قدرتمندترین پیشرانه یونی جهان در ماموریت اکتشافی عطارد به‌کار گرفته می‌شود

در حالی که هنوز از چندوچون سفرهای مافوق نور سر درنیاورده‌‌ایم، ولی توانسته‌‌ایم روش‌‌های دیگری برای پیش‌‌راندن فضاپیماها با سرعت‌‌هایی باورنکردنی در فضای بی‌‌کران بیابیم. به‌‌عنوان مثال، پیشرانه‌‌ی یونی مورداستفاده در دو فضاپیمای ناسا با نام‌‌های Deep Space 1 و Dawn توانسته قابلیت سفر با سرعت‌‌هایی بی‌‌سابقه را ممکن کند.

هم‌‌اکنون نیز اروپا و ژاپن در یک مأموریت مشترک فضایی آماده می‌‌شوند تا پس از یک مانور فضایی، یکی از قدرتمندترین پیشرانه‌‌های یونی حال حاضر را برای سفری طولانی به‌‌سوی سیاره عطارد راه‌‌اندازی کنند.

مأموریت BepiColombo که در روز ۱۹ اکتبر با پرتاب از زمین آغاز شده است، قصد دارد یک سفینه‌‌ی حامل و دو مدارگرد را به مقصد عطارد ارسال کند؛ سفری ۹ میلیارد کیلومتری که شامل ۹ پرواز کناری از سیارات زمین، زهره و عطارد و ۱۸ گردش به دور خورشید خواهد بود تا تکانه‌‌ی کافی برای رسیدن به مقصد را به‌‌دست آورد.

پیشرانه‌‌ی یونی از یون‌های باردار مثبت (که از سوختی مانند گاز زنون استخراج می‌شود) برای ایجاد نیروی رانشی استفاده می‌کند. ذرات با انرژی برق تولیدشده از سلول‌‌های خورشیدی باردار می‌‌شوند و سپس مانند توپ به سمت خروجی پیشرانه شلیک می‌شوند.

برای درک بهتر نیروی پیشرانه‌‌ی یونی این فضاپیما، آژانس فضایی اروپا در بیانیه‌‌ای، ظرفیت کامل خروجی هریک از این دو پیشرانه را با نیروی لازم برای نگاه‌داشتن یک باتری قلمی سایز AAA در ارتفاع سطح دریا (حدود ۱۲۵ میلی‌‌نیوتن) مقایسه کرده است.

بله، این نیرو به‌نظر ضعیف می‌آید. اما این احتراق قرار است برای مدتی طولانی در پیشرانه‌‌ها‌‌ی یونی تداوم یابد؛ در این پیشرانه، مجموعه‌‌ای از ۲۲ احتراق بلندمدت در نظر شده است که هر یک از آن‌‌ها حدود دو ماه زمان می‌‌برد. زمان اولین احتراق در اواسط دسامبر سال جاری برنامه‌ریزی شده است.