مقاومت دربرابر انسولین عامل بروز بیماری درد مزمن عضلانی است؟
تیمی از پژوهشگران بخش پزشکی دانشگاه تگزاس در گالوستون موفق شدند با داروی مقابله با مقاومت به انسولین، درد بیماران فیبرومیالژیا را بهطرز چشمگیری کاهش دهند. فیبرومیالژیا سندرم درد اسکلتیعضلانی مزمنی است که با درد در سطح گسترده، نقاط حساس، خستگی و اختلال خواب مشخص میشود و علت آن ناشناخته است. این یافته میتواند بهمیزان زیادی در نحوهی تشخیص و کنترل این درد مزمن اثرگذار باشد. دکتر میگوئل پاپولا، پروفسور عصبشناسی دانشگاه تگزاس میگوید:
این کشف در مراحل ابتدایی خود قرار دارد؛ اما میتواند به انقلاب بزرگی درزمینهی نحوهی درمان فیبرومیالژیا و شکلهای مختلف دردهای مزمن مرتبط با آن منتهی شود. بدینترتیب، میتوان میلیاردها دلار در سیستم مراقبت بهداشتی صرفهجویی کرد و نیاز بیماران به داروهای آرامبخش برای تسکین درد را کاهش داد.
پژوهشگران با مشارکت همکاران خود از سراسر ایالات متحده، ازجمله مؤسسهی ملی سلامت، توانستند ازطریق انجام آزمایش سادهی خون برای تشخیص مقاومت به انسولین یا پیشدیابت، اولینبار بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا را از افراد عادی جدا کنند. سپس، درمان این بیماران را با داروهایی برای مقابله با مقاومت به انسولین شروع کردند که بهمیزان چشمگیری میزان درد آنها را کاهش داد. این پژوهش اخیرا در نشریهی PlosOne منتشر شده است.
فیبرومیالژیا یکی از شایعترین شرایطی است که به بروز درد مزمن و ناتوانی منجر میشود. این بیماری تأثیر زیادی بر اقتصاد جهانی میگذارد؛ بهطوریکه مراقبتهای بهداشتی مرتبط فقط در ایالات متحده، سالانه حدود ۱۰۰ میلیارد دلار هزینه دربر دارد. با وجود پژوهشهای گستردهای که انجام شده، علت این بیماری ناشناخته مانده است؛ بنابراین، هیچ تشخیص یا درمان خاصی برای فیبرومیالژیا، بهغیر از داروهای کاهش درد، وجود ندارد. دکتر پاپولا میگوید:
پژوهشهای پیشین نشان دادند مقاومت به انسولین اختلال در رگهای کوچک خونی مغز را سبب میشود. ازآنجاکه این موضوع در بیماری فیبرومیالژیا نیز بهچشم میخورد، بررسی کردیم که آیا مقاومت به انسولین همان حلقهی گمشده در این بیماری است یا خیر و دریافتیم که اکثر بیماران و نه همهی آنها را میتوان ازطریق سطح هموگلوبین A1C خونشان شناسایی کرد که میزان متوسط قندخون طی دو تا سه ماه گذشته را نشان میدهد.
بیماران پیشدیابت که سطح هموگلوبین A1C آنها کمی بیشتر است، با خطر بیشتری برای ابتلا به درد مرکزی مغزی مواجه هستند که نشانهای از بروز فیبرومیالژیا و سایر اختلالات درد مزمن بهشمار میرود. این پژوهشگران بیمارانی را شناسایی کردند که به بخش تخصصی کلینیک درد مراجعه کرده بودند تا برای درد گستردهی بافت عضلانیهمبندی درمان شوند. تمامی بیمارانی که مشخصات فیبرومیالژیا را داشتند، طبق ردهی سنی به گروههایی کوچکتر تقسیم شدند. زمانیکه سطح هموگلوبین A1C خون این افراد را با گروههای کنترل همان سن مقایسه کردند، سطح A1C در بیماران فیبرومیالژیا بهطرز چشمگیری بیشتر بود. دکتر میگوئل پاپولا میگوید:
باتوجهبه این پژوهش گسترده روی فیبرومیالژیا، ما پژوهشهای پیشین را رد کردیم که این ارتباط ساده را نادیده گرفته بودند. این سهلانگاری برای این بوده که سطح A1C در ۵۰ درصد از بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا را در حد طبیعی درنظر میگرفتند؛ هرچند پژوهش ما اولینبار این سطح و عادیبودن آن را متناسب با سن افراد تحلیل کرده است؛ زیرا سطح هموگلوبین A1C در طول زندگی تغییر میکند. تطبیق این سطح با سن بیمار، عنصری مهم در متمایزکردن بیماران فیبرومیالژیا از افراد گروه کنترل بهحساب میآید.
متفورمین بهعنوان دارویی برای مقابله با مقاومت به انسولین به داروهای فعلی بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا اضافه شد؛ چراکه مقدار درد آنها را بهمیزان زیادی کاهش میدهد.
نظرات