مرد آمریکایی پس از ۹ ماه زندگی با کلیه خوک دچار رد پیوند شد

کلیه‌ی خوکی که با مهندسی ژنتیک برای پیوند به انسان اصلاح شده بود، پس از نزدیک به ۹ ماه عملکرد موفق در بدن مردی آمریکایی، از کارافتاد؛ آن‌هم درحالی‌که فقط چند روز با شکستن رکورد تاریخی طولانی‌ترین پیوند عضو حیوانی به انسان فاصله داشت. این مرد اکنون به دیالیز بازگشته، اما بقای طولانی کلیه خوک در بدن او، امیدها برای حل بحران کمبود عضو پیوندی را زنده نگه داشته است.

داستان پیوند کلیه خوک به ۲۵ ژانویه بازمی‌گردد؛ روزی که جراحان بیمارستان عمومی ماساچوست، کلیه‌ای از خوکی به نام «ویلما» را به تیم اندروز، مرد ۶۷ ساله، پیوند زدند. این خوک توسط شرکت بیوتکنولوژی ای‌جنسیس با اعمال ۶۹ اصلاح ژنتیکی دقیق مهندسی شده بود.

به‌گزارش ساینس، اندروز برای چندین ماه از زندگی بدون دیالیز لذت می‌برد و حتی از رکورد پیشین پیوند کلیه‌ی خوک نیز عبور کرده بود. اما در نهایت، بدن او با وجود مصرف داروهای قوی سرکوب‌کننده‌ی سیستم ایمنی، کلیه‌ی پیوندی را پس زد.

جراحان در شب ۲۳ اکتبر مجبور به برداشتن کلیه شدند. اندروز بعدها در توصیف این تجربه گفت: «ویلما و من مجبور شدیم از مبارزه دست بکشیم. داروها و واکنش بدنم به آن‌ها، سلامتی‌ام را تحلیل برد.»

فناوری ویرایش ژنوم، به‌ویژه ابزار قدرتمند کریسپر، در سال‌های اخیر انقلابی در تلاش‌های چند دهه‌ای برای پیوند اعضای حیوانات به انسان رقم زده است. با‌این‌حال، مسیر این حوزه همچنان با فراز و نشیب همراه است.

درطول سه سال گذشته، پیوند قلب، ریه و کبد خوک‌های ویرایش‌شده به انسان نیز انجام شده، اما هیچ‌کدام بیش از چند ماه دوام نیاورده‌اند. بااین‌حال، شرکت کلون‌ارگان گزارش داده زنی ۶۹ ساله در چین که کلیه‌ی خوک دریافت کرده، پس از گذشت هشت ماه همچنان در وضعیت خوبی به سر می‌برد.

رکوردی که اندروز در آستانه‌ی شکستن آن بود، به ایدیث پارکر، معلمی ۲۳ ساله تعلق داشت که در۱۳ ژانویه‌ی ۱۹۶۴ کلیه‌ای از یک شامپانزه دریافت کرد و درست یک روز پیش از نهمین ماهگرد پیوند درگذشت. امروزه پژوهشگران به دلایل اخلاقی و سازگاری بهتر فیزیولوژی، خوک‌ها را جایگزین شامپانزه‌ها کرده‌اند.

بیمارستان عمومی ماساچوست با قدردانی از اندروز، اعلام کرده که به آزمایش‌های بالینی خود ادامه خواهد داد. اما این سفر پزشکی برای اندروز به پایان رسیده و او دیگر واجد شرایط دریافت یک کلیه‌ی خوک دیگر نیست. او تجربه‌اش را این‌گونه خلاصه می‌کند: «این آزمایش را مثل سفر به ماه می‌دانم؛ من فقط یکی از کسانی بودم که برای پیشرفت این برنامه، درد، مشکلات سلامتی و رنج شخصی را تحمل کردم.»