مقایسه گلکسی A56 و گلکسی A55؛ کدام تغییرات؟

پلان اول. روز – داخلی – فضای یک سوله‌ی بزرگ با ماشین‌آلات مختلف که با چراغ‌های زرد چشمک‌زن در حالت آماده‌باش قرار گرفته‌اند. تعداد زیادی کارگر با لباس‌‌های فرم یکسان در کنار خطوط تولید ایستاده‌اند و با نگرانی به اتاقکی شیشه‌ای که در گوشه‌ای از سالن قرار گرفته و با چندین پله‌ی فلزی از زمین فاصله گرفته است، نگاه می‌کنند.

پس از چند دقیقه انتظار، فردی با لباس رسمی اداری، در‌حالی‌که یک لیوان چای نصفه در دست دارد، از اتاق شیشه‌ای خارج می‌شود و بالای پله‌ها می‌ایستد. قبل از اینکه شروع به صحبت کند،‌ آخرین تکه از شیرینی خامه‌ای باقی‌مانده را هم با زحمت به سمت معده هدایت می‌کند و با صدای بلند رو به کارگران می‌گوید: «همون همیشگی!»

صدای فریاد شادی کارگران سالن را پر می‌کند. در نمایی بسته، یکی از کارگران به نفر کناری خود می‌گوید: «شانس آوردیم! من اصلاً آمادگی تغییر و تحولات بزرگ رو نداشتم.»  سرکارگر شیفت در میان شادی کارگران به سمت یک ماشین بزرگ حرکت می‌کند و با پایین کشیدن اهرم، خط تولید را به کار می‌اندازد.

چیزی که خواندید می‌تواند سناریوی یکی از سریال‌های صداوسیما باشد؛ اما در واقع شما روایتی نسبتاً دقیق از خط تولید کمپانی سامسونگ و جلسه‌ی تصمیم‌گیری مدیران آن برای ساخت جایگزین گلکسی A55 یعنی گلکسی A56 را خواندید! البته طبیعتاً کمپانی سامسونگ بسیار بزرگ‌تر و پیشرفته‌تر از این حرف‌ها است و به احتمال بسیار زیاد، جلسه‌ی تصمیم‌گیری برای ساخت یک گوشی جدید در اتاقکی شیشه‌ای در گوشه‌ی خط تولید برگزار نمی‌شود؛ اما به‌هرحال می‌توانید تصویری کلی از آنچه در ابرشرکت کُره‌ای اتفاق می‌افتد، در ذهن ایجاد کنید.

گلکسی A56 در مقایسه با مدل سال گذشته، حتی چندان پیشرفت نکرده است و در برخی پارامترها ضعیف‌تر از آن به حساب می‌آید. این نکته برای کاربران ایرانی سنگین‌تر تمام خواهد شد، زیرا با وجود ثابت ماندن قیمت گوشی گلکسی A56 در مقایسه با گلکسی A55 از نظر ارزی (۴۸۰ یورو)، به دلایلی که برای ما هم روشن نیست، گلکسی A56 با قیمتی در حدود ۴۰ میلیون تومان وارد بازار ایران شد،‌ درحالی‌که قیمت A55 در زمان ورود به بازار کشور در محدوده ی ۲۰ میلیون تومان قرار داشت و حتی همین حالا هم چیزی نزدیک به ۳۰ میلیون تومان از سوی فروشندگان مختلف قیمت‌گذاری می‌شود.

اجازه بدهید مقایسه‌ی بین گلکسی A56 و گلکسی A55 را از تفاوت‌ها شروع کنیم؛ زیرا ظاهراً مسیر کوتاه‌تری به نظر می‌رسد.

اصلی‌ترین و پررنگ‌ترین تفاوت بین این دو مدل، تراشه‌ی آن‌ها به شمار می‌رود. جایی که در نسل قبل شاهد اگزینوس 1480 بودیم و حالا A56 به اگزینوس 1580 مجهز شده است.

هر دو تراشه‌ی سامسونگ با لیتوگرافی ۴ نانومتری ساخته شده‌اند، اما آرایش هسته‌های قدرتمند و کم‌مصرف در آن‌ها دچار تغییر شده که نتیجه‌ی آن، بهبود عملکرد حدود ۱۰ تا ۱۵ درصدی پردازشگر مرکزی و اجرای ۳۰ درصد روان‌تر بازی‌ها نسبت به نسل گذشته است. مورد اول در نتیجه‌ی جدا کردن یک هسته‌ی CPU با فرکانس کاری بالاتر از سه هسته‌ی پردازش سنگین دیگر به دست آمده و مورد دوم هم ناشی از به‌کارگیری معماری RDNA3 ای‌ام‌دی و توانایی GPU در پردازش موازی دستورات به حساب می‌آید.

اما با وجود تغییرات مربوط به تراشه، باز هم نمی‌توانیم A56 را یک گوشی گیمینگ در نظر بگیریم. در نتیجه‌ی عملکرد A56 در تست GFXBench و بنچمارک‌های Aztec Ruins روی API Vulkan، امتیاز‌ها به‌ترتیب ۳۵ و ۲۶ به دست آمده که هرچند نسبت به نسل قبلی ۳۰ درصد تقویت شده است، اما هنوز هم با امتیازات یک گوشی میان‌رده‌ی گیمینگ مانند پوکو X7 پرو (که از تراشه‌ی دیمنسیتی 8400 اولترا استفاده می‌کند) فاصله‌ی زیادی دارد.

تفاوت دیگر A56 و A55 (که حتی به‌معنای واقعی کلمه میلیمتری‌تر از قبلی هم به شمار می‌رود) استفاده از نمایشگری متفاوت است.

صفحه‌نمایش گوشی جدید سامسونگ از نوع OLED است (مانند نسل قبل) و ابعادی ۶٫۷ میلیمتری دارد (معادل ۰٫۱ اینچ بزرگ‌تر از A55 که می‌توانید به‌راحتی از آن چشم‌پوشی کنید). درست مانند گلکسی A55، نمایشگر A56 نیز از استاندارد HDR10+ پشتیبانی می‌کند و نرخ به‌روزرسانی ۱۲۰ هرتزی دارد، اما حداکثر روشنایی اسمی آن از ۱۰۰۰ به ۱۲۰۰ نیت افزایش پیدا کرده و با هدف بیش‌از‌حد ذوق‌زده‌ نکردن کاربران و البته افزایش اندک ابعاد نمایشگر، تراکم پیکسلی از 390ppi به 385ppi کاهش یافته است.

تست‌های انجام‌شده در آزمایشگاه زومیت روی این گوشی نشان می‌دهد حداکثر روشنایی نمایشگر A56 در حالت دستی ۵۵۰ نیت و در حالت خودکار و پخش محتوای HDR در محدوده‌ی ۲۰۳۰ نیت قرار دارد و نمی‌توانیم به‌راحتی تصمیم بگیریم که از کمتر بودن حداکثر روشنایی واقعی در حالت دستی نسبت به آنچه سامسونگ ادعا می‌کند، ناراحت باشیم، یا از بیشتر بودن آن در حالت HDR (به‌عنوان نظر شخصی، کمتر بودن حداکثر روشنایی در حالت دستی در دنیای واقعی نمود بیشتری پیدا می‌کند).

جالب آنکه پیش‌تر و برای گلکسی A55، حداکثر روشنایی ۵۹۰ و ۲۰۰۰ نیت را به‌ترتیب در حالت‌های دستی و خودکار به دست آورده بودیم. شاید تنها برتری واقعی نمایشگر A56 نسبت به مدل قدیمی‌تر، دقت رنگی بالاتر آن در فضای رنگی DCI P3 باشد که از پوشش‌دهی ۸۲٫۸ درصدی این فضا، به ۹۴٫۲ درصد ارتقا پیدا کرده که آن را هم مدیون قابلیت نرم‌افزاری Vividness در منوی تنظیمات نمایشگر است. نمایشگر همچنان از عمق رنگ ۸ بیتی پیشتیبانی می‌کند که با توجه به سیاست‌های سامسونگ، انتظار دیگری هم از آن نداشتیم.

گلکسی A56 همچنان از سنسورهای اثر انگشت اپتیکال زیر نمایشگر استفاده می‌کند که نه‌تنها از نسخه‌های اولتراسونیک کندتر هستند (که طبیعی هم به نظر می‌رسد)، بلکه در مقایسه با برخی سنسورهای مشابه به‌کار‌رفته در گوشی‌های رقیب هم در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرند، که به هیچ عنوان عادی نیست.

کاهش ضخامت دستگاه از ۸٫۲ میلی‌متر به ۷٫۴ میلی‌متر را باید به فال نیک بگیریم؛ زیرا همین تغییر باعث شده است وزن گوشی هم از ۲۱۳ گرم به ۱۹۸ گرم کاهش پیدا کند و نتیجه‌ی این اتفاقات، داشتن دستگاهی نسبتاً خوش‌دست‌تر و شاید کمی هم شکیل‌تر از نسل قبل خواهد بود.

به نظر می‌رسد با هدف کم کردن تیزی لبه‌های گوشی، آلومینیوم به‌کارگرفته‌شده در فریم هم حالت برس‌خورده دارد. البته احتمالاً شما هم با ما هم نظر خواهید بود که مهم‌ترین تغییر ایجادشده در ظاهر گلکسی A56 که بتواند آن را از A55 متمایز کند، نه آلومینیوم برس‌خورده، بلکه فریم مشکی رنگ مجموعه‌ی دوربین‌ها است.

با توجه به اینکه گلکسی A26 و گلکسی A36 هم دقیقاً شاهد همین تغییر بوده‌اند و از طرفی در گوشی‌هایی مانند خانواده گلکسی S25 و حتی S24 FE از این فریم مشکی استفاده نشده است، شاید بتوان نتیجه گرفت که سامسونگ قصد دارد اندکی تفاوت بین گوشی‌های گران‌قیمت‌ و ارزان‌قیمت‌تر خود ایجاد کند تا کمتر مورد انتقاد خریداران گوشی‌های پریمیوم خود قرار بگیرد.

همچنین چند تغییر در مقیاس نانو هم رخ داده است که می‌توانیم به‌سرعت از آن‌ها عبور کنیم. ازجمله‌ی این تغییرات می‌توان به حذف پشتیبانی از درگاه کارت حافظه میکرو SD، پشتیبانی گوشی از شارژ ۴۵ وات (در مقایسه با ۲۵ وات در گلگسی A55) و عرضه شدن آن با اندروید ۱۵ و پشتیبانی از ۶ به‌روزرسانی سیستم‌عامل اشاره کرد. اما کاهش دقت دوربین سلفی از ۳۲ به ۱۲ مگاپیکسل، تغییری به حساب می‌آید که نمی‌توانیم از آن بگذریم.

سامسونگ در گلکسی A56 دقیقاً از همان دوربین‌های سه‌گانه (اصلی-اولتراواید-ماکرو) که پیش‌تر از A55 هم به کار گرفته شده بودند، استفاده کرده است؛ به همین ترتیب ارزان‌ترین گوشی این شرکت که از دوربین تله‌فوتو استفاده می‌کند، همچنان نسخه‌ی FE باقی می‌ماند؛ اما تکیه کردن به بهبود الگوریتم‌های پردازشی به‌واسطه‌ی استفاده از تراشه‌ی جدیدتر، چیزی به‌جز ناامیدی برای کاربران به‌همراه نداشت.

گلکسی A56 همچنان در شرایط با نور کافی، تصاویر خوبی ثبت می‌کند؛ اما رنگ‌ها را غیرواقعی بازتولید می‌کند و از گستره‌ی دینامیکی کافی هم بهره نمی‌برد. حتی در روز هم گاهی مشاهده خواهید کرد که دوربین در پیدا کردن نقطه‌ی فوکس ناتوان بوده و حتی با وجود هوش مصنوعی هم نمی‌تواند سوژه را به‌خوبی در کانون فوکس قرار دهد و تلاش برای افزایش اشباع رنگ‌ها باعث می‌شود گاهی جزئیات را از دست بدهید. همین نکات در زمان عکاسی با دوربین اولتراواید هم خودنمایی می‌کنند و بسته به محیط و سوژه، گاهی A55 است که هم در ثبت جزئیات و هم در گستره‌ی دینامیکی دست بالاتر را دارد.

همان‌طور که مشاهده می‌کنید، رنگ‌ها در هر دو تصویر به‌شدت اشباع و اغراق‌شده هستند. اگر جزو آن دسته از کاربرانی هستید که اعتقاد دارید دوربین باید صحنه را به واقعی‌ترین شکل ممکن ثبت کند، احتمالاً نمی‌توانید با این عکس‌ها ارتباط برقرار کنید.

هر دو تصویر ثبت‌شده با گلکسی A55 و گلکسی A56 را می‌توان تقریباً در یک سطح ارزیابی کرد. در این مورد خاص، رنگ‌ها در A56 کمی اغراق‌شده‌تر به نظر می‌رسند. همچنین a56 نویز را به شکل بهتری حذف می‌کند اما به همان نسبت، جزئیات را هم از دست خواهید داد.

به نظر می‌رسد الگوریتم پردازش تصاویر در گلکسی a56 تلاش می‌کند نقطه‌ضعفی را که در اثر حذف نویز ایجاد می‌شود، با شارپ کردن مصنوعی تصاویر پوشش دهد؛ اما بدون دقت بسیار بسیار زیاد به جزئیات نمی‌توانید اختلاف خاصی بین عکس‌ها پیدا کنید.

در زمان عکاسی با دوربین اولتراواید، گستره‌ی دینامیکی ثبت‌شده با گلکسی A55 بهتر از A56 دیده می‌شود. حتی از نظر بازتولید رنگ‌ها و حذف نویز هم باید اینجا A55 را گوشی بهتر دانست.

در شرایط نوری ضعیف‌تر و عکاسی در شب هم گلکسی A56 عملاً تفاوت معناداری با گلکسی A55 ندارد و شاید مواردی را پیدا کنید که A55 در نهایت عکس بهتری تحویلتان دهد.

درباره‌ی عکاسی در شب با دوربین اولتراواید، بهتر است روی هیچ‌کدام حساب ویژه‌ای باز نکنید، اما گلکسی A56 عملکرد بهتری در حذف نویز و حفظ جزئیات دارد.

سایر پارامترها هم مشمول قاعده‌ی کلی «همان همیشگی» شده‌اند. ناامیدکننده‌ترین همان همیشگی، استفاده‌ی مجدد از باتری با ظرفیت ۵۰۰۰ میلی‌آمپرساعت به حساب می‌آید، آن هم در شرایطی که کمپانی‌های چینی یکی پس از دیگری گوشی‌های میان‌رده‌ی خود را به باتری‌های سیلیکون کربن مجهز می‌کنند تا بتوانند در فضای یکسان، ظرفیت بیشتری در اختیار کاربران قرار دهند؛ اما گلکسی A56 نه‌تنها شاهد افزایش ظرفیت باتری نیست، بلکه با وجود داشتن تراشه‌ی بهینه‌تر، از نظر شارژدهی باتری هم بهبود چندانی نسبت‌ به A55 به نمایش نمی‌گذارد.

در بخش فیلمبرداری، هنوز هم بالاترین کیفیت قابل دسترسی 4K و نرخ ۳۰ فریم‌برثانیه است و بالاترین فریم ریت یعنی 60fps هم در زمان استفاده از حالت FHD حاصل می‌شود.

پس‌ از مقایسه‌ی دقیق گلکسی A56 و گلکسی A55،‌ یک جمع‌بندی کلی می‌تواند تکمیل‌کننده و روشنگر باشد. نسل جدید میان‌رده‌ی محبوب سامسونگ نسبت‌ به نسل قبل خوش‌دست‌تر و سبک‌تر شده است، آپدیت‌های سیستم‌عامل بیشتری دریافت می‌کند و مهم‌تر از همه اینکه بالأخره از شارژ سریع ۴۵ وات پشتیبانی می‌کند. با وجود این پیشرفت‌ها، سامسونگ همچنان روی مواردی همچنان استفاده از نمایشگر ۸ بیتی برای پریمیوم‌ترین میان‌رده‌اش پافشاری می‌کند و دست‌ از سر دوربین کم‌فایده‌ی ماکرو هم برنمی‌دارد.

شاید کمپانی‌های سازنده‌ی گوشی‌های هوشمند باید تعارف را کنار بگذارند و با کاربران روراست باشند؛ شاید تکنولوژی به مرحله‌ای رسیده است که پیشرفت‌های قابل ملاحظه دیگر از نظر اقتصادی صرفه‌ای برای شرکت‌ها ندارند. شاید هم خودِ ما کاربران باید بپذیریم که زمینه‌ی اشتباهی را برای انتقاد از سازندگان گوشی‌های هوشمند انتخاب کرده‌ایم. بهتر نیست به‌جای خواستن تغییرات کلیدی، برای طول عمر بیشتر و تعمیرپذیری بهتر همین گوشی‌های فعلی اعتراض کنیم؟ نظر شما چیست؟ دیدگاه‌هایتان در مورد گلکسی A56 را با ما به‌اشتراک بگذارید.