کانن EOS 80D در مقابل نیکون D7500؛ رقابت DSLR های میان‌رده

D7500 سنسور جدید ۲۰ مگاپیکسلی را از همزاد پیشرفته‌تر خود، D500 به ارث برده است. ممکن است در نگاه اول سنسور D7500 نسبت به سنسور ۲۴ مگاپیکسلی EOS 80D در رتبه‌ی پائین‌تری قرار بگیرد، اما با تست D7500 متوجه می‌شویم کیفیت تصویر آن به شدت مشابه D500 است. دوربین نیکون در مقایسه با EOS 80D در حالت Raw ایزوی بهتری دارد و در کاهش نویز JPEG (که منجر به حفظ جزئیات و حذف نویز می‌شود) نیز بهتر عمل می‌کند.

با تنظیم حالت عکاسی Nikon D7500 را روی «Continous High»، می‌توان به سرعت عکاسی‌ پیاپی ۸ فریم بر ثانیه دست یافت. این درحالی‌است که بیشترین سرعت عکاسی پیاپی در EOS 80D به ۷ فریم بر ثانیه می‌رسد. هرچند این اختلاف کم است، اما تفاوت آن هنگام عکاسی اکشن (مانند عکاسی از رویدادهای ورزشی) قطعا به‌چشم خواهد آمد.

برای کسانی که قصد دارند برای مدت طولانی، یا بازه‌های کوتاه و متوالی از یک رویداد سریع در حالت Burst (عکاسی پیاپی) عکس‌برداری کنند، D7500 با اختلاف عملکرد بهتری دارد.

هر دو دوربین D7500 و 80D صفحه‌ی نمایش ۳.۰ اینچی لمسی دارند. رزولوشن نمایشگر 80D تا اندازه‌ای بیشتر است و نسبت تصویر ۳:۲ آن با توجه به نسبت تصویر سنسور دوربین، استانداردتر است. همچنین درحالی‌که نمایشگر D7500 تنها قابلیت جابجایی در راستای عمودی دارد، نمایشگر 80D از یک طراحی کاملا چرخان بهره می‌گیرد.

طراحی چرخش عمودی صفحه‌ی نمایش D7500، بدون خم شدن صفحه‌ی بزرگ نمایش به گوشه، عکاسی  from the hip (بدون نگاه کردن در نمایاب) بدون مزاحمت را ارائه می‌کند؛ اما از طرفی 80D عکاسی با زاویه‌های بالا و پائین را در هر دو نمای چشم‌انداز و پرتره فراهم می‌کند.

نگه‌داشتن دست روی صفحه‌ی نمایش کاملا چرخان EOS 80D به ثبات دوربین هم کمک می‌کند؛ اما از طرفی چرخاندن صفحه‌ی نمایش به سمت خارج مانعی برای پورت‌های USB و HDMI می‌شود. البته افرادی با این مشکل روبه‌رو می‌شوند که از یک رکوردر ویدئویی خارجی استفاده می‌کنند یا می‌خواهند از دوربین در استودیو و در حالت متصل استفاده کنند. صفحه‌ی نمایش چرخان عمودی D7500 در هیچ موقعیتی دچار مشکل نمی‌شود.

اگر بخواهید در شرایط آب و هوایی نه‌چندان مساعد مانند هوای بارانی عکاسی کنید، مقاومت دوربین باید برایتان از اهمیت بالایی برخوردار باشد. اگرچه هیچ کدام از این دو دوربین بدنه‌ی تمام فلزی ندارند، اما ساختار بدنه‌ی هر دو بسیار مناسب است.

بدنه‌ی D7500 ترکیبی از پلاستیک حرارتی فیبر کربنی (CFRTP) و آلیاژ منیزیم است؛ در حالی که EOS 80 D از پلاستیک پلی کربنات ساخته شده است. هر دو دوربین در برابر شرایط آب و هوایی نامساعد تا اندازه‌ای مقاوم هستند. اگرچه استحکام D7500 در دست بیشتر است؛ اما مادامی که قصد استفاده از دوربین خود در منطقه‌ی جنگی یا شرایط بسیار سخت آب و هوایی را نداشته باشید، کیفیت بدنه نقش زیادی در انتخاب یکی از این دوربین‌ها و ترجیح دادن یکی بر دیگری نخواهد داشت.

در نگاه اول، ممکن است D7500 گزینه‌ی جدی‌تری برای فیلم‌برداری به‌نظر برسد. هر دو دوربین مجهز به پورت‌های میکروفون و هدفون، HDMI خارجی و صفحات لمسی برای تعیین نقطه‌ی فوکوس هستند. 80D می‌تواند با رزولوشن HD و سرعت ۶۰ فریم بر ثانیه فیلم‌برداری کند و D7500 قادر به فیلم‌برداری 4K است؛ اما تفاوت‌‌های فیلم‌برداری به همین‌جا ختم نمی‌شود.

حالت ویدئوی 4K در D7500 با یک کراپ اضافه به طول کانونی 1.5x روی کراپ 1.5x سنسور APS-C همراه است. این یعنی کراپ کامل 2.25x برابر نسبت به فاصله‌ی کانونی نوشته شده روی لنز دوربین بیشتر است. در واقع حتی در تنظیمات واید ۱۸ میلی‌متری D7500، هنگام فیلم‌برداری 4K یک میدان دید هم‌ارز  ۴۰.۵ میلی‌متری خواهید داشت. اما از طرف دیگر، D7500 دقیقا مانند EOS 80D هنگام فیلم‌برداری Full HD هیچ کراپی ندارد. درنتیجه باتوجه به عدم وجود قابلیت فیلم‌برداری 4K در 80D، وجود این ویژگی در D7500 را می‌‌توان یک مزیت دانست و چندان به آن خرده نگرفت.

D7500 همچنین مجهز به ویژگی پترن‌دهی زبرا برای تصحیح نوردهی تصاویر است. هیچ کدام از دو دوربین مجهز به تثبیت‌کننده‌ی تصویر یا لرزش‌گیر داخلی بدنه نیستند؛ بنابراین بهتر است هنگام فیلم‌برداری روی دست، از تثبیت‌کننده‌ی تعبیه‌شده در لنز مطمئن استفاده کنید.

هنگامی که بحث فوکوس خودکار در ویدئو مطرح می‌شود، فوکوس خودکار Dual Pixel دوربین‌های کانن یک مزیت برجسته به شمار می‌رود. D7500 هنوز هم مجهز به سیستم قدیمی و ساده‌ی اتوفوکوس برمبنای تشخیص کنتراست است که به معنی سرعت سوژه‌یابی بالا است؛ درحالی‌که عملکرد EOS 80D هنگام فوکوس بر سوژه‌ها یا چهره‌ی اشخاص بهتر است و بنابراین عکاسی سریع در حال حرکت را آسان می‌کند.

در نهایت، با وجود رزولوشن پایین‌تر فیلم‌برداری، به‌نظر می‌رسد سیستم اتوفوکوس Dual Pixel دوربین نیکون به‌تنهایی باعث شود تا بتوانیم با چشم‌پوشی از قابلیت فیلم‌برداری 4K دوربین نیکون، EOS 80D را به افراد علاقه‌مند به فیلم‌برداری توصیه کنیم.

D7500 دارای همان سیستم فوکوس خودکار ۵۱ نقطه‌ای (۱۵ کراس تایپ) به‌کار رفته در D7200 (و D750) است؛ با این تفاوت که نیکون این بار از سنسور سنجش رزولوشن ۱۸۰ هزار پیکسلی به‌کار رفته در D500 در آن استفاده کرده است؛ که باعث می‌شود ردیابی سوژه از طریق نمایاب (که نیکون آن را ردیابی 3D می‌نامد) بسیار دقیق‌تر صورت بگیرد. سنسور سنجش رزولوشن جدید نیکون در تست‌های اولیه، اختلاف چشمگیر مثبتی نسبت به نمونه‌ی قدیمی داشته است.

این درحالی است که EOS 80D دارای یک سیستم اتوفوکوس ۴۵ نقطه‌ای است که در آن تمام نقاط کراس تایپ هستند. نیکون همچنین در 80D از یک سنسور تشخیص رزولوشن ۷۵۶۰ پیکسلی RBG و سنسور مادون قرمز برای کمک به ردیابی سوژه استفاده کرده است.

هنگام عکاسی از طریق نمایاب، D7500 از لحاظ عملکرد ردیابی سوژه 80D را به‌راحتی پشت سر می‌گذارد. D7500 همچنین مجهز به ویژگی فاین تیونِ اتوفوکوس است که برای اولین بار در دوربین‌های D5 و D500 معرفی شد و به عکاسان کمک می‌کند تا برای رسیدن به بهترین نتایج، لنزها را با دوربین خود کالیبره کنند.

در طرف دیگر «سیستم فوکوس اتوماتیک Dual Pixel» کانن نیز حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. اگر به سیستم فوکوس خودکار دوال پیکسل کانن عادت کره باشید، هنگام عکاسی با D7500 در حالت Live View حس کاملا ماقبل تاریخی به شما دست خواهد داد. هنگامی که با لمس نمایشگر در D7500 فوکوس را جابه‌جا می‌کنید، قبل از پیدا کردن نقطه‌ی اصلی دوربین چندین بار از نقطه‌ی فوکوس پرش می‌کند. این موضوع که منجر به صدای ناخوشایندی نیز می‌شود در بین عکاسان به Hunting معروف است. در 80D اما پس از تنظیم نقطه‌ی فوکوس با لمس صفحه، دوربین به‌راحتی سوژه را ردیابی کرده و به‌نرمی روی آن قفل می‌کند.

در انتقال بی‌سیم به لپ‌تاپ، تلفن همراه، فضای ابری یا هر جای دیگر، تفاوت زیادی بین دو دوربین وجود ندارد. D7500 مجهز به Blutooth LE است که فرآیند جفت‌شدن با وسایل جانبی را آسان‌تر می‌کند؛ اما اگر کاربر اندروید هستید، NFC در EOS 80D می‌تواند گزینه‌ی مناسب‌تری برای‌تان باشد.

در نهایت، برای کسانی که به ظرفیت بالاتر باتری نیاز دارند، کانن خود به‌صورت رسمی گریپ باتری برای EOS 80D عرضه کرده است. این درحالی است نیکون فعلا گریپ باتری رسمی برای D7500 معرفی نکرده است.

مسلما پاسخ به این سؤال به عوامل زیادی بستگی دارد.

برای افرادی که از رویدادهای سریع عکاسی می‌کنند و نمایاب‌های اپتیکال را ترجیح می‌دهند، D7500 با سرعت عکاسی پیاپی‌ بالاتر، بافر بیشتر، سیستم تشخیص فاز بهتر و سیستم ردیابی اتوفوکوس سه‌بعدی، گزینه‌ی بهتری محسوب می‌شود.

برای افرادی که تأکید بیشتری روی ویدئو دارند و لزوما نیازی به 4K (مخصوصا با کراپ 2.25) ندارند، EOS 80D گزینه‌ی بهتری به‌شمار می‌رود. فیلم‌برداری با فوکوس مناسب توسط دوربین کانن بسیار آسان‌تر است. سیستم اتوفوکوس EOS 80D علاوه بر دقت بالا، قادر به تشخیص چهره و ردیابی سوژه نیز است.

دوربین دیگری در رسته‌ی دوربین‌های کانن قرار دارد که می‌تواند با D7500 رقابت کند: دوربین حرفه‌ای‌تر EOS 7D Mark II.

7D Mark II علی‌رغم اینکه سپتامبر ۲۰۱۴ به بازار آمده و کمی قدیمی محسوب می‌شود؛ همچنان پرچمدار دوربین‌های APS-C کانن به شمار می‌رود. باوجود این‌که این دوربین با قیمت اولیه‌ی ۱۷۹۹ دلار به بازار عرضه شد، هم‌اکنون با قیمت تنها ۲۰۰ دلار گران‌تر از D7500، یعنی ۱۴۹۹ دلار به‌فروش می‌رسد.

اگرچه سنسور هر دو دوربین رزولوشن یکسانی دارند، اما D7500 دامنه‌ی دینامیک بهتری دارد و به لطف سنسوری که از D500 به ارث برده، از ایزوی بالا و بهبود‌یافته‌ای برخوردار است. 7D Mark II مجهز به  دو شیار کارت (یکی برای کارت‌های CF و دیگری SD) است؛ اما بافر بیش‌تر D7500 مدت زمان عکاسی پیاپی در حالت Raw را افزایش می‌دهد. از نظر دوام صفحه‌ی نمایش، 7D II باتوجه به استفاده از صفحه‌ی ثابت، دوام بیشتری نسبت به صفحه‌ی متحرک D7500 دارد.

نمایاب‌ها و تعداد دکمه‌های روی بدنه‌ی دو دوربین در یک سطح است؛ اما بدنه‌ی 7D II از آلیاژ قوی‌تر منیزیم ساخته شده است. برای کار با سیستم فوکوس خودکار ۶۵ نقطه‌ای کراس تایپ، 7D Mark II از یک جوی‌استیک تنظیم اتوفوکوس استفاده می‌کند؛ هرچند ردیابی 3D نیکون در D7500 نسبت به نسخه‌های قدیمی‌تر iTR کانن استفاده شده در 7D Mark II برتری دارد. از سوی دیگر، باوجود اینکه 7D II از پردازنده‌ی قدیمی‌تری استفاده می‌کند، اما مجهز به سیستم Dual Pixel نیز است؛ که درنتیجه تجربه‌ی عکاسی در حالت لایو ویو به‌مراتب بهتری را نسبت به D7500 ایجاد می‌کند.

در نهایت، درحالی که در 7D II اتصال با کارت Wi-Fi SD یک آپشن محسوب می‌شود، این گزینه در D7500 به‌صورت پیش‌فرض تعبیه شده است.

به‌طور کلی EOS 7D Mark II هنوز هم یک سیستم بادوام و قابل اعتماد است که بسیاری از حرفه‌ای‌ها همچنان از آن استفاده می‌کنند. اما اگر عکاس حرفه‌ای نیستید و صرفا علاقه دارید یک دوربین DSLR نیمه‌حرفه‌ای تهیه کنید، احتمالا D7500 گزینه‌ی بهتری برای‌تان خواهد بود.