تاثیر رژیم غذایی پر از چربی روی مغز

در پژوهش‌های زیادی به ارتباط بین رژیم‌های غذایی ناسالم و چاقی پرداخته شده است اما کسی این موضوع را مورد بررسی قرار نداده که چگونه رژیم غذایی باعث تغییرات عصبی در مغز می‌شود. مطالعه‌ی جدید پژوهشگران دانشگاه ییل نشان می‌دهد که رژیم‌های غذایی سرشار از چربی موجب بی‌نظمی‌ در هیپوتالاموس مغز می‌شود. هیپوتالاموس هموستازی وزن بدن و متابولیسم را تنظیم می‌کند. در مطالعه‌ی اخیر این موضوع مورد بررسی قرار گرفته است که چگونه رژیم غذایی پرچرب به‌خصوص رژیم‌های غذایی شامل مقادیر زیادی از چربی و کربوهیدرات موجب التهاب هیپوتالاموس می‌شود. التهاب هیپوتالاموس، یک واکنش فیزیولوژیکی دربرابر چاقی و سوء‌تغذیه است. پژوهشگران نشان دادند که التهاب در هیپوتالاموس طی سه روز پس از مصرف رژیم غذایی پرچرب و حتی پیش از ظهور علائم ظاهری چاقی، اتفاق می‌افتد. دیانو، یکی از نویسندگان این مقاله می‌گوید:

ما از سرعت زیاد این تغییرات که حتی قبل از آغاز تغییر در وزن بدن رخ می‌دادند، تعجب کردیم و می‌خواستیم مکانیسم سلولی پشت‌صحنه‌ی این اتفاق را درک کنیم.

پژوهشگران التهاب هیپوتالاموس را در حیواناتی که تحت رژیم غذایی پرچرب قرار داشتند، مشاهده کردند و دریافتند که تغییراتی در ساختار فیزیکی سلول‌های میکروگلیا درحال رخ‌دادن است. این سلول‌ها در سیستم عصبی مرکزی به‌عنوان نخستین خط دفاعی عمل می‌کنند و موجب کاهش التهاب می‌شوند. پژوهشگران دریافتند که فعال‌سازی میکروگلیاها در اثر تعییراتی بود که در میتوکندری آن‌ها رخ می‌داد. میتوکندری‌ها به بدن برای کسب انرژی از غذایی که مصرف می‌کنیم، کمک می‌کنند. میتوکندری‌های حیواناتی که از رژیم غذایی پر از چربی استفاده می‌کردند، کوچک‌تر بود. تغییر اندازه‌ی میتوکندری‌ها ناشی از پروتئینی به نام UCP2 بود که مصرف انرژی میتوکندری را تنظیم می‌کند و روی کنترل انرژی و هموستازی گلوکز توسط هیپوتالاموس تأثیر می‌گذارد.

این مطالعه، نه‌تنها نشان می‌دهد که چگونه رژیم غذایی پرچرب روی جسم ما اثر می‌گذارد بلکه نشان می‌دهد که چگونه یک رژیم غذایی ناسالم می‌تواند ازنظر عصبی مصرف غذای ما را تغییر دهد. مکانیسم‌های عصبی خاصی وجود دارند که وقتی ما خود را در معرض انواع خاصی از غذاها قرار می‌دهیم، فعال می‌شوند. مکانیسم کشف‌شده در این مطالعه، شاید ازنظر تکاملی مهم باشد؛ اگرچه وقتی همواره غذای پر از چربی و کربوهیدرات در دسترس باشد، این مکانیسم مخرب است.

هدف دیرین دیانو، درک مکانیسم‌های فیزیولوژیکی است که میزان مصرف غذا را تنظیم می‌کنند. او همچنان پژوهش خود را در زمینه‌ی اینکه چگونه میکروگلیاهای فعال‌شده می‌توانند روی بیماری‌های مختلفی تأثیرگذار باشند، ادامه خواهد داد. یکی از این بیماری‌ها آلزایمر است که شیوع آن در افراد چاق بیشتر است.