تکامل تنبل‌ها را دوست دارد؛ کندترین جانوران دنیا سه‌بار به‌طور مستقل غول‌پیکر شدند

تنبل‌های امروزی حیوانات  گیاه‌خوار کوچک کندی هستند که در سایبان جنگل‌های بارانی به سر می‌برند. اما میلیون‌ها سال پیش، در آمریکای جنوبی، انواع زیادی از تنبل‌ها وجود داشت که بسیاری از آن‌ها بسیار بزرگ بودند و وزن برخی‌شان به پنج تن هم می‌رسید.

تنوع چشمگیر تنبل‌ها ازنظر اندازه، توجه آلبرتو بوسکاینی، پژوهشگر دانشگاه بوئنوس آیرس در آرژانتین را به خود معطوف کرده بود. بوسکاینی می‌گوید: «اندازه بدن با همه ویژگی‌های جانور مرتبط است و به همین دلیل، مطالعه آن راه خوبی برای فهمیدن چگونگی تکامل آن است».

بوسکاینی و همکارانش اطلاعاتی درباره ظاهر، DNA و پروتئین‌های ۶۷ گروه نزدیک از تنبل‌ها را که برخی منقرض شده و برخی هنوز وجود دارند، جمع‌آوری کردند تا درخت خانوادگی و ارتباط تکاملی میان آن‌ها  را نشان دهند.

پژوهشگران سپس تاریخچه‌ی تکاملی که بیش از ۳۵ میلیون سال را دربرمی‌گرفت، با اطلاعاتی درباره زیستگاه، رژیم غذایی و سبک زندگی هر گونه تنبل ترکیب کردند. آن‌ها همچنین روند تغییر اندازه بدن را بررسی کردند و وزن تقریبی ۴۹ گروه از تنبل‌های باستانی و امروزی را تخمین زدند.

نتایج نشان می‌دهد تکامل اندازه بدن تنبل‌ها به شدت تحت‌تأثیر تغییرات اقلیمی و زیستگاهی بوده است. به عنوان مثال، با شروع زندگی برخی از تنبل‌ها در درختان، اندازه آن‌ها نیز به‌تدریج کاهش پیدا کرد. در همین حال، سه شاخه تکاملی متفاوت از تنبل‌ها به‌طور مستقل به اندازه‌هایی شبیه به فیل رسیدند و به‌نظر می‌رسد این اتفاق در چند میلیون سال اخیر، یعنی زمانی که زمین سردتر شد و کوه‌های آند را خشک‌تر کرد، رخ داد.

دنیل کاسالی، عضو تیم تحقیقاتی دانشگاه سائوپائولو در برزیل، می‌گوید اندازه‌های غول‌آسا با شرایط اقلیمی سرد و خشک همراه است. بوسکاینی می‌گوید بسیاری از این گونه‌های متنوع تنبل در دو بازه زمانی مختلف ناپدید شدند: یکی حدود ۱۲ هزار سال پیش و دیگری حدود ۶ هزار سال پیش. او می‌گوید: «این زمان‌بندی با گسترش انسان خردمند ابتدا در سراسر قاره آمریکا و سپس در منطقه کارائیب که محل زندگی برخی از تنبل‌های غول‌پیکر بود، مقارن است».

تنها گونه‌های باقی‌مانده تنبل‌ها در درختان زندگی می‌کنند و شکار آن‌ها توسط انسان‌ها بسیار دشوارتر از تنبل‌های زمینی عظیم‌الجثه است. ایده نقش انسان‌ها به‌عنوان عامل اصلی انقراض جانوران غول‌پیکر باستانی، به‌طور گسترده‌ای مورد تایید قرار گرفته است. اما در علم، برای تقویت فرضیه‌ها به مدارک مستقل نیاز است.

شواهد جدید، این فرضیه را که انسان‌ها مسئول انقراض تنبل‌های زمینی بوده‌اند، مستحکم‌تر می‌کند. کاسالی می‌گوید: «تنبل‌ها در بیشتر تاریخ خود رشد و شکوفایی چشمگیری داشتند. این یافته‌ها به ما می‌آموزند چگونه گروه بسیار موفقی از جانوران ممکن است به‌سرعت آسیب‌پذیر شود».