راننده ۶۹ ساله آمریکایی رکورد سرعت با پیشرانه احتراقی را شکست
از صد سال پیش تاکنون، دشتهای نمکی بانویل (Bonneville) به عنوان بهشت علاقهمندان سرعت شناخته میشود؛ جایی که هر سال هفته سرعت بانویل در آن برگزار میشود و عاشقان دنیای خودرو از سرتاسر جهان برای ثبت رکورد سرعت در آن شرکت میکنند. حضور در دریاچه نمک و ثبت رکورد، از جمله رویاهای دیرینه پدر و پسری به نام میکی و دنی تامپسون بوده است.
میکی تامپسون برای اولین بار در دهه ۶۰ میلادی برای ثبت رکورد سرعت به دریاچه نمک بانویل رفت؛ اولین تلاش تامپسون در سال ۱۹۶۰ با خودروی چلنجر 1 بود که هنگام دور برگشت، در هم شکست و اجازه ثبت رکورد به او نداد. تامپسون در تلاشی دیگر، در سال ۱۹۶۸ نیز با خودروی چلنجر 2 به دشت نمکی بانویل پا گذاشت، اما باران شدید باعث تبدیل دشت به دریاچه شد.
میکی در ادامه از مسابقه بازنشسته شد اما رویای ثبت رکورد را حفظ کرد و با پسرش دنی همکاری کرد تا تلاش دیگری آغاز کند؛ هرچند که این همکاری با قتل میکی و همسرش در سال ۱۹۸۸، به پایان رسید. در حال حاضر همزمان با ۵۰ سالگی ساخت چلنجر ۲، دنی تامپسون رویای پدرش را تحقق بخشید و با خودروی بازسازی شده چلنجر 2، رکورد سرعت در دشت نمکی بانویل را شکست.
در این رکوردگیری که روز یکشنبه ۲۱ مرداد در دریاچه نمک بانویل ایالت یوتا انجام شد، دنی تامپسون پشت فرمان خودروی چلنجر 2 نشست و رکورد سرعت ۷۲۴ کیلومتر بر ساعت را به نام خود ثبت کرد. این راننده ۶۹ ساله آمریکایی در تستهای برگزار شده، دو رکورد ۷۱۸.۷ و ۷۲۵.۶ کیلومتر بر ساعت را از خود بر جای گذاشت، که میانگین این دو برابر با ۷۲۲ کیلومتر بر ساعت است. رکورد دنی تامپسون ۱۴.۴ کیلومتر بر ساعت، بهتر از رکورد قبلیاش او (۷۰۶ کیلومتر بر ساعت) در سال ۲۰۱۲ بود.
تامپسون در وبسایت خود اعلام کرد:
از اینکه توانستهام پس از حدود ۵ دهه تلاش، به رویای پدرم جامهی عمل بپوشانم، بسیار خوشحال هستم.
با این رکورد، دنی تامپسون و چلنجر 2 به عنوان سریعترین خودروی پیستونی جهان نائل شدند. خودروی چلنجر 2 نیم قرن پیش در سال ۱۹۶۸ ساخته شد؛ نکته جالب توجه اینکه چنین خودروی فوق سریعی توسط میکی تامپسون توسعه یافته است.
چلنجر 2 حدود ۲۳۶۰ کیلوگرم وزن دارد و نیروی خود را از دو پیشرانه همی (Hemi) نیترو با قدرت ۲۵۰۰ اسب بخار دریافت میکند. وظیفه انتقال قدرت و هماهنگسازی خروجی دو پیشرانه نیز بر عهده جعبه دنده سه سرعته دوقلو گذاشته شده است. در قسمت جلوی خودروی چلنجر 2، دو باک آلومینیومی با ظرفیت تقریبی ۱۹۰ لیتر نیترومتان تعبیه شده است، که هر کدام از باکها برای طی مسافت ۸ کیلومتر کفایت میکند. از دیگر تغییرات چلنجر 2 نسبت به نسخه قبلی، میتوان به ترمزهای دیسکی سرامیکی و چتر نجات (پاراشوت) دوگانه برای بهبود عملکرد سیستم ترمز اشاره کرد.
خودروی چلنجر 2 هنوز هم از شاسی، آیرودینامیک و قطعات بیرونی مشابه چلنجر 1 متعلق به سال ۱۹۶۸ بهره میبرد. با این تفاوت که پیشرانههای فورد 427 در حال حاضر با پیشرانه خورجینی هشت سیلندر همی نیترو جایگزین شدهاند. تفاوت دیگر افزایش تقریبا دو برابری توان است که نسبت به مدل ۱۹۶۸ با بهرهگیری از پیشرانه همی نیترو به دست میآید.
نظرات