برای بررسی نسخه‌ی عادی کیبورد سرفیس پرو را دراختیار داشتیم؛ بنابراین نمی‌توانیم در مورد عملکرد مکانیزم مغناطیسی جدید کیبورد یادشده اظهارنظر کنیم.

کیبورد سرفیس پرو به‌صورت مغناطیسی و ازطریق درگاهی اختصاصی به سرفیس پرو متصل می‌شود. همان‌طور که پیش‌تر گفته شد، این صفحه‌کلید نواری مغناطیسی نیز در بخش بالایی‌اش دارد تا کاربر به‌دلخواه خود از آن در حالت کاملاً مسطح یا با اندکی زاویه‌ درمقایسه‌با سطح افقی (ازطریق اتصال نوار یادشده به حاشیه‌ی پایین نمایشگر) استفاده کند.

تجربه‌ی تایپ با کیبورد سرفیس پرو حس بسیار خوشایندی به‌‌همراه دارد. اتصال مغناطیسی قدرتمند تایپ‌کاور درکنار استحکام کیک‌استند و آزادی حرکت ۱۷۵ درجه‌ای‌اش باعث می‌شود در هر فُرمی، از پشت‌میز‌نشستن گرفته تا تکیه‌‌‌دادن و دراز‌کشیدن، با کیبورد تایپ کرد؛ البته بدیهی است تجربه‌‌ی تایپ در سطح لپ‌تاپ‌های عادی نخواهد بود.

اندکی پایین‌تر از کلیدها، ترک‌پد مشاهده می‌شود. این ترک‌پد عریض درمقایسه‌با ترک‌پد وسیع مک‌بوک پرو ارتفاع کمتری دارد. پوشش شیشه‌ای ترک‌پد موجود روی کیبورد سرفیس پرو ایکس تجربه‌ی رضایت‌بخشی برای کاربر به‌ارمغان می‌آورد و به‌لطف درایور پرسیژن مایکروسافت، بازخورد و دقت آن کم‌نظیر است. ترک‌پد محصولات سرفیس جزو بهترین‌های دنیای ویندوز به‌شمار می‌آید؛ اما ترک‌پد فورس‌تاچ مک‌بوک پرو همچنان مقام نخست را در بین تمام لپ‌تاپ‌ها دراختیار دارد.

مایکروسافت به‌همراه سرفیس پرو ۸، از قلم اسلیم‌پن ۲ نیز پرده برداشت. این قلم از لحاظ ظاهری تفاوتی با نسل گذشته‌اش ندارد؛ اما اکنون بازخورد هپتیکی را نیز برای ارائه‌ی تجربه‌ی نزدیک به قلم و کاغذ در بطن خود دارد. اسلیم‌پن ۲ با کج‌شدگی ۷۷ درجه‌ای نیز کار می‌کند و ۴۰۹۶ سطح فشار را نیز تشخیص می‌دهد. متأسفانه ما در زومیت اسلیم‌پن ۲ را برای بررسی دراختیار نداشتیم؛ بنابراین نمی‌توانیم در مورد کارکرد آن اظهار نظر کنیم.

بارها در بررسی نسل‌های مختلف سرفیس پرو گفته‌ایم که ویندوز انتخاب ایده‌آلی برای کاربری لمسی نیست. انتظار داشتیم که سرفیس پرو ۸ با سیستم‌عامل جدید مایکروسافت ورق را برگرداند؛ اما در عمل با وجود تمام بهبودهایی که ویندوز ۱۱ درمقایسه‌با ویندوز ۱۰ تجربه می‌کند، بازهم حداقل در شرایط کنونی از آن تعامل لمسی نَرم و شهودی که از سیستم‌های عامل موبایل مانند اندروید، iOS و iPadOS خبری نیست، بازهم می‌توان تناقض طراحی را در جای‌جای سیستم‌عامل ویندوز مشاهده کرد.

ردموندی‌ها با ویندوز ۱۱ به یک جراحی پلاستیک عمیق دست زده‌اند و سیستم‌عامل محبوب‌شان را از لحاظ بصری چشم‌نوازتر از گذشته ساخته‌اند؛ اما فرایند جراحی هنوز کامل نشده است و هنوز هم می‌توان المان‌هایی از سال‌های گذشته‌ی ویندوز را در آن مشاهده کرد؛ کنترل‌پنل کماکان وجود دارد، ژست‌های حرکتی و انیمیشن‌ها با کمی تأخیر اجرا می‌شوند، بخش‌هایی از سیستم‌عامل مانند Task Manager از Dark Mode پشتیبانی نمی‌کنند و چندین و چند مورد دیگر که بازگو کردنشان در بررسی پیش‌رو نمی‌گنجد.

با تمام شکایت‌هایمان از نقص‌های طراحی ویندوز ۱۱ و تعامل لمسی ناپخته‌اش، وقتی با سرفیس پرو ۸ مانند یک لپ‌تاپ برخورد می‌کنید، عملکرد بسیار لذت‌بخش ارائه می‌دهد و به‌سختی می‌توان ایرادی را به آن گرفت. سرفیس پرو ۸ حداقل از لحاظ عملکردی، برای کاربری‌های روزمره یا اداری، یک دستگاه جذاب است. شما می‌توانید در مقاله‌ی بررسی ویندوز ۱۱ تمام جرئیات مربوط به سیستم‌عامل جدید مایکروسافت را مشاهده کنید.

سرفیس پرو 8 نیز همانند سرفیس پرو 7 پلاس از تراشه‌های نسل یازدهم اینتل استفاده می‌کند؛ اما تفاوت‌هایی میان پیکره‌بندی‌های دردسترس وجود دارد؛ درحالی‌که نسل گذشته در سه مدل با تراشه‌های Core i3 و Core i5 و Core i7 به‌فروش می‌رسد، در مدل کنونی از تراشه‌ی i3 خبری نیست. از سوی دیگر مدل i7 نیز از تراشه‌ی سریع‌تری بهره می‌برد؛ تراشه‌ی Core i7-1165G7 سرفیس پرو قبلی با Core i7-1185G7 جایگزین شده است که تفاوت آن‌ها صرفاً به افزایش ۲۰۰، ۱۰۰ و ۵۰ مگاهرتزی فرکانس‌های پایه و توربوی CPU و فرکانس بیشینه‌ی گرافیک بازمی‌گردد.

تراشه‌های نسل یازدهمی کم‌مصرف اینتل از CPU بالغ‌بر ۸ هسته با ریزمعماری بهبودیافته‌ی Willow Cove، گرافیک جدید Iris Xe با بالغ‌بر ۹۶ واحد اجرایی و کنترلر جدید حافظه با پشتیبانی از LPDDR4x-4266 و پهنای باند ۶۶ گیگابایت‌برثانیه بهره می‌برند، از Decode کدک AV1، اتصال چهار نمایشگر اکسترنال 4K60، رابط PCIe Gen 4 و تاندربولت ۴ پشتیبانی می‌کنند و با فناوری ساخت Intel 7 (10nm SuperFin) تولید می‌شوند.

اینتل می‌گوید تراشه‌های جدید نسل یازده (Tiger Lake) به‌پشتوانه‌ی ریزمعماری بهبودیافته و افزایش فرکانس پایه، بالغ‌بر ۲۴ درصد عملکرد بهتر CPU و تا ۲ برابر عملکرد بهتر GPU درمقایسه‌با نسل ۱۰ (Ice Lake) فراهم می‌آورند. اینتل در نسل جدید ایده‌ی TDP یا توان طراحی گرامایی را کنار گذاشته‌ و مدعی است که TDP چندان برای تولیدکنندگان سودمند نیست، این شرکت در عوض صرفاً می‌گوید شرکت‌ها می‌توانند تراشه‌های کلاس UP3 تایگرلیک را با توان ۱۲ تا ۲۸ وات به‌کار گیرند.

تراشه‌های تایگرلیک براساس ادعای اینتل، با بهره‌گرفتن از فناوری بهبودیافته‌ی Intel Turbo چه در حالت متصل به برق، چه با باتری به توان مصرفی بیشینه/لحظه‌ای ۵۰ وات دست یابند و بدین ترتیب در هر دو حالت عملکرد کم‌وبیش یکسان «با اختلاف ۵ درصدی» را دراختیار کاربر بگذارند.

ما در زومیت سرفیس پرو ۸ را با تراشه‌ی Core i5، رم ۸ گیگابایتی و حافظه‌ی ۲۵۶ گیگابایتی دراختیار داشتیم. بررسی‌های زومیت نشان می‌دهد که این مدل از رم LPDDR4x-4266 به‌همراه حافظه‌ی ساخت سامسونگ با کنترلر PCIe NVMe با رابط ۴ مسیره بهره می‌برد؛ البته از رابط پرسرعت Gen 4 خبری نیست و تبلت مایکروسافت از رابط Gen 3 استفاده می‌کند.

براساس بررسی‌‌های ما، سرفیس پرو ۸ در کاربری‌های عمومی حدود ۱۵ درصد بهتر از نسل گذشته عمل می‌کند؛ اما پیشرفت چشم‌گیر آن در سطح گرافیک رخ داده است؛ جایی‌که بسته به نوع کاربری، بالغ‌بر ۱۷۸ درصد بهبود را درمقایسه‌با سرفیس پرو ۷ با تراشه‌ی Core i5-1035G4 شاهد هستیم.

باوجود بهبود عملکرد درمقایسه‌با نسل گذشته، تراشه‌های نسل یازدهم اینتل کماکان حرف چندانی برای گفتن دربرابر تراشه‌ی M1 اپل ندارند؛ تراشه‌ای که با اختلاف ۴۰ درصدی در سطح CPU و اختلاف بالغ‌بر ۱۰۵ درصد در سطح GPU از تراشه‌ی Core i5-1135G4 پیش است.

توجه داشته باشید که تمامی بنچمارک‌های زیر در شرایطی به‌دست آمده‌اند که سرفیس پرو ۸ به برق متصل بود و تنظیمات عملکردی آن روی «Best Performance» قرار داشت.

بنچمارک‌ها ایده‌ی اولیه‌ی مناسبی را از سطح عملکرد کامپیوتر به‌ارمغان می‌آورند؛ اما باید پارامترهای دیگری را نیز در نظر گرفت؛ تمام اعداد جدول بالا در شرایطی به‌دست آمده‌اند که تمام دستگاه‌ها به برق متصل بوده‌اند؛ درحالی‌که مزیت لپ‌تاپ‌ها به قابلیت حمل آن‌ها بازمی‌گردد! برای ارزیابی عملکرد سرفیس پرو ۸ در حالت Unplugged و پایداری عملکرد آن، بنچمارک CineBench R23 را ۳۰ دقیقه به‌صورت مداوم با و بدون اتصال به برق اجرا کردیم.

سرفیس پرو ۸ با ۵٫۶ درصد افت عملکرد در حالت جدا از برق (Unplugged)، کارایی بسیار نزدیکی با وضعیت Plugged دارد و به‌نوعی ادعای اینتل درباره‌ی افت ناچیز عملکرد پس از کشیدن لپ‌تاپ‌های نسل یازدهمی از برق را تصدیق می‌کند.

نکته‌ی جالب‌توجه درباره‌ی آزمون استرس سرفیس پرو ۸، به پایداری بهتر عملکرد آن در حالت جدا از برق بازمی‌گردد. باوجود آنکه برخلاف نسل‌های گذشته، نسخه‌ی Core i5 تبلت جدید مایکروسافت نیز از سیستم خنک‌کننده‌ی فعال (فن) بهره می‌برد؛ اما عملکرد آن در استفاده‌های مداوم افت معنادار ۱۵ تا ۲۴ درصدی را تجربه می‌کند.

با نگاهی به نمودارهای به‌دست‌آمده، می‌توان متوجه شد که سرفیس پرو ۸ در حالت Unplugged، پس از حدود ۷ دقیقه به توان مصرفی پایدار ۲۰ وات و فرکانس پایدار ۲٫۷۵ گیگاهرتز می‌رسد؛ درحالی‌که با وضعیت Plugged، توان مصرفی پس از ۱۰ دقیقه به ۱۷ وات و فرکانس پردازنده به زیر ۲٫۵ گیگاهرتز افت می‌کند.

فن سرفیس پرو ۸ پس از مدت کوتاهی از آغاز آزمون استرس شروع به کار می‌کند؛ هرچند که صدای فن چندان آزاردهنده نیست. تبلت مایکروسافت چند دقیقه بعد، دمای پردازنده را در محدوده‌ی پایدار ۶۰ درجه‌ی سلسیوس نگه می‌دارد؛ اما ازآنجاکه بخش زیادی از حرارت تولیدشده به بدنه انتقال می‌یابد، در دست گرفتن دستگاه، آزاردهنده خواهد بود.

برای ارزیابی عملکرد سرفیس پرو ۸ در کاربری‌های حرفه‌ای‌تر، به‌سراغ دو نرم‌افزار Blender و HandBrake رفتیم. همان‌طور که در جدول نیز مشاهده می‌کنید، سرفیس پرو ۸ در آزمون یادشده کمی ضعیف‌تر از مک‌بوک پرو M1 عمل می‌کند؛ اما نباید فراموش کنید که نرم‌افزار Blender هنوز به‌صورت کامل از API شرکت اپل به‌نام Metal به‌صورت کامل پشتیبانی نمی‌کند؛ بنابراین احتمالاً در آینده‌ شکاف بین دو دستگاه بیشتر شود.

سرفیس پرو ۸ از باتری لیتیوم-یونی ۵۰ وات‌ساعتی برای تأمین انرژی موردنیازش کمک می‌گیرد؛ بنابراین ظرفیت باتری تبلت مایکروسافت درمقایسه‌با نسل گذشته، رشدی ۱۵ درصدی تجربه می‌کند؛ اما فراموش نکنیم که سرفیس پرو جدید اکنون از نمایشگری بزرگ‌تر با نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز بهره می‌گیرد. ردموندی‌ها می‌گویند در استفاده‌ای روزمره و در شرایطی که بخشی از روز، دستگاه در حالت آماده‌به‌کار باشد، سرفیس پرو ۸ تا ۱۶ ساعت می‌تواند همراه کاربر باشد؛ اما این عدد تا چه اندازه با واقعیت هم‌خوانی دارد؟

برای سنجش عمر باتری سرفیس پرو ۸، نرخ نوسازی را روی ۱۲۰ هرتز و روشنایی نمایشگر را روی ۲۰۰ نیت (اسلایدر روشنایی روی عدد ۷۵) قرار دادیم و کلیه‌ی اتصالات بی‌سیم را قطع کردیم. در این شرایط تبلت مایکروسافت توانست ۸ ساعت و ۴۵ دقیقه، ویدئوی معیار HD زومیت را پخش کند که یک ساعت و ۱۵ دقیقه کم‌تر از نتیجه‌ی به‌دست‌آمده برای سرفیس پرو ۷ است. ناگفته نماند که با تغییر نرخ نوسازی به ۶۰ هرتز، به عدد ۱۰ ساعت و ۱۰ دقیقه رسیدیم که کمی از نتیجه‌ی نسل قبلی بهتر است.

برای سنجش شارژدهی در کاربری‌های روزمره و اداری نیز، آزمون باتری PCMark 10 را با همان شرایط آزمون قبلی و با تنظیمات عملکردی Best Performance اجرا کردیم. سرفیس پرو ۸ با ثبت نتیجه‌ی ۷ ساعت و ۲۱ دقیقه نشان داد که می‌تواند یک روز کاری، شما را همراهی کند. با تغییر نرخ نوسازی به ۶۰ هرتز، نتیجه‌ی آزمون PCMark 10 با یک ساعت بهبود به ۸ ساعت و ۱۷ دقیقه رسید.

مایکروسافت به‌همراه سرفیس پرو ۸، شارژر ۶۵ واتی با رابط سرفیس‌کانکت دراختیار کاربر می‌گذارد و مدعی است که این شارژر می‌توان ظرف یک ساعت، شارژ دستگاه را از صفر به ۸۰ درصد برساند. متأسفانه ما در زمان بررسی شارژر خود سرفیس پرو ۸ را دراختیار نداشتیم و نمی‌توانیم ادعای مایکروسافت را راستی‌آزمایی کنیم.

صفحه‌نمایش بزرگ‌تر با نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتزی، بدنه‌ی مدرن‌تر با حاشیه‌های باریک‌تر، پورت‌های USB 4 با پشتیبانی از تاندربولت ۴ و عملکرد بهتر؛ سرفیس پرو ۸ بسیاری از ایرادات نسل‌های قبلی را مرتفع ساخته است؛ اما این تمام ماجرا نیست. سرفیس پرو ۸ سعی دارد هم یک تبلت خوب باشد و هم یک اولترابوک خوب؛ از همین‌رو برچسب قیمتی عجیب و غریبی دارد؛ درحالی‌که در دستیابی به اهداف خود نیز چندان موفق نیست.

درحال‌حاضر باوجود تخفیف‌های مایکروسافت، مدل i5 با حافظه‌ی ۱۲۸ گیگابایتی را می‌توان به‌قیمت ۹۰۰ دلار خریداری کرد؛ بگذریم که در ایران سرفیس‌ها به‌دلیل عرضه‌ی بسیار محدودشان، حتی از قیمت دلاری نیز گران‌تر به‌فروش می‌رسند. کاربران سرفیس پرو عموماً با هدف تعامل لمسی، این دستگاه را خریداری نمی‌کنند؛ چراکه نه ویندوز ۱۱ باوجود پیشرفت‌های چشم‌گیرش، سیستم‌عامل لمسی ایده‌آلی به‌حساب می‌آید و نه نرم‌افزارهای ویندوزی متعددی از تعامل لمسی به شکلی بهینه استفاده می‌کنند.

باتوجه به ضعف‌های فعلی اکوسیستم ویندوز در زمینه‌ی تعامل لمسی، افرادی که به‌دنبال خرید سرفیس پرو ۸ هستند، باید حداقل ۱۰۰ دلار دیگر برای خرید کیبورد بپردازند؛ بدین‌ترتیب به دستگاهی می‌رسید که هم‌قیمت یا گران‌تر از بهترین اولترابوک‌های ویندوزی و مک‌بوک است؛ اما به‌واسطه‌ی فُرم‌فکتور منحصربه‌فردش، راحتی و ارگونومی استفاده از آن‌ها را ندارد.

اگر بخواهید برای کاربری‌هایی نظیر یادداشت‌برداری یا کار با نرم‌افزارهای گرافیکی، در کنار سرفیس پرو و کیبورد، قلم نیز خریداری کنید، قیمت تمام‌شده به حدود ۱۲۰۰ دلار می‌رسد که با قیمت آیپد پرو ۱۲٫۹ اینچی مبتنی‌بر تراشه‌ی قدرتمند M1 با قلم و کیبورد برابری می‌کند؛ درحالی‌که تبلت اپل، هم تجربه‌ی لمسی بهینه‌تری ارائه می‌دهد، هم نمایشگر و اسپیکر کارآمدتری دارد.

بین دستگاه‌های هیبریدی با سیستم‌عامل دسکتاپ، به‌معنای واقعی کلمه، محصولی در سطح سرفیس پرو ۸ وجود ندارد؛ اما این محصول با وجود تمام پیشرفت‌هایش، نقطه‌ی شروعی برای بهتر شدن تبلت دوست‌داشتنی مایکروسافت به‌حساب می‌آید. امیدواریم که سال آینده، سرفیس پرو ۹ به‌مدد تراشه‌های نسل دوازدهمی اینتل، سریع‌تر باشد و با برچسب قیمتی ارزان‌تری به‌فروش برسد یا حداقل با قیمت فعلی، کیبورد را هم داخل جعبه‌اش داشته باشد.