طرح نروژ برای ساخت بزرگ ترین تونل دریایی برای تردد کشتی ها

پنج‌شنبه ۲۴ فروردین ۱۳۹۶ - ۱۹:۳۰
مطالعه 3 دقیقه
نروژ رسما از طرح خود برای ساخت بزرگ‌ترین تونل جهان برای تردد کشتی‌ها پرده برداشت.
تبلیغات

نروژ از یک طرح جاه‌طلبانه و جالب برای ساخت تونلی عظیم رونمایی کرده است؛ طرحی که بر اساس ایجاد یک گذرگاه ۱.۷ کیلومتری در زیر یک شبه‌جزیره‌ی سنگی در شمال غرب این کشور پیاده خواهد شد.

 تونل استاد شیپ (Stad Ship)، که انتظار می‌رود هزینه‌ی ساخت و تکمیلش در حدود ۳۱۲ میلیون دلار باشد، برای کشتی‌های سریع، کشتی‌های حمل‌ونقل و کشتی‌های کوچکتر این امکان را فراهم خواد کرد که به یک میانبر زیرزمینی از طریق شبه‌جزیره‌ی استاد دسترسی داشته باشند و به این ترتیب از مواجهه با بادهای خشن و آب‌های دریای استادهاوت که یکی از سهم‌گین‌ترین مناطق خطوط ساحلی نروژ به شمار می‌رود، دوری کنند.

 این تونل پس از پایان روند ساخت، دارای ارتفاع ۴۹ متر و عرض ۳۶ متر خواهد بود. بر پایه‌ی برنامه‌ریزی ارایه شده، روند ساخت تونل از سال ۲۰۱۹ می‌تواند آغاز شود و در صورتی که مشکل خاصی در طی پروسه و زمانبندی‌های مطرح‌شده روی ندهد، باید منتظر راه‌اندازی تونل در سال ۲۰۲۳ باشیم.

 شاید این زمان در نگاه نخست برای ساخت یک تونل طولانی و خسته‌کننده به نظر برسد؛ ولی با فکر کردن به مقدار بسیار زیاد سنگ‌هایی که قرار است از دل کوه‌ها برای حفر این تونل به بیرون منتقل شوند، به این نتیجه خواهیم رسید که این زمان به هیچ عنوان زیاد نیست.

 سازمان امور ساحلی نروژ (NCA)، که به عنوان مسئول اصلی این پروژه شناخته می‌شود، اعلام کرده که حدود ۳ میلیون متر مکعب سنگ را به منظور حفاری این تونل باید از پیش رو برداریم. برآورد شده است که جرم کلی این سنگ‌ها به حدود ۸ میلیون تن می‌رسد. به تعبیری ما پس از اتمام حفاری با این مقدار از سنگ‌ها در بیرون از تونل مواجه خواهیم بود که حجم بسیار بالایی است.

 سازمان امور ساحلی همچنین اشاره کرده است با وجود اینکه پروژه‌ی فوق به مدت سه تا چهار سال به طول خواهد انجامید؛ اما پس از به پایان رسیدن ساخت تونل، روزانه در حدود ۱۰۰ کشتی مسافری و حمل‌ونقل قادر خواهند بود از آن تردد کنند و همانطور که اشاره کردیم، خودشان را از دشواری‌ها و دردسرهای موجود در مسیر دریایی خط ساحلی محفوظ نگه داشته و از میان باریک‌ترین بخش شبه‌جزیره و از طریق تونل فوق بتوانند به مقصدشان برسند.

 کشتی‌های بزرگ برای عبور از تونل در اولویت خواهند بود و در همین حال، قایق‌های کوچک نیز باید منتظر عبور کشتی‌های مسافری و حمل‌ونقل پیش از خودشان باشند یا اینکه فقط خواهند توانست در زمان‌های خاص و مشخصی که طبق برنامه‌ریزی کنونی پیشنهاد شده است از آن تردد کنند.

 معمولا زمانی که معابری برای کشتی‌ها ساخته می‌شود، از لفظ کانال برای نامیدن آن استفاده می‌کنند، زیرا این معابر سقفی ندارند. اما در این مورد ساخت کانال به شکل یک تونل گزینه‌‌ی بسیار عملی‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تری بود. باید توجه داشته باشیم که زمین‌های کوهستانی بالای تونل به ارتفاع بیش از ۳۳۵ متر نیز می‌رسند؛ در نتیجه، احداث کانال مستلزم میزان بیشتری از انفجار و جابجایی سنگ‌ها بوده است.

 ساخت‌وساز از دو سوی تونل آغاز می‌شود و دو گروه سازنده در میانه‌های تونل به هم خواهند رسید. همچنین برنامه‌ریزی طوری در نظر گرفته شده که از وجود آب دریا به درون تونل در هنگام حفاری جلوگیری شود.

 هر دو انتهای تونل با بلوک‌های بتنی و ضربه‌گیرهای لاستیکی تجهیز می‌شوند تا قابلیت مقاومت در برابر ضربه کشتی‌‌های نزدیک‌شونده و کشتی‌های عبورکننده از میان تونل را داشته‌ باشند. همچنین مقرر شده که این کشتی‌ها فاصله‌های معینی را با همدیگر رعایت کنند تا از روی دادن هرگونه برخورد در داخل تونل جلوگیری شود.

 در حالی که مخالفان این طرح به طور عمده هزینه‌ی آن را مورد انتقاد قرار داده‌اند؛ اما دست‌اندرکاران آن باور دارند که این طرح با فراهم کردن سفرهایی ایمن‌تر و سریع‌تر برای کشتی‌ها، در انتها باعث صرفه‌جویی در هزینه‌ها خواهد شد. لیز استینسون، رییس NAC گفت:

مزیت طرح در شرایط آب‌وهوایی نامساعد به چشم می‌آید؛ شرایطی که در آن زمان و سوخت زیادی صرفه‌جویی خواهد شد.

از بیش از صد سال پیش، دریانوردان و کشتی‌رانان نروژی ایده‌های مختلفی را برای ساخت چنین سازه‌ای در سر می‌پرورانده‌اند و اکنون به نظر می‌رسد که پس از مدت‌ها، ما شاهد عملی شدن این ایده توسط دولت نروژ خواهیم بود.

تبلیغات
داغ‌ترین مطالب روز

نظرات

تبلیغات