عجیب‌ ترین صداهای دنیا: از صدای هیولاهای زمینی تا آوازهای فرازمینی

ادوین هابل می‌گوید انسان با مجهز شدن به حواس پنج‌گانه، جهان اطرافش را کاوش کرد و ماجراجویی‌هایش را علم نامید. البته، ما به‌لطف فناوری تا جایی که بتوانیم حواس خود را تقویت می‌کنیم، اما اغلب همه‌چیز از کنجکاوی شروع می‌شود. اگر می‌توانستیم امواج فروسرخ را ببینیم آسمان چه شکلی بود؟ ماه چه بویی دارد؟ و جالب‌ترین همه‌ی این پرسش‌ها صداست! واقعاً چه صداهای عجیب و ناشناخته‌ای در دنیا وجود دارد؟

به‌طور کلی، پاسخ خیلی جالب‌تر و گسترده‌تر از بله و خیر است. فناوری ضبط صدا از زمان اختراع در قرن نوزدهم تا به امروز، راهی طولانی را پیموده است. شناخته‌شده‌ترین کاربرد صدا برای ما موسیقی و پادکست‌های موردعلاقه‌مان را به ارمغان آورده است؛ اما صداهای شگفت‌انگیز بسیاری وجود دارد که همچنان برای ما عجیب، ناشناخته و حتی ترسناک به نظر می‌رسد!

بسیاری از دانشمندان برای توضیح برخی‌از صداهای مرموز و عجیب موجود در طبیعت به پاسخ‌هایی عجیب‌تر از این صداها دست یافته‌اند؛ درحالی‌که برخی دیگر از دانشمندان همچنان در حال کشف صداهای عجیب و ناشناخته از دورترین نقاط کیهان هستند. در ادامه با عجیب‌ترین و ترسناک‌ترین نمونه‌ی صدا‌های زمینی و فرازمینی آشنا می‌شویم و احتمالاً باورتان نمی‌شود که برخی از این موارد حتی صدا داشته باشند.

منظور از صداهای زمینی‌ سبک موسیقی نیست. می‌خواهیم در مورد صداهایی صحبت کنیم که در طبیعت سیاره وجود دارد و معمولاً به‌طور طبیعی و تصادفی ایجاد می‌شود. وجود برخی‌از این صداها توضیح ساده‌ای دارد؛ درحالی‌که کشف برخی دیگر به زمان و تحقیقات بسیاری نیاز داشت. برای شناخت این عجیب‌ترین صداهای زمین باید به دورترین نقاط در سطح سیاره و اعماق اقیانوس‌ها برویم. البته نیازی به سفر واقعی نیست، در ادامه با این صداها آشنا می‌شویم و همین‌جا به آن‌ها گوش می‌دهیم.

اقیانوس خانه‌ی برخی‌از عجیب‌ترین و ترسناک‌ترین صداهای موجود در طبیعت است. اقیانوس‌ها درطی ۷۰ سال گذشته به‌عنوان یک محل ارزشمند برای شنود ظاهر شده‌اند. صدای اقیانوس‌ها در ابتدا، در طول جنگ سرد توسط شبکه‌های میکروفون زیرآبی که زیردریایی‌های دشمن را کاوش می‌کرد و در دهه‌های اخیر توسط دانشمندانی که اقیانوس‌ها و ساختار داخلی زمین را مطالعه می‌کردند، مورد استفاده قرار گرفته است.

یکی از مشهورترین و قدرتمندترین رویدادهای صوتی زیرآبی به «بلوپ» معروف است. این صدای عجیب در سال ۱۹۹۷ توسط سازمان ملی اقیانوسی و جوی ایالات متحده (NOAA) به ثبت رسید. رویداد بلوپ حدود یک دقیقه به طول انجامید و دارای بسامد فراپایین بود. بلوپ توسط میکروفون‌های زیر‌آبی از فاصله‌ی بیش‌از پنج هزار کیلومتری تشخیص داده شد و بسیار بلندتر از صداهای تولیدشده توسط هر حیوان شناخته‌شده‌ای بود.

افسانه‌ها این صدا را به هیولای دریایی ناشناخته‌ای نسبت دادند. ولی در سال ۲۰۱۲، دانشمندان NOAA کشف کردند که این صدا از یک کوه یخ درحال ترکیدن و جداشدن از یخچال‌های طبیعی جنوبگان ناشی می‌شود. گمانه‌زنی‌های قبلی مبنی‌بر اینکه صدای بلوپ از یک موجود دریایی ناشناخته و عجیب‌الخلقه منشأ می‌گیرد، با توصیف NOAA در مورد سازگاری این صدا با صداهای ایجادشده توسط انجمادهای غیرتکتونیکی ناشی‌از حرکت یخچالی، مانند یخزایی یا شیارزنی یخ در بستر دریا جایگزین شد.

دانشمندان گزارش می‌دهند که بسیاری از گونه‌های مختلف ماهی‌ها، در سپیده‌دم و غروب در گروه‌های کُر به همنوعان خود می‌پیوندند و دسته‌جمعی آواز می‌خوانند، مانند کاری که تقریباً بسیاری از پرندگان هم انجام می‌دهند.

به گزارش نیوساینتیست، گروه محققانی از دانشگاه کورتین در استرالیا به مدت ۱۸ ماه آوازهای صوتی ماهی‌ها را در سواحل پورت‌هدلند در غرب استرالیا ضبط کردند. آن‌ها موفق شدند که هفت گروه کُر مجزا از ماهی‌ها را ضبط کنند، از جمله صداهای همپوشانی‌شده با آژیر مه‌گرفتگی که توسط جوئلفیش سیاه ایجاد شده بود و صداهای «بابابابابابا» که توسط گروه همسرایان خفاش‌ماهی تکرار می‌شد.

بیشتر صداهای ضبط‌شده توسط دانشمندان فقط صدای یک ماهی است که همان یک صدا را به‌طور مداوم تکرار می‌کند. اما وقتی دو یا چند ماهی از یک نوع ماهی صدای یکدیگر را می‌شنوند، اغلب در فاصله‌ی بسیار زیادی در اعماق آب، در یک الگوی همزمان شروع به همپوشانی صداهای همدیگر می‌کنند.

در سال ۱۹۸۹ صدای تنهاترین نهنگ دنیا معروف به «نهنگ ۵۲ هرتز» برای اولین بار توسط یک شبکه‌ی نظامی آمریکایی درحال کاوش صدای زیردریایی‌های هسته‌ای ضبط شد. این نهنگ بر اساس الگوی صدا به‌عنوان یک نهنگ آبی شناخته شده است، اما به نظر می‌رسد که فرنکاس صدای منحصربه‌فرد و بالایی دارد. نت‌های اصلی صدای این نهنگ در فرکانس ۵۲ هرتز است. این فرکانس بسیار بالاتر از فرکانس صدای نهنگ‌های دیگر است.

نهنگ غمگین ردپایی از داده‌های صوتی را در سرتاسر اقیانوس آرام به‌جای گذاشته است. دانشمندان بر اساس صدای عجیب و متفاوت این نهنگ احتمال می‌دهند که «موبی غمگین» یا ۵۲ یک نهنگ هیبریدی باشد. در این صورت احتمال ایجاد صدای متفاوت قوت می‌گیرد. برخی‌از محققان نیز می‌گویند که صداهای غیرمعمول بسیاری در نهنگ‌ها شناسایی شده است؛ گروه‌هایی از نهنگ‌ها که در مناطق خاصی زندگی می‌کنند «گویش» متمایزی از آواز باقی نهنگ‌ها دارند که اغلب از نظر فرکانس متفاوت است. گویش این نهنگ فقط «غیرمعمول» است.

همهمه یا «صدای هوم» یک پدیده‌ی اجتماعی جهانی مانند تئوری توطئه و واقعیتی رازآلود و آزاردهنده است. این صدا آنقدر ترسناک و وهم‌آلود است که در سرتاسر جهان شناخته‌شده و مشهور است. صدای همهمه که از دهه ۱۹۷۰ چندین بار گزارش شده است، صدای زمزمه با فرکانس پایین عجیبی است که تنها توسط حدود دو درصد از جمعیت جهان شنیده می‌شود. اگرچه نمی‌توان آن را به یک مکان مشخص ربط داد، اما شنیدن همهمه در کانادا، انگلستان، اسکاتلند، نیومکزیکو و نیوزلند ثبت شده است.

پزشکان معتقد هستند که تجربه‌ی شنیدن صدای همهمه ممکن است ناشی‌از تمرکز بیش از حد افراد بر روی صداهای پس‌زمینه باشد، زیرا آن‌ها سعی می‌کنند صدای همهمه‌ای را که بقیه می‌گویند شنیده‌اند، بشنوند. برخی‌از دانشمندان نیز می‌گویند محتمل‌ترین دلیل تجهیزات صنعتی است. بااین‌حال، امواج رادیویی، دستگاه‌های ارتباطی بی‌سیم، خطوط برق و گاز، لرزش زمین و تشعشعات الکترومغناطیسی به‌عنوان سایر مظنونان بالقوه شناخته می‌شوند.

بر اساس مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۵ منتشر شد، امواج اقیانوسی در سرتاسر جهان در زمان برخورد به سواحل خشکی، باعث ایجاد ارتعاش صوتی مداوم و آهسته‌ای در زمین می‌شود که بسیار پایین‌تر از سطح درک شنیداری انسان است. صدای «همهمه‌‌ی زمین» شنیده نمی‌شود، اما با استفاده از لرزه‌نگارهای بسیار حساس قابل سنجش است.

لرزه‌شناسان از دهه ۱۹۹۰ می‌دانستند که زمین حتی در زمانی که زلزله‌ای وجود ندارد نیز با ارتعاشات خفیف «ریزلرزه‌ای» می‌لرزد و باعث می‌شود سیاره مانند یک زنگ با ارتعاشات صوتی قوی به صدا درآید. تحقیقات نشان می‌دهد که امواج اقیانوس، امواج لرزه‌ای ضعیفی را در بستر دریا با فرکانس‌های صوتی بسیار آهسته بین ۱۳ تا ۳۰۰ ثانیه ایجاد می‌کند. محققان گمان می‌کنند که طولانی‌ترین امواج باعث ایجاد فعالیت‌های ریز‌لرزه‌ای قابل‌مشاهده می‌شود.

صداهای زودگذری که توسط شفق قطبی ایجاد می‌شود؛ توسط بسیاری از آسمان‌نگاران و گردشگران زمستانی شنیده شده است. صداهای خفیف خس‌خس، ترکیدن و ترقه که در طول شفق قطبی از آسمان شنیده می‌شود، برای مدت‌ها توضیحات علمی را به چالش کشیده بود. این صداها وقتی از روی سطح زمین شنیده می‌شود بسیار ضعیف است، بنابراین محققان در مورد چگونگی ایجاد آن توسط شفق قطبی که در ارتفاعات ماورای جَو، یعنی صدها کیلومتر بالاتر از سطح زمین رخ می‌دهد، در شگفت هستند.

لین می‌گوید که این صداها ناشی‌از ایجاد نواحی بار الکتریکی در جو، در سرتاسر یک لایه وارونگی دمایی است و در شب‌های بسیار آرام و صاف ممکن است در بسیاری از مناطق ایجاد شود. هنگامی که لایه‌های بار الکتریکی توسط طوفان‌های ژئومغناطیسی (تقویت‌کننده‌ی شفق قطبی) مختل می‌شود، بار الکتریکی با یک جرقه‌ی کوچک در جو تخلیه می‌شود و به‌صورت ضعیف اما پیوسته صدای ترقه ایجاد می‌کند. در صورت مساعد بودن شرایط این صدا در سطح زمین هم شنیده می‌شود.

دانشمندان با افزایش دمای زمین، برای پیش‌بینی مواردی مانند افزایش سطح دریاها سرعت ذوب یخچال‌ها را می‌سنجند. معمولاً برای این منظور از عکاسی یا تصاویر ماهواره‌ای استفاده می‌شد، اما اخیراً دانشمندان با استفاده از هیدروفون‌ها یا همان میکروفون‌های زیر‌آبی به صدای ذوب‌شدن یخچال‌های طبیعی گوش می‌دهند و از اتفاقات زیر آب مطلع می‌شوند.

ظاهراً صدای عجیب ذوب‌شدن یخچال‌ها در زیر آب شبیه ترکیدن ترقه یا سرخ‌کردن گوشت است! صدای ترکیدن ترقه زمانی ایجاد می‌شود که توده‌های بزرگی از یخچال به درون آب می‌ریزد.

در سال ۲۰۲۲، دانشمندان دانشگاه فنی دانمارک موفق شدند سیگنال‌های مغناطیسی اندازه‌گیری‌شده توسط ماهواره‌ی سوارم آژانس فضایی اروپا را به صدا تبدیل کنند. این ماهواره که در سال ۲۰۱۳ به فضا پرتاب شد، هنگام اندازه‌گیری میدان مغناطیسی زمین که از ساکنان سیاره در برابر تابش زمینه‌ی کیهانی محافظت می‌کند، صداهای ‌خش‌‌مانندی را ضبط کرد.

داده‌های سیگنال‌های مغناطیسی برای ایجاد یک نمایش صوتی از میدان مغناطیسی هسته‌ی زمین استفاده شد. در این مورد صدا به‌طور مستقیم ضبط نشده است؛ بلکه با استفاده از شاخص‌های داده‌هایجمع‌آوری‌شده توسط ماهواره‌ها قالب‌گیری شده است. این صدای خش عجیب نشان‌دهنده‌ی میدان مغناطیسی تولید‌شده توسط هسته‌ی زمین در تعامل با بادهای خورشیدی است.

در اوایل سال ۲۰۱۸ آغاز رویدادهای زمین‌لرزه‌ای گسترده در سرتاسر جهان، باعث شد که آژانس‌های نظارت بر زلزله فعالیت عمده‌ی آتشفشانی و همچنین صدای زمزمه‌های عجیبی را شناسایی کنند. در همان سال، گاهی برخی‌از سیگنال‌های لرزه‌ای تا ۲۰ دقیقه ادامه می‌یافت و اعضای جامعه‌ی علمی را بر آن داشت که برای حل معما و کشف راز صداها تلاش کنند.

در آن سال بیش از هفت هزار زمین‌لرزه‌ی تکنوتیکی ثبت شد. شدیدترین زلزله در ماه مه ۲۰۱۸ با بزرگی ۵٫۹ ریشتر رخ داد. تعداد حیرت‌انگیز زمین‌لرزه‌ها درنهایت به جزیره‌ی مایوت در اقیانوس هند، بین آفریقا و ماداگاسکار باز می‌گشت.

زمین‌لرزه‌ها و سیگنال‌های لرزه‌ای طولانی‌مدت از ۳۵ کیلومتری سواحل شرقی جزیره به دست آمد، جایی که مراحل اولیه‌ی تولد یک آتشفشان در اعماق آب در حال شکل‌گیری بود. دانشمندان درنهایت کشف کردند که صدای عجیب زمزمه‌ متعلق به مراحل اولیه‌ی تولد یک آتشفشان جدید بوده است.

در سال ۲۰۱۶، سازمان ملی اقیانوسی و جوی ایالات متحده در گودال چلنجر، واقع در درازگودال ماریانا در غرب اقیانوس آرام که با عمقی بین ۱۰ تا ۱۱ کیلومتر عمیق‌ترین نقطه‌ی زمین است، صدایی شبیه به ناله‌های کوتاه و جیغ‌های گاه‌به‌گاه را ضبط کرد. محققان با انتشار «دیپ نویز» یا نویز ژرف اثبات کردند که اعماق زمین برخلاف تصورات آنقدرها ساکت و خلوت نیست.

امروزه تخمین زده می‌شود که درازگودال نه چندان ساکت ماریانا به‌لطف افزایش کشتیرانی، زیردریایی‌ها و پروژه‌های ساخت‌و‌ساز زیر آب، ده‌ها برابر پرسروصداتر از ۵۰ سال پیش باشد.

حقیقت بسیار شگفت‌انگیز این است که هر سلول زنده‌ای ازطریق ارتعاشات کوچکی به نام «حرکت نانو» صدا تولید می‌کند. اختراع ماده‌ی بسیار حساس گرافن به دانشمندان این امکان را داد تا صداهای نانوحرکت را تقویت کنند. دانشمندان با استفاده از گرافن کشف کردند که باکتری‌ها هم صدا دارند و امکان شنیدن صداهای تولیدشده توسط باکتری‌ها وجود دارد. حتی تشخیص باکتری‌های زنده و مرده از هم نیز از این طریق امکان‌پذیر شد.

گرافن آنقدر حساس و عجیب بود که دانشمندان توانستند صدای یک باکتری منفرد را بشنوند که به‌تنهایی درحال حرکت در آب بود. البته این تحقیق هدف مهم‌تری دارد: در کشف درمان بیماری‌های عفونی و مقاومت آنتی‌بیوتیکی دارای اهمیت بسیاری است.

تنوع صداهای عجیب در قلمروی حیوانات شگفت‌آور است. حیوانات از صدا با اهداف بسیاری استفاده می‌کنند و مهم‌ترین هدف برقراری ارتباط است. به صدای غرش شیر، میومیوی گربه‌ها یا هاپ‌هاپ سگ‌ها فکر کنید؛ این صداها اصلاً عجیب و ناشناخته نیستند. صدای کدام حیوانات متمایز و عجیب است؟ در قلمروی حیوانات این پنج صدا متمایز و حتی عجیب به نظر می‌رسد:

• میگوی تپانچه‌ای: این میگو از پنجه‌هایش برای شکار طعمه استفاده می‌کند. صدای بستن سریع و قوی پنجه‌ها شبیه شلیک توپ در زیر آب است. صدای ضربه بیش‌از ۲۰۰ دسی‌بل است؛ بلندتر از یک تفنگ ساچمه‌ای (۱۶۵ دسی‌بل) یا موتور جت (۱۴۰ دسی‌بل).
• یوزپلنگ: خرخر و جیرجیر می‌کند. صدای یوزپلنگ‌ها در مقایسه با دیگر گربه‌سانان در نوع خود بسیار عجیب است.
• سکوت زرافه: زرافه‌ها زمزمه می‌کنند. صدای زمزمه‌ی زرافه‌ها برای ارتباط با یکدیگر است و فرکانس پایینی دارد. ما نمی‌توانیم آن را بشنویم.
• قورباغه‌ی باران صحرا: جیک‌جیک و جیرجیر می‌کند. این صدای عجیب و ریز بسیار خشن به نظر می‌رسد و با قورباغه‌های دیگر تفاوت دارد.
• ماهی گوشت‌خوار پیرانیا: هاپ‌هاپ می‌کند. این ماهی عصبانیت و رفتار پرخاشگرانه‌اش را با صدایی دقیقاً شبیه هاپ‌هاپ سگ نشان می‌دهد.

فضاپیماها با سفر به دوردست‌ترین نقاط منظومه‌ی شمسی صداهای عجیب و ترسناکی را ضبط می‌کنند. در بیشتر موارد فضای میان سیارگان فقط حجم بسیار زیادی از هیچ است؛ اما این بدین معنا نیست که فضا در سکوت مطلق است. صداهای فرازمینی ممکن است شما را شگفت‌زده کند.

در فضا هیچ‌کس نمی‌تواند صدای فریاد خودش و دیگران را بشنود. صدا برای منتقل‌شدن به ماده‌ای مانند هوا یا آب نیاز دارد، اما فضا خالی از چنین چیزهایی است و درنتیجه باید سکوت مطلق حکمفرما باشد. بااین‌حال در سال ۲۰۲۲، ناسا ثابت کرد که این موضوع کاملاً هم صحیح نیست. فضا محفظه‌ی خلاء مطلق نیست، بنابراین کاملاً هم ساکت نیست. خوشه‌های کهکشانی حاوی گازهایی است که می‌تواند محیط مناسبی را برای حرکت و انتقال امواج صوتی فراهم کند.

به همین دلیل، ناسا موفق شد که صدای منتشر‌شده از یک سیاه‌ چاله را ضبط کند. دانشمندان ناسا مجبور شدند که بارها این صدا را تقویت کنند، زیرا حدود ۵۷ اکتاو پایین‌تر از نت دو میانی (میدل سی) بود. یعنی بسیار پایین‌تر از آن که به‌وسیله‌ی گوش انسان شنیده بشود.

صدای سیاه‌چاله برای اینکه به گوش انسان برسد باید حدود ۲۸۸ کوادریلیون از نسخه‌ی اصلی بزرگ‌تر می‌شد؛ و در نظر بگیرید که هر یک کوادریلیون ۱۵ صفر دارد. به‌هرحال، صدای سیاه‌چاله شبیه‌به ناله و غرش‌های ترسناکی شنیده می‌شود.

اتفاق‌های بسیاری در خورشید رخ می‌دهد: فوران‌ها، امواج، شراره‌های خورشیدی و غیره. اما چشمان انسان قادر به دیدن آن‌ها نیست و دانشمندان حتی با وجود فناوری‌های بصری هنوز نمی‌توانند اتفاقات درون خورشید را ببینند. در عوض، از ارتعاشات تولیدشده توسط امواج و شراره‌های خورشیدی استفاده می‌کنند و برای کسب اطلاعات بیشتر درباره‌ی منظومه، آن‌ها را به صدا تبدیل می‌کنند.

آژانس فضایی اروپا و ناسا بیش‌از ۲۰ سال است که برای انجام تحقیقات، صدای ارتعاشات ناشی‌از حرکات خورشید را ثبت می‌کنند. داده‌های ارتعاشات به منظور حذف صدای فضاپیماها (قطعاً فضاپیماهای ساخته‌شده توسط بشر) پاکسازی می‌شود. سپس فرکانس به میزان ۴۲ هزار بار افزایش می‌یابد تا در محدوده‌ی شنوایی انسان قرار بگیرد. می‌توانید در وب‌سایت ناسا به زمزمه‌ی تپنده و وهم‌آلود نزدیک‌ترین ستاره گوش بدهید.

در سال ۱۹۶۹، فضانوردان در کابین فرماندهی آپولو ۱۰ اعلام کردند که صدای موسیقی عجیبی را بر فراز ماه شنیدند. در سال ۲۰۰۸ نسخه‌ی نوارهای صوتی این ماموریت توسط ناسا منتشر شد. در صداهای ضبط‌شده فضانوردان در مورد موسیقی «ماورای جَو» صحبت می‌کردند. پس‌از حدود یک ساعت صدا متوقف شد و بعد از آن فضانوردان در مورد اینکه آیا باید این تجربه را به کنترل‌کنندگان ناسا اطلاع بدهند یا خیر درحال بحث بودند.

تکنسین‌های ناسا و فضانوردان آپولو ۱۱ که صدای مشابهی را در نیمه‌ی پنهان ماه شنیده بودند، معتقدند که صدای «موسیقی» عجیب و ناشناخته ممکن است ناشی‌از تداخل رادیویی بین ابزارهای کابین فرماندهی و ماژول قمری در زمان نزدیک‌شدن این دو به یکدیگر ایجاد شده باشد.

مشتری نه تنها بزرگ‌ترین سیاره‌ی منظومه شمسی است، بلکه صدای نسبتاً عجیبی نیز دارد. در ژوئیه ۲۰۱۶، فضاپیمای جونوی ناسا پیش از رسیدن به سیاره‌ی مشتری با سرعتی در حدود ۲۴۱ هزار کیلومتر در ساعت از مرز میدان مغناطیسی قدرتمند این سیاره‌ی غول‌پیکر عبور کرد. عبور از مرز حدود دو ساعت طول کشید و ابزارهای روی فضاپیما صداهای ایجادشده از برهمکنش «شوک تعظیم» میدان‌های مغناطیسی مشتری و بادهای خورشیدی مافوق صوت را که از خورشید برون می‌ریزد، ضبط کرد.

نتیجه، ضبط صداهای جیغ‌مانند و غرش‌های عجیبی است که در واقع فقط صدای طوفان‌ها و بادهای فضایی دوردست را که در اطراف بزرگ‌ترین سیاره‌ی منظومه شمسی موج می‌زند، منعکس می‌کند.

اولین میکروفون کارآمد را مریخ‌نورد پرسویرنس به سیاره مریخ حمل کرد. این میکروفون هر دو روز یک‌بار فقط به‌مدت سه دقیقه صداهای سیاره را ضبط می‌کرد، اما با‌این‌حال به اکتشافات مهمی ازجمله ضبط صدای گردباد در این سیاره دست یافت.

از زمان فرود مریخ‌نورد پرسویرنس بر این سیاره، دانشمندان شواهدی از حدود ۱۰۰ گردباد کوچک را مشاهده کرده بودند. اما درنهایت زمانی که میکروفون روشن بود و کار می‌کرد، یکی از این گردبادها از کنارش گذشت.

ضبط صدا در کنار ابزارهای دیگری مانند فشار هوا و عکاسی تایم‌لپس به دانشمندان کمک کرد تا جو مریخ و شرایط آب‌و‌هوایی‌اش را بهتر درک کنند. صدای گردبادهای کوچک مریخ تاحدودی دارای قدرت مشابه با گردبادهای روی زمین است، یعنی نیازی نیست که فضانوردان در آینده نگران این گردبادها و انفجار تجهیزاتشان باشند.

صداها به‌خودی خود ترسناک نیستند، صدا فقط ارتعاش است. در واقع مقصر ایجاد ترس مغز ماست. بنابراین، چه چیزی ارتعاشات معمولی را به صداهای ترسناک تبدیل می‌کند؟ پاسخ در تکامل انسان است. مغز اطلاعات صوتی را بسیار سریع‌تر از اطلاعات بصری پردازش می‌کند، یعنی شنیدن صدا اولین مکانیسم دفاعی ما در برابر حمله است.

صداهایی که بیشتر از همه ما را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و می‌ترساند، صداهای غیرخطی است. این صداهای ترسناک دارای فرکانس‌هایی است که باسرعت تغییر می‌کند، هارمونی غیراستاندارد و به‌طور وحشتناکی نویز دارد. رایج‌ترین صداهای غیرخطی در طبیعت صدای گریه و جیغ است. اجداد اولیه‌ی انسان برای ترسیدن از این صداها دلایل بسیاری داشتند.

هالیوود از مدت‌ها پیش متوجه این موضوع شد و استفاده از صداهای ترسناک در فیلم‌های ژانر وحشت را آغاز کرد. غرش وحشتناک تی‌رکس از پارک ژوراسیک را به خاطر دارید؟ این غرش شامل صداهای حیوانات مختلف است؛ اما شنیدن افکت صوتی برای ترس کافی است.

آهنگسازان با چند آکورد ساده می‌توانند ترس را القا کنند. صدا می‌تواند با هارمونی‌های غیراستاندارد و تغییر فرکانس به‌شدت وحشتناک بشود. شنیدن این صداها در طبیعت بیشتر از همه ما را می‌ترساند: زوزه‌ی باد، صدای تمساح، سیاه‌گوش، کبک، کلاغ، جغد، خفاش، خرس و کفتار.

پیشتر با صدای بلوپ آشنا شدیم. مکانی که باعث ایجاد رویداد صوتی بلوپ شد در دریایی نزدیک مدار جنوبگان قرار دارد، در این مکان چندین رویداد صوتی خاص و ناشناخته‌ی دیگر نیز توسط دانشمندان NOAA شناسایی و نام‌گذاری شده است. دانشمندان همچنان نمی‌دانند که منشأ این صداهای ناشناخته دقیقاً چیست.

یکی از این صداها غوغای عجیبی به نام «جولیا» است که دانشمندان احتمال می‌دهند از برخورد یک کوه یخ به کف دریا ناشی شده باشد. جولیا شبیه‌به صدای حرکت قطار در اعماق آب است و دانشمندان حدس می‌زنند که از دریای راس در جنوبگان سرچشمه می‌گیرد.

یکی دیگر از صداهای ناشناخته صدای «سوت» است که توسط هیدروفون‌های شرق اقیانوس آرام ضبط شده است. منبع این صدا همچنان ناشناخته است. صدای دیگر «اسلوداون» است که در سال ۱۹۹۷ در اقیانوس آرام استوایی ضبط شد. منبع صدا احتمالاً یک کوه یخ بزرگ در هنگام زمین خوردن بوده است؛ اما هیچوقت اثبات نشد.

همچنان در سرتاسر دنیا صداهای ناشناخته و کشف‌نشده‌ی بسیاری وجود دارد؛ برخی از این صداها نیز مانند «صدای هوم» یا همهمه‌ی جهانی در نهایت به صورت یک راز باقی مانده‌اند.