اجاره‌نشینی دوبرابر بیشتر از بیکاری باعث پیری زودرس می‌شود

براساس مطالعه‌ای جدید، اجاره‌نشینی باعث می‌شود تا شما سریع‌تر پیر شوید و تاثیرات منفی آن روی بدن شما دوبرابر بیشتر از بیکاری است. این یافته، خبری بد برای افرادی است که سپرده‌های خود را برای خرید ملک ازدست داده‌اند؛ اما خبر خوب این است که عوارض اجاره‌نشینی برگشت‌پذیر است.

مطالعه‌ی اخیر، برای رسیدن به نتایج خود از داده‌های مطالعه‌ی بلندمدت شاخص خانوار بریتانیا (UKHLS) که معمولا با نام جامعه‌ی فهیم شناخته می‌شود و پاسخ‌های نظرسنجی پنل بریتانیا (BHPS) استفاده کرده است. این داده‌ها اطلاعاتی درخصوص جزئیات مربوط به عوامل استرس‌زای مربوط به ساختمان‌ها مانند کپک و سرما و مسائل روانی-اجتماعی مانند قیمت‌های بالا و ازدحام بیش‌ازحد جمعیت را شامل می‌شد.

در مرحله‌ی بعد اطلاعات جمع‌آوری‌شده با سوابق بهداشتی موجود شرکت‌کنندگان در نظرسنجی که از نمونه خون آن‌ها برای تجزیه‌وتحلیل متیلاسیون DNA (معیاری برای اندازه‌گیری پیری بیولوژیکی) گرفته شده بود، جفت شدند. این مطالعه، شرایط مسکن شرکت‌کنندگان را برای حدود ۱۰ سال درنظر گرفت و سپس داده‌ها را تجزیه‌وتحلیل کرد.

به‌نظر می‌رسد که پیری بیولوژیکی سریع‌تر به‌ویژه در مواردی که افراد قادر به پرداخت اجاره‌بها نیستند یا در مناطقی زندگی می‌کنند که آن‌ها را در معرض آلودگی و مشکلات زیست‌محیطی قرار می‌دهد، شایع‌تر از دیگران است. ازسوی دیگر تحقیقات نشان داد که تاثیر سکونت در خانه‌هایی که دولت با اجاره‌بهای ارزان در اختیار اقشار کم‌درآمد قرار می‌دهد در پیری زودرس افراد هیچ تفاوتی با اجاره‌نشینی ندارد.

به‌گفته‌ی محققان، نتایج مطالعات آن‌ها نشان می‌دهد که شرایط چالش‌برانگیز مسکن ازطریق پیری بیولوژیکی سریع‌تر، روی سلامت افراد تاثیر منفی برجای می‌گذارد؛ البته آن‌ها به این نکته نیز اشاره می‌کنند که پیری بیولوژیکی برگشت‌پذیر است و این موضوع پتانسیل قابل‌توجه تغییر سیاست‌های مسکن برای بهبود سلامت جامعه را برجسته می‌کند.

پژوهش اخیر یک مطالعه‌ی مشاهده‌ای است و به‌همین دلیل نیز نمی‌توان درمورد علت بروز این مشکل نتیجه‌گیری کرد؛ اما محققان بر این باور هستند که ممکن است بهبود شرایط درمان و زندگی افرادی که به بخش خصوصی اجاره پرداخت می‌کنند، کلید کاهش سرعت این پیری بیولوژیکی باشد.

محققان در بخشی از مقاله‌ی خود می‌نویسند: «معنای اجاره‌‌دهنده‌ی خصوصی مشخص نیست؛ اما به آن دسته از تصمیمات سیاسی بستگی دارد که تا به امروز، مالکان و سرمایه‌گذاران را نسبت به مستاجران در اولیت قرار داده‌اند.» پژوهشگران عقیده دارند که اقداماتی مانند محدودکردن اجاره‌بها، سیاست‌هایی برای کاهش استرس و عدم‌اطمینان مستاجران ازجمله مواردی هستند که می‌توانند تاحدودی اثرات منفی اجاره‌نشینی را کاهش دهند.