وقتی برای اولین بار خبر ساخت «پیکسل‌ها» که ادای سپاسی به بازی‌های کلاسیک آرکید قدیمی است را شنیدم و عکس‌ها و پوسترهای فیلم که بیگانگان بازی «مهاجمان فضایی» را به عنوان نابودکنندگان کره‌ی زمین بر فراز لندن و نیویورک نشان می‌داد را دیدم، کاری نداشتم فیلم محصول کمپانی آدام سندلر است؛ آدام سندلری که برخلاف گذشته که گیشه‌ها را پارو می‌کرد، این روزها دست به هر پروژه‌ای می‌زند، گلاب به روتان، (جای خالی را با پُر کنید) می‌شود. فقط دوست داشتم در میان سیل بلاک‌باسترهای تکراری هالیوود، فیلمی ببینم که نو باشد و به روش باحالی هیجان‌زده‌ام کند. بالاخره هرچه نباشد کانسپت و فرض اصلی داستان فیلم جذاب است. به‌طوری که امکان ندارد آن را برای کسی تعریف کنید و آن فرد کنجکاو دیدنش نشود. از طرفی، اصولا برای تماشای فیلم‌های آدام سندلر عادت کردیم که فیتیله‌ی انتظاراتمان را حسابی پایین بکشیم، اما «پیکسل‌ها» به خاطر همین کانسپت اولیه‌ی جالبش به‌‌طرز اتوماتیک‌واری کاری کرد تا این سنت را بشکنم و با لبخندی بر لب وارد فیلم شوم. اما خب، می‌دانم این خبر جدیدی نیست، ولی باید بگویم «پیکسل‌ها» با وجود اتفاقات رنگارنگی که در آن جریان دارد و پک‌منی که در خیابان‌های شهر دانه می‌خورد، بلبشوی بی‌انرژی و بمب ضدحالی است که تماشاگر را تنها به این فکر وا می‌دارد که: «اینها با چه رویی این فیلم را ساخته‌اند؟».
برای مشاهده کامل مطلب گیشه: معرفی فیلم Pixels به زومجی مراجعه کنید.
اگر به اخبار بازی و سرگرمی علاقه دارید، به زومجی سر بزنید. شما همچنین می‌توانید آخرین رخدادهای زومجی را از صفحه‌ی اینستاگرام زومجی دنبال کنید. با کانال رسمی زومجی در تلگرام هم می‌توانید هر جا و هر لحظه از داغ‌ترین مطالب زومجی مطلع شوید.
نظرات