معمای ناپدید شدن امیلیا ارهارت؛ ترامپ دستور انتشار پروندههای محرمانه را صادر کرد
خلاصه مقاله:
- حدود ۹۰ سال پس از ناپدیدشدن امیلیا ارهارت، دولت ایالات متحده دستور داده است تمام اسناد مرتبط با آخرین پرواز او از وضعیت محرمانه خارج و منتشر شود.
- ارهارت در سال ۱۹۳۷ همراه با فرد نونان، ناوبر خود برای نخستین پرواز زنانه به دور زمین پرواز کرد و هرگز به مقصد نرسید؛ نظریههای مختلفی درباره سرنوشت او مطرح شده است.
- پژوهشهای اخیر و مأموریتهای میدانی امید دارند بقایای هواپیمای او پیدا شود، اما هنوز مدرک قطعی وجود ندارد و انتشار اسناد دولتی میتواند تحقیقات تاریخی و علمی را پیش ببرد.
نزدیک به ۹۰ سال پس از ناپدیدشدن آمیلیا ارهارت، خلبان پیشگام و نخستین زن که بهصورت انفرادی بر فراز اقیانوس اطلس پرواز کرده بود، پروندهای که دههها پژوهشگران و علاقهمندان هوانوردی را به خود مشغول کرده، بار دیگر به صدر اخبار بازگشته است.
رییسجمهور ایالات متحده دستور داده است تمام اسناد دولتی مرتبط با ناپدید شدن مرموز امیلیا ارهارت از حالت محرمانه خارج و منتشر شوند. این تصمیم، که بهگفته کاخ سفید در پاسخ به درخواستهای مکرر پژوهشگران و مردم اتخاذ شده است، میتواند یکی از قدیمیترین معماهای هوانوردی جهان را پس از نزدیک به ۹۰ سال به نقطه روشنی برساند.
در بیانیهای رسمی اعلام شد که دولت موظف است تمامی پروندهها، گزارشها و مکاتبات محرمانه درباره آخرین پرواز ارهارت را در اختیار عموم قرار دهد. به گزارش آیافال ساینس، ترامپ در پیام خود نوشت که ماجرای ارهارت یکی از جذابترین و بحثبرانگیزترین پروندههای قرن بیستم است و شفافسازی آن میتواند به شناخت بهتر تاریخ هوانوردی و چالشهای دوران اکتشاف هوایی کمک کند.
امیلیا ارهارت، متولد سال ۱۸۹۷، یکی از بزرگترین پیشگامان هوانوردی بود. او رکوردهای متعددی را به نام خود ثبت کرد؛ از جمله نخستین زنی که بهتنهایی و بدون توقف از فراز اقیانوس اطلس عبور کرد. بااینحال، نام او بیش از هر چیز با ناپدیدشدنش در دوم ژوئیه ۱۹۳۷ گره خورده است؛ زمانی که در جریان تلاش برای نخستین پرواز زنانه به دور زمین، به همراه فرد نونان، ناوبر خود از بندر لائه در گینه نو به سمت جزیره هاولند در اقیانوس آرام پرواز کرد و هرگز به مقصد نرسید.
عملیات جستوجوی گستردهای که با مشارکت ۶۶ هواپیما و چهار کشتی انجام شد، نتیجهای دربرنداشت و هیچ اثری از خلبان، ناوبر یا هواپیمای لاکهید الکترا 10-E پیدا نشد. از همان زمان، نظریههای مختلفی درباره سرنوشت ارهارت شکل گرفت. رایجترین فرضیه این است که هواپیما هنگام جستوجوی جزیره هاولند سوختش تمام شده و در اقیانوس سقوط کرده است.
نظریه دیگری میگوید ارهارت ممکن است در زمان گسترش نفوذ ژاپن در اقیانوس آرام، توسط نیروهای ژاپنی اسیر شده باشد. علاوه بر این، حدسها و فرضیههای کماعتبارتری هم وجود دارد؛ مانند فرود اضطراری در جزیرهای دورافتاده و مرگ بر اثر عوامل طبیعی، یا حتی داستانهای تخیلی درباره ربودهشدن توسط موجودات یا پدیدههای ناشناخته.
اقدام جدید دولت برای آزادسازی اسناد محرمانه، امید تازهای برای محققان ایجاد کرده است. کارشناسان معتقدند در صورت وجود اطلاعات دقیق درباره پیامهای رادیویی، مسیر پرواز، گزارشهای دریایی یا مکاتبات میان نیروهای نظامی در زمان حادثه، امکان بازنگری علمی در فرضیههای پیشین فراهم خواهد شد.
در همین حال، پژوهشهای میدانی و فنی درباره سرنوشت ارهارت در سالهای اخیر افزایش یافته است. بنیاد تحقیقات دانشگاه پردو، جایی که ارهارت پیش از سفر آخرش با آن همکاری داشت، در حال آمادهسازی مأموریتی جدید برای بررسی منطقه نیکومارو (در جمهوری کیریباتی امروزی) است. تصاویر ماهوارهای و هوایی نشان دادهاند که شیئی در تالاب این جزیره وجود دارد که احتمال داده میشود بقایای هواپیمای ارهارت باشد. این مأموریت قرار است تا پایان سال ۲۰۲۵ انجام شود تا اصالت یافتهها با روشهای ژئوفیزیکی و تصویربرداری سهبعدی بررسی شود.
در اوایل سال ۲۰۲۴ نیز شرکت اکتشافی Deep Sea Vision در بررسی بستر اقیانوس آرام مدعی کشف سازهای مشابه هواپیمای لاکهید الکترا شد؛ اما مطالعات بعدی نشان داد که جسم مشاهدهشده صرفاً ساختاری سنگی با شکل غیرمعمول بوده است. در پژوهشهای دیگر نیز گروههای علمی تلاش کردهاند با بازسازی پیامهای رادیویی ارسالشده از هواپیمای ارهارت، موقعیت تقریبی سقوط یا فرود اضطراری او را مشخص کنند.
در کنار این تلاشها، نظریه «سقوط و غرقشدن» که نخستینبار توسط الجن لانگ، پژوهشگر هوانوردی مطرح شد، همچنان در میان متخصصان پذیرفتنیترین توضیح به شمار میرود. در این فرضیه، هواپیما احتمالاً نزدیک مقصد، یعنی جزیره هاولند سوختش تمام شد و در اقیانوس سقوط کرد. گروههای دیگری از جمله سازمان بینالمللی برای بازیابی هواپیمای تاریخی نیز با تمرکز بر جزیره نیکومارو در تلاشاند فرضیه فرود اضطراری را تأیید یا رد کنند.
با وجود همه این تلاشها، هنوز مدرک قطعی درباره سرنوشت نهایی ارهارت و فرد نونان وجود ندارد. کارشناسان بر این باورند که اگر اسناد دولتی وعده دادهشده حاوی جزئیاتی از عملیات جستوجو یا پیامهای ارتباطی ثبتنشده باشند، میتوانند بهصورت معناداری مسیر تحقیقات را دگرگون کنند.
در عین حال، برخی ناظران زمانبندی این تصمیم را پرسشبرانگیز دانستهاند، زیرا این اعلام درست در زمانی صورت گرفته که درخواستها برای انتشار اسناد محرمانهی دیگر دولت نیز افزایش یافته است. بااینحال، بسیاری از تاریخنگاران و پژوهشگران حوزه هوانوردی این اقدام را گامی مثبت در جهت شفافیت تاریخی و فرصتی برای تمرکز دوباره بر دستاوردهای برجسته ارهارت در تاریخ پرواز میدانند.