سیلیکون‌ولی، دره تریلیون دلاری؛ داستان باورنکردنی شکل‌گیری قطب تکنولوژی جهان

دره‌ای در جنوب خلیج سان‌فرانسیسکو، پرهیاهو، جنجالی و همیشه سرشار از اتفاق. جایی که پشت هر پنجره‌ی شیشه‌ای، رؤیایی است که یا به میلیاردها دلار می‌رسد یا بی‌صدا دفن می‌شود. سرزمینی که قانون خودش را ترویج می‌کند: «شکست بخور، ولی زود. بساز، ولی با جاه‌طلبی و اگر همه‌چیز از دست رفت، دوباره شروع کن.»

ساخته‌شده با هوش مصنوعی

امروز سیلیکون‌ولی بیش از هرچیز تداعی‌کننده‌ی مفهومی خاص است: ماشینی که با سوخت اشتیاق کار می‌کند، با مهندسی وسواس‌گونه ساخته شده است و با نوآوری، ریسک‌پذیری و تحول دیجیتال دائماً خود را بازتعریف می‌کند.

به همین دلیل سایر کشورها نیز با الهام از بزرگ‌ترین قطب تکنولوژی جهان، مراکز توسعه و استارتاپی خود را «سیلیکون‌ولی‌های بعدی» می‌نامند: مانند استکهلم سوئد، بنگلور هند، شنژن چین، لیسبون پرتغال یا کمپیناس برزیل.

اما افسانه‌ی این دره، داستان قدرتی است که از دانشگاه‌ها عبور کرد، به پنتاگون رسید، از گاراژها سر بر آورد و دنیای فناوری را از نو نوشت. در این مقاله، ردپاهای بی‌نقشه‌ترین انقلاب جهان را دنبال می‌کنیم؛ پس با ما همراه باشید و سیلیکون‌ولی مشهور را از لنزی نزدیک‌تر ببینید.

پیش از آنکه منطقه‌ی جنوب سان‌فرانسیسکو نامش با «نوآوری»، «استارتاپ» و «سهام و سرمایه» گره بخورد، دره‌ای بود پر از درختان آلو، بادام و هلو. دره‌ی سانتا کلارا، با بوی شکوفه‌هایش شناخته می‌شد، نه با صدای سرورها و مردم محلی آن را دره‌ی دل‌انگیز (Valley of Heart’s Delight) می‌نامیدند؛ چون با هر نسیم، بوی زندگی در هوا می‌پیچید.

اما پشت این آرامش، نخستین جرقه‌های یک طوفان فناورانه شعله‌ور شده بود؛ طوفانی که از دل جنگ، جاه‌طلبی و کمی هم نافرمانی پدید آمد.

پویش پورمحمد

از گوگل و ناسا تا اینتل و تویوتا؛ تأثیرگذارترین چهره‌های ایرانی خارج از کشور را بشناسید

مطالعه '26

در طول دهه‌ی ۱۹۳۰ مرکز تحقیقاتی نیروی دریایی ایالات متحده به منطقه‌ی سانی‌ویل انتقال یافت، جایی که بعداً به پایگاه هوایی مافت فیلد (Moffett Field) تبدیل شد. این پایگاه، ابتدا برای کشتی‌های هوایی طراحی شده بود، اما چیزی نگذشت که یکی از مراکز مهم آزمایش‌های راداری و هوایی ارتش را در خود جای داد: مکانی که مهندسی، جاسوسی و جنگ الکترونیکی به هم رسیدند.

سال ۱۹۳۹، دو دانشجوی ترمن به نام‌های ویلیام هیولت و دیوید پکارد با سرمایه‌ی ناچیز ۵۳۸ دلاری و آرزوهای بزرگ، در یک گاراژ چوبی در پالو آلتو شرکتی تأسیس کردند. اولین محصول موفق آن‌ها نوسان‌ساز صوتی بسیار دقیقی بود که والت‌دیزنی یکی از نخستین مشتریانش شد و از آن در فیلم «فانتازیا» استفاده کرد.

همین گاراژ، امروز با افتخار «زادگاه سیلیکون‌ولی» نامیده می‌شود و نه فقط به‌خاطر فناوری، بلکه چون نشان داد آینده می‌تواند از دل یک پارکینگ متولد شود.

دهه‌ی ۱۹۴۰، جنگ جهانی دوم دنیا را درگیر کرده بود و آمریکا برای بقا، به چیزی فراتر از اسلحه نیاز داشت: فناوری. به همین دلیل وزارت دفاع ایالات‌متحده، سرمایه‌گذاری در پروژه‌های علمی را در اولویت قرار داد و اینجا بود که شرکت‌هایی مانند لاکهید و وستینگ‌هاوس به منطقه جذب شدند و پایگاه‌هایی در اطراف سانی‌ویل، سان‌خوزه و پالو آلتو راه‌اندازی کردند.

به‌طور خاص شرکت لاکهید نقش بسیار مهمی در تثبیت جایگاه دره به‌عنوان مرکز پژوهش‌های نظامی و هوافضا داشت. در سال‌های بعد، پایگاه سانی‌ویل به محل استقرار پروژه‌های فوق‌محرمانه‌ی جنگ سرد تبدیل شد؛ از جمله ساخت ماهواره‌های شناسایی و سامانه‌های موشکی.

در همین زمان یکی از اساتید دانشگاه استنفورد نقش کلیدی در پایه‌گذاری دنیای جدید فناوری ایفا کرد: فردریک ترمن. او باور داشت دانشگاه نباید فقط پژوهش کند، بلکه باید بسازد، بفروشد و دگرگون کند.

ترمن که بعدها «پدرخوانده‌ی سیلیکون ولی» لقب گرفت، برترین دانشجویان را به سمت پروژه‌های نظامی سوق داد و درهای آزمایشگاه‌ها را به روی وزارت دفاع باز کرد. رابطه‌ی مستقیم ارتش و دانشگاه، بذرهایی را کاشت که بعدها سیلیکون‌ولی مدرن از دل آن رویید.

سال ۱۹۵۱ و با پایان جنگ، ترمن به ایده‌ی تأثیرگذار دیگری فکر می‌کرد: چرا دانشجویان نخبه‌اش بعد از فارغ‌التحصیلی به سواحل شرقی آمریکا بروند؟ چرا همین‌جا نمانند و شرکت‌هایشان را تأسیس کنند؟

در همین راستا او با احداث پارک صنعتی استنفورد پلی میان دانشگاه و صنعت ساخت. او بخشی از زمین‌های دانشگاه را برای اجاره به شرکت‌های فناوری کنار گذاشت و اولین شرکت‌های مستقر در این پارک هم همان اچ‌پی، جنرال‌الکتریک و واریان بودند. تصمیم ترمن از آن‌ جهت انقلابی بود که برای اولین‌بار دانشگاه را به شریک اکوسیستم اقتصادی تبدیل می‌کرد.

دره‌ی سانتا کلارا در حال پوست‌اندازی بود؛ بی‌صدا ولی عمیق.

سال ۱۹۵۶ ویلیام شاکلی، فیزیک‌دان و برنده‌ی جایزه‌ی نوبل، که یکی از مخترعان ترانزیستور بود، تصمیم گرفت شرکت نیمه‌رساناهای خود را در مانتین‌ویو تأسیس کند: Shockley Semiconductor.

اما شاکلی مدیری مستبد، بدبین و کنترل‌گر بود و دقیقاً به همین دلیل هشت نفر از بهترین مهندسانش تصمیم گرفتند شرکت او را ترک کنند و چیزی جدید بسازند.

شاکلی به آن‌ها لقب «هشت خائن» داد. اما این خائنان، شرکتی تأسیس کردند به‌نام Fairchild Semiconductor، که بعدها به مهد تمام شرکت‌های بزرگ سیلیکون‌ولی تبدیل شد. از دل فرچایلد، شرکت‌هایی چون اینتل، AMD، نشنال سمی‌کانداکتر و بیش از ۶۰ کسب‌وکار موفق دیگر متولد شدند.

ولی چرا نام «سیلیکون‌ولی»؟

سال ۱۹۷۱ بود که دان هوفلر، خبرنگار مجله‌ی الکترونیک نیوز، برای اولین‌بار عبارت «سیلیکون‌ولی» را به کار برد. او در سری مقالاتش درباره‌ی صنعت نیمه‌هادی‌های منطقه، این نام را انتخاب کرد. سیلیکون، عنصر اصلی در ساخت تراشه‌های کامپیوتری بود و «ولی» هم به دره‌ی سانتا کلارا اشاره داشت.

در دهه‌ی ۶۰ و ۷۰، وزارت دفاع آمریکا پروژه‌ای به نام آرپانت را با هدف اتصال دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی به یکدیگر راه‌اندازی کرد. دانشگاه استنفورد، برکلی و مؤسسه‌ی پژوهشی SRI International از نخستین نقاط اتصال به این شبکه بودند. این پروژه بعدها تبدیل به اینترنت شد و سیلیکون‌ولی از همان آغاز، در بطن نبض دیجیتال دنیا ایستاده بود.

اوایل دهه‌ی ۱۹۷۰، گروه جدیدی در دره ظاهر شدند که خودشان چیزی تولید نمی‌کردند، اما ارزش ایده‌های دیگران را می‌دانستند. سکویا کپیتال، کلاینر پرکینز و دیگر VCها از نخستین سرمایه‌گذاران روی شرکت‌هایی مثل اپل، گوگل، یوتیوب و سیسکو بودند و علاوه بر تأمین مالی، نقش مشاور، مربی و شبکه‌سازان استارتاپ‌ها را هم ایفا می‌کردند.

وی‌سی‌ها عمدتاً در خیابان Sand Hill Road ساکن شدند که به وال‌استریت غرب شهرت یافت. آن‌ها سرمایه آوردند، ریسک کردند و سودهای عظیم بردند. سرمایه‌گذاری خطرپذیر، به سوخت موشکی اکوسیستم دره تبدیل شد.

با رشد سریع شرکت‌ها، مسائلی مثل حق اختراع، سهام‌داری و ساختار حقوقی هم مستلزم راهکارهای پیچیده‌تری بود. دفاتر حقوقی‌ای مثل «ویلسون سانسینی» در پالو آلتو متخصصان حقوقی استارتاپ‌ها نام گرفتند و برای هر بنیان‌گذار همکاری با وکلای متبحر مانند استخدام برترین CTOها واجب شد.

حالا قانون و نوآوری، دوشادوش هم حرکت می‌کردند.

در دهه‌ی ۱۹۷۰، باشگاه کامپیوترسازان خانگی (Homebrew Computer Club) در سیلیکون‌ولی شکل گرفت. در این جلسات، مهندسان، هکرها و نوجوانان عاشق تکنولوژی دور هم جمع می‌شدند تا دستگاه‌ها را ببینند، سورس کدها را بخوانند و ایده‌هایشان را با هم ردوبدل کنند.

استیو وزنیاک هم از همین جلسات الهام گرفت و نمونه‌ی اولیه‌ی Apple 1 را به دیگران نشان داد، جایی که جابز با دیدن واکنش مثبت جمع به فکر تجاری‌کردن محصول افتاد. حالا سیلیکون‌ولی دیگر فقط محل کار نبود؛ بلکه با سبک زندگی ساکنین هم عجین شده بود.

ورود نرم‌افزار: وقتی کد از تراشه پیشی گرفت

بین دهه‌ی ۱۹۸۰ تا ۹۰، موج انفجاری نرم‌افزار نه فقط سیلیکون‌ولی، بلکه عموم بازارهای فناوری را متحول ساخت: سان‌مایکروسیستمز، اوراکل، ادوبی و بعدتر گوگل، نتفلیکس و فیسبوک نشان دادند که «کدی که می‌نویسید می‌تواند دنیا را عوض کند.»

دره‌ای که سازوکار آن با کشاورزی شروع شده بود، حالا محصولاتش خطوط کدی بود که میلیاردها دلار می‌ارزیدند.

اگر روی نقشه‌ی جهان زوم کنید و به ساحل غربی آمریکا بروید، جایی میان سانفرانسیسکو و سن خوزه، منطقه‌ای نسبتاً کوچک خواهید دید که تنها ۱۸۵۴ مایل مربع (حدود ۴۸۰۰ کیلومترمربع) وسعت دارد. خطوط بزرگراه‌ها مثل مسیرهای الکتریکی و ساختمان‌های تکنولوژی مثل تراشه‌هایی که روی برد چیده شده‌اند.

هرچند مرزهای دقیق سیلیکون‌ولی همیشه بحث‌برانگیز بوده است، اما طبق تعاریف سنتی این منطقه دره‌ی سانتا کلارا و بخش‌های جنوبی شبه‌جزیره سان‌فرانسیسکو را در برمی‌گیرد:

• از شمال: شهر سن ماتئو
• از جنوب: سن‌خوزه
• از شرق: تپه‌های دیابلو
• از غرب: کوه‌های سانتا کروز

امروزه، با گسترش شرکت‌های تکنولوژی، این مرزها توسعه‌ی بیشتری یافته‌اند و بسیاری معتقدند سیلیکون‌ولی حالا تا خود سان‌فرانسیسکو در شمال و حتی اوکلند در شرق خلیج گسترش‌یافته است.

• سن‌خوزه (San Jose)، موقعیت: جنوبی‌ترین شهر سیلیکون‌ولی و مرکز شهرستان سانتا کلارا

بزرگ‌ترین شهر سیلیکون‌ولی و سومین شهر بزرگ کالیفرنیا با جمعیت بیش از یک میلیون نفر که به‌عنوان یکی از مراکز اصلی نوآوری و فناوری شناخته می‌شود. دفاتر مرکزی شرکت‌های بزرگی مانند Cisco، eBay، Adobe، PayPal، Broadcom و Zoom در این شهر قرار دارند.

• پالو آلتو (Palo Alto)، موقعیت: در شمال غربی دره سیلیکون، در نزدیکی دانشگاه استنفورد

پالو آلتو به واسطه‌ی دانشگاه استنفورد به‌عنوان یکی از قدرتمندترین مناطق سیلیکون ولی شناخته می‌شود و محل استقرار شرکت‌هایی مانند اچ‌پی و تسلا و همچنین مرکز فعالیت‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر است.

• ماونتین ویو (Mountain View)، موقعیت: در امتداد بزرگراه ۱۰۱، بین پالو آلتو و سانتا کلارا

شهری با مرکز شهر پویا و جامعه‌ای متنوع. دفتر مرکزی گوگل (Googleplex) و مرکز تحقیقات Ames متعلق به ناسا در این شهر قرار دارند.

• منلو پارک (Menlo Park)، موقعیت: در شمال‌غربی پالو آلتو

شهری که آرامش محله‌های مسکونی را با قدرت فناوری ترکیب کرده و میزبان دفتر مرکزی شرکت متا است. منلو پارک به‌لطف نزدیکی به خیابان Sand Hill، یکی از مهم‌ترین مراکز سرمایه‌گذاری‌های خطرپذیر محسوب می‌شود.

• کوپرتینو (Cupertino)، موقعیت: در غرب سانتا کلارا و شمال‌غربی سن‌خوزه

شهری حومه‌ای که عمدتاً به‌خاطر تمرکز بر آموزش و فناوری شهرت دارد و البته میزبان دفتر مرکزی و کمپ مشهور اپل پارک است.

•  سانی‌ویل (Sunnyvale)، موقعیت: شرق مانتین ویو و غرب سن‌خوزه

سانی ویل به‌عنوان یکی از معدود شهرهای سیلیکون‌ولی شناخته می‌شود که در آن میان مناطق مسکونی و صنعتی تعادلی نسبی وجود دارد.  از شرکت‌های مشهور این منطقه نیز می‌توانیم به یاهو و لینکدین اشاره کنیم.

• سانتا کلارا (Santa Clara)، موقعیت: بین سن‌خوزه و مانتین ویو

محوطه‌ی شرکت‌های اینتل و استادیوم لوییس (Levi’s Stadium) در این شهر قرار دارند که هم‌زیستی فناوری و ورزش را نشان می‌دهد.

• لس آلتوس (Los Altos)، موقعیت: در جنوب‌غربی مانتین ویو.

شهری با حس و حال آرام و صمیمی در دل شلوغی سیلیکون‌ولی که مدارس عالی و محیط خانوادگی خوبی دارد و محل زندگی بسیاری از حرفه‌ای‌های فناوری است. به علاوه این شهر محل تولد اپل در گاراژ معروف استیو جابز هم بود.

• سیلیکون‌ولی آب‌وهوایی مدیترانه‌ای دارد: ۳۰۰ روز آفتابی در سال، دمای متوسط بین ۱۵ تا ۲۵ درجه سانتی‌گراد و باران‌های ملایم زمستانی. به همین دلیل مهندسان می‌توانند با دوچرخه به محل کار بروند یا جلسات خود را در فضای باز برگزار کنند.
• بزرگراه ۱۰۱ که از شمال به جنوب سیلیکون‌ولی کشیده شده، شاهرگ حیاتی منطقه است. بیش از هزار شرکت تکنولوژی در امتداد این بزرگراه مستقر هستند و هر صبح، صدها هزار نفر از این مسیر به محل کار می‌روند. ارزش زمین‌های اطراف این بزرگ‌راه سر به فلک می‌زند!
• سیلیکون‌ولی در نزدیکی گسل سن آندریاس واقع شده و به‌عنوان منطقه‌ای زلزله‌خیز شناخته می‌شود. به همین دلیل ساختمان‌ها مطابق با بالاترین استانداردهای مقاوم به زلزله ساخته می‌شوند و برنامه‌های دائمی آمادگی در برابر حوادث، بخشی جدایی‌ناپذیر از دستور کار شرکت‌ها است.
• در میان این همه ساختمان شیشه‌ای و بتنی، طبیعت هنوز جایگاه خود را حفظ کرده است. پارک‌های منطقه‌ای مانند شورلاین پارک؛ مسیر دوچرخه‌سواری ۸ کیلومتری استیونز کریک و Rancho San Antonio که به بهشت کوهنوردان شهرت دارد.
• با ۱۰ دقیقه رانندگی می‌توانید از شرکت گوگل به فیسبوک برسید، همچنین در طول یک روز می‌توانید از ساختمان‌های ۱۰ شرکت Fortune 500 بازدید کنید.

اگر از بزرگراه ۲۸۰ به سمت کوپرتینو حرکت کنید، ناگهان ساختمانی شبیه یک سفینه فضایی عظیم را می‌بینید که انگار از آینده فرود آمده: اپل پارک (Apple Park) بی اغراق شاهکار معماری‌ای است که آخرین میراث استیو جابز هم محسوب می‌شود.

ساختمان اصلی به فرم یک حلقه‌ی کامل طراحی شده است؛ با محیطی در حدود ۲٫۶ کیلومتر. داخل ساختمان مرکزی، راهروهای شیشه‌ای منحنی بدون هیچ  گوشه‌ی تیز جلب توجه می‌کنند و دیوارهای شیشه‌ای از کف تا سقف، بزرگ‌ترین پنل‌های شیشه‌ای منحنی جهان هستند که هر کدام ۱۴ تن وزن دارند.

وسط این حلقه، یک پارک ۳۰ هکتاری با بیش از ۹ هزار درخت دیده می‌شود: جابز می‌خواست کارمندانش ارتباط بیشتری با طبیعت و با همدیگر داشته باشند. کافه‌تریای ۳ طبقه‌ی اپل پارک که می‌تواند همزمان میزبان ۴ هزار نفر باشد، ضمن اینکه سقف شیشه‌ای آن در طول روز باز می‌شود و فضای داخل و بیرون به هم می‌پیوندد.

• هزینه‌ی ساخت: ۵ میلیارد دلار (گران‌ترین ساختمان اداری جهان)
• حدود ۱۲ هزار کارمند در اپل پارک کار می‌کنند
• ۱۰۰ درصد انرژی مورد نیاز ساختمان از منابع تجدیدپذیر تأمین می‌شود
• بزرگ‌ترین نصب خصوصی پنل خورشیدی در جهان (۱۷ مگاوات)
• به لطف سیستم گردش هوای طبیعی، ۹ ماه از سال نیازی به تهویه‌ی مطبوع نیست
• مقاوم در برابر زلزله ۸ ریشتری
• سالن تئاتر استیو جابز که بر فراز تپه‌ای قرار گرفته، دارای لابی شیشه‌ای با قطر ۵۰ متر و سقفی از فیبر کربن است. اپل گاهی رونمایی‌های مهم محصولات خود را در سالن زیرزمینی این ساختمان با ظرفیت هزار نفر مکان برگزار می‌کند.
• حتی صندلی‌های کافه‌تریا هم سفارشی و منحصر به اپل هستند

هنگامی‌که بازدیدکنندگان وارد گوگل‌پلکس می‌شوند، پیش از هر چیز، دوچرخه‌های رنگارنگ گوگل نظرشان را جلب می‌کند که همه‌جا پارک شده‌اند. استفاده از این دوچرخه‌ها رایگان است و هرکسی می‌تواند برای جابه‌جاشدن بین ساختمان‌ها سوارشان شود.

گوگل‌پلکس در واقع مجموعه‌ای از بیش از ۶۰ ساختمان را در خود جای می‌دهد که با شماره و نام‌های عجیب مثل Building 43 یا Charlie's Café شناخته می‌شوند. در داخل محوطه، مجسمه‌های اندروید با طعم‌های مختلف شیرینی خودنمایی می‌کنند: از کاپ‌کیک تا نوقا. هر نسخه‌ی اندروید مجسمه‌ی مخصوص خود را دارد.

بخش اعظم فضای کار گوگل، باز و بدون دیوار طراحی شده و ارتفاع میزهای کار قابل‌ تنظیم است و کارمندان می‌توانند ایستاده یا نشسته کار کنند. در اتاق‌ها، سالن‌ها و راهروها، فضاهای خلاقانه‌ای برای استراحت دیده می‌شود: کپسول‌های خواب، اتاق‌های ماساژ، حتی لوله‌های سرسره برای رفتن به طبقه پایین!

حقایق جالب گوگل‌پلکس:

• ۳۰ کافه‌تریا و رستوران رایگان (قانون طلایی: هر کارمند نباید بیشتر از ۱۵۰ فوت (۴۵ متر) از یک منبع غذایی دور باشد)
• باشگاه ورزشی بسیار بزرگ با دیوار صخره‌نوردی، چندین زمین والیبال ساحلی و ۲ استخر شنا
• از سال ۲۰۰۷، گوگل پنل‌های خورشیدی را بر روی سقف‌های هشت ساختمان و دو پارکینگ نصب کرد که توانایی تولید ۱٫۶ مگاوات برق را دارند. این پنل‌ها حدود ۳۰ درصد از نیاز برق در ساعات اوج مصرف را تأمین می‌کنند.  
• آرایشگاه، خشک‌شویی و کارواش رایگان
• تندیس دایناسور T-Rex به نام Stan در محوطی اصلی، به‌عنوان یکی از نمادهای منحصربه‌فرد گوگل‌پلکس شناخته می‌شود.
• در لابی اصلی گوگل‌پلکس، صفحه‌نمایشی وجود دارد که جست‌وجوهای زنده‌ی کاربران را در موتور جست‌وجوی گوگل به‌صورت لحظه‌ای نمایش می‌دهد.

محوطه‌ی شرکت متا (فیسبوک سابق) تا حدی به کالج شباهت دارد، البته به لحاظ فضای باز و دوستانه.

بخش مرکزی کمپ، با نام میدان Hacker Square شناخته می‌شود اگرچه اینجا منظور از هکر برنامه‌نویس خلاق است نه دزد اینترنتی.

در داخل شرکت پوسترهای انگیزشی با شعارهای معروف فیسبوک روی دیوارها خودنمایی می‌کنند: قبلاً این شعار «Move Fast and Break Things» بود که بعدها تغییر کرد. اما یکی دیگر از نقل‌قول‌های معروف هنوز هم تبلیغ می‌شود: «Done is Better than Perfect». کارمندان می‌توانند روی دیوارها بنویسند، نقاشی بکشند یا ایده‌های خود را به اشتراک بگذارند.

در لابراتوار واقعیت مجازی شرکت، تیم‌ها روی عینک‌های VR و AR کار می‌کنند: جایی که منشأ توسعه‌ی متا کوئست و دنیای متاورس بود؛ آینده‌ای که مارک زاکربرگ برای آن میلیاردها دلار هزینه می‌کند.

حقایق جالب در مورد فضای شرکت متا:

• طولانی‌ترین ساختمان اداری جهان
• قفسه‌های عظیم دوچرخه و اسکوتر برقی
• دیوار گرافیتی که هنرمندان مشهور روی آن کار می‌کنند
• مغازه‌های Facebook Swag (لوازم یادگاری فیسبوک)
• مقر متا که به اختصار «MPK» نامیده می‌شود، بیش از ۲۵۰ هکتار مساحت دارد و شامل بیش از ۳۰ ساختمان است.
• ساختمان MPK 20 که توسط معمار مشهور، فرانک گری، طراحی شده است؛ با بام سبز ۹ هکتاری، بیش از ۴۰۰ درخت و مسیر پیاده‌روی ۸۰۰ متری یکی از جذاب‌ترین نمادهای کمپ متا به شمار می‌رود. این فضا عمدتاً برای جلسات کاری و استراحت کارمندان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
• متا در حال توسعه‌ی پروژه‌ای به نام «ویلج ویلو» است که ۱٬۷۲۹ واحد مسکونی، فروشگاه‌ها، رستوران‌ها، یک هتل ۱۹۳ اتاقه و فضای اداری جدید را در برخواهد گرفت.

کمی به ریشه‌های سیلیکون‌ولی برگردیم. استنفورد ریسرچ پارک اولین پارک تکنولوژی جهان بود که در سال ۱۹۵۱ تأسیس شد. بیش از ۱۵۰ شرکت در این پارک واقع شده‌اند و بیشتر از ۲۳ هزار نفر در آن کار می‌کنند.

قدم‌زدن در پارک استنفورد به حومه‌ی شهرهای مرفه جهان شباهت دارد. ساختمان‌های کم‌ارتفاع در فضای سبز پنهان شده‌اند و درخت‌های بلوط کهنسال سایه‌های دلنشین ایجاد می‌کنند. دفاتر شرکت‌هایی مثل اچ‌پی، تسلا موتورز، VMware در ریسرچ پارک مستقرند.

نکته‌ی جالب اینکه اولین ایمیل جهان هم از آزمایشگاه SRI International در همین منطقه فرستاده شد و البته سیری اپل هم در اینجا متولد شد.

حقایق جالب در مورد پارک تحقیقاتی استنفورد:

• بزرگ‌ترین پارک تحقیقاتی دانشگاهی جهان با ۲٫۸ کیلومترمربع مساحت
• فقط فارغ‌التحصیلان استنفورد می‌توانند مدیر شرکت‌های اینجا شوند
• اولین مستأجر ریسرچ پارک شرکت Varian Associates بود که سال ۱۹۵۳ به اینجا نقل‌مکان کرد
• درآمد سالانه‌ی این پارک برای دانشگاه بیش از ۲۰۰ میلیون دلار برآورد می‌شود
• فاصله‌ی پارک تا کمپ اصلی دانشگاه کمتر از ۱٫۶ کیلومتر است

وقتی به ردوود سیتی می‌رسید، برج‌های آبی شیشه‌ای اوراکل را می‌بینید که نقش آن‌ها در آب منعکس می‌شوند: اوراکل دریاچه‌ای مصنوعی ساخته است که دورتادور آن هشت برج اداری قرار دارند.

لری الیسون، بنیان‌گذار اوراکل، همیشه عاشق دریا بوده و به همین دلیل یک قایق تفریحی هم کنار دریاچه دیده می‌شود. کارمندان می‌توانند وقت ناهار یا بعد از کار دور دریاچه قدم بزنند و از منظره‌ها لذت ببرند.

حقایق جالب در مورد کمپ اوراکل:

• محوطه تا سال‌ها شامل ۶ برج اصلی بود که دو برج جدید هم به آن‌ها اضافه شدند
• دبیرستان نوآورانه‌ی d.tech داخل محوطه کمپ ساخته شده است
•  یکی از ساختمان‌ها به‌صورت اختصاصی به جلسات و دفتر شخصی لری الیسون تعلق دارد
• مجسمه‌های فلزی مفهومی: در گوشه‌وکنار محوطه، آثار هنری مدرن دیده می‌شوند و خود الیسون هم عاشق فرهنگ ژاپنی است.
• برخی سقف‌ها به پنل خورشیدی‌ مجهزند
• فضای کاری اوراکل نسبت به سایر شرکت‌ها رسمی‌تر است و جشن و فضاهای سرگرم‌کننده کمتر در آن دیده می‌شود
• مرکز تجربه‌ی کاربری مخفی: آزمایشگاه UX اوراکل با طراحی محرمانه برای تست رابط‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد
• قبل از ساخته‌شدن شرکت اوراکل، این منطقه پارکی به نام Marine World بود

حتی یونیکورن‌ها هم شکست می‌خورند! دره‌ای که حالا میزبان غول‌های فناوری است، هنوز هم رؤیاهای بلند کارآفرینان را پناه می‌دهد. هر ماه صدها استارتاپ جوان در گوشه‌وکنار سیلیکون‌ولی متولد می‌شوند: بعضی خاموش می‌مانند و بعضی جهان را تغییر می‌دهند.

دفتر ایربی‌اندبی درست مثل پلتفرم آن طراحی شده: هر بخش از دفتر کپی دقیق از یکی از محبوب‌ترین اقامتگاه‌های سایت است: یک  بخش شبیه آپارتمان پاریسی، بخشی دیگر شبیه کلبه‌ای در بالی. کارمندان می‌توانند هر روز خودشان را در کشوری متفاوت تصور کنند.

دفتر جدید اوبر در منطقه‌ی Mission Bay به‌عنوان یکی از مدرن‌ترین فضاهای کاری جهان شناخته می‌شود. بالای ساختمان یک باغ شهری با مسیرهای پیاده‌روی و فضای باز برای کار وجود دارد. نکته‌ی جالب، فضای محدود پارکینگ اوبر است، زیرا این شرکت اصولاً می‌خواهد استفاده از ماشین شخصی را کاهش دهد.

شرکت لینکدین ترکیبی جذاب از فضای کار و سرگرمی را برای کارکنانش فراهم می‌کند: برای مثال در داخل شرکت یک سالن موسیقی در نظر گرفته شده که کارمندان می‌توانند در آن ساز بزنند. به همین ترتیب یک استودیوی ضبط صدا برای پادکست و حتی یه سینمای کوچک هم داخل ساختمان وجود دارد. دیوارها نیز پر از نقل‌قول‌های انگیزشی حرفه‌ای هستند.

نکات جالبی که در مورد استارتاپ‌ها باید بدانید:

• ۹۰ درصد استارتاپ‌ها طی ۵ سال اول شکست می‌خورند
• متوسط سن بنیان‌گذاران موفق ۴۵ سال است نه ۲۵ سال!
• اکثر استارتاپ‌ها واقعا از گاراژ یا اتاق نشیمن شروع شده‌اند
• هر ماه بیش از ۵۰۰ استارتاپ جدید در سیلیکون ولی ثبت می‌شوند

سانتا کلارا پایتخت واقعی سیلیکون است و سه شرکت مطرح اینتل ای‌ام‌دی و انویدیا در این شهر مستقر هستند.

مقر اینتل فراتر از شرکت‌های متداول فناوری، به یک شهرک صنعتی عظیم شباهت دارد. بازدیدکنندگان می‌توانند تاریخچه‌ی کامل تراشه‌ها را در موزه‌ی شرکت مشاهده کنند. اتاق‌های پاک (Clean Room) اینتل جزو تمیزترین محیط‌های جهان هستند و کارمندان باید لباس‌های مخصوص بپوشند تا حتی ذره‌ای گردوغبار وارد محیط تولید نشود.

رقیب اصلی اینتل درست در همسایگی‌اش قرار دارد. دفتر مرکزی AMD به طراحی مدرن و فضاهای باز شهرت دارد و آزمایشگاه‌های تحقیقاتی آن در زمره‌ی پیشرفته‌ترین مراکز طراحی تراشه‌ی جهان‌اند.

ساختمان‌های مثلثی‌شکل انویدیا نماد معماری منطقه محسوب می‌شوند. اینجا قلب تپنده‌ی صنعت GPU و هوش مصنوعی است. روی برخی دیوارها آثار هنری دیجیتال به چشم می‌خورد که با کارت‌های گرافیک خود شرکت رندر شده‌اند.

نکات خواندنی در مورد شرکت‌های نیمه‌هادی:

• ساخت یک فب (fab) مدرن بین ۱۰ تا ۲۸ میلیارد دلار هزینه خواهد داشت
• حقوق متوسط مهندس تراشه: ۱۸۰ هزار دلار در سال
• اینتل بزرگ‌ترین مصرف‌کننده برق در سانتا کلارا است
• اتاق‌های پاک باید تمامی ۲۴ ساعت هفت روز هفته روشن بمانند

در مرحله‌ی بعد به شرکت‌هایی می‌رسیم که شاید به بزرگی اپل و گوگل نباشند، اما با محصولات و خدمات خود تغییراتی اساسی در زندگی روزمره‌ی مردم ایجاد کرده‌اند.

برج‌های ادوبی در قلب سن خوزه یکی از نمادهای این شهر به شمار می‌روند. کارمندان شرکت هر سال یه ماه مرخصی کامل دارند تا پروژه‌های شخصی خلاقانه انجام دهند. در محیط کار آثار هنری فراوان و نمایشگاه‌های عکس جلوه‌نمایی می‌کنند.

برج سیلزفورس بلندترین ساختمان سان‌فرانسیسکو و غرب آمریکا به‌شمار می‌آید. طبقه‌ی بالای برج یک پارک عمومی ساخته شده است که همه می‌توانند از آن استفاده کنند. بازدیدکنندگان از این نقطه منظره‌ی خیره‌کننده‌ای از خلیج سان‌فرانسیسکو خواهند داشت.

کمپ eBay به دانشگاهی کوچک شباهت دارد و از فضاهای ورزشی، مسیرهای پیاده‌روی و حتی یه مرکز مراقبت از کودک بهره می‌برد. جالب اینکه که اولین چیزی که در eBay فروخته شد یک لیزر پوینتر خراب بود!

 آنچه احتمالاً از این شرکت‌ها نمی‌دانید:

• Adobe Creative Cloud بیش از ۲۲ میلیون مشترک دارد
• در برج سیلز فورس هر شب با نورپردازی LED برنامه‌های هنری اجرا می‌شود
• ارزش معاملاتی که هر ثانیه روی ای‌بی انجام می‌شوند ۲ هزار دلار برآورد می‌شود
• ۸۰ درصد سایت‌های جهان از محصولات ادوبی استفاده می‌کنند

ساختمان PayPal طوری طراحی شده است که حداکثر آسایش خیال را به کارمندان بدهد: فضاهای نشیمن راحت، آشپزخانه‌های باز و حتی اتاق‌های بازی ویدئویی. بنیان‌گذاران PayPal (معروف به مافیای PayPal) بعداً شرکت‌هایی مثل تسلا، لینکدین و یوتیوب را تأسیس کردند.

کمپ Netflix در لوس گاتوس با فضای آرام و خلاقانه‌اش شناخته می‌شود. برخلاف بقیه‌ی شرکت‌های تکنولوژی، نتفلیکس سیاست «نه به خدمات رایگان» را در پیش گرفته است، یعنی غذا و خدمات رایگانی به کارکنانش پیشنهاد نمی‌دهد ولی در عوض حقوق‌های بسیار بالایی به آن‌ها می‌پردازد.

هرچند یاهو دیگر سلطان موتورهای جست‌وجو نیست، اما ساختمان تاریخی‌اش در سانی‌ویل هنوز روزهای اوج اینترنت را تداعی می‌کند. علامت «!» معروف یاهو هنوز روی ساختمان‌ها دیده می‌شود.

تقریباً همه‌ی افرادی که به سیلیکون‌ولی سفر می‌کنند، بازدید از موزه‌های متنوع این منطقه را نیز در اولویت خود قرار می‌دهند: جایی که می‌توان اولین کامپیوترهای غول‌پیکر را لمس کرد، با ربات‌ها حرف زد و حتی بازی قدیمی Pong را تجربه کرد!

در خیابان شورلاین ماونتن ویو، درست کنار گوگل‌پلکس، ساختمانی مدرن قرار دارد که خزانه‌ای از گنجینه‌های تکنولوژی را در خود جای‌ داده است. موزه تاریخ کامپیوتر (Computer History Museum) با بیش از ۹۰ هزار قطعه، به‌عنوان بزرگ‌ترین مجموعه‌ی تاریخ محاسبات در جهان شناخته می‌شود.

با ورود به موزه اولین چیزی که نظر بازدیدکنندگان را جلب می‌کند، موتور تفاضلی عظیم یا همان ماشین محاسباتی مکانیکی است که چارلز ببیج در قرن ۱۹ طراحی کرد. این دستگاه ۵ تن وزن دارد و با ۸ هزار قطعه‌ی متحرک کار می‌کند.

نمایشگاه انقلاب (Revolution) قلب موزه محسوب می‌شود و سفر زمانی کاملی از چرتکه‌ها تا هوش مصنوعی را به مردم نشان می‌دهد! ولی اغلب علاقه‌مندان تکنولوژی به این اقلام علاقه‌ی بیشتری نشان می‌دهند:

• اولین کامپیوتر تجاری جهان (UNIVAC I) در سایز یک اتاق
• Apple I اصلی که تنها ۲۰۰ عدد از آن تولید شد
• اولین ماوس کامپیوتر ساخته‌ی داگلاس انگلبارت
• سوپرکامپیوتر Cray-1 که به مبلی جذاب شباهت دارد

بخش «نرم‌افزار» هم داستان کدنویسی را از اولین برنامه‌ها تا امروز نشان می‌دهد. بازدیدکنندگان می‌توانند کد اولین بازی کامپیوتری (Spacewar!) را ببینند یا با یک کامپایلر قدیمی کار کنند.

در قلب سانتا کلارا، درست در مقر اصلی اینتل، موزه‌ای قرار دارد که ریشه‌های انقلاب سیلیکون را روایت می‌کند. بخش اصلی موزه نمایشی تعاملی است که نشان می‌دهد یک تراشه چگونه ساخته می‌شود. علاقه‌مندان می‌توانند در انیمیشن‌های سه‌بعدی، ببینند که چطور میلیاردها ترانزیستور در فضایی بسیار کوچک جا می‌شوند.

یکی دیگر از بخش‌های پرطرفدار موزه، آزمایشگاه عملی است: بازدیدکنندگان می‌توانند لباس‌های ضد الکتریسیته‌ی اتاق پاک را بپوشند، زیر میکروسکوپ تراشه‌ای واقعی را ببینند و فرایند حکاکی سیلیکون را تماشا کنند.

نمایشگاه محصولات تاریخی نیز از اولین میکروپروسسور جهان (Intel 4004) که فقط ۲۳۰۰ ترانزیستور داشت تا جدیدترین پردازنده‌هایی را که میلیاردها ترانزیستور دارند، به نمایش می‌گذارد.

موزه‌ی مدرن سان‌خوزه هنر و تکنولوژی را با هم ترکیب می‌کند و با تمرکز بر هنرمندانی که در کارهای خود از تکنولوژی بهره می‌برند، پل زیبایی بین خلاقیت و نوآوری می‌زند.

بازدیدکنندگان در این موزه نمایشگاه‌های واقعیت مجازی را تجربه می‌کنند. همچنین می‌توانند با هنر تعاملی بازی کنند که به حرکات آن‌ها واکنش نشان می‌دهد. به علاوه آثار هنری‌ای که با کد نوشته شده‌اند نیز هواداران مخصوص خود را جذب می‌کنند.

این موزه که قبلاً با نام «The Tech Museum of Innovation» شناخته می‌شد، حالا یکی از بهترین مراکز علمی تعاملی جهان به‌شمار می‌رود و برخلاف موزه‌های سنتی، اینجا همه‌چیز برای لمس‌کردن و تجربه‌کردن طراحی شده است.

بخش‌های اصلی موزه:

• آزمایشگاه طراحی: مخاطبان می‌توانند چالش‌های واقعی مهندسی را حل کنند؛ مثلاً یک سازه‌ی مقاوم در برابر زلزله طراحی کنند یا رباتی بسازند که می‌تواند توپ بسکتبالی را پرتاب کند.
• گالری بدن انسان: در این بخش مردم می‌توانند با استفاده از تکنولوژی، درون بدن انسان را کاوش کنند. همچنین دستگاه‌هایی هستند که نبض و فشار خون را اندازه می‌گیرند و به‌صورت زنده نمایش می‌دهند.
• آزمایشگاه زیست‌فناوری: اینجا می‌توانید DNA استخراج کنید یا با میکروسکوپ‌های پیشرفته کار کنید.
• سینمای IMAX: یکی از بزرگ‌ترین پرده‌های IMAX در کالیفرنیا که فیلم‌های علمی و مستند پخش می‌کند.

هنرمندان محلی و بین‌المللی آثارشان را در این گالری به نمایش می‌گذارند و جالب اینکه بسیاری از مهندسان و برنامه‌نویسان اوقات فراغت خود را اینجا می‌گذرانند.

این مکان‌های تاریخی یادآور روحیه‌ای هستند که سیلیکون‌ولی را ساخت: جسارت برای رؤیاپردازی‌های بزرگ، شجاعت شکست‌خوردن و اصرار برای تلاشی دوباره.

وقتی ویلیام هیولت و دیوید پکارد، تصمیم گرفتند شرکتی تأسیس کنند، برای انتخاب نام شرکت از بین دو گزینه‌ی HP یا PH سکه انداختند!

در موزه‌ی امروز اچ‌پی هنوز می‌توان تجهیزات اولیه آزمایشگاه را دید، همان میز کار چوبی که بنیان‌گذاران روی آن کار می‌کردند، ابزارهای دستی و قطعات الکترونیکی قدیمی و عکس‌های تاریخی از روزهای اول شرکت.

خانه‌ی اصلی بعدها بازسازی و شبیه به دهه‌ی ۱۹۳۰ تزئین شد. باغچه پر از گل‌های محلی کالیفرنیا است و حتی یک درخت زردآلوی قدیمی هم در آن دیده می‌شود.

نکات جالب دیگر:

•  سال ۲۰۰۰ شرکت اچ‌پی این ملک را به قیمت ۱٫۷ میلیون دلار خرید
• بازسازی کامل خانه و گاراژ ۲ سال طول کشید
• اولین جلسه‌ی هیئت‌مدیره HP روی جعبه‌های میوه برگزار شد!
• دمای گاراژ با بخاری نفتی کنترل می‌شد
• ورود به این موزه برای علاقه‌مندان رایگان است اما به رزرو قبلی نیاز دارد

۸۱۸۰ هکتار وسعت، ۷۰۰ ساختمان و داستانی که از غم و اندوه شروع شد و تا یکی از مهم‌ترین مراکز نوآوری جهان ادامه یافت. اینجا موتور محرک سیلیکون‌ولی است.

سال ۱۸۸۴، لیلند استنفورد (فرماندار سابق کالیفرنیا و بنیان‌گذار راه‌آهن) تنها پسرش را در ۱۵ سالگی از دست داد. او و همسرش جین تصمیم گرفتند دانشگاهی تأسیس کنند تا «فرزندان کالیفرنیا فرزندان آن‌ها هم باشند». نام رسمی دانشگاه نیز به یاد پسر آن‌ها Leland Stanford Junior University، ثبت شد.

نقاط دیدنی کمپ استنفورد

• برج هوور با ۸۷ متر ارتفاع، ۴۸ ناقوس و منظره‌ای خیره‌کننده از سیلیکون‌ولی. از بالای برج می‌توانید محوطه‌های شرکت‌های بزرگ را ببینید.
• Memorial Church: کلیسای یادبود با شیشه‌های رنگی و موزاییک‌های طلایی. جین استنفورد این کلیسا را به یاد شوهرش ساخت.
• The Quad: میدان اصلی دانشگاه با معماری رومانسک کالیفرنیایی. ساختمان‌های قرمز آجری با سقف‌های کاشی قرمز دورتادور میدان. اینجا قلب تپنده‌ی زندگی دانشجویی است
• Rodin Sculpture Garden: یکی از بزرگ‌ترین مجموعه‌های آثار رودین خارج از فرانسه. مجسمه‌ی معروف The Thinker (متفکر) اینجا قرار دارد.

حقایقی جالب دانشگاه استنفورد

• فارغ‌التحصیلان استنفورد بیش از ۴۰ هزار شرکت تأسیس کرده‌اند
• گوگل با الگوریتم PageRank در استنفورد متولد شد
• ۳۰ برنده نوبل از استنفورد بوده‌اند
• کمپ استنفورد به اندازه‌ی شهر پالو آلتو وسعت دارد

این گاراژ که در آدرس 2066 Crist Drive, Los Altos واقع شده، متعلق به خانه پدرخوانده استیو جابز بود. سال ۱۹۷۶، جابز و وزنیاک اینجا ۵۰ دستگاه Apple I را مونتاژ کردند.

برخلاف گاراژ HP، این ملک خصوصی است و بازدید عمومی ندارد. اما بسیاری از دانشجویان، مسافران و علاقه‌مندان مسیر را طی می‌کنند تا جلوی گاراژ استیو جابز عکس بگیرند. سال ۲۰۱۳، شورای شهر لس آلتوس این خانه را به‌عنوان بنای تاریخی معرفی کرد.

باورش سخت است ولی این رستوران محلی ساده به‌عنوان یکی از مهم‌ترین مکان‌های تاریخ سیلیکون‌ولی شناخته می‌شود. برخی از اتفاقاتی که در این رستوران رخ دادند:

• ایده‌پردازی PayPal
• فروش Hotmail
• جذب سرمایه‌ی Netscape
• شرکت تسلا اینجا اولین سرمایه‌گذارش را پیدا کرد

دیوارهای رستوران پر از یادگاری‌های تکنولوژی است: کیبورد قدیمی، ماوس‌های اولیه، حتی یک موتور جت مدل. صاحب رستوران، جیمسون، داستان‌های جالبی از معامله‌هایی که سر میزهای رستورانش انجام شده‌اند، تعریف می‌کند.

سیلیکون‌ولی صرفاً یک اکوسیستم فناوری نیست؛ منطقه‌ای است بی‌شکل اما زنده، جایی که روزها ایده‌ها زاده می‌شوند و شب‌ها در نور چراغ‌های LED به خانه می‌روند. زندگی در این منطقه مثل راه‌رفتن روی لبه‌ی تکنولوژی است: گران، پرتپش و گاهی هم متناقض. از خانه‌های چندمیلیون‌دلاری پالو آلتو تا محله‌های اجاره‌نشین در سن‌خوزه، هر گوشه‌اش روایتی متفاوت از کار، بلندپروازی و بقا دارد.

اگه می‌خواهید بدانید پول واقعی سیلیکون ولی کجا زندگی می‌کند، باید سری به پالو آلتو بزنید! این شهر ۶۵ هزار نفری خانه‌ی مدیرعامل‌ها، سرمایه‌گذاران و کارآفرینان موفق است، جایی که مارک زاکربرگ سکونت دارد و ایلان ماسک هم سال‌ها زندگی می‌کرد.

خانه‌هایی با سبک معماری ویکتوریایی یا مدرن، خیابان‌هایی پر از درخت و جلساتی که در کافه‌ها بیشتر از اتاق هیئت‌مدیره‌ها معامله رقم می‌زنند.

و نکته جالب اینکه بسیاری از افراد متمول در این محله خانه می‌خرند فقط برای اینکه بچه‌هایشان را به مدارس عالی پالو آلتو بفرستند.

اینجا ساعت ۶ صبح پارک‌ها پر از دونده‌های حرفه‌ای است، فروشگاه‌های غذای ارگانیک در هر چند بلوک تأسیس شده‌اند، تعداد ماشین‌های تسلایی که به چشم می‌خورد احتمالاً از تویوتا پیشی می‌گیرد و حتی بچه‌های دبستانی هم درباره‌ی استارتاپ‌ها حرف می‌زنند.

برخلاف تصویر لوکس برخی مناطق، اینجا هم محله‌های متوسط دارد و هم محله‌هایی با نرخ بالای اجاره که محل سکونت کارمندان نسل جدید تکنولوژی‌اند.

یکی از مزایای این شهر را می‌توانیم تنوع قومی و فرهنگی بالای آن بدانیم. به ‌علاوه در سن خوزه هم آپارتمان‌نشینی مدرن رونق دارد؛ هم خانه‌های حومه‌ای و هم پروژه‌های جدید شهری.

محله‌های آرام، خانه‌هایی با متراژ بالا و قوانین سختگیرانه ساخت‌وساز؛ اینجا قلمرو کسانی‌ است که خواهان محیطی خلوت، منظره‌ی عالی و امنیت هستند. لس‌آلتوس هیلز با حداقل زمین یک آکر و ممنوعیت ساخت مجتمع‌های آپارتمانی، لوکس‌ترین بخش مسکونی دره محسوب می‌شود.

میانگین قیمت خانه در این تپه‌ها بین ۵ تا ۱۵ میلیون دلار عنوان می‌شود و ساکنین آن را عمدتاً مدیران عامل، سرمایه‌داران خطرپذیر و دانشگاهیان برجسته تشکیل می‌دهند.

درست در شمال سیلیکون‌ولی، اتروتن قرار دارد؛ شهری که برای ششمین سال متوالی عنوان «گران‌ترین کد پستی آمریکا» را از آن خود کرد. خیابان‌هایی پوشیده از درخت، خانه‌هایی پشت دیوارهای بلند و سکوتی که تنها صدای چرخش سرمایه در آن شنیده می‌شود.

حریم خصوصی بالا، پلیس فعال و جمعیتی بسیار اندک ویژگی‌های قابل‌ توجه این شهر محسوب می‌شوند و افرادی مانند اریک اشمیت مدیرعامل سابق گوگل، شریل سندبرگ و خانواده‌های سرمایه‌گذار معروف اینجا سکونت دارند.

زندگی در سیلیکون‌ولی بیشتر از هر جای دیگری با کار گره خورده است؛ اما نه به‌معنای کلاسیکش. اینجا «سر کار رفتن» می‌تواند به معنی نشستن در یک کافی‌شاپ با لپ‌تاپ و هدفون باشد یا پیاده‌روی صبحگاهی در مسیرهای دوچرخه‌سواری و ایده‌پردازی درباره‌ی نسل بعدی هوش مصنوعی.

فرهنگ غالب، ترکیبی‌ است از تکنولوژی، بهره‌وری و مراقبت از ذهن و بدن. کارمندان شرکت‌های بزرگ اغلب روزشان را با دویدن آغاز می‌کنند، بعد سراغ جلسات تیمی می‌روند که شاید در فضای باز یا حتی روی چمن‌ها برگزار شود. غذای سالم، خواب منظم، یوگا، جلسات مدیتیشن و حتی جلسات «سکوت» بخشی از برنامه‌های اغلب شرکت‌ها است.

اما این سبک زندگی همیشه طبق تصور پیش نمی‌نمی‌رود. رقابت شدید، فشار مالی و سرعت سرسام‌آور نوآوری باعث شده است بسیاری از کارآفرینان و کارمندان از فرسودگی شغلی، انزوا و اضطراب رنج ببرند. در سیلیکون‌ولی همه می‌خواهند «چیزی بزرگ بسازند» و برای محقق‌کردن این آرزوی بزرگ، مسیری دشوار در پیش رو دارند.