OLED

در مورد نور پس‌زمینه LED صحبت کردیم. نور پس‌زمینه LED کهLED Backlight نیز خوانده می‌شود، نوری است که به پنل LCD تابیده می‌شود. تلویزیون‌هایی که امروزه با نام LED فروخته می‌شوند ، در واقع همان LED Backlight یا LCD با نور پس‌زمینه LED هستند. بنابراین تفاوت این LED ها با LCD در نحوه تابیدن نور است. در LCD نور ازطریق لامپ های CCFL تأمین می‌شود و در LED ها ازطریق لامپ های LED . بنابراین تأکید می‌کنیم که در نوع پنل LCD و LED تفاوتی وجود ندارد و تنها نحوه تابیدن نور متفاوت است. LED Backligh نیز انواع مختلف دارد که در این قسمت مفصلا در مورد آن‌ها توضیح داده شده است.

زین پس به جای LED Backlight مختصرا از کلمه LED استفاده می‌کنیم.

OLEDکه مخفف کلمه Organic Light Emitting Diode است به دسته ای از LED ها گفته می‌شوند که به صورت Organic یا مجموعه‌ای در کنار یکدیگر قرار داده شده‌اند. این OLED ها نیاز به نور پس‌زمینه نداشته و خود صفحه‌نمایش را تشکیل می‌دهند. OLED ها در نمایشگرهای تلویزیون ، مانیتور کامپیوتر ، سایر وسایل قابل حمل و سبک همچون موبایل و تبلت ، ساعت و ... استفاده می‌شوند. ازآنجاکه نمایشگر های OLED نیازی به نور پس‌زمینه ندارد، می‌توانند رنگ مشکلی عمیقی ایجاد کنند. این نمایشگر ها همچنین باریک تر و سبک تر از پنل‌های کریستال مایع (LCD) یا LED backlight ها باشند. نمایشگر های OLED کنتراست بیشتری نسبت به LED Backlight و LCD خواهند داشت.

برای اینکه این مجموعه LED ها خود بتوانند تصویر را تشکیل دهند باید آدرس دهی شده باشند. طبق آدرسی که هر LED دارد به وی فرمان خاموش یا روشن شدن داده می‌شود. نمایشگر های OLED به دو روش آدرس دهی می‌شوند: Passive و Active

در روش آدرس دهیActive یا (Active Matrix OLED) ، یک ترانزیستور برای خاموش و روشن کردن هر پیکسل نیاز است. به همین علت ساختن سایزهای بزرگ و رزولوشن های بالا توسط AMOLED ها مقدور است.

تکنولوژی AMOLED برق و هزینه کمتری برای کاربران دارد و برای تهیه پنل ها در سایزهای بزرگ، از این تکنولوژی می‌توان استفاده کرد.

• Refresh Rate سریع
• مصرف برق کم
• زمان پاسخ دهی کم
• نمایش رنگ مشکی عیق

• مشاهده یک نمایشکر AMOLED در نور آفتاب یا محیط های پر نور مشکل ساز خواهد بود. البته Super AMOLED سامسونگ که در ادامه آن را معرفی خواهیم کرد این مشکل را با کاهش فاصله بین لایه‌های صفحه‌نمایش ، کم کرده است.
• مواد موجود در نمایشگر های AMOLED پس از مدتی کیفیت اولیه خود را از دست می‌دهند.
• تقاضای کنونی برای AMOLED ها بالا است و تولید آن‌ها کم است. چراکه کارخانه های تولید کنندهاین صفحه‌نمایش‌ها زیاد نیستند.

به گفته سامسونگ تفاوت اساسی بین این دو دسته وجود ندارد. Active Matrix تنها یک روش جدید برای آدرس دهی به پیکسل های جداگانه است.

تاکنون آموختیم که برای ساخت پنل‌های بزرگ (مثلا تلویزیون 40 اینچ) می‌توان از تکنولوژی های OLED یا AMOLED استفاده کرد. ولی AMOLED ها یک ایراد بزرگ دارند و آن نیز ضعف نمایش تصاویر در محیط های پر نور است. چراکه AMOLED ها رفلکس نور بالایی دارند.

تکنولوژی جدیدی که با تکنولوژی های به کار رفته در پنل‌های قبل تفاوت دارد سیستم Super AMOLED است. در این سیستم که اصولا برای گوشی های موبایل استفاده می‌شود سیستم لمسی با سیستم نمایش صفحه تلفیق شده است. زمانی که سیستم AMOLED برای گوشی موبایل استفاده می‌شود، سیستم لمسی آن به صورت یک لایه جداگانه روی آن قرار می‌گیرد. در صورتی که در Super AMOLED این دو تکنولوژی در هم آمیخته شده‌اند. اولین کمپانی که این قبیل صفحه‌نمایش‌ها را تولید کرده است سامسونگ است. این کمپانی با ارائه گوشی های Samsung Wave توانست AMOLED را به خوبی معرفی کند.

همان‌طور که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید در AMOLED ها لایه‌های OLED و لایه صفحه لمسی از هم جدا هستند در صورتی که در Super AMOLED این لایه ها تلفیق شده‌اند.

• صفحه‌نمایش 20% روشن‌تر
• بازتاب نور 80% کم تر
• حفظ انرژی 20% بیشتر

تصویر بالا مقایسه گوشی های Samsung با صفحه Super AMOLED و iPhone با صفحه LED backlight است.

منابع :

• https://en.wikipedia.org/wiki/AMOLED
• https://en.wikipedia.org/wiki/Super_AMOLED
• https://en.wikipedia.org/wiki/Organic_LED
• https://en.wikipedia.org/wiki/Backlight