در مورد ظاهر نئاندرتال‌ها سخت در اشتباه بوده‌ایم

نئاندرتال‌ها شهرتی دارند که شایسته آن‌ها نیست. انسان‌های قوی‌هیکل قوزپشتی که بدنشان از انبوه مو پوشیده شده است. این انسان‌تبارهای باستانی اغلب به‌صورت غارنشینانی وحشی تصویر شده‌اند که بیش از ما به میمون‌ها شبیه هستند. اما شواهد عدیده‌ای نشان می‌دهد که شباهت‌های این انسان‌های باستانی به ما بیش از تفاوت‌هایشان است. و تا همین حالا، در مورد یکی از مشهورترین خصوصیت‌های نئاندرتال‌ها، سخت در اشتباه بوده‌ایم.

بعد از بیش از یک قرن، پژوهش جدید دوباره این دیدگاه را تأیید کرد که نئاندرتال‌ها درست به مانند ما انسان‌های مدرن راست راه می‌رفتند. و آن‌طور که تصور می‌کردیم، قوز نداشتند. درواقع،‌ این خویشاوندان باستانی ما اصلا قوز نداشتند و کاملا راست‌قامت بودند.

پژوهشگران از روی استخوان‌های یک نئاندرتال پیر که در سال ۱۹۱۱ در منطقه لا شاپیل آسینس فرانسه کشف شده بود،‌ تجزیه‌وتحلیل‌های جدیدی انجام دادند. نویسندگان این پژوهش با بازسازی مجازی لگن و ستون فقرات آن دریافتند که فشار روی باسن و حالت لگن این انسان‌های باستانی، تفاوت چندانی با ما انسان‌های مدرن نداشته است.

مقایسه‌ای بین بازسازی‌های گذشته (سمت چپ) و حال (سمت راست) از ستون مهره‌های نئاندرتال‌ها

مارتین هاوزلر، متخصص پزشکی تکاملی در دانشگاه زوریخ در سوئیس، توضیح می‌دهد:

 در مجموع، به سختی می‌توانیم شواهدی پیدا کنیم که نشان دهد نئاندرتال‌ها نسبت به ما آناتومی متفاوتی داشته‌اند.

اگر نئاندرتال‌ها واقعا شبیه به انسان‌های کنونی بودند، باید ستون فقرات دوگانه‌ی‌ S شکلی به مانند ما می‌داشتند. این گودی برای این وجود دارد که بدن بتواند هنگام راه رفتن، وزن و فشار را منتقل کند. اما برخی از پژوهش‌های اخیر که از ستون‌های مهره جداگانه بهره بردند، نتیجه گرفته‌اند که نئاندرتال‌ها ستون‌های راست‌تر از آنچه پیش از این تصور می‌کردیم، داشتند. چنین یافته‌هایی از این فرض حمایت کرده‌اند که نئاندرتال‌ها قوزپشت بوده‌اند.

بااین‌حال، پژوهش جدید نشان می‌دهد که این نتیجه‌گیری از اساس اشتباه است. پژوهشگران با بررسی ساییدگی‌ و خراش‌ مهره‌های نئاندرتال‌ها از چندین منبع توانستند آنچه تصور می‌کنند حالت ایستادن واقعی این خویشاوندان نزدیک ما است را بازسازی کنند. پژوهشگران دریافتند که استخوان خاجی، استخوانی که به لگن استحکام و ثبات می‌دهد؛ دارای خمیدگی درست شبیه به ما انسان‌های مدرن است. استخوان خاجی، همان استخوان مثلثی‌شکلی است که تمام وزن فوقانی بدن را منتقل می‌کند، بنابراین موقعیت آن می‌تواند به درک نحوه حرکت کمک زیادی کند.

استخوان خاجی به رنگ قرمز مشخص شده

نویسندگان این پژوهش به این نتیجه رسیدند که با وجود خمیدگی استخوان خاجی به درون (همان‌طور که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید) نئاندرتال‌ها باید دارای منحنی پیشرفته‌ای در قسمت پائین کمر خود بوده باشند. پژوهشگران بعد از بررسی مهره‌های گردن، شواهدی به دست آوردند که نئاندرتال‌ها ستون فقرات دوگانه‌ی‌ S شکلی شبیه به انسان داشتند که در آن یک منحنی در گردن و دیگری در پشت کمر قرار می‌گرفت. با به دست آوردن شواهدی مانند این، به‌تدریج دانشمندان به این درک می‌رسند که بین آناتومی انسان‌های مدرن و عموزاده‌های باستانی‌شان تفاوتی کم‌تر از آنچه قبلا تصور می‌شد وجود داشته است.

هاوزلر می‌گوید:

اکنون زمان آن رسیده است که شباهت‌های اساسی بین نئاندرتال‌ها و انسان‌های مدرن را بشناسیم. و تمرکز خود را روی تغییرات رفتاری و زیست‌شناختی که در اواخر دوره‌ی پلیستوسن در انسان رخ داد، بگذاریم.