نتفلیکس؛ دلیل اصلی خرید تایم وارنر توسط AT&T و خریدهای مشابه صنعت رسانه (بخش نهایی)
با پیشرفت روزافزون نتفلیکس سوال اساسی این است که شرکتهای بزرگ رسانهای همچون کامکست، چارتر و AT&T چگونه میتوانند با این استارتاپ ساختارشکن مبارزه کنند؟ آنها چگونه میتوانند مخاطبان را از ترک تلویزیونهای پولی و مهاجرت به نتفلیکس باز دارند؟
رقابت مستقیم
در این میان دیزنی رقابت را زودتر از بقیه شروع کرده است و تا پایان سال جاری تمام محصولات خود را از این شبکه حذف خواهد کرد تا سرویسی اختصاصی برای عاشقان دیزنی و پیکسار توسعه دهد. این شبکه در سال ۲۰۱۹ رونمایی خواهد شد و محصولات گروه تلویزونی Disney-ABC را بهعنوان محتوا به مخاطبین ارائه خواهد کرد. علاوه بر آن در صورت نهایی شدن توافق، محتوای شبکهی Fox نیز به این سرویس ادامه خواهد شد.
در سمت دیگر رقابت انبیسی یونیورسال احتمالا مجبور به عرضهی سرویس اختصاصی OTT خود خواهد شد تا محتوای یونیورسال و برادران وارنر را در آن پخش کند. البته اگر شرکت مادر آنها یعنی کامکست در خرید فاکس بر دیزنی پیروز شود، این برنامه به تعویق خواهد افتاد. بههرحال صرفنظر از فاکس، انبیسی تصور میکند که مجموعه محتوای برادران وارنر قویترین مجموعهی محتوایی است و سونی نیز در مقام دوم قرار دارد.
تاسیس سرویسهای مشابه یکی از سلاحهای رقابتی رسانههای قدیمی است
شبکهی دیسکاوری نیز در فکر راهاندازی سرویسی مشابه است. احتمالا آنها با یک پلتفرم فناوری بینالمللی همکاری میکنند تا محتوای اختصاصی غیر داستانی خود (حوزهای که نتفلیکس قدرت زیادی ندارد) را منتشر کنند. اگرچه پیش از این مدیرعامل این شبکه دیوید زاسلاو در مورد محتوای ناب و غیرداستانی دیسکاوری در برابر محتواهای داستانی شرکتهایی همچون فیسبوک، اپل، آمازون، نتفلیکس و گوگل صحبت کرده، اما سخنگوهای آنها از اظهار نظر درمورد راهاندازی شبکهی استریم محتوا خودداری میکنند.
نکتهی قابل توجه این که راهاندازی سرویسهای مشابه برای رقابت با نتفلیکس مشکلات خود را دارد. اول این که نتفلیکس بهعنوان اولین بازیگر این حوزه برتری دارد. بعلاوه رسانههای سنتی نمیخواهند تمرکز خود را روی این نوع از سرویسها بگذارند؛ چرا که هزینههای توسعه بالا است و بعلاوه، محصول مورد نظر احتمالا خطری برای سیستم درآمدی کنونی آنها یعنی تلویزیونهای پولی خواهد بود. سیستمی که میلیاردها دلار از طریق تبلیغات و هزینهی اشتراک کاربران به شرکتها سرازیر میکند. در نهایت بهنظر نمیرسد موفقیت نتفلیکس در این حوزه، سرمایهگذاران را به شراکت در پروژههای مشابه دیگر رسانههای سنتی تشویق کند.
مقیاسپذیری و اجماع
مدیرعامل AT&T، بندال استفانسون در ابتدای سال جاری در مصاحبهای گفته بود که خرید تایم وارنر حرکتی کاملا برنامهریزی شده برای رقابت با نتفلیکس است. او در این مصاحبه گفته بود:
واقعیت این است که بزرگترین توزیعکنندهی محتوا در این صنعت یکپارچگی کاملی در ساختار دارد. این شرکت که نتفلیکس نام دارد، محتوای اختصاصی را تهیه، گردآوری و توزیع میکند. تمام این اقدامات نیز با سرعتی سرسامآور در حال انجام است.
تمایل برای مقیاسپذیری و راقبت با نتفلیکس موتور محرکهای است که دیزنی و کامکست را به رقابت برای تصاحب داراییهای فاکس کشانده است. این داراییها شامل استودیو فیلمسازی فاکس، تعدادی شبکههای کابلی و سهام شبکهی اسکای، گروه Endemol Shine و شبکهی Hulu است. اما همانطور که پیش از این اشاره شد، مدیر مالی نتفلیکس، ولز معتقد است که بزرگ شدن راهحل مناسبی برای همهی بازیگران این صنعت نیست:
برخی برندها به قدری عظیم هستند که پتانسیل تبدیل شدن به نتفلیکس یا یوتیوب بعدی و کسب درآمد بینالمللی را دارند؛ اما همهی بازیگران صنعت نباید در یک حوزه وارد شوند. شاید ماندن در بخش تولید محتوا سبک کسبوکاری بهتری برای آنها باشد.
تسلیم شدن یا همکاری
کامکسب و چارتر پیش از این با ارائهی مجوز دسترسی به برنامههایشان به مشترکین نتفلیکس، به رشد این شرکت کمک کردهاند. استراتژی آنها میگوید اگر مشتریان به استفاده از Netflix علاقه دارند، باید آن را با سرویسهای کابلی ترکیب کنند تا تجربهی بهتری داشته باشند. با این روش مشتریان در هر دو شبکه مشترک میشوند.
افزایش هزینهی پهنای باند نتفلیکس کمکی به ارائهدهندگان اینترنت نمیکند
علاوه بر آن از آنجایی که این غولهای شبکههای کابلی، ارائهدهندگان خدمات اینترنتی هم هستند، اسلحهای مخفی برای رقابت دارند. آنها میتوانند از مشتریان اینترنتی به خاطر استفاده از نتفلیکس هزینه دریافت کنند و در مقابل به مشترکین خود معافیت هزینهی اینترنت را ارائه دهند. از طرفی تغییر در قوانین بیطرفی شبکه نیز به کمک شرکتهای اینترنتی آمده است.
نتفلیکس نیز متوجه این خطر از طرف غولهای اینترنتی شده و در گزارش سالانهی خود احتمال گرفتار شدن در هزینههای جدید یا روشهای ناعادلانه در رقابت را پیشبینی میکند. البته باز هم این شرکت ترس زیادی از استراتژیهای بالا ندارد. آنها میدانند که ارائهدهندگان اینترنت سیمی و بیسیم بیش از همهچیز به رشد استفاده از پهنای باند نیاز دارند و هیچ شرکتی مانند آنها این پهنای باند را ایجاد نمیکند. به همین دلیل است که شرکتی مانند T-Mobile به مشتریان خود اشتراک رایگان نتفلیکس ارائه میکند.
پایان رقابت کجا است؟
واقعیت این است که غولهای رسانهای برخلاف بلاک باستر به این راحتی ناپدید نمیشوند. شرکتی مانند سیبیاس با ارزش بازار ۲۰ میلیارد دلار درآمد EBITDA حدود ۳ میلیارد دلار در سال گذشته داشته که سه برابر نتفلیکس است. بعلاوه حق پخش بسیاری از مسابقات ورزشی تا سالها در انحصار رسانههای قدیمی خواهد ماند که درآمد بیشتر را به سمت آنها سرازیر میکند.
البته آمازون، فیسبوک، اپل و گوگل نیز ارزش بازار بسیار زیاد و جریان نقدینگی عظیمی در مقایسه با شرکتهای رسانهای داند. آنها نیز میتوانند بدون ترس از دست دادن قیمت سهام، میلیاردها دلار در ساخت ویدیو و محتوای رسانهای هزینه کنند. در نهایت با گذشت زمان، هزینه کردن برای شبکههای تلویزیونی بهمرور منسوخ خواهد شد.
در نهایت پایان این رقابت بار دیگر در آموزههای یک کتاب کسبوکار نهفته که هستینگر آن را سرلوحهی کار خود قرار داده است. این کتاب نوشتهی استاد دانشگاه استنفورد، هملیتون هلمر است که زمانی در سال ۲۰۱۰ برای آموزش به مدیران نتفلیکس نیز به این شرکت دعوت شد. یکی از مفاهیم اساسی هلمر در کتابش، به این نکته اشاره میکند که استراتژی کسبوکارهای نوپا گاهی اوقات علاوه بر جدید بودن در جایگاه عالیتری قرار میگیرد و حاکمان بازار بهخاطر ترس از دست دادن یا خسارت زدن به کسبوکار فعلی، از بهکارگیری آن اجتناب میکنند.
هستینگز در مقدمهی کتاب «۷ قدرت هلمر که در سال ۲۰۱۶ چاپ شده نوشته است:
من در طول عمر کاری خود، حاکمان بازار زیادی را دیدهام که زمانی بهخاطر تیزهوشی در کسبوکار تحسین میشدند. آنها اغلب نتوانستند با واقعیت رقابت جدید همگام شوند و در نتیجه از مقام خود سقوط کردند.
نظرات