مشهورترین خودروهای ۶ چرخ جهان؛ از گذشته تا امروز

مسلما، خودروهای ۴ چرخ از مدل‌های ۳ چرخ، عملکرد بهتری دارند با این تفاسیر، اگه ۶ چرخ به خودرو اضافه شود، نتیجه چه خواهد بود؟ مسلماً ۶ بزرگ‌تر از ۴ و از نگاهی ساده، حتماً هم بهتر است. مشخص نیست که مهندسان خودرو برای تولید خودروی ۳ محوره و ۶ چرخ به چه چیزی فکر می‌کنند، اما در هر صورت چند مدل فوق‌العاده از خودروهای ۶ چرخ در طول تاریخ صنعت خودروسازی تولید شده است. بعضی کارشناسان معتقدند، قدرت مانور خودروهای ۶ چرخ محرک، خصوصا در مسیرهای خارج جاده، بهتر از مدل‌های 4WD معمولی است. شاید هم، ظاهر تهاجمی و منحصربه‌فرد اولویت اول یک برند برای تولید خودروی ۳ محوره باشد.

بدون توجه به هدف سازنده، باید قبول کرد که حضور چنین مدل‌هایی در خیابان‌ها و در کنار خودروهای ۴ چرخ معمولی، بسیار جلب توجه می‌کند. ایده‌ی خودروهای ۶ چرخ مربوط به چند سال اخیر نیست، بلکه از چند دهه پیش، این نوع خودروها حتی در مسابقات اتومبیل‌رانی هم استفاده شده‌اند.

در ادامه‌ی این مطلب، جذاب‌ترین خودروهای ۶ چرخ تاریخ را معرفی می‌کنیم.

CX سدان لوکس سیتروئن بود که از سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۹۱ تولید شد و به واسطه‌ی طراحی آیرودینامیک، در آن دوران ظاهری متفاوت داشت. از این خودروی فرانسوی به‌عنوان آمبولانس، خودروی فیلم‌برداری، لیموزین و خودروی حمل روزنامه استفاده می‌شد. مدل لودلانر (Loadrunner) سیتروئن CX به‌منظور انتقال روزنامه طراحی و تولید شد که در این کار هم بسیار موفق بود.تا قبل از دوران به‌وجود آمدن اینترنت در دهه‌ی ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰، سیتروئن CX لودلانر مسئول پخش و توزیع روزنامه‌ها در فرانسه بود. قوای فنی لودلانر تغییری نکرده بود و همچنان از پیشرانه‌ی ۴ سیلندر با حجم‌های ۲ تا ۲.۵ لیتر استفاده می‌کر اما طول اضافه شده به حمل روزنامه‌های بیشتر کمک می‌کرد.

در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ تولید مدل‌های سفارشی ۶ چرخ بر اساس رنجرور رونق گرفته بود و درواقع بازار فروش این مدل‌ها هم وجود داشت. شرکت بریتانیایی کارمایکل (Carmichael) در این دهه دو مدل ۶ چرخ کوماندو و هایلندر را بر اساس محصول لندرور تولید کرد. هایلندر و کوماندو هر دو از قوای فنی رنجرور استاندارد استفاده می‌کردند و محور اضافه شده در آن‌ها محرک نبود. این دو مدل در قالب خودروهای اکتشافی، آتشنشانی و خدمات فرودگاهی استفاده می‌شدند. با اینکه محور سوم در این دو خودرو محرک نبود، اما با پخش شدن وزن بین ۶ چرخ، عملکرد رنجرور در مسیرهای آف‌رود بهبود پیدا می‌کرد.

خودروی فرمول یک تیرل P34 حاصل خلاقیت و مهندسی درک گاردنر، مدیر بخش طراحی تیم تیرل (Tyrrell) بود. هدف گاردنر از طراحی این مدل، استفاده از دو تایر کوچک در جلو برای افزایش چسبندگی و کاهش داونفوریس بود. برند گودیر (Goodyear) تایرهای اختصاصی P34 با اندازه‌ی ۱۰ اینچ را تولید کرد تا این خودروی جالب برای اولین بار در گرن‌پری اسپانیا سال ۱۹۷۶ مسابقه دهد. P34 در ابتدا عملکرد خوبی نشان، به‌طوری در گرن‌پری سوئد سال ۱۹۷۶، مقام‌های اول و دوم با این خودرو به تیم تیرل اِلف رسید و در پایان فصل ۱۹۷۷، مقام سوم تیمی با دو خودروی ۶ چرخ کسب شد. P34B خودروی جدید تیرل برای فصل ۱۹۷۸ فرمول یک بود که به‌دلیل مشکلات تولید تایر و افزایش وزن به‌واسطه‌ی تغییرات قوانین، به مانند نمونه‌ی اول موفق ظاهر نشد. پس از این در قوانین مسابقات فرمول یک، تنها طراحی و ساخت خودروهای ۴ چرخ مجاز اعلام شد.

احتمالاً پس از دیدن تصاویر پنتر 6، اولین واژه‌هایی که به ذهنتان رسید است، عجیب و غریب باشد. این مدل خاص، محصول برند بریتانیایی پنتر وست ویندز (Panther Westwinds) است که سال ۱۹۷۷ تا ۱۹۷۸، فقط در دو دستگاه تولید شد. پنتر 6 از پیشرانه‌ی ۸ سیلندر V شکل ۸.۲ لیتری کادیلاک به‌همراه دو توربوشارژر که جلوی اکسل عقب نصب شده بود و گیربکس ۳ سرعته اتوماتیک، استفاده می‌کرد. پیشرانه‌ی کادیلاک، ۶۰۰ اسب بخار قدرت را فقط به محور عقب ارسال می‌کند و دو محور جلو تنها مسئولیت فرمان‌پذیری دارند. پنتر 6 با هدف سواری لوکس و راحت با قیمت ۳۹ هزار و ۹۵۰ پوند (نزدیک به ۵۱ هزار دلار) تولید شده بود؛ این مبلغ، دو برابر قیمت فراری 512BB بود که به‌همین دلیل فقط دو دستگاه از آن ساخته شد.

لیف ملبرگ طراح شناخته‌ی شده‌ی ساب (SAAB) است که سابقه تولید چند مدل مفهومی و سفارشی از خودروهای این برند سوئدی، در کارنامه خود دارد. ملبرگ یک دستگاه ساب 900 را تحویل گرفت تا با اضافه کردن ۶۰ سانتی‌متر طول و ۱۸ سانتی‌متر پهنا به آن، مدل خاص و ۶ چرخ ساب 906 را تولید کند. از فضای ایجاد شده در بخش عقب ساب 906 برای نصب یخچال فریزر، کابینت گرم کن غذا،‌ سیستم صوتی با ۱۶ بلندگو و تلویزیون استفاده شد. ساب 906 تنها یک مدل مفهومی و حاصل خلاقیت ملبرگ بود که متأسفانه امروز در اوراقی‌ها و قبرستان‌های خودروی سوئد قطعات باقی‌مانده از آن یافت می‌شود.

FW07D اولین تلاش مهندسان تیم فرمول یک ویلیامز برای ساخت خودرویی با ۶ چرخ بود. برخلاف تیرل P34، خودروی ویلیامز در بخش عقب دو محور داشت و درواقع، چهار چرخ محرک بود. این خودرو که بر اساس مدل ۴ چرخ FW07 ویلیامز طراحی شده بود در تست‌های پیش تولید رکورد شکنی کرد تا مهندسان ویلیامز ایده‌ی ۶ چرخ را جدی بگیرند. شاید اگر تولید خودروی ویلیامز زودتر به پایان می‌رسید، امروز خودروهای ۶ چرخ در فرمول یک جولان می‌دانند. در سال ۱۹۸۳، قوانین فرمول یک تغییر کرد و استفاده از سیستم چهار چرخ محرک و خودروی ۶ چرخ، پیش از اتمام پروژه‌ی جذاب تیم ویلیامز ممنوع شد. پس از این، FW07D آخرین خودروی مسابقه‌ای ۶ چرخ تاریخ شناخته شد.

هاسلر (Hustler) حاصل ذهن خلاق ویلیام تونز، طراح بریتانیایی استون مارتین لاگوندا و DBS بود. هاسلر در چند نسخه‌ی مختلف با پیشرانه‌ی سری A مینی و سیتم انتقال قدرت محور جلو در قالب خودروی کیت (kit-car) که باید توسط خریدار سرهم می‌شد، تولید شد. هاسلر در کنار مدل‌های دیگر این طراح شامل هانتزمن و هایلندر قرار می‌گرفت.  جالب این است که مدل هانتزمن بر اساس جگوار XJ12 و با پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر V شکل آن ساخته شد.

شرکت مهندسی انگلیسی فورز (Foers) سال‌ها مشغول تولید خودروهای ۶ چرخ بر اساس لندرور با نام آیبکس (Ibex) در بریتانیا است. تولیدات این شرکت به‌عنوان خودروهای آتشنشانی، جنگلبانی و کشاورزی استفاده می‌شود. این مدل‌ها ۶ چرخ محرک هستند و از پیشرانه‌های مختلف استفاده می‌کنند. نسل فعلی آیبکس از پیشرانه‌ی ۲.۴ لیتری توربو دیزل فورد و گیربکس ۶ سرعته دستی بهره می‌برد.

تی رکس، وانت پیکاپ مفهومی دوج (با تلفظ انگلیسی داج) در سال ۱۹۹۷ بود که بر اساس وانت رم (Ram) ساخته شد. تی رکس به پیشرانه‌ی ۱۰ سیلندر V شکل ۸ لیتری کرایسلر مگنوم با سیستم انتقال قدرت به هر ۶ چرخ مجهز شده بود که قدرت و گشتاور تولیدی آن هیچوقت اعلام نشد. فضای بار تی رکس ۲.۶ متر طول و قابلیت افزایش ارتفاع سیستم تعلیق آن تا ۱۰ سانتی‌متر وجود داشت. تی رکس هیچوقت به مرحله‌ی تولید نهایی نرسید و تنها یک مدل مفهومی جذاب باقی ماند.

شرکت روسی ترکول ( Trecol) با هدف تولید خودروهای آف‌رود همه‌جارو به وجود آمده است. محصولات متنوع این برند، انواع شاسی‌بلندهای ۴ و ۶ محور متحرک با تایرهای بزرگ هستند که تقریباً در هر مسیری قابلیت مانور دارند. تایرهای بزرگ و بادکنکی مانند ترکول، فقط در مسیرهای خاکی ناهموار کاربرد ندارد، بلکه به شناور شدن خودرو روی آب و حرکت در گل و لای و مرداب‌ها هم کمک می‌کند. برخلاف ظاهر خشن و خاص، ترکول از پیشرانه‌ی ۸ سیلندر بزرگ و پرقدرت استفاده نمی‌کند. ۴ سیلندر ۲.۴ لیتری توربو دیزل با نهایت قدرت ۱۳۰ اسب بخار، قلب تپنده‌ی این خودروی همه تن حریف روسیه است؛ ترکول از آن دست خودروها است که به بهترین نحو از قدرت پیشرانه استفاده می‌کند و حتی یک اسب بخار هم بدون مسئولیت و جهت خودنمایی نیست.

همانند پنتر 6، Covini C6W هم با الهام از مدل تیرل P34 ساخته شد است. پروژه‌ی C6W از سال ۱۹۷۴ توسط شرکت مهندسی ایتالیایی کوینی کلید خورده اما به‌دلایل مختلف همیشه با تأخیر مواجه شده است. سرانجام در سال ۲۰۰۳ تولید این مدل از سر گرفته شد تا نمونه‌ی پروتوتایپ یک سال بعد رونمایی شود. در حقیقت این خودروی ۶ چرخ مجهز به پیشرانه‌ی ۸ سیلندر V شکل ۴.۲ لیتری آئودی با قدرت ۴۳۴ اسب بخار هنوز هم در حال توسعه است. کوینی C6W با نهایت سرعت نزدیک به ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت،‌ سقف کروک، ظرفیت اتاق دو سرنشین و قیمت پایه ۴۰۰ هزار دلار در دسترس است.

برند بریتانیایی آرگوکت (Argocat) از سال ۱۹۶۷ تا امروز در حال تولید انواع خودروهای همه‌جارو بوده است. محصولات آرگوکت با تایرهای آف‌رود، بدنه‌ی سبک وزن و فرمان هندل مانند شناخته می‌شوند و انواع ۴ چرخ، ۶ چرخ و ۸ چرخ آن نیز موجود است. مدل فرانتیر سال ۲۰۰۶ رونمای شد؛ این مدل که مناسب عبور از مسیرهای خاکی و آبی است، از پیشرانه‌ی ۷۴۷ سی‌سی هواخنک با قدرت ۲۳ اسب بخار استفاده می‌کند. نهایت سرعت آرگوکت فرانتیر در مسیرهای خاکی و آبی به‌ترتیب برابر ۳۵ و ۵ کیلومتر بر ساعت است.

شاید محبوب‌ترین خودروی ۶ چرخ تولیدی، محصول جذاب و سرسخت مرسدس باشد. این مدل از سال ۲۰۰۷ به‌عنوان خودروی نظامی ارتش استرالیا تولید می‌شد اما سپس در قالب یک خودروی جاده‌ای برای فروش عمومی هم در دسترس قرار گرفت. مرسدس G63 AMG با ۶ چرخ و ۳ محور از پیشرانه‌ی ۸ سیلندر V شکل ۵.۵ لیتری با دو توربوشارژر و قدرت بیش از ۵۳۰ اسب بخار استفاده می‌کند. تایرهای آف‌رود ۳۷ اینچ، و افزایش طول، پهنا و ارتفاع آن در برابر G63 استاندارد از ویژگی‌های جالب توجه این مدل است. هر ۶ چرخ این مدل محرک هستند که در کنار ۵ قفل دیفرانسیل، عبور با آن در هر مسیری ممکن می‌شود. مرسدس‌بنز AMG G63 با ۶ چرخ فقط در اروپا و با قیمت پایه ۳۷۰ هزار پوند (حدود ۴۷۲ هزار دلار) عرضه شد؛ یک نمونه از این مدل سال ۲۰۱۶ در آمریکا، یک میلیون دلار قیمت خورد.

شرکت تیونینگ و طراحی بریتانیایی کان دیزاین (Kahn Design)،‌ به تولید انواع مدل‌های خاص و سفارشی لندرور شهرت دارد. مدل ۶ چرخ دیفندر فلایینگ هانتزمن (Defender Flying Huntsman) نمونه‌ی سفارشی این شرکت است که در مقایسه با لندرور دیفندر استاندارد، ۱۲۰۰ میلی‌متر در طول و ۱۵۰ میلی‌متر در پهنا افزایش داشته است. پیشرانه‌‌ی ۶ سیلندر V شکل ۶.۳ لیتری شورولت با قدرت ۴۳۰ اسب بخار قلب تپنده‌ی این لندرور دیفندر ۶ چرخ است. این مدل با قیمت پایه‌ حدود ۳۲۵ هزار دلار فروخته می‌شود. بسیاری از کارشناسان مهندسان کان دیزاین را به الگوبرداری بیش از حد از محصول ۶ چرخ مرسدس‌بنز متهم می‌کنند.

وانت پیکاپ فورد F-150 پرفروش‌ترین خودروی بازار آمریکا است که مهندسان هنسی (Hennessey) با تولید مدلی ویژه، محبوبیت آن را بیشتر از گذشته کرده‌اند.

شرکت تازه تأسیس عربی دویل موتورز (Devel Motors) علاوه بر پروژه‌ی ابرخودروی ۵۰۰۰ اسب بخاری، اخیراً شاسی‌بلند ۳ محوره‌ی دویل 60 را هم رونمایی کرد. دویل 60 ترکیبی از یک شاسی‌بلند جاده‌ای و نظامی است که از پیشرانه‌ی ۸ سیلندر V شکل ۶.۷ لیتری توربو دیزل با قدرت ۷۰۰ اسب بخار استفاده می‌کند. بر اساس ادعای مقامان دویل، این مدل با نهایت سرعت محدود شده به ۱۵۰ کیلومتر بر ساعت، ظرفیت ۶ سرنشین، دوربین دید در شب و سیستم تعلیق مستقل پیشرفته در زمان ۵.۸ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد.

حدود چهار ماه پیش بود که برند آلمانی T.Fotiadis Design از پروژه‌ی جذاب، رنجرور ۶ چرخ و ۳ محوره رونمایی کرد. این مدل ویژه با هدف پیوند بین خودروهای ۶ چرخ لوکس با قایق‌های تفریحی ساخته می‌شود. رنجرور SLT با ابعاد ۶.۲ متر طول، ۲.۱ متر پهنا و ۱.۸ متر ارتفاع به رینگ‌های اسپرت و بزرگ ۲۰ اینچ، کیت بدنه‌ی اختصاصی و قوای فنی هیبرید، بنزینی و دیزل مجهز است. در واقع پیشرانه‌های ۴ سیلندر ۲ لیتری پلاگین هیبرید، ۸ سیلندر V شکل ۴.۴ لیتری دیزل و ۸ سیلندر V شکل ۵ لیتری سوپرشارژ گزینه‌های انتخابی قوای فنی رنجرور SLT هستند. این مدل منحصربه‌فردر و زیبا ماه آینده در نمایشگاه قایق‌های تفریحی موناکو به‌نمایش عمومی گذاشته می‌شود.