دانشمندان موفق شدند نوک انگشتی را بسازند که حس لامسه دارد

ماشین‌ها به قدرتی رسیده‌اند که می‌توانند در بعضی مواقع بهترین شطرنج‌باز جهان را شکست دهند؛ اما هنوز مانند انسان نمی‌توانند مهره‌ی شطرنج را بردارند. به‌گزارش msn، چنین امری تا حدی بدین‌دلیل است که گیره‌های مصنوعی روی ربات‌ها حسی شبیه به نوک انگشت انسان ندارند که برای هدایت دست فرد در هنگام جابه‌جایی اشیاء استفاده می‌شوند. بااین‌حال، به‌زودی ممکن است همه‌چیز تغییر کند؛ زیرا دانشمندان با چاپ سه‌بعدی موفق شده‌اند نوک انگشتی بسیازند که مانند پوست انسان حس لامسه دارد.

آن‌ها امیدوار هستند که درنهایت بتوانند با ساختن پوست مصنوعی که به‌خوبی پوست واقعی است، به بهبود اعضای بدن مصنوعی برای انسان کمک کنند. محققان دریافتند این نوک انگشت جدید می‌تواند سیگنال‌های عصبی مصنوعی تولید کندکه به سیگنال‌های تولیدشده‌ی پایانه‌های عصبی مختلف انسان شباهت دارند.

پروفسور ناتان لپورا، از دپارتمان ریاضیات مهندسی دانشگاه بریستول و مستقر در آزمایشگاه رباتیک بریستول گفت: «کار ما به کشف چگونگی ایجاد حس لامسه ازطریق ساختار داخلی پیچیده پوست انسان کمک می‌کند.»

این پیشرفتی هیجان‌انگیز درزمینه رباتیک نرم است؛ چراکه به‌واسطه‌ی توانایی چاپ سه‌بعدی پوست دارای حس لامسه می‌توان ربات‌هایی ایجاد کرد که ماهرتر هستند. حتی می‌توان با دادن حس لامسه‌ی داخلی به اعضای بدن مصنوعی، عملکرد آن‌ها را بهبود چشمگیری بخشید.

محققان با استفاده از بافت چاپ‌شده‌ی سه‌بعدی شامل برجستگی‌های ریز سنجاق‌مانند (مشابه آنچه در پوست انسان یافت می‌شود)، حس لامسه را در نوک انگشت مصنوعی ایجاد کردند. این برجستگی‌ها را چاپگرهای ‌سه‌بعدی خلق می‌کنند که می‌توانند مواد نرم و سخت را باهم مخلوط کنند و ساختارهای پیچیده‌ای مانند آنچه در طبیعت وجود دارد، ایجاد کنند.

پروفسور لپورا گفت:

دریافتیم که نوک انگشت چاپ‌شده‌ی سه‌بعدی ما می‌تواند سیگنال‌های عصبی مصنوعی تولید کند که شبیه نورون‌های واقعی و لمسی است. اعصاب لمسی انسان سیگنال‌هایی را از انتهای عصبی مختلف به نام گیرنده‌های مکانیکی منتقل می‌کنند که می‌توانند فشار و شکل تماس را نشان دهند.

وی افزود که در آزمایش‌های مختلف نوک انگشت مصنوعی بارها آزمایش شد و آن‌ها به داده‌های شگفت‌انگیزی از تشابه عملکرد آن با پوست واقعی دست پیدا کردند. البته باید گفت که هنوز دقت حس لامسه‌ی انگشت مصنوعی برای دریافت جزئیات درمقایسه‌با پوست واقعی کمتر است.

لپورا می‌گوید احتمالاً دلیل این امر ضخیم‌تر‌بودن پرینت سه‌بعدی از پوست انسان است. به‌همین‌دلیل، تیم او اکنون در حال بررسی نحوه‌ی چاپ سه‌بعدی در مقیاس میکروسکوپی پوست انسان است. وی گفت: «هدف ما این است که پوست مصنوعی را به خوبی یا حتی بهتر از پوست واقعی بسازیم.»