پژوهشی درباره چگونگی توسعه زبان

آواهای هشدار میمون‌های سبز امکان نتیجه‌گیری درباره‌ی تکامل زبان را فراهم می‌کند. مهارت‌های اجتماعی و زبانی انسان در میان جانوران منحصر‌به‌فرد است و اینکه آن‌ها چگونه طی تکامل توسعه پیدا کرده‌اند، موضوعی است که هنوز درحال‌بررسی است. یکی از موضوعات جالب، سیستم آوای هشدار در میمون‌‌های وِروِت است. میمون‌های وِروِت شرق آفریقا به دیگر هم‌نوعان خود با آواهای هشدار خاصی که به‌معنای پلنگ یا عقاب یا مار است، هشدار می‌دهند. در مطالعه‌ای که به‌تازگی منتشر شده، دانشمندان این موضوع را بررسی کردند که چگونه میمون‌های سبز غرب آفریقا دربرابر صداهای ناشناس واکنش نشان می‌دهند.

پژوهشگران برای انجام این کار، هواپیمای بدون سرنشینی برفراز جمعیتی از میمون‌های سبز غرب آفریقا به پرواز درآوردند و سپس، فایل ضبط‌شده‌ای از سروصدای هواپیما را برایشان پخش کردند. از روی واکنش‌های حیوانات مشخص شد این حیوانات خیلی سریع مفهوم صدای هواپیمای بدون سرنشین را یاد می‌گیرند. اگرچه میمون‌ها آوای هشدار جدیدی تولید نکردند، از آوایی استفاده کردند که میمون‌های وِروِت شرق آفریقا از آن برای هشدار درباره‌ی شکارچیان هوایی نظیر عقاب‌ها استفاده می‌کنند. این امر نشان می‌دهد ساختار این آوای هشدار حفاظت‌شده، مدت‌ها قبل طی تکامل تعریف شده است.

سه شکارچی اصلی وجود دارند که تهدیدی برای میمون‌های وِروِت به‌شمار می‌روند: پلنگ‌ و عقاب و مار. برای هرکدام از این شکارچیان، میمون‌ها هشدارهای صوتی خاصی توسعه داده‌اند که حیوانات دربرابر آن‌ها با استراتژی‌های مناسبی واکنش نشان می‌دهند. هنگامی‌که صدای مربوط‌به پلنگ ادا می‌شود، آن‌ها از درخت بالا می‌روند و هنگامی‌که آوای مربوط‌به حضور عقاب را می‌شنوند، به آسمان نگاه می‌کنند و پنهان می‌شوند و هنگامی‌که صدای مربوط‌به مار را می‌شوند، روی دو پا بی‌حرکت می‌ایستند. میمون‌های سبز آفریقای‌غربی نیز فریادهای هشداردهنده‌ای برای پلنگ‌ها و مارها دارند؛ ولی برای شکارچیان هوایی نه.

پژوهشگران آزمایش پخش مجدد صدا را به‌منظور بررسی تکامل سیستم هشدار صوتی و درنهایت، نتیجه‌گیری‌هایی درباره‌ی توسعه‌ی زبان انجام دادند. میمون‌های سبز غرب آفریقا در نزدیکی ایستگاه پژوهشی سیمنتی در سنگال دیده می‌شوند. پژوهشگران این حیوانات را با تهدید جدیدی از هوا مواجه کردند: هواپیمای بدون سرنشینی که در ارتفاع ۶۰ متری روی سر حیوانات به پرواز درمی‌آمد. صدای هواپیما ضبط و سپس، برای این حیوانات پخش شد. پژوهشگران می‌خواستند بدانند حیوانات با چه سرعتی معنی این صداها را یاد می‌گیرند. در آزمایش بازپخش، حیوانات دربرابر صدای هواپیمای بدون سرنشین با فریادهای هشدار واکنش نشان دادند و برخی آسمان را جست‌وجو کردند و پنهان شدند.

این فریادهای هشدار از صداهایی که این حیوانات هنگام حضور مارها و پلنگ‌ها ایجاد می‌کردند، بسیار متفاوت بود. درواقع، این صداها شبیه صداهایی بود که میمون‌های وِروِت شرق آفریقا هنگام نزدیکی عقاب از آسمان به آن‌ها از خود درمی‌آوردند. جولیا فیشر، نویسنده‌ی مقاله می‌گوید:

حیوانات به‌سرعت یاد می‌گیرند صداهای ناشناخته‌ی گذشته چه مفهومی دارند و این اطلاعات را به‌یاد می‌آورند. این امر نشان‌دهنده‌ی توانایی یادگیری شنیداری آن‌ها است.

میمون‌های سبز غرب آفریقا وجود تهدید جدید از آسمان را با صدایی به هم‌گروهی‌های خود اعلام می‌کنند که بسیار شبیه صداهایی است که میمون‌های وِروِت شرق آفریقا در مواجهه با عقاب از آن استفاده می‌کنند. فیشر اضافه می‌کند:

به‌نظر می‌رسد ساختار آواهای هشداردهنده عمیقا در تکامل میمون‌های وِروِت ریشه دارد.