به‌عنوان مقدمه ذکر کنم که تکنیک های فیلم‌برداری بیشتر مانند تکنیک های عکس برداری هستند چون امروزه تفاوت زیادی بین دوربین‌های عکاسی دیجیتال و فیلم‌برداری وجود نداره ولی بازهم مروری سریع روی آن‌ها خواهیم داشت. تنها تفاوت اصلی این است که در فیلم‌برداری امکان گرفتن فیلم در دو زمان و دو زاویه مختلف وجود نداشته و غیر ممکن است این روش در عکاسی برای سوژه های ثابت استفاده می‌شود.
استفاده از دوربین‌های سه بعدی
راحتترین راه فیلم‌برداری سه بعدی استفاده از دوربین‌های فیلم‌برداری سه بعدی است که به‌تازگی به بازار دوربین‌های خانگی هم راه یافته اند. به‌عنوان مثال دوربین پاناسونیک SDT750 . این دوربین‌ها اکثرا قابلیت فیلم‌برداری با کیفیت Full HD را دارا بوده و ساختار پخش آن‌ها با تلویزیون‌های سه بعدی موجود در بازار یکی است. منظور اینکه اگر بخواهید از تماشای این فیلم‌ها لذت ببرید باید تلویزیون سه بعدی نیز دراختیار داشته باشید.
گرچه استفاده از باقی ساختار های پخش غیر ممکن نیست ولی به مقداری آماده‌سازی نیاز دارد. می‌توانید با استفاده از نرم افزارهای ویرایش فیلم مانند Adobe After Effect تصاویر خود را به دو تصویر مجزا برای نمایش به صورت پلاروید یا استفاده از ترکیب رنگی برای نمایش به صورت آناگلیف در آورید ولی به هر حال این روش‌ها به‌راحتی استفاده از یک کابل HDMI برای اتصال به تلویزیون و دیدن تصاویر سه بعدی با ساختار Active shutter نیستند. به‌تازگی دوربین‌های کوچکتر – خانگی – نیز به بازار عرضه شده که قابلیت فیلم‌برداری سه بعدی را با کیفیت پایین‌تر برای شما فراهم می‌کند. مثل دوربین aiptek 3D i2 که تنها 200$ قیمت دارد و کیفیت آن 720p است.
استفاده از لنز های سه بعدی
با توجه به اینکه اکثر دوربین‌های فیلم‌برداری – سری خانگی – قابلیت تعویض لنز را ندارند این روش بیشتر برای دوربین‌های بزرگ و حرفه ای استفاده می‌شود. گرچه برخی شرکت‌ها اخیرا برای بعضی از محصولات خود مبدل های سه بعدی 3D Cap عرضه کرده‌اند واستفاده از آن‌ها باعث افت کیفیت بسیار در خروجی شما خواهد شد و نکته دیگر اینکه این ساختار امکان پخش برای تلویزیون سه بعدی را نخواهد داشت و قبل از پخش حتما باید تصاویر ویرایش شوند.
با توجه به اینکه دوربین‌های عکاسی SLR امروزی قابلیت فیلم‌برداری نیز دارند می‌توان از این روش و استفاده از لنزهای سه بعدی ارزان‌قیمت دوربین عکاسی برای این روش استفاده کرد.
استفاده از دو دوربین هم زمان
این روش بسیار حرفه‌ای‌تر بوده و مسلما هزینه بیشتری هم در بر دارد. در ساخت فیلم‌های سینمایی سه بعدی از این روش بیشتر استفاده می‌شود . چون زاویه دو دوربین – عمق بعد سوم - می‌تواند تغییر یابد این روش بیشتر مورد پسند کارگردانان است.
ولی با توجه به موجود بودن دوربین‌های فیلم‌برداری کوچک و ارزان‌قیمت در بازار می توانیم از این روش به‌عنوان یک نیمه حرفه ای در خانه نیز استفاده کنیم.
نکته قابل توجه اینکه به هر حال در روش شما دو فیلم از دو زاویه مختلف خواهید داشت که برای پخش – به هر صورتی به جز پلاروید – نیاز به ویرایش آن‌ها و گرفتن یک فایل خروجی خواهید داشت.
نکته : سایت اشتراک ویدئو Youtube امکان بارگذاری فیلم‌های شما و تبدیل آن‌ها به سه بعدی را به شما می‌دهد و می‌توانید از این روش برای به اشتراک‌گذاری کار خود استفاده کنید.
نتیجه‌گیری
با توجه به پیشرفت روز افزون تکنولوژی و ارزان شدن تکنولوژی های حرفه ای بهتر است هنوز برای ساختن فیلم سه بعدی عجله نکنید و با همان امکانات دردسترس کار کنید. به شما اطمینان می دهم تا یکسال آینده تکنیک های بیشتر ، ارزان‌تر و با کیفیت تری به بازار ارائه خواهد شد.
امیدوارم از این قسمت استفاده برده باشید. هرگونه نکته ، سؤال ، ایراد یا توضیحی را با گوش جان پذیرا خواهیم بود.
تا مقالات بعدی بدرود.
سه بعدی در خانه: بخش اول: تکنولوژی های پخش | بخش دوم: عکس برداری سه بعدی | بخش سوم: تکنیک های فیلم‌برداری سه بعدی
نظرات