اپل در سال ۱۹۹۴، پیپین را به عنوان یک سیستم عامل متن باز مبتنی بر مک که قیمت پایینی داشت معرفی کرد تا بتواند کاربران رایانه‌های خانگی را به استفاده از سیستم‌عامل خود تشویق کند. آن زمان سیاست‌های اپل تفاوت زیادی با زمان حال داشت و این شرکت به سازندگان مختلف اجازه می‌داد تا از سیستم‌عامل پیپین استفاده کنند و تولید کنند‌گان سخت‌افزار را به ساخت قطعات هماهنگ با پیپین تشویق می‌کرد. شرکت بازی‌سازی باندای نامکو که در آن زمان به دلیل ساخت بازی Power Rangers شهرت زیادی داشت، از این فرصت استفاده کرد و به اپل پیشنهاد داد با استفاده از سیستم‌عامل پیپین یک کنسول بازی تولید کند و وعده داد که از این کنسول پشتیبانی خواهد کرد. به سبب این پیشنهاد، کنسول Apple Bandai Pippin که به PiPP!N شهرت داشت، معرفی شد. مشخصات سخت‌افزاری این کنسول در زمان خود بسیار جالب توجه بود و شامل سی-دی رام، حافظه قابل ارتقا و پشتیبانی از گرافیک‌های ۸ و ۱۶ بیتی می‌شد و از تجهیزات جانبی مثل ماوس و صفحه کلید هم پشتیبانی می‌کرد. علاوه بر این اپل از یک مودم داخلی در پیپین استفاده کرده بود که مهم‌ترین مشخصه این کنسول بود و توانایی استفاده از اینترنت، پیپین را از کنسول‌های دیگر بازار کاملا متمایز می‌کرد. کنترلر‌های بی‌سیم این کنسول، اپل جک نام داشتند و با ظاهر بومرنگ مانند خود که باعث راحتی استفاده از آن می‌شد، یک قدم از همتایان خود پیش بودند. خلاقیت‌های اپل در این قسمت به پایان نمی‌رسد و پیپین یکی از اولین کنسول‌هایی بود که قابلیت Backward Compatibilty را معرفی کرد و قرار بود نسل‌های آینده این کنسول بتوانند بازی‌های قدیمی را اجرا کنند.
نظرات