اگر از گله و شکایت‌های جزیی که به برخی از فیلم‌های دنیای سینمایی مارول وارد است، فاکتور بگیریم، مهم نیست طرفدار این حجم از اقتباس‌های سینمایی و تلویزیونی از کمیک‌بوک‌های این شرکت هستید یا نه، در هر صورت نمی‌توان کاری که مارول در گردهمایی قهرمانان و دشمنانشان و تشکیل یک شبکه‌ی گسترده و متصل کرده را نادیده گرفت. این وسط، خیلی‌ها مثل خود من از حرکت برنامه‌ریزی‌شده‌ای که مارول زده، استقبال می‌کنند، اما نمی‌توانند جلوی خودشان را بگیرند و آرزو نکنند که کاش به جای داستان‌هایی رنگارنگ و غیرجدی، با ماجراهایی ترسناک‌تر، تاریک‌تر و شخصیت‌پردازتر طرف بودیم. چون در اکثر فیلم‌های مارول مهم نیست چندتا آسمان‌خراش سقوط می‌کند و چند نفر می‌میرند، هرگز آن حس خفه‌کننده‌ای که از یک جنگ مرگبار انتظار داریم، گلوی‌مان را نمی‌چسبد و طوری کاراکترهای پُرتعداد فیلم‌ها در زمانی کوتاه در هم گره می‌خورند که هیچ زمانی صرف پرداخت‌شان نمی‌شود.
این درحالی است که در دنیای پسا-«شوالیه‌ی تاریکی» کریستوفر نولان زندگی می‌کنیم. روایت واقع‌گرایانه و سیاهی که او و تیمش از کمیک‌بوک‌های بتمن به نمایش گذاشت، انتظارات و ذهن طرفداران را دگرگون کرد. از همین سو، همیشه به مارول این شکایت وارد بوده که چرا برای طرفداران بزرگسالش چیزی رو نمی‌کند. سریال «دردویل» اولین پاسخ مارول به این نیاز بود و حالا «جسیکا جونز» که برخلاف «دردویل» نیاز به سیاه شدن نداشته و از ریشه برای خوانندگان بزرگسال نوشته شده بود، ادامه‌ای بر پاسخ به این نیاز است که خیلی برایش لحظه‌شماری می‌کردیم و بعد از تماشای دو اپیزود از فصل اول آن، دقیقا همان چیزی است که انتظارش را می‌کشیدم. بهتر است بگویم سریال در همین دو اپیزود توانست چند متری هم از خط انتظارتم عبور کند و وارد محدوده‌ی شگفت‌انگیزی شود.
برای مشاهده کامل مطلب نگاهی به دو قسمت نخست سریال ابرقهرمانی Jessica Jones به زومجی مراجعه کنید.
اگر به اخبار بازی و سرگرمی علاقه دارید، به زومجی سر بزنید. شما همچنین می‌توانید آخرین رخدادهای زومجی را از صفحه‌ی اینستاگرام زومجی دنبال کنید. با کانال رسمی زومجی در تلگرام هم می‌توانید هر جا و هر لحظه از داغ‌ترین مطالب زومجی مطلع شوید.
نظرات