کروکودیل و تمساح چه تفاوتی با یکدیگر دارند؟

تمام تمساح‌ها و کروکودیل‌ها متعلق به رده‌بندی جانوری به نام کروکودیل‌سان‌ها هستند. بر اساس مجله‌ی Pathalogo of Wildlife and Zoo Animals، کروکودیل‌ها به سه گروه عمده تقسیم می‌شوند: الگیتورید (تمساح‌ها)، کروکودیلید (کروکودیل) و گاویالید (گاریال‌ها).

کروکودیل‌ها اجداد تکاملی یکسانی دارند؛ بااین‌حال در حدود ۸۰ میلیون سال پیش در دوره‌ی کرتاسه‌ی پسین، تمساح‌ها و کروکودیل‌ها مسیر تکاملی مجزایی را در پیش گرفتند. در طی میلیون‌ها سال تکامل، کروکودیل‌ها و تمساح‌ها بیشترین شباهت ظاهری را به یکدیگر پیدا کردند، اما تفاوت‌های شگفت‌انگیزی هم دارند که به‌راحتی قابل تشخیص‌اند.

در نگاه اول کروکودیل‌ها و تمساح‌ها ظاهر مشابهی دارند؛ بااین‌حال با نگاهی دقیق‌تر می‌توان به تفاوت پوزه‌ی آن‌ها پی برد. یک روش سریع برای تشخیص کروکودیل از تمساح وجود دارد. به خط آرواره‌ی آن‌ها نگاه کنید. تمساح‌ها دچار جلوآمدگی دندان هستند و دندان‌های آرواره‌ی پایینی‌ آن‌ها در آرواره‌ی بالایی مخفی شده است. از طرفی دندان‌های آرواره‌ی پائینی کروکودیل ‌خارج از دهان در راستای آرواره‌ی بالایی قرار دارد.

آرواره‌ی تمساح (بالا) و کروکودیل (پائین) به تشخیص آن‌ها از یکدیگر کمک می‌کنند.

تفاوت کلیدی دیگر را می‌توان در شکل سر کروکودیل و تمساح مشاهده کرد. تمساح‌ها دارای پوزه‌های گرد U شکل عریض و کوتاه هستند؛ درحالی‌که کروکودیل‌ها پوزه‌ای V شکل دارند. البته استثناهایی مثل کروکودیل ماگر وجود دارند (Crocodylus paulustris) که دارای پوزه‌هایی گرد مشابه تمساح هستند.

کروکودیل‌ها و تمساح‌ها هر دو دارای لکه‌های سیاه کوچک معروف به اندام‌های حسی پوششی (ISO) روی سر خود هستند. اندام‌های حسی به شکارچی‌ها امکان کشف تغییرات فشار آب بر اثر حرکت طعمه را می‌دهند. ISO-ها را می‌توان روی سر و اطراف دهان تمساح‌ها پیدا کرد؛ کروکودیل‌ها تقریبا ایزوهایی با اندازه‌های مختلف روی بدن خود دارند.

اندام‌های حسی پوششی در اطراف دهان تمساح آمریکایی (Alligator mississippiensis)

تفاوت بین تمساح و کروکودیل بیش از این‌ها است. بر اساس پژوهشی که سال ۲۰۱۸ در مجله‌ی Royal Society Open Science منتشر شد، استخوان بازوی جلویی و استخوان ران‌های عقبی تمساح‌ها کوتاه‌تر هستند. یکی از تفاوت‌های عمده‌ی بین تمساح و کروکودیل محل سکونت آن‌ها است. کروکودیل‌ها دارای غده‌های شوری زبانی هستند که امکان دفع نمک اضافی را به آن‌ها می‌دهد. این توانایی امکان زندگی در محیط‌های آب شور را به آن‌ها می‌دهد. برای مثال کروکودیل‌های آب شور استرالیایی (Crocodylus porosus) در جنگل‌های مردابی، دلتاها و باتلاق‌ها زندگی می‌کنند.