بخش‌هایی از خاورمیانه و مدیترانه باید برای مواجهه بیشتر با دمای بیش از ۵۰ درجه آماده شوند

بهار امسال در مدیترانه سوزان بود. ماه آوریل، موج گرما موجب ثبت دما‌هایی تا ۲۰ درجه‌ی سانتی‌گراد بیش‌از‌حد معمول در الجزایر، مراکش، پرتغال و اسپانیا شد. در گذشته، دانشمندان در معرفی بخش مشخصی از وضعیت هوا به‌عنوان مسئول اصلی تغییر اقلیم مردد بودند؛ ولی اکنون با اطمینان بیشتری سخن می‌گویند.

به‌گزارش اکونومیست، «شبکه‌ی جهانی هواشناسی اِسنادی» که گروهی از دانشمندان مدل‌سازی اقلیمی هستند، تخمین می‌زنند که امواج گرمایی به‌دلیل گاز‌های گلخانه‌ای منتشر‌شده در جوّ، نزدیک به ۱۰۰ برابر محتمل‌تر شده‌اند.

در مقاله‌ای که ۲۶ ماه می‌ در نشریه‌ی نیچر منتشر شد، نیکولاوس کریستیدیس، اقلیم‌شناس مرکز هادلی، شاخه‌ای از MetOffice (اداره‌ی ملی هواشناسی بریتانیا)، به آنچه ممکن است در آینده‌ای گرم‌تر در انتظار مدیترانه و خاورمیانه باشد، نگاهی انداخته است. گروه او به‌ویژه روی تعداد روز‌هایی متمرکز شدند که انتظار می‌رود دماسنج عددی بیش از ۵۰ درجه‌ی سانتی‌گراد را نمایش دهد.

دکتر کریستیدیس و همکارانش داده‌هایی از نقاط مختلف منطقه، از ترکیه و اسپانیا تا مصر و قطر را بررسی کردند. آن‌ها نخست جهان پیشا‌صنعتی که انسان‌ها هنوز در آن ترکیب جوّ را چندان تغییر نداده بودند، شبیه‌سازی کردند و دریافتند که روی‌دادن روز‌هایی با دمای بیش از ۵۰ درجه‌ی سانتی‌گراد در آن شرایط تقریباً غیر‌ممکن بوده است. فقط در عربستان‌سعودی و سواحل تونس چنین رویدادی ممکن بوده است، آن هم تقریبا فقط یک بار در قرن.

گروه دوباره مدل خود را اجرا کردند و شرایطی بینابین را برای میزان انتشار در آینده در نظر گرفتند. شرایط بینابین بدین‌معنی است که کشور‌ها تلاش‌هایی برای محدود‌‌کردن تغییرات اقلیمی کرده‌اند؛ ولی از تغییرات ریشه‌ای خبری نیست. در چنین جهانی، غلظت دی‌اکسید‌کربن از سطح ۴۲۰ ppm فعلی به ۶۰۰ ppm در سال ۲۱۰۰ خواهد رسید.

پژوهشگران دریافتند که احتمال رخ‌دادن دست‌کم یک روز با دمای بیش از ۵۰ درجه‌ی سانتی‌گراد از میانه‌ی سده‌ی کنونی در همه‌ی مناطق به‌جز خنک‌ترین نواحی مدیترانه مانند اسپانیا، افزایش شتاب‌داری خواهد یافت (به نمودار مراجعه کنید).

تا سال ۲۱۰۰، چنین روز‌هایی یک بار در هر دهه در مدیترانه و خاورمیانه اتفاق خواهند افتاد و عبور از مرز ۴۵ درجه‌ی سانتی‌گراد احتمالاً هر‌سال مشاهده خواهد شد. این به‌معنی خشک‌سالی‌ها و آتش‌سوزی‌های بیشتر است. سال ۲۰۲۲، دومین فصل آتش‌سوزی بزرگ در تاریخ اروپا ازنظر حجم خسارات بود که بیشتر آن‌ها در مناطق مدیترانه‌ای رخ دادند.

گرمای شدید باعث ذوب جاده‌ها و تابیدن ریل‌های راه‌آهن می‌شود و کار در محیط بیرونی را خطرناک می‌کند. امواج گرمایی هم‌اکنون عامل ۸ درصد از مرگ‌های مرتبط با آب‌و‌هوا هستند. دما و رطوبت زیاد هوا می‌تواند از کاهش دمای بدن افراد از راه تعریق مانع شود که ممکن است به مرگ منجر شود.

مردم در کشور‌های مدیترانه‌ای و خاورمیانه به گرما عادت دارند؛ ولی آینده می‌تواند بسیار متفاوت از گذشته باشد.